Een aantal weken terug moest ik met mijn zoontje van 2 naar de huisartsenpost. Hij had 6 dagen geen ontlasting gehad. Hij was ziek, at en dronk niet meer. Gaf aan pijn te hebben. Op een gegeven moment kon hij niet meer lopen, zitten of staan. Hij kon alleen als een plank op zijn buik liggen.
Eenmaal bij de HAP werd mijn verhaar gehoord door de dokter. Hij besloot, zonder enkel verder lichamelijk onderzoek en zonder mijn zoon tje voor te bereiden, de ontlasting manueel te verwijderen.
Ik probeerde mijn zoontje te troosten en legde uit wat de dokter probeerde te doen. Hij schreeuwde het uit van de pijn. Ik heb de dokter halt toe geroepen en gezegd te overleggen met de kinderarts. Dit is niet de normale gang van zaken.
Mijn zoontje moest een klysma, welke ik thuis zou moeten geven. Echter ging de microlax thuis ook al niet langs de ontlasting af dus vroeg of ze het niet meteen wilde doen. Dat wilde ze niet. Als het niet lukte meost ik opnieuw contact opnemen en zou ik direct een kinderaets kunnen spreken. Dit zou genoteerd worden.
In de auto begon ik te huilen. Wat er net is gebeurd is niet oké! Het voelde zo verkeerd. Hij deed z'n werk, maar heeft een aantal stappen overgeslagen.
Eenmaal thuis, lukte de klysma niet.
Opnieuw contact HAP en verhaal uitgelegd. Helaas miste de notitie van de arts en konde ze deze niet bereiken. Pas 3u later kon ik komen, maar deze keer wel mjnn eigen ziekenhuis.
Na ons verhaal te hebben gedaan bij een arts doorgestuurd naar de kinderarts. Deze hebben het klysma kunnen zetten.
3 dagen later was de Controle. De kinderarts mocht mijn zoontje niet o derxoeke. Hij was zo angstig. Hij durfde niet meer. Ze gaven toen aan dat wat er is gebeurd, nooit had mogen gebeuren. Ze vertelde dat de kans groot is dat hij zindelijkheidsproblemen gaat krijgen. Dan zou hij naar een uroloog (plas en poep training) moeten. Bij aanhoudende belemmering in het dagelijks leven naar een kinderpsycholoog.
De dagen erna ging het redelijk. Tot we op een gegeven moment niet mochten temperaturen (toen hij ziek was)
Vervolgens merkte we op, dat hij bij het verschonen van zijn luier volledig verstijfde. Soms werd hij zelfs apathisch.
Nu zijn we op het punt dat ik ook zijn plas luier niet meer mag verschonen. Hij durft niet meer te poepen.. Hij raakt volledig in paniek bij aandrang..
En dat allemaal omdat een arts, ondoordacht, met zijn vingers ontlasting heeft weggepeurterd. Zonder enig woord of uitleg of geruststelling naar mijn kind.
Ik twijfelde over een klacht. Zou het wel wat doen?
Ik maak me zorgen over mijn zoontje en de emotionele schade die hij heeft opgelopen. Hij lijkt wel getraumatiseert. Hij durft ook niet meer naar de dokter te gaan voor een andere klacht. Als hij ziek is zegt hij niet waar hij pijn heeft maar schreeuwt huilend dat hij niet naar de dokter wilt..
Mijn hart breekt iedere keer als hij moet poepen.. Hij is zo bang.

Reageer op dit topic

Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A


reacties (61)    Verversen


  • Tweede83

    Vreselijk wat je is overkomen. Ik had wel een klacht in gediend. Maar dat is aan jou zelf.

    Daarnaast wil ik ook aangeven dat mijn dochter een zetpil of thermometer ook niet wil.
    Dan leg ik bijvoorbeeld uit dat we even stil moeten zijn totdat hij piept.. dan valt het weer wat mee..
    En met het verschonen zou ik elke stap benoemen en hem zeggen dat hij het goed heeft gedaan wanneer er een schone luier om is gedaan.. en misschien ook zeggen dat je niet gaat doen wat de dokter deed.. veel knuffelen..
    Ik hoop dat het in de toekomst beter gaat. Heel erg dat dit gebeurt is

  • Ashleyjessy

    Ach nee , m’n hart breekt !
    Met z’n grote vingers in je kleine mannetje peuteren . Ik krijg er gewoon kippenvel van!

