Sinds de geboorte van ons tweede dochter in maart, heb ik het gevoel dat ik mezelf niet meer ben. Ik ben de hele dag moe, heb nergens zin in (huishouden, sociale dingen, boodschappen, de oudste van en naar school brengen, kinderen douchen of in bad, eigenlijk alles), lig het liefst de hele dag op de bank of bed, alles is me teveel, ik ben echt zoooo moe… ik herken mezelf gewoon echt niet meer. Ga het liefst alles uit de weg, zodra er boodschappen moeten worden gedaan wacht ik tot mijn man thuis is van werk zodat ik snel met de auto heen en weer kan en geen kinderen hoef mee te nemen. Voorheen wandelde ik elke dag naar de supermarkt met de oudste, waren we veel buiten en we deden van alles leuks. Nu alleen al bij de gedachte denk ik bleeegh. Er is iets wat me tegen houdt in alles alleen kan ik er niet achter komen wat dat is. Zo ook sociale contacten met vriendinnen, het put me helemaal uit. Mijn man vind me ook vaak zeuren en niet gezellig. Hij zegt dat mijn mindset anders moet. Hij doet alles in het huishouden en met de kinderen. Ik hoef bijna niets te doen.. De nachten gaan al sinds dat de jongste 4 maanden is ruk. Na corona in maart ging het sinds vorige maand met mijn moeheid een klein stukje beter alleen nu heb ik net weer een longontsteking achter de rug en ben ik weer helemaal terug bij af :(. Alles doet me zeer, conditie is 0, ik moet slapen overdag om de dag vol te houden, lig savonds al voor 21:00 in bed, en het ergste is nog dat ik het gevoel heb dat ik mijn man en kinderen te kort doe omdat ik gewoon echt niet meer gezellig ben. Ik werk 2 dagen en dat is echt een uitlaatklep, vind het super leuk en lekker om te werken en dat gaat ook super goed. Alleen zodra ik thuis kom ben ik echt kapot weer. Laatst heb ik een uitgebreid bloedonderzoek gedaan en alles is gecheckt, al mijn waardes zijn perfect. Wat kan ik nog doen om beter in mijn vel te zitten, om weer te genieten van al het moois om mij heen want er is zoveel moois in mijn leven.. maar ik zie het momenteel even niet. Tips?
Postnatale depressie al uitgesloten? De tip van mijn arts. Dagelijks wandelen. Eerst een blokje om daarna steeds een beetje verder. En echt dingen doen waar je energie van krijgt en je beter bij voelt. Misschien een dag extra werken. Verder is volgens het bloedonderzoek vaak alles binnen de marges maar sommige mensen zijn zeker in deze donkere maanden meer gebaat bij een hogere dosering vitamine D.
Doelen stellen en beloningen bedenken. Als ik vandaag heb gestofzuigd en de wc heb schoongemaakt dan... Verzin iets wat je leuk vind. Een luxe kop koffie bestellen (of het avondeten). Maar hoe is de mindset van de rest van de familie. Zijn ze positief als je weg wil/ moet of wordt er veel gezeurd over het kleine dingen. Dan misschien hun mindset ook veranderen. Veel complimentjes uitdelen aan elkaar! Bespreek je doelen, bedenk passende beloningen en wees lief voor elkaar.
Mijn man zegt juist dat ik vaker weg moet gaan en iets voor mezelf moet gaan doen. Zoals sporten, blokje wandelen, met vriendinnen er uit. Dus dat is heel fijn. Hij sport zelf ook 3 avonden per week voor zichzelf dus hij weet hoe belangrijk het is.
- structuur. Dus gá aan de slag. Maak een vaste planning qua schoonmaak, naar buiten etc. Maak afspraken met mensen voor een bakkie. Vraag desnoods hulp om samen het huishouden te doen. Dit kan ook een betaalde kracht zijn.
- beweeg. Ga wandelen met een vriendin, ga sporten. Maak een ommetje met je kind. Maar zorg dat je in beweging bent.
- eet gezond. Suiker maakt je doodmoe waardoor je nog meer suiker wilt en in een vicieuze cirkel komt. Zorg voor eiwitten (kwark) goede koolhydraten (volkoren producten, havermout etc) en voor vezels uit fruit en groenten. En vermijdt verder suiker zoveel als mogelijk.
Als het een dieper probleem is: ga dan ook naar de huisarts.
