Tijdens je zwangerschap of als kersverse ouder hoor je veel nieuwe woorden. Soms best ingewikkeld! Eén van die woorden kan syndactylie zijn. Misschien heeft je verloskundige of arts het kort opgenoemd, of heb je het gelezen bij de geboorte van een baby. Maar wat betekent het eigenlijk? En moet je je zorgen maken? In dit artikel leggen we het haarfijn aan je uit!
Wat is syndactylie?
Het is een aangeboren aandoening, net als bijvoorbeeld downsyndroom of een open ruggetje. Syndactylie betekent dat twee of meer vingers of tenen aan elkaar vastzitten. Dat kan zijn door een stukje huid, maar soms ook doordat botjes of andere delen met elkaar zijn vergroeid. Het wordt ook wel eens “gegroeide vingers” of “zwemvliezen” genoemd. Bij de meeste baby’s is het alleen de huid die aan elkaar vastzit. Dat is een milde vorm. In zeldzame gevallen zijn ook de botjes vergroeid.
Hoe vaak komt het voor?
Syndactylie komt vaker voor dan je misschien denkt. Ongeveer 1 op de 2.000 tot 3.000 baby’s wordt ermee geboren. Het komt iets vaker voor bij jongens dan bij meisjes. Vaak is het alleen aan één hand of voet, maar soms ook aan beide kanten. De meest voorkomende plek is tussen de middel- en ringvinger of tussen de tweede en derde teen.
Hoe ontstaat het?
In het begin van de zwangerschap zijn de vingers en tenen van je baby nog niet los van elkaar. Tussen de zesde en achtste week van de zwangerschap gaan ze normaal gesproken vanzelf van elkaar los. Bij syndactylie gebeurt dat niet helemaal. De huid (of soms het bot) tussen de vingers of tenen blijft dan vastzitten.
Dat is niets wat jij als ouder hebt veroorzaakt. Het hoort bij de ontwikkeling van de baby en is niet te voorkomen of te beïnvloeden. Soms speelt erfelijkheid een rol, maar vaak gebeurt het gewoon zonder duidelijke reden.
Verschillende soorten syndactylie
Er zijn verschillende vormen van syndactylie:
Eenvoudig (simple): alleen de huid is vastgegroeid.
Complex: ook de botjes of gewrichten zijn aan elkaar verbonden.
Volledig (complete): de vingers of tenen zitten helemaal vast tot aan de top.
Onvolledig (incomplete): alleen het onderste deel zit vast.
Bij de meeste baby’s gaat het om de eenvoudige, milde vorm.
Heeft mijn baby er last van?
Dat hangt af van waar de samengroei zit en hoe ernstig het is.
Bij tenen: meestal heeft je kind er geen last van. Lopen, spelen en bewegen gaat gewoon goed.
Bij vingers: soms kan het de beweging een beetje beperken. In dat geval kijkt een specialist mee of een behandeling handig is.
Het is vaak vooral iets wat opvalt aan het uiterlijk, niet aan de functie. Veel ouders laten het onderzoeken om te weten wat wijsheid is, maar gelukkig is het meestal niet ernstig.
Is een behandeling nodig?
Niet altijd. De arts bekijkt:
Of het om vingers of tenen gaat.
Hoeveel delen aan elkaar vastzitten.
Of het de beweging belemmert.
Als het om tenen gaat:
Vaak is behandeling niet nodig. Zolang je kindje goed kan bewegen en lopen, kan het gewoon zo blijven.
Als het om vingers gaat:
Soms is een operatie handig. Meestal gebeurt dat als het kindje tussen de 6 en 18 maanden oud is. Dan worden de vingers voorzichtig van elkaar gescheiden. Als er huid tekort is, kan er een klein stukje huid van een andere plek worden gebruikt (huidtransplantatie).
Na de operatie krijgt je kindje een verband, spalk of gips, en later soms wat handtherapie. Kinderen herstellen hier meestal heel goed van.
Hoe ziet de toekomst eruit?
Gelukkig is de prognose goed. De meeste kinderen met syndactylie kunnen alles doen wat andere kinderen ook doen: van tekenen tot sporten. Soms blijft er een klein littekentje zichtbaar, maar meestal stoort dat niet.
In enkele gevallen groeit het huidje een beetje terug, maar dat kan opnieuw behandeld worden. Bij complexe vormen blijft de arts het iets beter volgen.
Wat kun je als ouder doen?
Vraag uitleg aan de arts of kinderchirurg. Laat uitleggen wat er precies aan de hand is.
Vraag gerust om een tweede mening als je twijfelt.
Houd de ontwikkeling in de gaten: grijpt je kindje goed, beweegt hij of zij de vingers normaal?
Blijf rustig: in de meeste gevallen is syndactylie onschuldig en goed te behandelen.
Kortom: syndactylie betekent dat vingers of tenen aan elkaar vastzitten bij de geboorte. Het komt regelmatig voor, meestal in milde vorm, en het is vaak goed te behandelen. In veel gevallen heeft een kindje er geen last van, vooral als het om tenen gaat. Bij vingers kan een kleine operatie helpen om de beweging te verbeteren.
Het belangrijkste is om goed geïnformeerd te zijn en samen met de arts te kijken wat het beste is voor jouw kind. Met de juiste zorg kan je kindje gewoon lekker groeien, spelen en ontdekken, net als ieder ander!
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Ze begon in 2023 als stagiaire bij BabyBytes en groeide uit tot enthousiaste redactiemedewerker. Als jonge twintiger deelt ze vol plezier haar passie voor kinderen en schrijven, en kijkt ze ernaar uit om ooit zelf moeder te worden.
Reageer op dit artikel
reacties (0)