    Hoop dat jullie gehoord en geholpen worden❤️

  • Nsbm

    Persoonlijk zou ik zonder twijfel een klacht indienen. De betreffende arts moet terugkoppeling krijgen hierover en nadenken over zijn/haar handelen om herhaling in de toekomst te voorkomen. Hij/zij zou een cursus mogen krijgen over het respecteren van de lichamelijke integriteit van zijn patiënten.
    Ik heb nog niet alle reacties gelezen, maar schrok ervan te lezen dat er vraagtekens worden gezet bij je timing. Psychische klachten na een ingrijpende gebeurtenis zoals dit, volgen vaak pas later. Heel lang is zelfs het advies geweest om een aantal weken te wachten met therapie om de natuurlijke verwerkingsproces z’n gang te laten gaan. Uit recente onderzoeken blijkt dit achterhaald en kan tijdig therapie heel goed traumaklachten voorkomen. Ook voor kinderen die zo jong zijn als jouw zoon is er traumatherapie; met name EMDR, heeft goed effect. Dit is iets wat je dan samen met je zoon doet (gezien zijn leeftijd).

  • Raintje

    Bedankt voor je reactie. Ik ben het met je eens. Ook betreft het later optreden van klachten rondom een trauma. Heb zelf een trauma uit het verleden waarvan ik later pas klachten kreeg.. De afspraak voor vervolgstappen bij de kinderarts is gemaakt.

  • M-

    Je hebt denk ik al genoeg reacties over wel of geen klacht indienen, dus ter aanvulling wil ik je het volgende meegeven;
    Je benoemt dat jouw zoontje verstijfd met voelen aan de luier of verschonen. Dat is natuurlijk niet wat je wil en dat is niet prettig. Let erop dat je dit niet steeds gaat benoemen dat het vervelend is voor hem, of refereert aan de arts. Maar zorg voor afleiding. desnoods even een filmpje aan tijdens het verschonen. Zo doorbreek je sneller de cirkel. En als je klaar bent maak je een compliment of zeg je 'het is alweer klaar, snel he! oid

    Het hebben van angst voor het poepen en plassen kan horen bij de leeftijd, maar kan inderdaad nu ook getriggerd zijn. Dat is moeilijk te bepalen natuurlijk. Probeer er op een andere manier aandacht aan te geven. Kijk bijvoorbeeld eens op internet of in de bieb naar prentenboeken die erover gaan. Bijvoorbeeld; Wie heeft er op mijn hoofd gepoept of van wie zijn deze billen?.
    Als buitenstaander is het wel lastig inschatten of je de boekjes ook direct nu moet gebruiken of eerst even het verschonen bijvoorbeeld moet aanpakken en dan over 2 weken als alles wat rustiger is, dan de boekjes erbij te pakken. Het kan natuurlijk ook even te veel worden om nu met een boekje aan te komen, maar vaak wordt er wel wat interesse gewekt hierdoor.

    Denk je echt aan een trauma en blijft het in de weg staan, dan zou ik emdr overwegen. Daar is jouw zoontje oud genoeg voor.

  • Raintje

    Bedankt voor je tips.. 🙃

  • M-

    Graag gedaan! Hopelijk hebben jullie er wat aan :)

  • bienmoos

    Ik zou geloof ik wel een klacht indienen, terwijl ik dat echt niet snel zou doen of zelfs maar overwegen. En verdiep je eens in traumatherapie voor zulke jonge kinderen! Ik weet niet helemaal zeker of dat bestaat en kan, maar het is zeker de moeite waard om eens naar te kijken

  • Jeppie

    Wat zou je willen bereiken met een klacht? Als je dat voor jezelf helder hebt, kun je ook beter beoordelen of een klacht het beste middel is.
    Overigens klinkt het altijd zo simpel, een klacht indienen. Maar in de meeste gevallen begint een klacht bij een zorgverlener wel met een gesprek met de betrokken arts. Dus dat is sowieso de eerste stap.

  • Miiepj-aapie

    Zeker klacht in dienen!

