Het is etenstijd. De pannen staan op tafel, iedereen zit klaar. En dan blijkt ineens dat je kind geen hap wil eten. De broccoli blijft liggen of belandt zelfs op de grond, de saus is ‘vies’ en de aardappels zijn ‘te zacht’. Herkenbaar? Bij veel gezinnen is het avondeten het moment waarop de eetstrijd begint.
Opvoedcoach Annelies Bobeldijk van Wow! Opvoedcoaching weet er alles van. “We bepalen als ouders natuurlijk een heleboel, maar één ding niet: wat een kind in zijn mond stopt.”
Ze benadrukt daarbij dat leeftijd een rol speelt. “Bij baby’s onder de twee voed je eigenlijk nog niet echt op”, legt ze uit. “Die snappen nog niet wat hun gedrag betekent. Hun drang om te ontdekken is groter dan jouw stem die ‘nee’ zegt.” Pas rond de leeftijd van twee à tweeënhalf jaar begint een kind te begrijpen wat grenzen zijn, en kun je dus ook consequenter reageren.
Dwingen heeft geen zin
Volgens Bobeldijk is dit misschien wel het belangrijkste inzicht: eten kun je niet afdwingen. “We proberen het vaak toch, maar wat levert een half uur aandringen voor drie hapjes nou echt op? Het resultaat is meestal nul.”
Veel ouders maken zich zorgen dat hun kind te weinig eet of niet goed groeit, maar volgens Bobeldijk leidt dat vooral tot stress aan tafel. “Je creëert strijd, en daar wordt niemand beter van. Je kind niet en jij al helemaal niet.”
Wat kun je als ouder doen?
Iets alternatiefs aanbieden, is niet de oplossing. Wat dan wel? Bobeldijk is duidelijk: “Zeg gewoon: dit is wat we eten. Als je niet wil, prima, dan zet ik het weg. Maar je krijgt niet iets anders.” Zo leert je kind dat er niet altijd een alternatief volgt zodra hij z’n neus ophaalt.
Toch kun je slim omgaan met wat je serveert. “Als jij een kind een Thaise maaltijd voorschotelt, kun je er donder op zeggen dat ze dat niet gaan eten”, lacht Bobeldijk. “Zet naast een normale, kindvriendelijke maaltijd liever wat losse dingen op tafel: wat komkommer, paprika of worteltjes. Dat vinden ze vaak wel lekker. En dan voelt het niet als ‘iets anders’, maar gewoon als onderdeel van de maaltijd.”
En wat als ze echt iets niet lusten?
Volgens Bobeldijk is het prima om daar soms soepel in te zijn. “Ik heb een kind dat alles eet, en als die een keer zegt dat hij iets niet lust, is dat prima. Maar mijn andere kind lust de ene keer macaroni niet, en de volgende keer wel weer. Dat verschilt per kind.”
En dan dat andere herkenbare tafereel: eten op de grond gooien. Vooral bij peuters is het een geliefd spelletje. “Als een kind eten op de grond gooit, zeg ik: ‘Eten is om op te eten. Gooi je het nog een keer, dan zet ik het weg’,” zegt Bobeldijk.
Belangrijk is om daar consequent in te blijven. “Leg rustig uit dat eten is om op te eten, geef één laatste kans en zet het weg als er daarna weer mee gegooid wordt. Dit werkt alleen als je die afspraak steeds naleeft.”
’s Nachts honger?
Veel ouders maken zich zorgen dat hun kind ’s nachts wakker zal worden als het tijdens het avondeten weinig heeft gegeten. Volgens Bobeldijk is die angst meestal niet nodig. “De meeste kinderen slapen gewoon door, ook als ze een keer minder eten." Alleen wanneer er sprake is van een medische of zorgelijke situatie, zoals structureel slecht eten of onverklaard gewichtsverlies, is het verstandig om dit met een arts of consultatiebureau te bespreken.
Gezellig tafereel
Eten is geen strijd waard, benadrukt ze. “Je wilt gezellig aan tafel zitten, zeker na een lange dag. En als het dan alleen maar gaat over dat ene hapje wel of niet... ja, dan wordt het niet gezelliger van.” Dus adem in, lach achteraf om de chaos en weet: dit is een fase. Met een beetje geduld en duidelijke grenzen komt het allemaal goed.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Demi Schoenmakers is moeder en online redacteur voor onder andere BabyBytes, Libelle en Women's Health. Met een scherp oog en een luisterend oor zoekt ze naar verhalen die de lezer prikkelen. Of het nu gaat om gezondheid, lifestyle of opvoeding; ze probeert haar artikelen op een toegankelijke en boeiende manier over te brengen.
Reageer op dit artikel
reacties (0)