Moeder zijn is even niet meer leuk

Hé wat vervelend zeg! Wat naar voor je en wat rot dat je je zo voelt.

Het is helemaal oké en begrijpelijk dat je je zo voelt en wees niet zo streng voor jezelf. Dit mag er gewoon zijn meid.

Het is ook super veel! Ik herken voor een deel waar je mee worstelt. Wij hebben ook een slechte slaper en wordt er ook moedeloos van. En overdag ben je uitgeput en chagrijnig, heb je geen zin meer en geen ruimte voor je kids. Daar voel je je vervolgens schuldig over.. zo herkenbaar!

Wel verstandig om toch even samen te doen en je partner te overtuigen dat hij moet helpen af en toe want zo hou jij het niet vol!

Ik hoop dat het gauw beter wordt.

Hé wat vervelend zeg! Wat naar voor je en wat rot dat je je zo voelt.

Het is helemaal oké en begrijpelijk dat je je zo voelt en wees niet zo streng voor jezelf. Dit mag er gewoon zijn meid.

Het is ook super veel! Ik herken voor een deel waar je mee worstelt. Wij hebben ook een slechte slaper en wordt er ook moedeloos van. En overdag ben je uitgeput en chagrijnig, heb je geen zin meer en geen ruimte voor je kids. Daar voel je je vervolgens schuldig over.. zo herkenbaar!

Wel verstandig om toch even samen te doen en je partner te overtuigen dat hij moet helpen af en toe want zo hou jij het niet vol!

Ik hoop dat het gauw beter wordt.

Kan je man in weekend niet even kids nemen jij kan bij tanken? En moeder zijn is niet altijd leuk. ik heb 3 kids van 3 /5/7 nou kunnen heel goed ruzie maken eind van de dag ben ik helenmaal gesloopt. En ja ik geniet ook echt van mijn kinderen ze zijn mijn alles.

Maar ik ben soms echt heel blij dat ik even kan werken en dat ik daar tot rust kan komen geen geruzie geen gegill aan hoofd geen politie agent hoef zijn.

Het is ook niet altijd leuk hoor! En zeker vermoeidheid is gewoon slopend. Ik herken dat wel. Doordat onze kinderen allemaal dicht op elkaar zitten en ook nachtbrakers zijn, zijn de nachten al jaren ruk. Hier gaat het altijd fout als de dagen te vol gepland zitten. Als ik van alles in huis wil doen en dat gewoon te veel is, dan luisteren de kinderen al helemaal niet meer en krijg ik ook kortsluiting. Als ik de lat wat minder hoog leg, verloopt het al stukken beter want dan hendel ik het gedrag van de kids beter en spring eerder op de situatie in.

En ik zeg ook rustig tegen de kids dat ik moe ben en vraag of ze daar ook rekening mee willen houden, ook tegen de vierjarige. Zo is het voor iedereen duidelijk dat ook een moeder niet eindeloos energie heeft en dat hoeft ook niet. Het is goed om naar elkaar om te kijken. Ik vraag dan ook of we het met elkaar zullen doen dat maakt het ook al fijner. En dan gaat het vice versa.

Overigens las ik hieronder ergens over op de klok kijken en dat alles op tijd gaat de hele dag. Dat is ook iets waar ik helemaal gestoord van wordt. Maar ja het is wat het is. En je eigen gedachten kunnen de beleving ook erger maken dan het daadwerkelijk is.

Hier doe ik ook eigenlijk alles wel praktisch alleen. Kan het ook moeilijk los laten. Is niets mis mee maar als het je teveel wordt dan is er niemand die het overneemt.

En ik denk dat vierjarige kinderen ook wel serieus moeilijk zijn. Ons zoontje is ook 4 jaar en ik heb er werkelijk ook mn handen vol aan. Het gekke is dat hij juist ook énorm lief kan zijn. De tegenstelling is vrij fors zullen we maar zeggen. Op school zijn ze helemaal weg van hem en merken ze er totaal niets van dat hij ook enorm lastig kan zijn. En alles wat je aan beloning/straf e.d. doet lijkt wel niet te landen. Hier helpt het wel om de dag te structuren zodat hij beter weet wat we gaan doen en wat ik van hem verwacht. Het gaat dan niet 100% goed maar wel een heel stuk beter. En tussendoor voorlezen doet ook wonderen, of een poosje laten helpen. Wat ik ook doe is een hoek in de kamer afbakenen waar hij alleen kan spelen. Daar mag niemand hem storen en hij valt dan zelf ook niet zijn zusje constant lastig met geklier.

het is en blijft een zoektocht!

