Misschien een probleem met een hoog privé gehalte, maar dat moet dan maar even want ik zie het echt niet meer zitten en kan wel janken.
Met ruim 11 maanden proberen op de teller is het voor mij (en soms ook voor mijn man) echt lastig om nog zin te maken. We zijn het stadium van pikantje berichtjes of een mooi lingeriesetje inmiddels al láng voorbij, en ik merk dat het soms allemaal op automatische piloot gaat tegenwoordig. Om het cru te zeggen: ik doe gewoon mijn pyjamabroek naar beneden en vraag aan mijn man snel te ejaculeren, gewoon om het achter de rug te hebben. Zo wil je toch niet terugdenken aan een vrijbeurt als je een positieve test in handen krijgt?
Mijn zus had ook problemen om zwanger te raken en zij kon de knop gewoon wel omdraaien: een 'moetje' tijdens de vruchtbare dagen en daarbuiten wat uitgebreider wanneer ze zin hadden. Maar ik vind dat zo erg! Een kindje moet er toch komen uit liefde? Niet omdat het moet?
Ik herken het wel een beetje, bij ons duurde het bij de eerste 2 jaar en bij de tweede 13 maanden.
Toen het als een moetje begon te voelen, vooral bij mijn man, hebben we afgesproken dat ik niet meer zou vertellen als ik vruchtbaar was. Ik voelde aan mijn stijgende libido dat het zo ver was en ging mee in dat gevoel. Uiteindelijk ben ik zwanger geraakt rond kerst, gewoon gezellige seks bij het waker worden na het kerstdiner van de avond er voor. En de tweede was op vakantie, ik wist niet helemaal zeker wanneer mijn eisprong was, dus ook gewoon gezellig.
Op zich als je gewoon sex hebt op vruchtbare dagen, weet je ook niet precies welk vrijpartij geleid heeft tot de zwangerschap. Zelfinseminatie is pas 'onromantisch'. Ben blij dat 1x voldoende was.
Hoe langer je bezig bent hoe lastiger het wordt om de moed en spanning erin te houden. Praat met elkaar en kijk hoe je het leuk kan maken/houden. Maak echt tijd vrij samen en doe leuke dingen. En mocht je echt geen zin hebben, dan is nee ook een antwoord. Hoe moeilijk ook volgende maand weer een kans. We hebben er zelf 4 jaar over gedaan en ook momenten gehad dat we het gewoon echt niet op konden brengen. Hoe pijnlijk het ook was dat er dan een maand verloren zou gaan. Uiteindelijk hebben wij een heel traject moeten doorstaan voor een kindje, platonischer kan je het niet krijgen. Maar ondanks dat ons kindje uit icsi is ontstaan is ons kindje echt wel uit liefde ontstaan. Ja natuurlijk baal ik dat wij ook niet gewoon seks hebben gehad en ik daarna met een zwangerschapstest zou staan. Maar ik zie het niet alsof zij minder uit liefde is geboren. Ik snap je echt heel goed, ik heb daar ook gestaan. Of je nou wel of niet bezig bent met een kindje er zal een keer een minder fijne/spannende vrijpartij tussen zitten. Als het dan in een keer raak was geweest had je ook vast niet gedacht " dit kindje is niet uit liefde ontstaan". Jullie houden van elkaar, jullie willen samen een kindje en als jij straks die zwangerschapstest in je handen hebt dan voel je heel veel liefde. Succes en heel veel geluk!🍀
Toen ik op dat punt zat hebben we een vakantie geboekt na 5 maand intens proberen was ik het ook beuh. Al die emoties van elke maand een negatieve test. Ik wachte al 3 jaar, eindelijk "groen " licht.. En dan wou het niet.
Die vakantie had ik echt nodig. We konde terug intens genieten van elkaar zonder "verplichtingsgevoel". Ga ook even een weekendje met elkaar weg en zoek jullie fijne koppel momentjes !
Tsjah het kan nog veel langer duren als je een beetje pech hebt. Bij ons ruim 2 jaar, bij anderen nog veel langer. Je zult je of erbij neer moeten leggen dat t functioneel is of er toch wat van moeten proberen te maken. Zo erg is het ook niet als het af en toe vooral functionele seks is nu toch op de vruchtbare momenten. Betekent niet dat er dan geen liefde is toch.
Probeer het wel leuk te houden (ook voor elkaar). Kijk een romantische film, plan een date night zodat jij en je man ook echt tijd voor elkaar vrijmaken.
