Onze dochter van net 9 maanden heeft sinds afgelopen zaterdag af en aan koorts (van 37,8 tot wel 40 graden) gisteren niks meer aan de hand maar hebben haar voor de zekerheid nog een dagje thuisgehouden. Afgelopen nacht heeft ze haar hele groentehap (van 10 uur in de ochtend) overgegeven en zonet was het hetzelfde verhaal. Vond het al vreemd dat ze haar fles niet wilde voor het slapen gaan.. werkelijk ALLES zat onder. We bieden haar dan eerst wat water aan en als ze dat niet wil een klein flesje. Dit drinkt ze dan wel maar niet alles op. Wat doen jullie meestal in zo’n situatie?
Sidenote: ik heb grote overgeefangst en ben dus mega in paniek. Niet alleen omdat mijn kind zo ziek is maar ook omdat ik bang ben dat ik het ga krijgen. Zijn et hier meer mama’s/papa’s die dit hebben en zo ja hoe gaan jullie hiermee om?
Hier ook iemand die als de dood is voor overgeven, als het moet moet het natuurlijk maar fijn is anders. Ik heb zelf 3 kindjes en vooral mijn dochter heeft denk ik al wel 8 keer buikgriep gehad, mijn man en ik zijn nooit ziek geworden nadat de kinderen het hadden gehad. Het hoeft dus helemaal niet zo te zijn dat jij ook ziek word, mij hebben ze meerdere keren helemaal ondergekotst maar het bleef me bespaard haha! Hopelijk gaat het al wat beter met je kleine, en gaat het met jou ook goed en kan je weer een beetje ontspannen!
Ik ben zelf nog nooit ziek geworden wanneer mijn kinderen wel moesten overgeven. Vaak is het gewoon wel echt een 'kinderdingetje'. Beterschap voor je kindje en het komt wel goed.
Wat ontzettend vervelend. Ik herken het heel erg. Zelf ook emetofobie. Ik heb drie jongens en helaas hebben ze toen ze kleiner waren vaak buikgriep gehad en dan kreeg ik hetzelfde ook. Die paniek is zo herkenbaar. Pas als het een week verder is kan ik weer een beetje de stress los laten. Ik hoopte altijd maar dat ik de eerste zou zijn (ook al is het dan vreselijk) maar dan vond ik het minder spannend als hun ziek werden en kon ik voor mijn gevoel beter voor ze zorgen. Ik moet zeggen dat ze afgelopen jaar drie keer buikgriep hebben gehad. Telkens de een na de ander maar ik en mijn man dus alle drie de keer niet. Dus dat kan wel heel goed😊 terwijl ik normaal iemand ben die altijd alles krijg. Dus hopelijk ontspring je ook de dans.
Waar ik ook een beetje aan moet denken bij je verhaal is oorontsteking, mijn middelste en jongste moeten dan ook vaak spugen soms hebben ze er dan koorts bij maar soms ook niet (meer). Volgens de huisarts staat er dan zoveel druk op het oor dat ze daar misselijk van worden. Ik ben geen dokter natuurlijk maar ik moest er aan denken🤭
Dat is ook echt mijn grootste angst. Gelukkig is onze zoon tot nu toe nog niet echt ziek geweest. Ik ben hier (en andere redenen) ook al jaren voor in therapie. Sterker nog, de angst heeft mij er lang van weerhouden kinderen te willen, uit angst ziek te worden. Maar het gaat nu wel beter. Ik kan het meer van me af zetten dan vroeger. Ben ik ziek, dan komt de angst meteen weer terug en denk ik dat ik nooit meer beter wordt en mijn hele leven afzien gaat worden. maar meestal hoef ik niet echt over te geven, dus de angst zit mij meer in de weg dat het overgeven zelf. Zoontje heeft sinds hij vast voedsel krijgt nog nooit over gegeven, dus ik prijs mezelf nog even gelukkig. Maar uiteindelijk weet ik mede door de therapie dat je alleen over angst kan komen door je angst toch aan te gaan. Dus als onze zoon ziek is blijf ik toch bij hem. Geeft onze hond over, ruim ik het zelf op. Is mijn man misselijk, dan ga ik niet meer in de andere kamer slapen. Hoe meer je jezelf forceert het niet uit de weg te gaan, hoe groter de kans dat je angst minder wordt.
