Ik merk dat het me allemaal even teveel is. Na mijn bbz in januari (door spiraal heen) kostte het me veel moeite om de draad weer op te pakken. Ik had toen dit gebeurde ook net een nieuwe baan en wilde me (te) graag bewijzen. Na mijn vroege miskraam vorige week, heb ik het gevoel dat ik weer bij 0 moet beginnen en vastloop. Ik zie op tegen mijn werk en wat te vertellen tegen collega's (ik wil geen imago van heb je haar weer met haar miskraam gedoe). Daarnaast merk ik dat mijn zwangerschapswens zo ontzettend sterk is, dat ik nergens anders meer aan kan denken. Tegelijkertijd is er ook die grote angst dat het de 3e keer weer mis zal gaan. Ik vind het lastig om te bespreken dat ik me zo slecht voel, omdat ik bang ben dat mensen/hulpverleners zullen zeggen dat het dan niet de juiste tijd is om aan een kindje te beginnen. Maar het voelt alsof ik niet anders kan. Ik wil het zo graag. Nu. Gisteren liever. Ik ben nu ziekgemeld en verwacht binnenkort naar de bedrijfsarts te moeten. Ik weet het allemaal even niet. Hebben jullie tips, of zulke dingen meegemaakt en hoe ben je hieruit gekomen?
Mag jij van jezelf je verdriet wel toelaten? Hoe zit het met verwerking voor jou? .. Is er een poh aangesloten bij je huisarts waar je eventueel eerst mee in gesprek kan gaan? .. Heb zelf 4 miskramen in 4.5 jaar tijd gehad .. het is gewoon heftig en verdrietig en klote maar dat mag je ook echt wel even een poosje toelaten die gevoelens ipv weg stoppen of niet erkennen . .. dikke knuffel
Probeer te denken dat beter zo is dan later. Natuur doet zijn werk.Probeer het een plekje te geven.Laat het los en maak het spontaan gezellig thuis dan komt het vast goed.Sterkte
Oei. Dit is één van de dingen die je beter niet kunt zeggen tegen miskraam mama's. Het is wel jouw kindje dat je bent kwijtgeraakt. Niet een foutje dat door de natuur netjes is opgeruimd ...
Ja zo is het wel gaat wat mis en meestal stoot je lichaam dat af.zelf ook miskramen gehad en zo is het me dat ook uitgelegt.En zo heb ik het ook plekje kunnen geven.
Twee miskramen gehad eentje spontaan 13 wkn.Miskraam rond 10 wkn zwanger met spiraal curettage.Is altijd verdrietig en was er echt kapot van door de jaren heen is dat minder geworden dacht later ook dat beter was natuur stoot het af als niet goed zit.Ja kindjes gekregen dan ben je er niet meer zo mee bezig.
Heel vervelend! Ik heb geen echte tips maar wil je wel graag sterke en succes wensen
Een vriendinnetje van mij had 2 miskramen en een bbz nu heeft ze 2 kids dus dat is allemaal goed gekomen! Ik denk dat je niet bang moet zijn voor die "eventuele rare meningen" van anderen. Je hoeft het niet tegen iedereen te vertellen maar misschien tegen iemand waar je je wel bij vertrouwt.
Ik heb 4 miskramen gehad en zat er op een gegeven moment ook helemaal doorheen. Ben toen ook ziek gemeld en ik ben toen een cursus mindfulness gaan doen.
Daarnaast ben ik de mom sups gaan slikken: balance. Hier voelde ik me ook veel beter door. Google maar eens.
Geen tips, maar als jouw wens zo groot is, is dit absoluut wel de tijd om je kinderwens te proberen te vervullen. Snap je dus helemaal hoor! En niet iedereen zal je snappen, want niet iedereen kent het gevoel van een miskraam of moeilijkheden met het zwanger raken, maar misschien heb je een collega waar je wat meer een vertrouwend band mee hebt waar je dit mee kunt delen. Inclusief het gevoel wat er bij jou komt kijken. Dus niet alleen de praktische details dat je een miskraam kreeg maar ook wat het emotioneel met je doet? Neem de tijd die jij nodig hebt. Dat kan niemand voor jou bepalen. Sterkte. En uiteraard is het goed om je gedachtes te proberen te verzetten maar dat is makkelijker gezegd dat gedaan
Wij zijn onze oudste twee kinderen verloren. Hoewel ik dat toch anders vind dan een bbz of een miskraam (ja, kom maar op met jullie shit) snap ik wel dat je kunt rouwen om het kindje dat je niet in je armen hebt kunnen sluiten. Zeg vooral wél wat je wil, verwacht etc. Een ander kan niet aan je neus zien hoe en wat. Dat is wat ons hielp. Daarbij is je wens heel begrijpelijk. Die hoef je niet te delen met je collega's, maar deel het wel met familie of vrienden als je daar behoefte aan hebt. En ja, zeg het ook tegen de bedrijfsarts. Uiteindelijk is dat de reden voor verzuim, toch? En geloof mij, zodra je weer zwanger bent is het allemaal nog veel spannender. Niet alleen in het begin. Lijkt me juist goed als je omgeving dan weet wat er speelt.
Als je bang bent voor je imago, dan zit je in mijn ogen overigens niet op je plek bij je huidige werkgever.
Ondanks het verdriet om mijn miskramen zou geen haar op mijn hoofd eraan denken om te zeggen dat een miskraam even 'erg' is als het verlies van een (volgroeid) kind 😘
Precies dit. heel wat anders.zelf miskramen gehad maar mijn nichtje 2 keer bevallen en beide keren heeft haar zoontje en dochtertje even geleeft nou hartverscheurend dat verdriet
Geen miskraam meegemaakt maar vorig jaar (met name door de pandemie) in een flinke dip gezeten. Mijn advies is jezelf helemaal blootstellen zonder schaamte en iemand die goed kan luisteren je hele verhaal vertellen, je gevoelens te uiten zonder zorgen. Dat kan een hele opluchting zijn. En vandaar opnieuw beginnen. Het kan je partner zijn, je moeder, een vriendin..
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Zwanger worden
reacties (16) Verversen