Nou zoals jij het beschrijft is het idd wel heel platonisch, dat zou ik niet willen nee. Ik ben op een gegeven moment wel gaan timen, maar hebben het wel steeds leuk gemaakt.
Heel vervelend voor je! Ik zou vooral denken: een kind moet uit een liefdevol nest komen (uit een goede relatie) maar niet perse verwekt worden tijdens de meest passievolle vrijpartij. Mijn kind is ook als moetje verwekt (al heb ik makkelijk praten, bij ons duurde het maar enkele maanden) maar later konden m’n partner en ik er ook wel weer om lachen. En na de positieve test kwam de passie ook weer terug
tja... niet elk kindje word geboren uit een spetterende vrijpartij. of omdat het zo gewenst is. Zo werkt het echte leven gewoon niet. Heb je nog wel is spetterende seks buiten die moet tijd om? Misschien kijken of je daar nog warm voor kan worden. Verder heb ik wel is gelezen dat een orgasme van de vrouw na dat hij klaar gekomen is wel goed schijnt te zijn voor het naar binnen zuigen van de sperma
Ik vind het sneu voor je dat het zo “moet” ik ken het zelf niet ben juist extreem vruchtbaar en we moeten zelfs uitkijken met al een beetje voorvocht, maar wat ik je wel wil meegeven is dat we na 1.5 jaar samen zijn nog altijd super romantische intieme seks hebben met elkaar en dat zelfs bijna dagelijks. Mijn tip aan jou, probeer niet te veel bezig te zijn met “wij moeten nu seks hebben want ik ben nu vruchtbaar” probeer gewoon echt van elkaar te genieten en doe het om de dag tijdens je vruchtbare week want dan maak je heel veel kans. Ik begreep zelfs dat als je er te veel mee bezig bent in je hoofd dat het ook averechts kan werken. Probeer het toch romantisch te maken. Want seks moet lekker en speciaal en liefdevol zijn (vind ik) En lukt dat echt niet? Dan zouden jullie nog eventueel contact op kunnen nemen met een seksuoloog. Succes
Ik kan mij voorstellen dat het op een geven moment voor vele na een lange tijd proberen een moetje wordt,maar mijn advies(en ieder voor zich) geniet van de seks nu het nog kan want zodra je zwanger raakt en je kwaaltjes ontwikkelt ga je niet meer willen denken aan seks(mijn ervaring) en vooral aan het einde van je zwangerschap. Je zult t op een geven moment echt missen hoor.
Wij wisten ongeveer wanneer ik in m'n vruchtbare periode zat, dus een paar dagen ervoor en op dag van positieve ovulatietest gezellig gemaakt, we proberen wel onszelf in de stemming te brengen en vooral veel plezier te hebben in bed eerste kindje duurde 1,5 jaar, en de 2de 1 maand
Allebei mijn kinderen zijn het resultaat van een 'verplichte' vrijpartij na een positieve ovulatietest.
De keuze om aan kinderen te beginnen is uit liefde gemaakt. Daarvoor is seks op de juiste momenten wel nodig. Ook wij konden de knop wel omzetten.
Ik denk wel dat daarbij verschil maakt dat we tevoren wisten dat we om medische redenen op bepaalde momenten 'moesten' vrijen. En dat we daarbuiten echt bewust tijd en aandacht hebben besteed aan intimiteit en verbinding, juist om de liefde niet te smoren in het 'moeten'.
Herken je daar iets in, dat de intimiteit nu alleen bestaat uit die verplichte nummertjes? Dat je daardoor nu de verbinding mist met je partner?
Beter terug denken aan hup pyjamabroek naar beneden en gaan met de banaan. Als terugdenkend aan klinische hokjes in ziekenhuizen, potjes vullen, inwendige onderzoeken op bloederige dagen, eendebekken, pijnlijke puncties.
Als het ooit lukt, ben je dat allemaal zo weer vergeten
Ik zou er niet te romantisch over denken. Ik denk dat het als het wat langer duurt het al snel onvermijdelijk is. Ik heb zelf geen ervaring want was snel zwanger en bij ons was het nog “extra spannend” tijdens de vruchtbare dagen. Maar het is wat het is. Als je het echt heel vervelend vindt misschien eens een seksuoloog om advies vragen?
Ik denk dat de 'moetjes' ook voor mannen overigens behoorlijk belastend kunnen zijn hoor - als het hen niet lukt om te presteren, komt er immers ook geen zwangerschap. Erectiestoornissen komen bijvoorbeeld erg vaak voor bij koppels die al lang aan het proberen zijn.