Je partner werkt toch niet elke dag? En werken is niet zwaarder dan thuis voor de kinderen zorgen.

Nee zeler niet de enige, door de jaren heen besef ik me hoeveel slaaptekort met je doet.. mijn jongste dochter was echt bijna 4 (dus troptenjaren voorbij) en ik was door de spiraal heen zwanger.. ik heb me nog nooit zo goed gevoelt toen.. ik sporte weer, deed dingen voor mezelf, nam de kinderen vaak mee naar buiten. En nu.. met een dreumes pff ik slaap slecht, ben aan het doemdenken, de kinderen luisteren niet. Maar echt het ligt aan de slaaptekort..

Komt goed mama, morgen weer een betere dag!

Ik denk dat bijna elke moeder wel van die periodes heeft.. opvoeden is ook niet makkelijk. En dan denk je eindelijk in rustig vaarwater terecht te zijn gekomen, komen ze in de (pre) puberteit...

Geef je paracetamol voor de nacht? Helemaal als hij nu ziekjes is en last heeft van oren zal ik voor de nacht paracetamol geven.

Ik denk dat bijna elke moeder wel van die periodes heeft.. opvoeden is ook niet makkelijk. En dan denk je eindelijk in rustig vaarwater terecht te zijn gekomen, komen ze in de (pre) puberteit...

Je bent echt niet de enige. Ik heb het vroeger ook gehad. En laatst had ik dat ook weer terwijl de kinderen nu toch een stuk groter zijn. Sterkte.

De bv periode heb ik alleen gedaan. Dat kon mijn partner slecht overnemen. Maar vanaf het moment dat ik de voeding niet meer deed met de borst kon partner dit prima eens overnemen. Als hij geen zin heeft heb ik het ook niet. 2 nachten verdient met de verkeerde persoon die steeds komt en ze slapen zo door. Voor iedereen een gunst. Ik heb weleens een kind opgehaald dat aan het huilen was en naast hem neergelegd. Zelf in het bed van het kind gaan liggen. Ik ben toch niet zo groot. Als je moe genoeg bent slaapt alles lekker

Wat betreft je oudste trouwens... die gaat bijna naar school. Grote kans dat dit gedrag dan zo over gaat. Genoeg kinderen die toe zijn aan school als ze de 4jaar naderen.

Heb je vannacht wel paracetamol gegeven aan je jongste? Misschien heeft hij ergens pijn wat je aan de buitenkant niet ziet, een kindje van 1,5 jaar kan pijn vaak nog niet aangeven.

Ik ga niet ontkennen dat ik de tropenjaren nooit zwaar vind, heb echt wel pittige periodes. Maar een kind van 1,5 jaar dat nog 2x per nacht komt snap ik niet. Zal je al heel veel schelen als je hem dat afleer. Een ziek kind troost je uiteraard maar een kind van 1,5 hoeft bij mij geen 2x meer per nacht te huilen. Mij niet gezien. Simpel zat, zonder slaap houd je niks vol, leef je een tijd op adrenaline tot je neerstort. Ik zal daar eens aan gaan werken, eventueel met hulp als je het zelf niet red.

Smoesje van je man is overigens wel echt de slechtste die ik ooit gehoord heb 🤣 wat je niet kan moet je leren. Echt niks moeilijks aan. Zeg dan gewoon eerlijk dat je er geen zin in heb 🤦🏼‍♀️ in dit geval zal ik ook zeggen: pak een keer je spullen en ga weg met de mededeling: ik kan het ook niet meer.

Tijd om een tas in te pakken en de boel eens lekker de boel te laten door even een dag en een nacht voor jezelf te pakken, dat zal je goed doen.

Ik doe het regelmatig en kan het elke moeder aanbevelen. En ja, mijn man werkt 6 tot 7 dagen in de week, werkt meer dan fulltime en heeft het ook druk, maar ik weet 100 % zeker dat ik minder moe was met fulltime werken en het huishouden dan met parttime werken, het huishouden en de kinderen🤣 en dan slapen de mijne nog door.

