Voor wie in de ziekte wet kwam door de zwangerschap, hoe deed je dit mentaal ?
Tijdens het bekend maken van mijn zwangerschap zei mijn werkgever direct dat mijn diensten aangepast mogen worden en ik dat zelf moet aangeven. Dat moment is helaas al aangebroken. Nu kwam ze meteen met 25, 50, 75 tot 100% ziekte wet voorstellen. En ik echt om mijn eigen lichaam moest denken (werk in de zorg, veel collega's liggen er vroeg uit omdat te zwaar is/ corona regeling 28w zwangerschap).
Ik vind toegeven aan ziek zijn gewoon moeilijk. Ik ben überhaupt al chronisch ziek fysiek. En dat wordt er nu tijdelijk gewoon even niet beter op. Heb alle hulp die ik kan krijgen (2x pw fysio). Maar mentaal ben ik helemaal niet toe aan zoveel thuis zitten... Maar die pijn is soms niet te harden. (Pijn in de liezen, bekkeninstabiliteit wordt ik donderdag op gecontroleerd).
Ik haal veel voldoening uit mijn werk. Maar de dag erna niet meer kunnen lopen hakte er wel in. Mentaal voelt t echt zwaar om straks ziek thuis te zitten als wandelt patiënt. Want moet wel blijven lopen en fietsen.
Mijn man is überhaupt al trots op me dat ik mijn rooster heb laten aanpassen en nog 4x per week ochtend dienst draai op vaste dagen.
Ik zit ook in de ziektewet, na mijn bbz en miskraam werd het voor mij mentaal echt even teveel en moest ik van de bedrijfsarts tot rust komen door helemaal niet te werken. Nu ga ik binnenkort mijn uren weer opbouwen, maar ik ben direct na mijn laatste miskraam weer zwanger geworden. Zie er nu al tegenop om dit aan mijn werkgever te vertellen..
Ik zal in de ziektewet toen ik zwanger werd van de oudste.. dat was ook heel raar. En bij de de tweede kreeg ik ook aangepaste werktijden. Heb ook een baan in de zorg.
Ik vond dat ook nooit zo leuk en thuis zitten is ook niet mijn ding. Maar wat hebben we voor keus?
Ik begrijp je wel, maar probeer het er wel anders in te gaan staan. Je werkt nog een deel, je hebt voldoende rust voor jou en de baby. Op deze manier zorg je zo goed mogelijk voor jezelf en de kleine. Is ook wat waard voor een goed herstel. Steeds maar doorgaan is ook niet de oplossing. Dan pleeg je roofbouw op je lijf en je moet ook den bevalling in nog.. en het is ook tijdelijk deze oplossing.
Laat het ook een beetje los. Ervaring is ook dat de tijd snel gaat, ook als je thuis zit. Het komt echt wel goed. En het is tijdelijk en voor een heel goed doel!
Mijn werkgever heeft mij vanaf week 28 voor 25 procent ziekgemeld. Niet omdat ik klachten had, maar ter voorkoming van. Ik werk in de jeugdzorg, staan alleen op een groep van 7 pubers en de zomervakantie kan vrij pittig zijn. Werkte al niet meer onregelmatig, maar nu dus ook een dag minder per week. Ik ben er heel blij mee! Ga volgende week met verlof en kijk terug op fijne weken waarbij ik mij heb kunnen inzetten op mijn werk en thuis voldoende bij heb kunnen komen om ook nog een leven te hebben. Ik vermaakte mij goed met de extra tijd: ontspanningsoefeningen doen, tijdschriften lezen, uitzet bij elkaar rapen, afspreken etc. Dat kwam echt goed! En ik voelde mij niet ziek, maar voelde wel dat er goed voor mij gezorgd werd. Hopelijk kun je die knop bij jou ook omzetten. Succes en sterkte met de klachten die je ervaart!