Mijn verloskundige zei dat water juist doet overgeven, dus dat je als je zelf misselijk bent of je kind je juist géét water moet geven vanwege de ph waarde daarvan. Ik zou het laten en wachten tot ze zelf weer beetjes melk drinkt.
Tja, ik herken het. Heb pas influenza gehad en ben daar twee weken heel ziek van geweest, maar toch dacht ik steeds: gelukkig heb ik geen buikgriep.
Als mijn kinderen bleek zien, ben ik bang dat ze misselijk zijn. Als er 's nachts één een beetje raar kucht, ben ik bang dat ze gaan overgeven. Als m'n dochter klaagt over buikpijn, ben ik bang voor buikgriep. Het is echt mijn grote angst.
Ik moet wel zeggen dat ik nog nooit zoveel heb overgegeven sinds ik kinderen kreeg, en dat ik het inmiddels wel als opluchting zie. Maar de tijd eraan vooraf is echt afschuwelijk.
Och ik voel me dan zo’n slechte moeder he.. gelukkig helpt mijn vriend me met haar uitkleden etc maar ik vind het zo sneu.. en de tijd erna lig ik natuurlijk continu wakker omdat ik bang ben dat ze nog eens moet. Of wakker omdat ze niet meer wil slapen, ook zoiets 😅 we hebben toen ze net naar de opvang ging beide buikgriep gehad, zij had nergens last van en toen dacht ik nog dit viel toch wel mee, waar maak ik me zo druk om altijd. Maarja, vicieuze cirkel enzo 🤷🏼♀️
Ja vreselijk zelf te moeten spugen en dat van een ander al helemaal. Maar goed, zal tcoh wat moeten en laat het maar gebeuren. Gelukkig nooit ziek, ons hele gezin niet. Op verkouden zijn na dan.
Ik zou je dochter gewoon op bed leggen en wachten tot ze zelf komt. Maag is helemaal van slag en ik hoef zelf ook eerst niks na braken. Snap dat je wat wil geven maar denk juist dat het averechts werkt. Beterschap
Het gekke is dat alleen de groentepap eruit komt, onverteerd. De fruitpap en melk blijft gewoon binnen en echt heel af en toe heeft ze wat platte luiers. Dus vind het niet echt bij buikgriep passen zoals ik het gewend ben 🤷🏼♀️
Ik zou eerst even een uur of twee niets geven. Zo maak je haar maag alleen maar meer overstuur. Een paar slokjes water misschien maar zeker geen fles.
Ik ken die paniek, maar het helpt je echt niet verder. In het begin moest mijn man dit ook oplossen. Maar stapje voor stapje heb ik geleerd hier mee om te gaan, gewoon simpelweg omdat je er voor je kind moet zijn, ook als ze ziek zijn en je niet weg kunt blijven lopen. Ik ben overigens nooit bang om zelf ziek te worden. Dat wordt je zo nu en dan toch wel, maar moet ook wel zeggen dat ik al ruim 30 jaar zelf niet meer heb overgegeven. Ik verzet me hier zo tegen dat ik, ook al heb ik de buikgriep, zelf nooit hoef te spugen.
Ik heb geen ervaring met emetofobie dus misschien sla ik wel heel erg de plank mis maar vroeger was ik ook altijd bang om te spugen. Tot ik nu 3x zwanger ben geweest incl zwangerschapsmisselijkheid en regelmatig boven de pot. Ik ervaarde dat spugen vaak ook erg oplucht. Ook met de kinderen en hun overgeven omgaan heeft me geholpen er relaxter in te komen staan. Je moet wel... bij je eigen kroost. Wat ik vaak doe als ze buikgriep hebben is ze een beetje vloeibare dingen aanbieden als knijpfruit ed. Dan denk ik, dat spuugt iig makkelijk weer uit zonder stukjes ed :-p en als dat dan erin blijft weer langzaam andere dingen aanbieden. En zelf drink ik vaak beetjes cola als er buikgriep rondgaat bij ons. Er zijn mensen die zeggen dat dat helpt, ik weet niet of het echt zo is maar voor de zekerheid dan maar. Sterkte hoor!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (12) Verversen