Wachten op rood

Wachten op rood. Eigenlijk verklapt de titel van mijn blog al een beetje waar ik over ga schrijven. Ik wacht namelijk op mijn menstruatie (of in een mooier geval een zwangerschap natuurlijk).

Gisteren werkte ik vanuit huis en ook mijn vriend was lekker thuis aan het werk. Samen zaten we aan de keukentafel achter de schermen van de laptops. Ik had die ochtend nog steeds geen bruinverlies gehad of welk ander signaal dan ook van een komende menstruatie. Mijn vriend vroeg of me borsten nog steeds gevoelig waren. Nee, niet zo heel erg meer. Maar wel als ik eraan zit. Mijn vriend stelde voor om de huisarts te bellen en te kijken of de uitslag van de bloedtest al binnen was. Ach, waarom ook niet? Nee heb je, ja kun je krijgen.

Met een lichte kriebel in mijn buik draai ik het nummer van de praktijk. Al snel krijg ik de assistente aan de lijn. Ik vraag haar of mijn bloeduitslagen al binnen zijn en de assistente gaat voor mij kijken. Na een paar zenuwslopende seconden in de wacht, komt de assistente terug: 'Mevrouw (..), uw uitslag is binnen en alles ziet er goed uit!'. Vertwijfeld zeg ik: 'Ow? eh..', waarop de assistente doorgaat: 'Het zit net binnen de marge, dus prima'. Ik vraag haar of dit betekent dat er HCG is gevonden. Volgens mij schrok ze, want ze moest het ineens eerst met de huisarts overleggen voordat ze een verdere uitspraak wilde doen. Pas na 15.00 uur 's middags kon ik terug bellen.

15.05 uur, stikzenuwachtig hing ik aan de lijn. 'Binnen de marge', 'Ziet er goed uit'... wat betekent dat? Ben ik toch zwanger en ziet het er goed uit voor de termijn? Valt het keurig binnen de HCG- marges? Of heeft ze verkeerd zitten kijken en heeft ze een fout gemaakt? Of vindt zij het juist positief dat ik niet zwanger ben? Denkt ze dat ik juist niet zwanger wil worden of zo? Al snel spreek ik dezelfde assistente weer: 'Mevrouw, u bent niet zwanger'. Ik vraag haar of er dus inderdaad geen HCG gevonden is, waarop zij aangeeft dat er een waarde van 0,1 gevonden was. Negatief. Direct valt alle spanning van mij af en met een bibberstemmetje vraag ik of de dokter dan de doorverwijzing alvast klaar wil maken. Na 2 werkdagen kan ik hem ophalen.

En nu... nu is het wachten op rood. Wachten totdat het oranje knipperende stoplicht die buiten werking is, weer op rood springt. Want pas wanneer het licht op rood staat, zal er ook weer een groen licht volgen. Pas dan kunnen we ook weer verder.
En hoe ik me nu voel? Leeg. Ik voel me rustig, want ik ben er nu zeker van dat ik echt niet zwanger ben. Dus als ik een broodje filet zie, of een wijntje aangeboden krijg, kan ik gewoon doen wat ik op dat moment wil. Maar toch voel ik me ook onrustig. Want wanneer komt dan mijn menstruatie? Is dat dan wel een echte menstruatie of gewoon een soort 'doorbraakbloeding'. Komt er nog eisprong? Of is die al geweest? Er is een stukje duidelijkheid, maar het roept ook weer nieuwe vragen op.

Volgend weekend ga ik met vriendlief een weekendje weg. Lekker naar een hotel met een kamer met bubbelbad. Lekker uitwaaien op het strand, lekker dineren en even quality-time. Genieten van elkaar en de rust opzoeken. Ook ga ik voorlopig niet meer aan de slag met ovulatietesten en zwangerschapstesten. We laten het maar op zijn beloop. Natuurlijk willen we nog steeds dolgraag ouders worden. En wanneer ik op facebook weer een zwangerschaps-aankondiging lees, dan voel ik toch mijn tranen branden. Maar ik wil het ook een beetje los laten. Misschien houd ik zelf alles wel tegen door alle stress en druk die ik op mijzelf leg.

Dus lieve meiden, ik ga proberen om hier voor even wat minder aanwezig te zijn. Ik zal wel reageren op blogs en vragen, maar verder doe ik even niets. Geen foto's bekijken van positieve testen, schattige baby's en mooie babykamers. Even geen blij zwangerschapsnieuws waardoor ik met mijn neus op de feiten gedrukt wordt. Maar even lekker genieten met vriendlief en mijzelf focussen op andere dingen!

Liefs,

Pluisje