    Zoek een goede kinder therapeut die in spel therapie geeft.

    En laat je voorlichten over hoe je plassen en poepen weer normaal kan krijgen (bijv jij aan kakken en je zoontje voor je zittend en jij hem voorlezen... Klinkt enorm vies maar als ze zien dat het oke is vanuit mama en ontspannen is helpt al)

    Vind het echt heel heeeeeel erg wat er gebeurd is! Hoop dat je zoontje het spoedig kan verwerken en niet nog meer problemen ontwikkeld hierdoor. :(

  • Spencer

    Jeetje wat zielig voor je kindje! Maar ik denk ook dat de angst voor het poepen/ onderzoeken/ bij de billen komen een combinatie is van de pijn die je kindje al gehad moet hebben en daarnaast nog eens dat afschuwelijk handelen van die arts.
    Is de obstipatie inmiddels wel opgelost?( heb niet alle reacties gelezen) anders zou ik zorgen dat de ontlasting nu eerst een aantal weken heel soepel gaat mbv forlax ofzo, wat de angst voor het poepen/ buikpijn al een heel stuk kan verminderen. En ik zou idd hulp zoeken voor je kindje.
    Je was toen overmand door emoties en zorgen, maar je weet voor de volgende keer dat je beter je grenzen aan moet geven. Heel veel sterkte voor jullie beide!
    1 lompe arts kan zoveel kapot maken…
    En ik zou zeker een gesprek aanvragen en eventueel een klacht indienen!
    Mijn jongste heeft helaas al heel wat dokters en verpleging gezien maar ze waren stuk voor stuk zó ontzettend lief en geduldig naar mijn kind én naar mij

  • jjma

    Wat je kindje overkomen is, is erg rot. Maar ik vraag me ook af of het niet de hele situatie geweest is. Hij had een ernstige verstopping, dat pijn deed. Niets voelt dan prettig aan. Hij kan bang zijn dat het weer zo'n pijn gaat doen. Vandaar poep ophouden, niet durven plassen. Ongeacht of de arts wel of niet overlegd had of duidelijk was geweest, had dit probleem zich alsnog voor kunnen doen. Laten we eerlijk zijn, normaal voelt het al niet lekker als er iets van de andere kant inkomt.
    De arts sloeg zeker stappen over en dat kun je naar hem terugkoppelen. Waarom deed hij het op deze manier?!

    Ik denk dan even aan mijn zoontje van 2. Als ik een zetpil er in doe dan wil de volgende keren dat het moet verstijft hij ook helemaal en knijpt zijn billen samen.

    Jij en je zoontje kunnen wel wat hulp gebruiken, hoe jij er mee om kan gaan wat betreft zijn angst. Sterkte!

  • Grumble2.1

    Heb je algepraat met de kinderarts over de bijkomende problematiek..
    Ik zou meteen hulp inschakelen voor je kindje .. wat een klote situatie voor jullie

  • Yune

    Ja, zeker een klacht indienen. Het kind heeft inbreuk gehad in zijn persoonlijke space zonder toestemming en duidelijke uitleg en zonder daar de tijd voor te nemen. Dit mag niet!

  • ils2327

    Vraag een evaluatiegesprek/nazorggesprek met de behandelend arts. Zonder je kind.

  • bloempies

    Waarom nu pas eigenlijk een klacht terwijl het al een aantal weken later is?🧐 Dan zou je zoiets al veel eerder gedaan hebben.

  • tienus

    Vind het beetje kort door de bocht. Zoiets is erg heftig en moest even landen. Je bent met stomheid geslagen en reageert daarom niet gelijk. Je kijkt eerst naar je kind, probeert te helpen maar besef komt later. Kan me goed voorstellen dat je dan later alsnog een klacht in wilt dienen.

  • bloempies

    Ja maar een aantal weken zie ik als 3/4/5 weken. Het lijkt mij dat als een kind een trauma eraan overhoud, dit direct zichtbaar is en niet pas na een aantal weken. En misschien is het juist de angst om weer zo een pijn te hebben zoals met een verstopping? Dat haar zoontje denkt van vorige keer deed het poepen giga pijn, als ik nu ga poepen doet het ook weer zo een pijn.. Daarbij was haar zoontje 2 en nu 3..

