Ik denk aan jou!
31 december 2015
Jaar 2015, waar ben je toch zo snel gebleven? Het doet me een beetje pijn om afscheid te nemen van jou, want ik had zó gehoopt dat jouw jaartal mij het grote geluk zou brengen. Maar het mocht niet zo zijn. En hoe meer de jaren zich opkimmen, hoe onzekerder ik me ga voelen.
‘Hoeveel weken ben je?’ Ik ben nog steeds nul weken.
Waar ik het afgelopen jaren tientallen babyfoto’s heb voorbij zien komen, zwangerschap aankondigen heb gehoord en echofoto’s heb mogen vasthouden, is er op mijn ‘buikfoto’ nog steeds een platte bak te zien. Geen bolletje, geen getrappel, geen enorme blauwe aderen of zwangerschapsstriemen die om wonderolie schreeuwen. Maar tot nu toe ook geen kindje. Geen wonder.
Wat overblijft zijn vaak alleen maar tranen. Vaak vind ik niet meer de zinnen om mijn verdriet te verwoorden. Soms doen foto’s op tekeningen op dat moment meer recht aan het gemis.
Maart 2016 zal de start zijn van ons nieuwe avontuur in Groningen. ICSI in een gemodificeerde cyclus. We kijken er ontzettend naar uit, maar realiseren ons ook al te goed dat niets zekerheid geeft. Het blijft dubbel.
Lieve zwangere dames: Wat fijn dat 2015 jullie wel het geluk heeft gebracht! Ik meen dit oprecht vanuit mijn hart, omdat ik weet hoe je voor hebt gestreden. Hoeveel moeite je het hebt gekost en hoeveel tranen er ook bij jou zijn geweest. Al het geluk toegewenst in het nieuwe jaar!
Aan de lieve vrouwen die al jaren wachten: Ik weet van je verdriet en ik weet hoe je je voelt. Het blijft ook zo oneerlijk en de weg naar hopelijk een wonder is zo ontzettend zwaar. Een traject instappen waarvan je de uitkomst niet weet, daar is zoveel moed voor nodig. En helemaal als je al zoveel teleurstellingen hebt te verwerken gehad. Weet dat ik aan je denk! Al maakt dat het verdriet absoluut niet minder. Elk jaar wordt het moeilijker, weer leeg het jaar uit.
Ik huil nu is dit typ. Ik voel oprecht wat jij voelt…
Lieve dames, een vruchtbaar en mooi nieuwjaar toegewenst!
reacties (0)