Ik zit ook al een aantal weken in de ziektewet. Vond dit in het begin vooral erg zwaar. Tot ik mentaal een knop om heb gezet en dacht: ik ga het beste er van maken. Omdat je kindje ook voelt hoe jij je voelt en ik wilde er mentaal niet aan onder door gaan. Ik heb meerdere dingen besteld die ik leuk vind om te doen zoals schilderen bijv. En heb grotendeels de babyuitzet online besteld, zittend gesorteerd en ik doe elke dag een klein beetje. Ik stel mezelf mini doelen, bijv. vandaag ga ik de woonkamer afstoffen of bak ik iets lekkers. En op dagen dat het echt niet gaat geef ik er aan toe en kijk ik een serie op Netflix. Door de positieve dingen voorop te zetten (beter voor je lichaam en kindje) en mini doelen te stellen merk ik dat ik mij niet ga vervelen en het goed volhoud zo. En wat anderen al zeiden, ga koffiedrinken op het werk of help met iets kleins wat nog wel kan. Dan ben je ook niet helemaal weg en heb je dat om naar uit te kijken.
Ziekte betekent niet dat je de hele dag in bed moet liggen :) Gelukkig maar! Als je op een verkeerde manier door blijft lopen met (vermoedelijk) bekkeninstabiliteit, dan heb je kans dat je misschien na de bevalling niet meer terug kan de werkvloer op. Ik neem aan dat dat ook geen optie is voor je. Ga eerst eens voor 25% de ziektewet in en kijk wat kan en lukt. Bewaakt je grenzen! Lukt dat niet? Dan ga je naar 50% en zo verder.
Oh enbbetrrft schuldgevoel omdat er weinig personeel is is niet jouw probleem. Dat is altijd al een probleem geweest. Zolang ze het systeem in de zorg niet veranderen blijven er alleen maar zieken door de werkdruk.
Met een BI in de zorg kan ik je 1 ding adviseren, stoppen... BI is niet ff pijntje hier en daar maar kan ook uiteindelijk voor meer ellende zorgen. Zoals verzakking, niet meer kunnen lopen etc. Luister naar je lijf zuster... 😉
Je kan de bedrijfsarts in dit geval denk ik ook om advies vragen. Die kent de inhoud van je werk, maar kan ook meebeslissen wat verstandig is wat betreft je fysieke toestand.
Niet, ik kwam met 16w thuis te zitten. Werkte 32 uur en daarnaast studeerde ik en deed ik huishouden en boodschappen en voor zwangerschap sporten ik ook 6 dgn per week. Ik heb er moeite mee gehad tot ver na de bevalling. Accepteren lukte mij niet het kwam gaande weg, maar vond wel mijn gezondheid belangrijker dan werken etc. Heb idd voor mijn lichaam gekozen en achteraf de beste keuze ooit. Ben blij dat je werkgever zo meedenkend is je had het ook anders kunnen treffen.
Ik zit al vanaf week 6 in de ziektewet. En snap je schuldgevoel heel goed. Maar aan je baby denken is nu het belangrijkste. Als ik niet gestopt was met werken weet ik niet of mijn lijf wel genoeg energie had voor deze zwangerschap. Want zelfs met alle rust die ik nu neem is het zwaar. Elke zwangerschap is anders en laat je niet gek maken wat collega’s er van vinden of denken. Ik ga nu gewoon af en toe nog langs op het werk en dat is fijn.
Ik had het in het begin heel veel moeite mee om het los te laten. Ik kwam met 30 weken in de ziektewet en had niks overgedragen etc. Maar al na de eerste schrik kwam ik erachter wat het belangrijkst was (gezondheid van mij en de baby) en dat ze het op werk na even zoeken ook zonder mij af konden.
Bij mijn 1e moest ik stoppen met 12w. Bleef flauw vallen op het werk. Werkte destijds in ziekenhuis. Dus intern elke keer naar verloskundige. Collega's die me bloeddruk en suiker opmeten. We grapte toen 'hou maar alvast bedje 'vrij'. Was niet tof 🙊 heb daar inderdaad echt moeite mee gehad. Ik snap wel dat ze toen zeiden dit werkt niet zo. Overtallig kon ik niet gezet worden.