  • tienus

    Hoeft zeker niet direct zichtbaar te zijn, zoiets zou zelfs maanden of langer verborgen kunnen zijn omdat het eerst wordt weggestopt. Wat er niet is bestaat niet. . . . Dit wordt dan ook niet bewust gedaan, maar is bescherming vanuit het brein zelf.
    Dit komt bij mijn werk ook terug, vandaar dat ik weet dat dit kan.
    Het kan angst zijn voor verstopping, handelingen, onbekende wat als. . . . .
    Kan van alles zijn, maar het zou mij ook niet verbazen als hier ook (in welke mate dan ook) trauma bij zit.

  • Raintje

    De procedure klopte niet, dat realiseerde ik me achteraf. In eerste instantie leek hij er niets 'aan over gehouden' te hebben. Dus dacht het te laten. Maar nu komen er steeds meer probleemsignalen bij, die opspelen als iets in de buurt van z'n billen komt. Bv voelen of de luier vol zit. Dan verkrampt hij al helemaal. Ik hoopte dat dit alles niet zou komen, maar dat is er wel. Nu het erop lijkt dat hij verdere behandeling nodig gaat hebben door dit incident, bedacht ik me dat een terugkoppeling, of klacht, misschien wel op zijn plek is.

  • bloempies

    Je zou het altijd met de arts eerst kunnen bespreken. Maar een klacht gelijk vind ik zelf te ver gaan. In een andere reactie hieronder had ik al aangegeven dat het ook misschien redenen zou kunnen hebben dat de arts dit vergeten/niet bij stil hebben gestaan zou kunnen zijn.

    Mocht hij dan geen duidelijke verklaring hebben en/of heftig reageren, dan zou je inderdaad een klacht kunnen indienen. Maar ik verwacht dat als je zelf verpleegkundige bent, je dit ook zou kunnen indenken. Hoe zou jij het vinden dat als jij iets vergeten/fout gedaan hebt, er niet eerst op aangesproken te zijn om je te kunnen verantwoorden erover maar gelijk een klacht krijgen? Welke misschien een rechtszaak kan worden ivm BIG registratie?

    Misschien is je zoontje giga bang om weer die pijn te hebben van de verstopping? Want dat doet ook echt mega pijn. En is juist dat het probleem voor hem.

    Ik snap dat je achteraf misschien gaat denken dat het daar door gekomen zou zijn. Maar kijk ook naar of hij niet gewoon een trauma aan de obstipatie zelf heeft gehouden..

  • Amatullaah

    Ik zou zeker eem klacht indienen. Maar verder buiten zicht van zoontje en proberen zelf ook te kalmeren. Hij merkt jouw angst op echt waar. Ik snap dat het heel erg is en je zoontje kan er zeker van geschrokken zijn maar als jij het een traumatische ervaring vond, gaat hij dat ook vinden. Praten met je zoontje kan altijd, maar zou zeker ook even zelfreflecteren.

    Mijn zoon had laatst zijn arm gebroken en hij moest hem bewegen voor de röntgenfoto, hij schreeuwde het uit en naar mijn idee waten de artsen zo hardhandig, ik wilde ze echt wegslaan. Maar uiteindelijk was het normaal, en kregen mijn emoties toen de overhand. Ik heb met mijn zoon erover gepraat en gezegd dat het nodig was etc.

    Miss heel ander verhaal.. maar emoties maken in je hoofd dingen veel erger dan ze zijn. Vooral als het om je eigen kind gaat.

  • CWD88

    Ik zou zeker een klacht indienen. Dat het voor jouw kindje niet meer het verschil gaat maken is bekend, maar het mogen duid3lijk zijn dat er meerdere fouten gemaakt zijn en je kindje hier nu gewoon nog steeds last van heeft.
    Persoonlijk zou ik ook meteen kijken of je hulp kunt krijgen voor je kindje. Nu is het nog vers en actueel. Kun je het probleem misschien het beste aanpakken om verder gevolg van de trauma eventueel te beperken.
    Heel veel sterkte en ik hoop oprecht dat je de juiste hulp gaat krijgen voor je kindje zodat alles voor hem weer gewoon en prettig wordt. ❤

  • Shrimp

    Wat ontzettend sneu😞. Ik zou de arts te spreken willen krijgen ter voorkoming van herhaling. Mijn tandarts heeft nagenoeg onverdoofd een kies bij m’n zoon eruit gerukt . Tranen liepen over z’n wangen maar omdat hij autistisch is geeft hij verder weinig aan. tandarts was erg geschrokken van de feedback die ik hem persoonlijk heb gegeven ( niet eens via de assistent want die wilde wel weten waar het over ging) Zoiets moet persoonlijk vind ik.

