Ik denk aan je

Met de feestdagen voor de deur zijn de meeste mensen druk in de weer met inkopen doen, kerstbomen versieren en lichtjes ophangen. Bijna iedereen kijkt uit naar deze gezellige, warme tijd met familie en vrienden. Bijna iedereen, want ik weet dat het voor sommigen toch even anders ligt. 

Terwijl ik 's avonds de kaarsjes aansteek en luister naar het gebrabbel uit de box, denk ik aan de vele stellen die momenteel ongewenst kinderloos zijn. Voor hen is het misschien niet eens zo'n leuke periode. Wellicht een periode om snel over te slaan en weer over te gaan op de orde van de dag. Geen nieuwsgierige familieleden die alweer informeren naar de stand van zaken omtrent kinderen. Opmerkingen als: 'Willen jullie soms geen kinderen?', wanneer je na een aantal jaar huwelijk nog niet zwanger bent. Of de eeuwige goede-afloop-verhalen: 'De buurvrouw van een goede vriendin ging op vakantie en kwam zwanger terug!'. Nee, ik kan me goed voorstellen dat je je wil terugtrekken in je eigen huisje, zonder de confrontatie met het intense verdriet, het verlangen wat nog niet bevredigd heeft mogen worden. Maar natuurlijk zijn niet alleen de feestdagen confronterend.

Ik denk ook aan je op verjaardagen, wanneer er altijd nieuwsgierige familieleden of vrienden naar je buik staren en je drinkgedrag in de gaten houden. Of met de meest geweldige oplossingen komen ('laat het los!', 'je moet er niet zoveel mee bezig zijn')

Ik denk aan je, wanneer je een smsje of telefoontje ontvangt van een dolblije vriendin met babynieuws. 

Ik denk aan je, wanneer je tijdens het winkelen of boodschappen doen wordt geconfronteerd met kinderwagens, blije kinderen, bolle buiken. 

Ik denk aan je, wanneer er in je familie broers of zussen met babynieuws komen en jij nog steeds met lege handen staat. 

Ik denk aan je, wanneer je twijfelt of je nu wel of geen wijntje zal drinken, omdat je niet zeker weet of de kans op een zwangerschap deze maand al volledig is uitgesloten. 

Ik denk aan je, wanneer je voor de zoveelste keer naar een witte test staart. 

Ik denk aan je, wanneer je bij de bushalte wordt geconfronteerd met een zwangere tiener die er lustig op los rookt en roept tegen haar klasgenoten dat het zo jammer is dat de morningafterpil niet werkte.

Ik denk aan je, wanneer je naar boven kijkt en vraagt waarom het zo oneerlijk is. Waarom jij nog moet wachten. 

Ik denk aan je, wanneer je nieuwe moed verzamelt omdat je aan de vooravond staat van je allereerste IVF poging. 

Ik denk aan je, wanneer je weer een maand (dus een kans) voorbij ziet gaan omdat jouw ziekenhuis een kerstreces houdt en je pas in januari weer aan de beurt bent. 

Ik denk aan jouw stille verdriet. Jouw immens grote stille verdriet. 

Wanneer ik vanavond weer de kaarsjes aansteek, brand ik er ook een voor jou. Voor de vrouw die al 11 maanden op natuurlijke wijze probeert zwanger te raken. Voor de vrouw die aan haar derde IVF poging begint. Voor de vrouw die net te horen heeft gekregen dat haar eicellen niet goed zijn, of dat de zaadkwaliteit van haar man niet goed is. Ik denk aan alle mannen die graag papa willen worden, ook zij hebben die wens en ook zij ervaren verdriet. 

Ondanks, of misschien wel dankzij het geweldige geluk wat ik nu mag ervaren met onze zoon, kan ik mij nog altijd levendig het verdriet voorstellen. Het lijkt nog wel gisteren dat ik onder de douche mijn tranen liet lopen vanwege mijn stille verdriet. Hoe anders is mijn wereld nu. Ik gun het ieder ongewenst kinderloze stel. 

Dankbaar voor mijn geluk, denk ik aan jou. 

Liefs,

Pluisje