De Brief

Gisteren lag 'ie daar op de deurmat, nog niet zo snel verwacht. De Brief. Een witte envelop met blauwe letters, van het ziekenhuis. Vriendlief en ik hadden net boodschappen gedaan, maar door de schok vergat ik totaal de auto op slot te doen, de deur dicht te doen en de boodschappen op te ruimen. Samen met mijn vriend scheurde ik de envelop open.

Dinsdag 7 januari is het zover, onze intake. Wat spannend en eng! En wat komt het ineens dichtbij. Maar toch ook opluchting: we hoeven niet zo heel lang meer te wachten. Een klein beetje emotioneel werd ik er wel van, maar ik verberg het voor mijn vriend. Het is ook maar een brief, het zegt nog niks.

Dat emotionele heb ik de laatste week wel vaker meegemaakt. Een filmpje bij iemand op facebook van super blije hondjes die hun baasje - net terug uit het leger - weer terug zien, bezorgt mij een flinke brok in me keel. Een zielige reclame op tv van opgesloten en mishandelde beren. Een vrouw op tv die ontroerd vertelt hoe trots zij is op haar persoonlijke overwinning. Onze kat die op een gekke manier speelt en daarbij haar hoofdje stoot. Ik weet niet waarom, maar ik raak er ook lichtelijk emotioneel door. Omdat ik in bijna alle gevallen niet alleen was, heb ik die brok elke keer weg geslikt.

Ik vraag me toch af waardoor het komt. Misschien is het wel door alle spanning en stress van de afgelopen weken. Dat ik niet weet wat er aan de hand is. Of doordat de stap naar het ziekenhuis toch wel eng en spannend is. Misschien is het ook wel de teleurstelling, het lange wachten. Ik weet het niet.

Toch ben ik niet alleen maar emotioneel, hoor. Ik begin ook wel weer zin te krijgen in de feestdagen. Lekker eten met familie en vrienden. De warmte en gezelligheid. Sfeervolle lichtjes en heerlijke, afgezaagde maar o zó vrolijke kerstliedjes. Ik kijk er naar uit! Daarnaast merk ik hoe enorm hecht ik ben geworden met mijn vriend. Hoe sterk onze band nu is. Het zorgt ervoor dat ik nóg meer geniet van thuis zijn met hem. Lekker op de bank een flauwe serie kijken.

En ik probeer ook weer meer dingen te doen waar ik zelf ook blij van wordt. Dingen die me rustig maken. Even lekker onder de zonnebank. Mijn nagels in een mooie kleur lakken, nieuwe kleding kopen. Een lekker geurtje erbij.

Weet je, mijn leven is zo slecht nog niet ;-) Laat ik er maar het beste van maken!

Liefs,

Pluisje