    Over het poepen.. ik denk dat het probleem er al was en wellicht verergerd is.
    Aangezien je schrijft verpleegkundige te zijn neem ik aan dat je met eten etc al aanpassingen hebt gemaakt. Is er misschien een allergie die meespeelt?

    Tis zo zielig als ze niet kunnen poepen.

    Over de dokter angst. Hij is nog erg klein dus waarschijnlijk helpt de opmerking “ tis een andere dokter” niet zoveel. Maar zou vragen of je huisarts hem een paar keer wil onderzoeken zonder dat het echt hoeft. Meer goede ervaringen krijgen met dokters.

    Mijn zoon is ook lang naar een andere tandarts geweest . Toen moest er weer een kies uit die alleen dié tandarts ( heeft als enige kaakchirurgie gestuurd) eigen durfde het niet aan, moest hem trekken. Deze keer had de tandarts hem bijna plat gespoten 🤣 zo bang was hij dat hij onvoldoende verdoofde.

  • Flamingootje

    Ik krijg een beetje buikpijn van je bericht en zou er hoe dan ook iets mee doen. Ik heb totaal geen kennis van de zorg of hoe het (wel) had moeten gaan maar ik zou er ook een heeeel naar gevoel bij hebben en iets mee doen.

  • 6e-wonder

    Zeker weten een klacht indienen! Je wilt toch stappen ondernemen om dit recht te trekken. Ik voor jezelf om dit te verwerken. Weten dat je er alles aan hebt gedaan wat in jouw macht ligt om te doen.
    Hartverscheurend om te lezen over je zoontje. Ik zou voor hem hulp zoeken om dit te verwerken. Heel veel sterkte met alles❤

  • Myrtheflower

    Ja ik zou dit melden, om dit trauma voor een ander kindje te voorkomen! Voor je eigen kindje zal het helaas geen verschil meer maken.

  • Mijndraakjes

    Jeetje, ik ben gestopt met de reacties te lezen dus misschien heb ik een paar wijze woorden gemist. Ik schrik ervan dat iedereen dit normaal lijkt te vinden?

    Ik ben echt niet snel (lees: bijna nooit) van een klacht indienen, zeker niet bij de zorg. Maar dit... mijn moederhart kan dit niet aan hoor. Wat vreselijk moet dit zijn geweest voor jou en je zoon. Een 2-jarige... Kan er niet bij, echt niet. Sterkte!

  • Raintje

    Dankjewel..

  • Javian

    Ik zou voordat ik een klacht zou indienen een gesprek aan willen met de arts zodat hij mogelijk kan uitleggen waarom hij zo heeft gehandeld. Mocht daar verder niks uitkomen kan je altijd nog een klacht indienen.

    Niet voor jou maar ik merk dat er tegenwoordig meteen hogerop gezocht wordt met klachter en dergelijke maar vooraf een goed gesprek er niet meer in zit. Terwijl dat nou juist vaak het beste helpt.

    Hou het vooral voorspelbaar en luchtig voor je zoontje zodat het trauma niet erger wordt (als je dat nog niet deed ;)).

  • bloempies

    Dit inderdaad.. Tegenwoordig is het gelijk een klacht indienen, terwijl als je een gesprek hebt met degene er misschien ook al wat duidelijk wordt.
    *Misschien had hij privé iets wat in zijn hoofd zat?
    *Misschien was het bij de HAP giga druk? Kon hij het even niet meer overzien of was hij te haastig met handelen?
    *Misschien heeft hij onbewust een fout gemaakt.

