Bang vs. `Ik kan dit!`

Allereerst: jippie ik ben morgen 26 weken!


Ik kan het eigenlijk nog steeds niet geloven. Het is allemaal zo snel gegaan. Alles van een leien dakje. Niet misselijk, nauwelijks klachten en dankbaar dat het kindje eind juli bij ons komt. Zoals al in mijn andere blogs te lezen, heb ik alleen maar de leuke dingen mogen meemaken: kleertjes kopen, kamertje uitzoeken, genieten van elkaar.
Tot rond week 20, toen kreeg ik toch wel echt serieus last van stuitje, billen en heupen. Daarvoor loop ik nu bij een bekkenfysio, die mij begeleid tijdens oefeningen en die mij op het hart drukt dat ik gewoon rustiger aan moet doen want: Ik ben zwanger!


En ik wil het niet teveel doen, maar toch denk ik er soms over na: de bevalling, uitdrijving, ter wereld koming en welke andere termen er ook bestaan. Ik wil graag thuis bevallen, denk aan:



  • Yoga oefeningen

  • Kaarsje

  • Bad

  • Rust

  • Ademhalingsoefeningen

  • Serene omgeving

  • Weeën goed op kunnen vangen

  • "Genieten" van de geboorte van onze dochter

  • Niet inscheuren/knippen

  • Na de geboorte wordt de placenta zonder horten of stoten geboren

Maar dan hoor ik sommige verhalen en lees ik hier verhalen op BB die me opeens heel erg onzeker maken. Scheuren, knippen, bloedverlies, spoedkeizersnedes, duwen op buiken, navelstrengen om nekjes, lage Apgar-scores, narcoses en andere traumatische gebeurtenissen.


Aan de ene kant denk ik; sjonge die sterke Afrikaanse vrouwen bevallen ook 'gewoon' van een kind in lemen hutjes en gaan de volgende dag week op het land werken. Maar dan denk ik aan mezelf en dan vind ik mezelf opeens helemaal niet meer zo stoer als die Afrikaanse vrouwen. En dan ben ik best een beetje bang... Kan ik dit wel?

902 x gelezen, 2

reacties (0)


  • liefdevolleBAM

    Ja dit kan jij! (oké ik denk ook wel eens na over als ik straks in het traject mag zitten en ik zwanger mag raken, en dus een kindje mag krijgen, hoe zal het allemaal vergaan ben ik tot een bevalling in staat, dan moet ik mijzelf ook wakker schudden natuurlijk ben ik dat!) want kijk eens hoeveel vrouwen ons al eeuwen zijn voorgegaan =) en nog nooit is er een kindje blijven zitten, het komt altijd goed...

    Neemt natuurlijk niet weg dat je best wel wat spanning ervoor mag voelen het is natuurlijk ook wel een hele ervaring, maar jij kan het, daar heb ik alle vertrouwen in!

  • Mupp

    Of je nu besluit thuis of in het ziekenhuis te gaan bevallen; jij gaat dat vast heel goed doen! En niet te veel enge verhalen lezen hoor, dat schiet je niks mee op! Luister naar je gevoel, waar voel jij je het prettigst bij?

  • Nog-even!

    Joh, ik ben drie keer bevallen en drie keer zonder 'gekkigheid'... Als jij het vertrouwen hebt dat je lijf dit kan, zijn dit de belangrijkste 'weetjes': weeen voelen (bij mij) als enorme darmkramp die komt en gaat. Op een gegeven moment wilde ik me verzetten tegen de pijn, maar wist dat ik dat niet moest doen. Dan vertelde ik mezelf dat ik de kramp waarin ik schoot moest loslaten en de pijn moest ondergaan. Op die manier kunnen de weeen hun werk doen en zijn ze het beste te verdragen. En weet dat er een moment komt dat je denkt/zegt: dit kan ik niet meer. Schrik daar dan niet van, maar weet dat dat betekent dat je er bijna bent: het einde is in zicht!!! Deze tips kreeg ik van mijn moeder en hielpen me echt! De rest heb je geen controle over...dus probeer ook niet alles onder controle te krijgen... Kaarsjes of muziek had ik echt niet willen hebben... Op dat moment zou alleen al de geur van kaarsen mij vreselijk tegenstaan. Denk maar eens aan een moment van vreselijke diarree: maakt het je dan nog wat uit hoe je omgeving eruitziet? Mij in iedergeval niet Het wordt hard werken, met een prachtige beloning en dit kun jij!!! (En een duwtje op je buik hoeft echt totaal niet erg te zijn hoor Toen ze mijn zoon een klein zetje gaven, was hij er dan ook meteen... Eerste bevalling- 5 uur- een halve hechting...geen probleem!!)

  • kimtwee

    Je kunt dit! Een vk neemt echt geen risico, als zij het beter vinden dat je naar het ziekenhuis gaat zullen ze je dat tijdens de zwangerschap of tijdens de bevalling adviseren. Ik denk dat je de mooie bevallingsverhalen niet zo snel tegenkomt omdat de verhalen die je leest, zijn opgeschreven in het kader van de verwerking van de bevalling 😉. Mijn tweede bevalling was prachtig. Ik ben wel in het ziekenhuis bevallen, vanwege nasleep na de eerste bevalling, maar het uiteindelijk zonder enig ingrijpen gedaan. De vk heeft niets gezegd, alleen een keer antwoord gegeven toen ik iets vroeg. Ze was op de achtergrond aanwezig, dat wilde ik graaag. Ik zat in mijn eigen cocon, mijn man was bij me en ik was in de gelegenheid om in alle ‘rust’ mijn eigen lichaam te volgen. Zo’n bevalling gun ik je! Mijn eerste bevalling was anders. Je weet niet hoe je bevalling zal gaan, maar heb vertrouwen in je lijf!

  • Thalie

    Jij kan dat! Hier ook zo'n chille thuis bevalling, alleen geen tijd gehad voor de kaarsjes en een muziekje want het ging nogal snel.

    Praat er nogmaals over met je vk. Als zij denkt dat het thuis kan, jij vertrouwen hebt in haar en in jezelf dan komt het echt wel goed. Mocht het anders lopen dan ben je met een ambulance vrij vlot in een ziekenhuis.

    Bij de eerste heb ik met weeën in de auto gezeten omdat ik zo nodig in het ziekenhuis wou bevallen. Was echt een klein stukje maar vond het vreselijk. Haar had ik achteraf ook met gemak thuis kunnen baren. Vandaar mijn keuze om het bij de tweede thuis te doen.

    Probeer je een beetje af te sluiten voor al die horror verhalen, heb je niks aan.

  • Wonderful-life

    Volg je eigen gevoel. Gezien onze (medische) voorgeschiedenis gaat mijn persoonlijke voorkeur uit naar bevallen in het ziekenhuis. Ik voel me daar veiliger en kan daarom daar beter ontspannen, wat goed helpt voor ern vlotte bevalling. Je hebt ook bevallingssuites die “vast-zitten” aan ziekenhuizen, misschien is dat een middenweg. Volg je gevoel voor je eigen keuze!

  • Dosas

    Dat hele Afrikaanse vrouwen verhaal had ik ook in mn hoofd.. nu vertelde niemand er bij dat het voelde alsof er een trein je buik uit moest rijden.. er ging veel mis en toen was ik blij dat ik in het ziekenhuis ben bevallen.. heb nu ook een medische indicatie voor de tweede.