Hallo dames, Graag wil ik mijn verhaal kwijt en ben benieuwd of er mensen zijn die ook zoiets hebben meegemaakt. Ik ben met 37 weken en 6 dagen mijn dochter Sanne verloren Door een acute loslating van de placenta. Dit was oktober 2015. Mijn hele zwangerschap is fijnloos verlopen en nooit ergens last van gehad. Ook heb ik al een dochter van 2jaar. Door wat er is gebeurd zal een volgende zwangerschap waarschijnlijk geen dag zorgeloos meer zijn. Iedere dag blijft het moeilijk en je komt elke keer wat tegen waardoor je terug denkt aan alles. Toch ben ik al wel regelmatig aan het nadenken over een volgende zwangerschap. Zijn er mensen die hierover mee kunnen praten ?
Ik vond de volgende zwangerschap erg zwaar en had zoveel angst iedere dag... maar gelukkig ging alles goed. Het heelt geen wonden, een nieuwe zwangerschap en een nieuw kindje, maar het geeft wel nieuw geluk naast het verdriet.
ik ben met 27.5 weken mijn zoontje verloren door loslating van de placenta. Het is een heel verhaal wat ik liever niet openbaar zet, maar als je wilt praten kun je altijd een persoonlijk berichtje sturen
Mijn dochtertje Layla is overleden bij een Zwangerschap van ruim 37 weken in mijn buik. Bij mij hebben ze de oorzaak nooit gevonden waarom haar hartje ineens is gestopt met kloppen. Het verlies is groot en nog steeds denk ik elke dag aan haar. In het begin was het verlies ondragelijk maar naarmate de tijd vordert leer je ermee leven. 5 december 2013 had ik haar hartje nog horen kloppen bij de verloskundige en 6 of 7 dec is ze overleden. De 6 de in de avond of in de nacht van 6 op 7. In april van dit jaar ben ik moeder geworden van een gezonde zoon. Hij doet het goed en we genieten enorm van hem. Ik heb nu 3 dochters waarvan er 1 is overleden en een zoon nu, In totaal 4 kindjes. Mij raakt het altijd als mensen zeggen dat ik 3 kinderen heb want ik heb er echt 4. Mijn advies aan jullie is om te wachten tot je er weer aan toe bent. Neem even de tijd om te rouwen. En dan hoop ik dat je net als vele moeders van doodgeboren kindjes een gezond en levend kindje op de wereld mag zetten en je dochter er een broetje of zusje bij krijgt. Al is ze nu natuurlijk al een grote zus .
Dank voor je lieve berichtje. Wat heftig zeg! En dat jullie niet weten hoe het allemaal komt maakt het wel erg moeilijk om weer de keuze te maken of niet? Fijn dat jullie nu weer een gezond kindje op de wereld gezet hebben. Kon je je wel een beetje ontspannen tijdens de zwangerschap of was dat erg moeilijk?
Op de dag dat ons kindje is overleden heb ik ook nog controle gehad bij de vk en ook nog haar hartje gehoord dus het is zo ineens gebeurd. Ik hoop dat wij in de toekomst ook nog een wondertje krijgen.
Liefs
Wat vreselijk zeg, jullie waren dus al een tijd aan het vechten voor Esmee..
Wel fijn dat jullie er allebei hetzelfde over denken en er samen weer voor gaan.
Ik hoop wij ook in de toekomst. We hebben het er al wel een aantal keren over gehad maar daar blijft het voorlopig wel bij.. Samen moeten we er weer klaar voor zijn en hoop dat dat in de toekomst zo zal zijn.
Ik hoop dat jullie straks een gezond kindje op de wereld kunnen zetten waar je al je liefde aan kan geven.
Wat ontzettend erg wat jullie hebben meegemaakt! Nog gecondoleerd met dit grote verlies!
Sanne zal voor altijd bij je zijn en voortleven in jullie hart! ♡
Ik snap je gedachte dat een volgende zwangerschap nooit meer zorgeloos zal zijn! Gaan ze je dan ook extra onder controle houden?
Wij hebben in November ons dochtertje verloren bij 22.4 week en willen ook heel graag een broertje of zusje voor haar.. Niet om haar te vervangen of als troost maar door haar in onze armen te hebben gehad is de wens naar een kindje om voor te zorgen alleen maar groter geworden!
X
Ja bij een volgende zwangerschap blijf ik onder controle van de gynaecoloog. Gelukkig maar. Alleen dat geeft natuurlijk nog geen garanties.
Jullie ook nog gecondoleerd. Wat een vreselijk iets.. had je ook een acute loslating van de placenta of was er iets anders aan de hand?
Mijn wens blijft bestaan om nog een kindje te krijgen. Ik denk dat de wens sterker is dan de angst, alleen weet ik dat bij mijn partner nog niet zo zeker. Hij kan er nog niet zo goed over praten.
Hoe is dat bij jullie?
X
Nee geeft geen garanties maar ik denk wel een klein stukje rust..
Dank je wel. Nee ons meisje had een cyste en veel vocht in haar lichaampje (Hydrops). We hebben ervoor gevochten dat het goed zou komen maar helaas is ze overleden in mijn buik.
Ja ik snap die wens heel goed, zo voel ik dat ook.. Tuurlijk zal het niet makkelijk worden en zal angst een grote rol blijven spelen.. maar dat heb ik ervoor over.
Mijn man staat daar gelukkig het zelfde in, we zijn natuurlijk ook al wel een tijdje bezig met Esmee nu in ons hart maar helaas nog steeds met lege armen..
Heb je het er wel eens over gehad met je partner, het is ook niet niks het verlies van je kindje.
X
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Verlies
reacties (8) Verversen