    Eerst praten voordat je gelijk een klacht indient. Het zijn mensen en mensen maken fouten. Jij als verpleegkundige weet dat ook maar al te goed. Ikzelf namelijk (gespecialiseerd verpleegkundige) wel. Zolang ik maar de kans krijg om mijn verantwoordelijkheid daarin te kunnen nemen/zeggen, ipv gelijk via een klacht.

    Het gaat hierin om: Hoe zou jij als professional behandeld worden als jij in zijn schoenen stond?

    Mocht hij alles zo wegwuiven en geen excuus aanbieden etc, kan je alsnog een klacht indienen.

    Verder kan je vaak langs de huisarts gaan zodat het weer normaal wordt voor hem.

  • Spencer

    Oh dus als een arts een kutdag heeft, of als ie het druk heeft, moet een patiënt daar maar de dupe van worden??? Wat een waardeloos argument!
    Ik werk zelf ook in de zorg, en al staat er een rij van honderd patiënten, de mijne krijgen de aandacht die ze verdienen. Op een altijd even vriendelijke manier. En zéker bij een kwetsbare patiënt zoals een jong kind! Zo worden mijn kinderen en ik ook altijd behandeld en vind ik de normaalste zaak van de wereld.
    Het eerst persoonlijk even terugkoppelen of bespreken is wel zo sociaal, maar soms raak je overmand door emoties en dan dien je uit boosheid meteen een klacht in. Heel menselijk.
    En ja iedereen maakt fouten, maar aangezien het behoorlijk wat impact heeft op de vraagstelster en nog meer op haar kind snap ik heel goed dat ze het hier niet bij wil laten zitten.

  • bloempies

    Ten eerste zeg ik niet dat dit dus van toepassing was. Maar meer dat er een reden kan zijn. Blijkbaar ben jij geen mens, want jij maakt geen fouten. 🙄 Dus als jij met een privé situatie zit, stel je voor: Een van je ouders die terminaal ligt. Iemand van je dierbaren een ongeluk heeft gehad of weet ik het. Dan kan het zijn dat je aandacht er misschien minder bij is. Misschien heeft hij iets heftigs gezien/meegemaakt? Ben jij die arts?! Nee dat ben jij niet.

    Daarbij, weet je niet of het daadwerkelijk door deze situatie is gekomen van het kind. Misschien heeft haar kind een trauma aan de obstipatie gekregen, waardoor het niet meer durft te poepen. Dat hij een trauma heeft voor de pijn die de obstipatie brengt. Aangezien hij het daarvoor ook al een keer had gehad. Als zorgmedewerker snap je dat je allerlei punten moet uitsluiten toch? En niet blind op 1 ding moet focussen.

    Aan een verhaal zit 2 kanten. Ik zou het zelf op prijs stellen dat als iemand iets over mijn handelen heeft op te merken, hoe boos hij/zij is. Dit wel eerst tegen mij wordt gezegd ipv gelijk een klacht. Iets met verantwoordelijkheidsgevoel.

  • Spencer

    Stel je niet zo aan met “ blijkbaar ben jij geen mens”. Het is hier geen kleuterklas of wel?
    Je suggereert duidelijk dat die arts mogelijk zijn dag niet heeft.
    Als een arts er om wat voor reden ook niet bij is met zijn hoofd, moet hij zijn verantwoordelijkheid nemen en andere taken uitvoeren die hij op dat moment beter kan handelen.
    Hij heeft een eed afgelegd dat ie de best mogelijke zorg zal verlenen.
    Als ik zo danig ontdaan ben dat ik mijn werk niet professioneel kan uitvoeren, blijf ik thuis of zoek ik andere werkzaamheden, júist om fouten en klachten te voorkomen.
    Je zult maar op de operatietafel liggen bij een chirurg die zijn gedachten er niet bij heeft. “Ach verkeerde been afgezet. Ja sorry zijn moeder lag terminaal, kan gebeuren, iedereen maakt fouten.
    Komt wel voor het tuchtrecht he!”
    En nee we weten het fijne er niet van, maar als zelfs een andere arts tegen de vraagstelster zegt dat er mogelijk een trauma meespeelt, mag deze dame het toch wel zeer serieus nemen!
    Ik vraag me sterk af of jij inderdaad verpleegkundige bent. Empathie is ver te zoeken bij je. En je bent blijkbaar ook niet op de hoogte van de verantwoordelijkheid van een arts.