Zeker waar! Mijn vriend werd altijd oprecht verdrietig en boos (op zichzelf) als het niet lukte op een bepaalde dag, die nodig is. Zo sneu. Ik ging er altijd heel nuchter mee om, als het niet lukte. Hij dus niet echt 🙈
Hier is de romantiek ook ver te zoeken. Wij moeten nu echt wel weer gaan werken aan intimiteit buiten de eisprong om. Dat is er wel een beetje bij ingeschoten. Ik heb zelf ook moeite met een verplicht nummertje. Onze kinderen zijn beide verwekt zonder stomende passievolle seks, maar ze zijn wel uit liefde geboren. 😉 probeer het een beetje los te laten en ook buiten je eisprong fysieke aandacht voor elkaar te hebben.
Ook hier zijn het vaak moetjes tijdens de vruchtbare dagen. Niet altijd zin in, hij ook niet, maar we maken er het beste van. Het is iets wat nu eenmaal nodig is om hopelijk zwanger te raken. En dan genieten we gewoon extra van de overige vrijpartijen die spontaan ontstaan en waar geen druk op staat. Het kindje zelf (wat hopelijk in de toekomst mag komen) komt voort uit liefde toch, een moetje meer of minder veranderd daar niets aan ❤ Wij gaan langzaam richting de medische malle molen, dan is er ook niets romantisch meer aan, het zij zo.
Zal ik even uit de biecht klappen? Wij hebben er ook erg lang over gedaan om zwanger te worden. Op 't einde was sex gewoon een huishoudelijke klus zeg maar, niks romantisch meer aan. Ik deed een ovulatietest, vertelde m'n man dat we 's avonds moesten, en in bed ging dan ook gewoon letterlijk onze broeken uit en ging hij op mij liggen. Niks kussen, niks knuffelen, niks opwinding, zelfs m'n topje ging nooit uit. Gewoon doen wat ie moet doen en dan slapen. Zo hebben we het máánden lang gedaan. Voor ons was het belangrijk om BUITEN de vruchtbare periode ook nog gewoon te blijven vrijen, en die moetjes er dan bij te nemen.
Die gevoelens van liefde zijn er nog altijd. Dat je geen stomende sessies meer hebt, doet daar niets aan af. Je houdt niet minder van je man, je wil niet minder graag een kindje. Natuurlijk wil je niet dat het zo lang duurt dat je hierin verzandt, natuurlijk wil je liever een bruisend seksleven en een spontane zwangerschap. Maar dat het op een andere manier gaat, maakt niet dat de gevoelens van liefde minder zijn. Denk maar zo: je gaat je kindje, of een ander, toch nooit vertellen hoe de verwerking in zijn werk ging, dus who cares als dat geen steamy vrijpartij was.
Ik herken het gevoel van moeten wel hoor, hier ook een lang traject, is toch een beetje onvermijdelijk. Wij hebben toen eens 1 maand pauze ingelast en geen testen of agenda's er bij gepakt, maar gewoon alleen maar wij 2. Weer ruimte maken voor praten, samen wat ondernemen, en keer doorzakken samen, knuffelen op de bank voor de tv, en uiteindelijk ook weer spontane seks. Die maand gaf ons een kleine reset, niet helemaal terug naar voorheen maar wel weer de fun een beetje terug. Weer seks ipv alleen maar baby maken.
Uiteindelijk werd het bij ons na IUI nog IVF, dus er is niet eens een vrijpartij om aan terug te denken. Ik heb alleen een punctie en een eendenbek om aan terug te denken. Alles behalve romantisch. Maar het maakt het echt niet minder mooi. En ook zeker niet minder liefdevol.
Als de weg er naar toe te zwaar wordt, onderneem actie. Praat met je partner, investeer in elkaar. Je wil niet dat je elkaar onderweg kwijt raakt.
Het is maar hoe je het benaderd. Dit klinkt niet erg romantisch nee, maar ik hoop dat jullie wel van elkaar houden. En daar ontstaat een kindje uit. Hier heeft het 7 jaar geduurd. Naja grote kans dat als we kinderen kregen er niet eens seks aan te pas kwam, maar een eendenbek, grote lamp op je poes, naalden in je eierstokken en in je buik etc... over niet romantisch gesproken... Uiteindelijk is onze dochter heel bijzonder ontstaan uit... man is jarig oke nu moet ik doen alsof ik zin heb etc.. en t was slecht getimed en al en...ik bleek zwanger... Hoe bijzonder was dat! Na alle pijn en moeite. En nu geniet ik al 1.5 haar van mijn meisje.
