Het begin is in zicht

Met een druk op de knop zie ik dat mijn aankoop via de website van de dikke blauwe man is voltooid. Morgen komen ze binnen. De prenatale multi- vitamine. Het was een zoektocht naar de juiste soort. Ik wilde sowieso supplementen zonder gluten,  lactose en soja en bij voorkeur met een vitamine B –complex en DHA. Ik heb onlangs het boek ‘Innesteling’ besteld van Rika Lukac, met de gedachte om gewoon neutraal door het boek te bladeren en te kijken of ik nieuwe informatie kon vinden. Ik was er niet zeker van of ik het boek zou houden, wie weet is het niets voor mij en ik wil bovendien niet teveel bezig zijn met zwanger worden.

Het boek bleek deels wat nieuwe informatie te bevatten en voor een groot deel bekende informatie. Ik eet al volgens de Paleo- levensstijl en dit boek sluit er goed op aan. Er stond interessante informatie over vitamines en supplementen, waardoor ik deze keer de juiste supplementen wil gebruiken. Toch heb ik het boek snel in een la opgeborgen en niet alleen om het te verstoppen voor mijn moeder wanneer zij komt oppassen. Ik wil geen druk op mijzelf leggen en ik merk dat ik dat met zo’n soort boek al snel weer doe.

Het moment dat manlief en ik er ‘officieel’ voor kunnen en mogen gaan, komt nu erg dichtbij. Vandaag is het precies vier maanden sinds de behandeling met het radioactieve jodium en mogen wij volgens de statistieken weer veilig proberen zwanger te worden. En hoewel elke vezel in mijn lijf schreeuwt om een nieuwe zwangerschap, hebben manlief en ik besloten deze maand nog even voorzichtig te zijn. Over enkele dagen, uiterlijk een week, verwacht ik mijn eisprong. Dit is wel erg dicht op de magische 8 januari. De eicel zal zich nu al wel aan het ontwikkelen zijn. De kans dat deze eicel beschadigd is, is waarschijnlijk heel klein. Maar ik vind het  te dicht op de vier-maanden-grens.

Daarnaast heb ik ook nog geen bericht gekregen van mijn internist over mijn schildklierwaarden. Ik voel me goed met de huidige dosis, heb geen klachten van een traagwerkende schildklier. Maar wellicht zit ik nog net aan de lage kant, of misschien wel aan de hoge kant. En juist een goede schildklierwaarde is zo belangrijk voor een gezonde zwangerschap. Ik wil eigenlijk uit zijn mond een officiele ‘go’ horen. Op 29 januari staat een telefonisch consult en toeval of niet, rond die tijd ben ik waarschijnlijk ook ongesteld. Dan komt een ‘go’ natuurlijk op een perfect moment! Dan kunnen manlief en ik er meteen voor gaan zodra de menstruatie voorbij is.

Het zwanger worden houdt mij meer dan ooit bezig. Elke dag opnieuw zeg ik tegen mijzelf dat ik wel zie hoe het loopt. Dat ik niet aan de ovulatietesten ga beginnen en ook niet ga temperaturen. Dat manlief en ik het gewoon regelmatig gezellig maken. En ik weet ook dat ik mij aan die afspraak ga houden. Maar ik kan er niets aan doen dat ik af en toe mijn platte buik bekijk en mij indenk hoe ik er ook alweer zwanger uitzag. Of dat ik naar de gipsbuik kijk van de zwangerschap van zoonlief en deze stiekem wel eens voor mijn lichaam hou, om weer even te voelen en zien hoe groot die buik was. Of dat ik bij de prenatal stiekem even gluur naar alle newborn kleertjes terwijl ik kleding in maat 92(!) voor zoonlief sta af te rekenen. Ik kan het niet helpen dat ik blijf fantaseren over het doen van een zwangerschapstest en dat deze meteen positief kleurt. Of dat ik vaak droom over zwanger zijn. Levensechte dromen, waarbij ik letterlijk de bewegingen in mijn buik kan voelen.

Gisteren keek ik online een documentaire over een fertiliteitskliniek in Engeland. Een professor legde heel mooi uit dat het willen voortplanten, het willen krijgen van kinderen, een zelfde instinct is als eten en slapen. En wanneer dit niet zo snel lukt als dat je zou willen, dat het je leven kan beheersen. Dat je elke dag denkt aan kinderen, dat je overal zwangeren ziet en dat je je stoort aan alle babyreclames op tv. En dat dit gebeuren volkomen normaal is. Als je honger hebt, zie en ruik je ook overal eten. Alleen een broodje kan je kopen, een zwangerschap niet.

Nu ik zo dichtbij ben, wil ik niets liever meer dan opnieuw het wonder mogen meemaken. Mijn hart wil mijn verstand overschreeuwen en bij elke vrijpartij opnieuw vecht ik tegen dat geschreeuw en luister ik, nu nog, naar mijn verstand.

Nog even. Nog heel even. En dan mag ik mij eraan toegeven. Dan mag ik luisteren naar die rammelende eierstokken. Naar mijn moederhart…