  • bloempies

    Ik zeg toch nergens dat het niet mogelijk is dat het trauma er niet door die arts is? Maar dat er misschien meerdere factoren zijn?😉 Daarbij zeg ik verder nergens over hoe ik erover voel/denk, dat de arts zo heeft gehandeld. Dus waar haal jij het stukje empathie uit? Toen ik het las dacht ik van pfft dit zou je maar gebeuren. Ik gaf alleen mijn blik erop. Beetje makkelijk om te vooroordelen he van je🙄 Wat zou het fijn zijn om een cliënt van jou te moeten zijn!🤢

  • Raintje

    Bedankt voor je bijstand. Ik zou inderdaad niet te achterhalen zijn of dit de oorzaak is van zijn gedrag wat lijkt uit te wijzen op een trauma. Maar dat de arts verkeerd heeft gehandeld is wel duidelijk. Daarbij ben ik het met je eens dat, al dan niet, een slechte dag geen verschil behoort te maken.
    Ja we zijn allemaal mensen. En ja, ik als professional zou het ook erg waarderen als eerst persoonlijk bij mij wordt teruggekoppeld. De nasleep is echter wel dusdanig.. Als het niet de oorzaak is, heeft het zeker geen goed gedaan. Ik ga zo spoedig mogelijk hulp inzetten voor mijn zoontje. Zou alles daar nogmaals bespreken en sowieso een evaluatiegesprek aanvragen.
    Er is namelijk niet maar een stap overgeslagen, maar meerdere.

  • Vlindermoeder

    Ik zou geen klacht indienen, maar wel een melding maken

  • Myrtheflower

    Dat is waarschijnlijk dezelfde procedure

  • My-two-Pride-and-Joys

    Ik zou er zeker een klacht over indienen. Dit is heel teer gebied en je moet, zeker bij een kind, altijd voorbereiden op wat er komen gaat. En zeker als er nog geen klysma gegeven is, is manueel verwijderen altijd de laatste stap.. Ik zou hier echt zeer zeker wat mee gaan doen, kan echt niet.

  • Charliecharlie

    Het had hoe dan ook niet gemogen zonder eerst voor te bereiden of te vragen. Maar ik denk dat dit wel een samenloop van omstandigheden is; uiteindelijk was de ontlasting blijkbaar al zo hard en “vast” in de anus dat de arts geneigd was het manueel te verwijderen. Zulke harde ontlasting op zichzelf kan al enorm pijnlijk zijn.
    Hoe dan ook hoor ik dat je enorme woede/wrok begint te krijgen tegenover die arts dus dan zou ik altijd zeggen: vraag een gesprek aan waarom dat zo gegaan is (zonder geschreeuw en getier uiteraard). Daar leert die arts ook alleen maar van.

  • Narnar

    Volgensmij mogen ze zoiets niet eens doen zonder toestemming doen,het is immers een "ingreep" en niet een onderzoek. Ik zou hier zeker een klacht van indienen. En eerlijk gezegd zou ik het daar niet bij laten.

  • BoyBoyBoy

    Wat hadden ze volgens jou dan wel moeten doen? Je zegt dat hij stappen heeft overgeslagen? Welke stappen?
    Denk dat een kind niet zomaar getraumatiseerd raakt van een onderzoek. Maar wel hoe je er (na die tijd) mee omgaat. Niet dat ik de schuld helemaal bij de arts weg wil halen, maar als jij huilend naast hem zit na zo’n ingreep en tijdens de check de dokter een halt toe zet, dan komt het op mij wat paniekerig over. Dit pikt hij wel op.

    Sorry maar ik word altijd een beetje giftig naar klachten tegen de zorg.. natuurlijk worden er fouten gemaakt en kan het soms anders.. maar daarom de vragen: welke stappen heeft hij volgens jou overgeslagen en wat had hij anders moeten doen?

  • Poppy2017

    Serieus??! Jij word hier giftig van?? Dus moet ze eerst jouw vragen beantwoorden en dan ga jij beoordelen of haar zorg dat haar zoontje getraumatiseerd is terecht is? Dit is niet je klassieke zeiken op de zorg verhaal. Aan alles uit dit verhaal blijkt dat deze arts zeer onprofessioneel gehandeld heeft. Kom op zeg.

