Al zo lang als ik mij kan herinneren heb ik een hekel aan de term 'ongelukje'. Een ongeluk impliceert voor mij een niet-gewenst nadelig resultaat als gevolg van een bepaalde actie. Het verkleinwoord 'je' er achterplakken maakt het er wat mij betreft niet beter op. Men bagatelliseert daarmee hetgeen is mis gegaan op vaak kinderlijke wijze. Dat mensen deze term gebruiken ben ik door de jaren heen gaan accepteren. Dat er mensen zijn die deze term gebruiken om over een kindje te praten, vind ik niet kunnen. Iedereen heeft ooit een vorm van seksuele voorlichting gehad. Is het niet van de ouders dan werd het op school wel vertelt. Iedereen kent de mogelijke gevolgen van onveilig vrijen. Je bent er daarnaast zelf bij op het moment suprême en kan er nog iets tegen doen. Hoe kan je in dit soort gevallen dan spreken van 'ongelukjes'?
reacties (0)