Overigens zorgt mijn man op dit soort momenten voor de kinderen, hij zal wel moeten het zijn onze kinderen. Ik ben daar misschien best hard in maar het is te makkelijk om alles op mijn bord te schuiven. Wat je niet kan, kan je leren ☺️

Ga slapen om 2000 met oordoppen en laat man tot 2400 alles doen. Dan heb je vier uur slaap al binnen. Als je meer slaap hebt dan voel je je ook mentaal fijner

Slaap is ook voor jou belangrijk. Als je zo moe bent, is niets meer leuk. Ik begrijp wel dat jij de nachten doet omdat je man moet werken, maar ook jij moet de dag erna door zien te komen. Wat wij dan deden was mijn man tot 00:00 'dienst' en ik om 20:00 naar bed. Dan had ik in elk geval 4 uur rust voor de nacht begon, en hij nog een prima nacht voor z'n werkdag.

Dat je man 'er niet goed in is' komt omdat ie het ook nooit hoeft te doen en dus nooit leert. Zo houden jullie dit in stand. Ga af en toe eens weg, zodat hij wel moet. Dan leert ie het vanzelf, en kan ie ook prima avonden overnemen.

Hier ook 2 en 4. Hebben ook altijd ruzie 😀

Mijn 4 jarige luistert ook niet, doet haar eigen ding, laat zich niet corrigeren, weet precies hoe ze het bloed onder mijn nagels vandaan moet halen en consequenties hebben geen enkel nut, gaat over alle grenzen en lacht je vierkant in je gezicht uit. Ik heb regelmatig huilbuien, zit nog vol hormonen van een zwangerschap. Ik kan haar wel achter het behang plakken en voel me soms zo onthand en machteloos, word boos. En ik baal vervolgens van mezelf dat ik het niet lijk te kunnen, dat moederen en kinderen opvoeden, dat ik helemaal niet boos wil worden of schreeuwen tegen mijn dochter. Zelfzorg hierin is echt belangrijk maar hoe krijg je dat voor elkaar met meerdere kinderen 🤯

Dus ik begrijp je heel goed. Die 4 jarigen zijn echt pittig. Slaaptekort ook. Voel me ‘s nachts extra eenzaam, partner springt wel in als ik het vraag, maar kinderen accepteren het niet en uiteindelijk zit ik alsnog met ze. Veel naar buiten om de energie op een goede manier kwijt te kunnen, spelen met zand en water helpt ontprikkelen, en verder zelf proberen regelmatig afstand te nemen. Ik stuur m’n partner en dochter naar het bos of naar buiten of ik ga zelf even met de kleinste. Maar dat continue zorgen, aanstaan, uitdagingen trotseren is ook gewoon retezwaar. Met mijn vierjarige maak ik wel plannetjes samen trouwens. Bedtijd was een hel, nu hebben we samen een stappenplan gemaakt met afspraken voor ons beiden, dus haar wens en onze wens erin verwerkt en ‘s ochtends bespreken we het en kan zij en wij een sticker verdienen voor het houden aan de afspraken.

Kinderen moeten (helaas) zich vrijvechten om hun identiteit te ontwikkelen en autonomie te vergroten.

Ik zou je gevoel met je man gaan bespreken. Als hij de nacht niet kan doen, zijn er misschien andere dingen waarin hij je kan ondersteunen. Bij mij helpt het delen van mijn gevoelens alleen al vaak voor ontspanning en steun. Het is namelijk niet alleen jouw probleem, ook het probleem van het gezin. Want hou jij je voelt heeft invloed op hoe jouw kinderen zich voelen en misschien gedragen.

Je bent vast niet de enige. Sommige “fases” duren lang en zijn gewoon pittig.

En ongetwijfeld voelen jouw kinderen jou ook aan, het is echt een wisselwerking merk ik altijd.

Onze nu 5 jarige had met 4 jaar ook een fase van slecht luisteren. Echt consequent blijven, en straffen was het enige wat hier een beetje heeft geholpen. Nu is het een stuk beter maar soms heeft ze nog haar fases.

Nee je bent niet de enige. Ik heb een dochter van bijna 4 die ook niet luistert, die zich verveelt thuis, die grenzen opzoekt en waar ik ook vaak op moet mopperen. Moedeloos word je ervan. Mijn jongste dochter zit in de ik wil lopen fase maar kan het nog niet zelf dus die hangt jengelend aan mn broek de hele dag. En de 1 wil spelen met de ander zn speelgoed en dan is er weer oorlog. Ik sta er ook heel veel alleen voor omdat mijn man veel werkt. Ik zie momenteel ook echt op tegen mn vrije dagen met de kindjes thuis omdat ik het ook niet leuk vind.