  • BoyBoyBoy

    Serieus? Heb je haar vorige topics(zowel blogs als v&a) wel eens gelezen? Niet om het een of ander hoor, maar het is wel een langere tijd onrustig. En snap best dat het je dan allemaal niet in de koude kleren gaat zitten. En zoals Chudo hierboven benoemd, het is ook wel leeftijdsgebonden die angsten.
    Om dan nu direct een klacht in te dienen… bespreekbaar maken, oké, ter evaluatie, altijd goed.

  • Florien84

    Ik snap wel wat NewBaby2018 bedoelt. Hoewel de handelswijze van de arts niet juist is, en absoluut anders had gemoeten, speelt er ontzettend veel bonnen dit gezin. Het kan best zijn dat dit de betreffende druppel is geweest voor het kind, maar de thuissituatie zal er wel aan hebben bijgedragen.

  • Raintje

    Serieus?! Wat heeft dat er nu weer mee te maken?!
    Ik ben zelf verpleegkundige dus weet heus wel hoe het wel hoort te gaan!

  • BoyBoyBoy

    Je zegt dat je kind getraumatiseerd is door het handelen van de arts. Ik denk dat het niet perse door het handelen van die ene arts komt, maar door wat er speelt, karakter/gevoeligheid van je kind etc.
    Als antwoord op mijn andere reactie geef je duidelijk de stappen weer, dat stond niet in je topic, verduidelijkt het al wat meer. Evalueer het ipv een klacht in te dienen. Want de volgende keer is het de tandarts waar hij niet heen wil, omdat hij bang is of pijn heeft na een behandeling. Ga je dan ook een klacht indienen?
    De arts van de hap is geen kinderarts, deed gewoon zijn werk, wist waarschijnlijk niet hoe dat gaat met kinderen. Zal het opzet zijn? Nee vast niet. Moet hij ervan leren? Ja, dat moet hij.
    Maar bedenk wel wat voor gevolgen een klacht in de zorg heeft.
    Maar deze arts heeft niet je kind getraumatiseerd.

  • Raintje

    Ik zeg dat mijn kind getraumatiseerd lijkt..
    De woorden trauma komen uit de mond van de kinderarts in mijn eigen ziekenhuis, nadat zij de reactie zag die hij gaf, toen ze zijn buik wilde luisteren.
    De vergelijking die je trekt naar de tandarts gaat naar mijn idee nergens over. Het betreft geen overgevoelig kind. Er is wel degelijk iets gebeurd waar hij een klap van heeft gekregen.

  • Raintje

    Dankjewel! 🙃

  • Raintje

    Ik heb de arts die manueel verwijderde gestopt.. Omdat ik nog wist wat er moest komen en mijn kind het uit schreeuwde.
    Normaal wordt eerst de buik gevoeld, geluisterd.. Wordt er een microlax geprobeerd (had ik al gedaan) daarna een klysma, daarna een hoogopgaande klysma en als dat allemaal niet werkt ga je pas manueel verwijderen. Daarbij hoor je een kind wel op zijn ge al te stellen alvorens je iets doet.
    Tijdens de Co trole na de HAP, dus op de poli wilde mijn zoon zelf niet onderzocht worden. Ok niet bij mij op schoot. Ik heb heb getroost, uitleg gegeven, bij me genomen, samen gaan liggen, maar niets hielp. Hen heb ik geen halt toegeroepen, maar enkel de eerste arts.
    Daarnaast heeft mijn zoontje me niet zien huilen..

    Ooh en daarbij zeiden de kinderartsen in het ziekenhuis dat dit nooit had mogen gebeuren, dat het zo absoluut niet hoort.

  • Momoftwokids

    EMDR zou je zoontje kunnen helpen. Slechts enkele behandelingen (soms maar 1) kunnen veel effect hebben. Dan gaat de lading er af voor hem.

  • Baby2042022

    Wat heftig! Ik zou sowieso een klacht indienden over die arts in het ziekenhuis... Dit kan niet!

Populaire topics
Populaire blogs

Babynamen zoeken

Jongensnamen | Meisjesnamen | Babynamen top 50