Ik begrijp je! Bang voor de gevoelens van toen. Zeker omdat ik nu weer bij de oude collega's van toen onder controle ben 😅
Ik ben nu 31 weken zwanger en sinds vorige week 50% ziek gemeld. Dat maakt het voor mij een stuk beter: ik heb nog wel mijn patiënten, maar kan zelf mijn tijden indelen. Sinds dit is ingegaan voelen mijn bekken en mijn banden echt een stuk beter en kom ik langzaam zelf ook weer beter in mijn vel te zitten. Ik verzette me er eerst tegen, wilde per se tot mijn verlof volmaken, maar nu ik het verschil voel ben ik super blij dat mijn manager en vriend hebben aangedrongen. Mijn lijf voelt beter en daardoor voel ik me ook mentaal beter.
Ga elke week even koffiedrinken op je werk, als je dat lichamelijk aankan. Dan houd je het contact vast en voelt het niet zo erg alsof je collega's verweg zijn
Ik zat vanaf week 15 thuis vanwege bekken instabiliteit en de weken daarvoor ook regelmatig thuis gebleven door hg. Mentaal was het 3x kut omdat ik niet ziek zwak en misselijk was maar verging van de pijn. Heb veel gehuild en geklaagd maar het was het allemaal waard achteraf!
Ik moest met 13 weken er al uit ivm hoge bloeddruk. Ik.vond dat ook moeilijk maar ik wist ook wel dat het bedrijf ook zonder mij wel door zou draaien. Ik had het maar te accepteren. Met 20 weken was mijn bloeddruk weer goed en voelde ik mij goed genoeg om weer aan het werk te gaan. Je werkgever gedraagt zich gewoon als een goede werkgever, daar ligt het niet aan. Wees niet te streng voor jezelf.
Kan je geen evv werk doen? Of de activiteitenbegeleiding helpen. Je zou vervangend werk kunnen doen. Ik was toen al heel vroeg uitgeschakeld door bekkeninstabiliteit. Maar ik moest maar komen naar het werk. Ik heb er na de bevalling nog zoveel last van gehad. Dus ik zou zeggen onderschat het niet en als je thuis komt te zitten zoek een hobby. Maar moet jij fietsen met bekkeninstabiliteit? Dat mocht ik echt niet.
Ik ben onder behandeling bij een fysio die gespecialiseerd is in mijn chronische ziekte / verergert door covid. Daarna werd ik zwanger en moest de behandeling aangepast worden / kreeg ik last van me liezen nog nooit gehad. Zij wil bekkeninstabiliteit uitsluiten dus ben doorgestuurd naar specialist. Zodat ze samen kunnen kijken. Mijn zenuwen geven namelijk verkeerde signalen af. Dus hoeft geen bekkeninstabiliteit te zijn. Maar kan wel degelijk. Afwachten!
Maar of het nu bekkeninstabiliteit is of niet je hebt pijn.... let echt op de eigen grenzen! Vooral in de zorg dan ga je er hoe je het went of keert vaak toch echt overheen 😉
Ik vond het ook ontzettend moeilijk en heb mij heel lang schuldig gevoeld naar mijn collega’s toe. Ik heb daarover een gesprek gehad met mijn leidinggevende. Zij gaf heel duidelijk aan dat ze weten dat een zwangerschap dit soort risico’s met zich meebrengt en dat ik écht voor mijzelf en mijn kindje (of Nja ons kindje natuurlijk) moest kiezen. Want alle diensten worden wel opgelost. Je kunt niet voor anderen zorgen, als je niet goed genoeg voor jezelf bent. Ik heb toen 5 uur in de week administratieve taken gedaan en zelfs dat hield ik niet vol. Ik heb dat doorgezet tot mijn verlof, omdat ik toch verbonden wilde blijven met de locatie en de bewoners.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (22) Verversen