Blog 5: vreugde moet je delen

22 juni, op de verjaardag van mijn man konden wij onze nieuwe auto ophalen. Vol trots wilde wij deze showen aan onze familie. De dag voordat het zover was, vroeg ik aan mijn man of hij de familie al over de zwangerschap wilde vertellen. Dat vond hij wel goed. We hadden immers al een echo met knipperend lichtje gehad en waren inmiddels super blij met ons garnaaltje. Na even nadenken kwam ik op het idee om op de achterbank van de nieuwe auto tussen de 2 autostoelen een briefje neer te leggen met daarop: 'plekje gereserveerd vanaf februari 2019 voor baby #3'.

Mijn man gaf zelf aan eerst naar zijn ouders te willen. Toen ik vroeg waarom zei hij dat die het minst leuk zouden kunnen reageren en hij dat als eerste achter de rug wilde hebben. Ik was verbaasd over deze reactie. Mijn schoonmoeder heeft bij de aankondigingen van onze andere 2 zwangerschappen alles behalve leuk gereageerd. Mijn man gaf destijds echter aan dat hij dit niet zo ervaren had. Blijkbaar zat het hem toch meer dwars dan hij toen wilde toegeven.

Zo gezegd, zo gedaan. Nadat we de nieuwe auto hadden opgehaald zijn we eerst naar mijn schoonouders gereden. En zoals verwacht was de reactie van mijn schoonmoeder ook weer niet zo leuk. De eerste vraag die ze mijn man stelde?: 'het was zeker een ongelukje?'. Daar was het dan. Dat woord waar ik zo'n hekel aan had. Als ik het van iemand verwachtte dan was het van haar. In mijn hoofd hoopte ik alleen maar dat de rest van de familie anders ging reageren.

En gelukkig was dit ook zo. Alle tantes waren dolblij dat zij nog een keer tante gingen worden. De ooms waren net als altijd lekker nuchter in hun reactie. En zoals bij alle andere zwangerschappen van mij en mijn zussen was mijn moeder weer het meest enthousiast. Na deze reacties kon ik eindelijk opgelucht adem halen. De belangrijkste mensen waren nu op de hoogte en wij konden nu toch nog meer gaan genieten dan we al deden.

De reactie van mijn schoonmoeder heb ik geparkeerd. Ik had gehoopt dat zij tegen verwachting in dit keer anders zou reageren maar helaas. Een paar dagen later is ze 'bijgetrokken'. In zoverre dat ze er niet meer van in shock is maar ook niet super betrokken is bij de zwangerschap. Gelukkig heb ik genoeg andere mensen om mij heen die wel enthousiast zijn en wel interesse tonen in mij en de baby. Toch blijft het vooral voor mijn man jammer dat zijn moeders eerste reactie nooit eens enthousiast en leuk kan zijn. Hij zegt zelf dit al gewend te zijn omdat het zijn hele leven al zo gaat. En ergens diep van binnen vind ik dat een zeer triest iets..

865 x gelezen, 2

reacties (0)


  • Sannnnie

    Niet echt heel fijn hoe je schoonmoeder reageerde vind het wel zielig je kan ook blij zijn maar dat is ze totaal niet... hopelijk veranderd dat nog 😊 gefeliciteerd met je zwangerschap en succes 😊😊

  • 3in3jaar

    Mijn ervaring is dat wanneer de kinderen geboren zijn, ze wel echt gek op ze is. Gelukkig dat wel!

  • Sannnnie

    Beter gelukkig ja 😊 geniet van je zwangerschap 😊😊 en heerlijk laten verwennen

  • 4mommy

    Ach vind dat echt zielig. Waarom eigenlijk, ik snap dat ook niet. Is toch het mooiste wat er is naast moeder worden. Ook nog eens oma worden.

    In en in triest. Voor je man is het heel erg. Ook al ben je ermee opgegroeid.

    En zijn vader?

  • 3in3jaar

    Die reageert op zijn manier altijd gematigd enthousiast. Maar aan zijn gedruksuitdrukking kun je wel duidelijk zien dat hij blij is.

  • 4mommy

    Das in ieder geval iets. Maar ja helaas kan je het niet veranderen