Ik denk dat je er even niet zo zwaar aan moet tillen hoe het ontstaat. En weet je...als je echt geen zin hebt, dan niet. Morgen weer een dag en misschien heb je dan wel zin.
Het is voor het goede doel en na een eventueel kindje kan je het toch weer leuk oppakken?
Wij hebben sowieso wat issues op dat gebied, dus als ik wat zaadjes nodig heb ontvang ik het sowieso in een potje. Tsja.. er is meer dan alleen dat.
We gaan nu beginnen met IUI en dat is eigenlijk hetzelfde. We houden van elkaar en we zijn gek op elkaar en zien dit nu als de oplossing om de wens hopelijk in vervulling te laten gaan. Daarna gaan we weer verder met het oplossen van de issue.
Ik snap je punt maar de liefde zit toch in jullie hart en valt of staat niet samen met passievolle seks om zwanger te worden? Ook een kindje dat via IVF is geboren, is ontstaan uit liefde. Ik zou het toch proberen anders te zien zodat het toch nog dragelijk te maken. Wij waren bijna drie jaar bezig. De fun was echt ver te zoeken hoor en om het niet helemaal voor mijn man te verpesten, vertelde ik hem niet wanneer ik vruchtbaar was.
Het lijkt mij echt verschrikkelijk, misschien moet ik blij zijn dat we beide een hoog libido hebben want zo zou ik niet meer hoeven eerlijk gezegd.
Ik snap je gevoel erbij, ik denk dat het voor je man inderdaad ook geen pretje is, een man moet het ook leuk vinden en zo is de druk alleen maar heel hoog als het alleen maar om het klaarkomen gaat.
Misschien toch samen nog kijken hoe jullie het nog wel leuk kunnen maken, want 11 maanden is lang maar dit ga je niet nog 11 maanden volhouden.
Hoop hoe dan ook dat het snel mag lukken voor jullie🍀🍀🍀
Ik werk in een fertiliteitskliniek en er zijn zat vrouwen die vertellen dat ze gewoon een tube glijmiddel kopen en dan maar hopen dat het niet te lang duurt bij hun man. Die hebben ook seks met 0,0 zin en gewoon met de broek naar beneden. Het feit dat je dat doet om zwanger te worden met je partner, DAT is net de liefde.
Nou wij zitten in een traject en dat is ook alles behalve romantisch 🤣. Ik lig daar met m'n benen in de beugels en hij staat er een beetje naast. 🙈 Boeiend.... het gaat er om dat het kind uit liefde wordt geboren.
Voordat wij een traject in gingen, was het bij ons in de vruchtbare periode ook meer een moetje opdenduur.
Liefde betekend niet uren lange sex of uitgebreid althans ik link het daar niet aan, nooit gedaan. Eenmaal als de wens zo groot is en het niet lukt ja dan hoort dit er bij, het is een keerzijde waar vele niet bij stil staan. De spontaniteit kan blijven maar dan moet je er samen veel werk in steken en het is heel normaal dat dit erbij komt kijken. Hoe makkelijker jij/jullie je er bij neer leggen hoe sneller en fijner je het kan accepteren, hoe meer je er van baalt hoe meer aandacht je het geeft hoe meer het groeit. Zolang je samen het oké vind is er geen probleem vind ik. Dan zou het zelfde als mijn dochter is geboren tijdens ons fertiliteit traject ivf. Partner moest dus zelf de hand er aan leggen in een hokje om zijn sperma in te leveren. De liefde is er daarom niet minder om het is meer het idee wat er bij komt kijken en dat je het jammer vind dan dat het betekend dat er geen liefde was
Hoe dan ook word het kindje uit liefde geboren toch? Hier al ruim 1,5 jaar verder en ik maak als grapje tijdens mijn vruchtbare dagen dat hij me maar ff moet insemineren. Het romantische is er ook totaal van af ondertussen maar ach. We kunnen er nog steeds om lachen en als we gezegend mogen worden met een kleine is het het allemaal waard geweest!
Joh jullie houden van elkaar dus het kindje komt sowieso uit liefde. Ik had ook niet altijd zin, maar als we voor een kindje gingen probeerden we het gewoon rond de eisprong wat vaker te doen.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (53) Verversen