Dit is mijn leven, dagelijks, al jaren 😂 En ik vrees dat het voorlopig ook niet voorbij is. Ze zijn 8, 5 en 3. Het is soms echt om te janken.

Nee, je bent niet de enige. Ik vind er op het moment ook even geen bal aan het grootste gedeelte van de tijd. De meiden zitten allebei niet lekker in hun vel. Tel daar een mentaal niet zo'n hele stabiele moeder bij op en je begrijpt de sfeer wel een beetje 😊 Gelukkig komt er woensdag eindelijk hulpverlening op gang om ons als ouders te helpen met onze pientere en temperamentvolle dames. Hopelijk kunnen we dan wat rust creëren in huis. Er zijn echt fijne en leuke momenten, maar die mogen er van mij heel veel meer zijn. Ik hoop met name dat de jongste snel op de basisschool zit

Als ik er zo doorheen zit vraag ik ff een ochtend psz extra aan. Wij hebben helaas geen opa’s en oma’s om te bellen dus dit is de enige manier om even bij te tanken. De oudste gaat al naar school neem ik aan dus dan kan je even bijkomen.

Ik denk dat elke moeder wel eens op een punt kunt dat moeder-zijn niet leuk meer is.

Net als jij heb ik er last van, door slaaptekort, een zoon van 8 die nooit luistert en op alles wel een antwoord heeft. 2 kleintjes van anderhalf en 3,5 die continu aandacht nodig hebben. Den oudsten van bijna 12 die zich overal mee moeit.. en ik ben 5 maanden zwanger, dan denk ik ook wel eens, ik pak mijn boeltje en dat ze het maar allemaal uitzoeken. Ik sta er ook grotendeels alleen voor, woon in het buitenland en heb dus geen familie die kan bijspringen. Maar ik kom elke dag wel door, en ik weet dat het een periode is die voorbij gaat. Ik trek mij op aan de mooie dingen, de kusjes en knuffel van de kleinsten. De hulp van den oudsten. Als ze dan toch eens mooi samenspelen en schaterlachen van plezier.. zo veel mogelijk positieve dingen zoeken, en op tijd even pauzeren

Ik denk dat iedereen zal bevestigen dat het moederschap af en toe heel zwaar is. Je hoeft je daar absoluut niet schuldig over te voelen! Ik mis in je stukje hulp van anderen. Mijns inziens kan je kinderen opvoeden niet alleen: heb je(schoon) ouders die af en toe bij kunnen springen? Broers/zussen, vrienden of vriendinnen? Maak gebruik van alle hulp die je kunt krijgen, stuur de kids af en toe uit logeren en neem ook tijd voor jezelf. Misschien kan je partner niet zijn bed uit als ie de volgende dag moet werken, maar ga jij dan in het weekend en ochtend of een middag iets voor jezelf doen (of slaap uit). It takes a village to raise a child!

Moeder zijn gaat niet alleen over rozen . Ik heb 4 kinderen die elke dag mijn grenzen opzoeken . En 1 van die kinderen gaat meerdere keren over die grenzen heen. Ik herhaal meerdere keren voordat we iets gaan doen wat er van ze verwacht wordt , en dan toch wordt er het tegenovergestelde gedaan . Heel frustrerend inderdaad.

Toch haal ik voldoening uit het moederschap. Hoe ? Alle positieve dingen benoemen. Dus doen ze wel wat er gevraagd wordt ? Overdrijf in je reactie ...' wauw wat goed dat je dat hebt gedaan! Kinderen groeien van complimenten en gaan dan juist nog beter hun best doen . Ik merk dat hier heel erg. Kinderen hoeven niet perfect te luisteren. Dat zeg ik hier dagelijks tegen mijn kinderen . Stout zijn hoort bij het kind zijn want daar leren ze van , en wij als ouders ook. Perfecte kinderen bestaan niet en ik verwacht ook niet dat ze perfect luisteren .

Ik doe veel leuke dingen met ze . Picknicken in het park met lekker weer , Met warm weer naar de fonteinen hier vlakbij , etc. Zij waarderen dat en daardoor zijn ze rete gezellig !

Jij zit nog in je tropenjaren met mini's, het wordt echt wel beter !! Probeer het positieve eruit te halen hoe moeilijk het ook is. Kop op het komt echt goed. Schrijf het van je af zoals hier...wat hier ook wel helpt thuis...muziek uurtje...YouTube aan en jezelf en je kind om de beurt een liedje uit laten kiezen en samen lekker dansen...