Je schrijft dat al je waardes perfect zijn; bedoel je daarmee dat ze allemaal binnen de marges vallen? Want als je van een paar dingen maar nét in de juiste marge zit, kan het zijn dat je stiekem toch een tekort hebt.
Verder sluit ik me aan bij wat er hieronder al veel gezegd is. Dit klinkt in mijn oren nogal als depressieve klachten, dus een afspraak bij de huisarts of praktijkondersteuner kan denk ik geen kwaad.
Je hebt ook hele leuke podcasts om tijdens je ommetje te luisteren . Dan heb je voor dat eerste kwartier wat afleiding . Ik hoor dan als ik dat niet heb alleen maar stemmen van wat een ellende dit lopen , alles doet pijn , heb geen lucht , ben moe , wil terug naar de bank etc . Na dat kwartier maak je endorfines aan en voel je je beterder
Ik herken het heel erg. Ben zelf afgelopen week met anti-depressiva gestart en hoop dat het me gaat helpen mij beter te voelen. Misschien is het tijd om eens een afspraak bij de praktijkondersteuner ggz van de huisarts te maken?
Je hebt ook hele leuke podcasts om tijdens je ommetje te luisteren . Dan heb je voor dat eerste kwartier wat afleiding . Ik hoor dan als ik dat niet heb alleen maar stemmen van wat een ellende dit lopen , alles doet pijn , heb geen lucht , ben moe , wil terug naar de bank etc . Na dat kwartier maak je endorfines aan en voel je je beterder
Ik ben geen arts of psycholoog, maar zou het een winterdip / depressie kunnen zijn, aangezien je schrijft dat het met name in de herfst/winter erger geworden is. De eerste maanden had je ook geen fijne start natuurlijk met Corona erbij, herstellen van een bevalling en ernstig slaaptekort. Ik zou een verwijzing vragen naar de poh.
Winterdip/depressie herken ik trouwens. Dit zijn ook niet mijn favoriete maanden. Toen ik de pil slikte was het nog veel erger. Ik had dat niet door, maar merkte toen ik ermee stopte dat ik deze maanden eindelijk beter door kon komen.
Veel naar buiten (wandelen), evt lichttherapie en extra vitamine D kunnen hierbij ook helpen.
Je hebt ook hele leuke podcasts om tijdens je ommetje te luisteren . Dan heb je voor dat eerste kwartier wat afleiding . Ik hoor dan als ik dat niet heb alleen maar stemmen van wat een ellende dit lopen , alles doet pijn , heb geen lucht , ben moe , wil terug naar de bank etc . Na dat kwartier maak je endorfines aan en voel je je beterder
Je hebt ook hele leuke podcasts om tijdens je ommetje te luisteren . Dan heb je voor dat eerste kwartier wat afleiding . Ik hoor dan als ik dat niet heb alleen maar stemmen van wat een ellende dit lopen , alles doet pijn , heb geen lucht , ben moe , wil terug naar de bank etc . Na dat kwartier maak je endorfines aan en voel je je beterder
Naar de praktijkondersteuner van de huisarts? Al is het maar 1 keer om even met je mee te denken. Vervelend hoor, herken dit wel na mijn eerste. Had dit ook een tijd. Heb toen ook gesprekken gehad en heeft mij veel gebracht.
Ik herken dit wel een beetje na de geboorte van onze jongste had ik dit ook wel. Ik ging wandelen met podcasts in, en ook al heb ik nu vaak ook geen zin en slapen we slecht; zeker 4 keer per week ben ik wanneer beide kinderen slapen even een uur wandelen. M’n gedachten bij de podcast en daarna nieuwe energie. Ik val dan niet meteen op de bank in slaap maar kan er weer even tegen.
Deels herkenbaar , ik bleek toen tegen overspannenheid aan te zitten . Ik ben al vrij snel bij de poh ggz beland en zij heeft mij zo goed geholpen! Sommige dingen blijven een trigger voor mijn gemoedstoestand maar ik weet er nu wel om te gaan en het geeft me in principe geen fysieke klachten meer . Ik was wel op tijd qua hulp, anders had ik wel echt ingestort denk ik. De poh was voldoende voor mij, heb er wel intensief gebruik van gemaakt (bijna om de week of elke week ) en thuis met opdrachten aan dr slag gegaan .
Zeker als je medisch helemaal onderzocht ben is Het goed om nu psychisch even onder de loep te nemen 😉 veel succes en sterkte , ik weet zeker dat het een goede eerste stap is om bij de poh bijvoorbeeld je verhaal te doen, zodat er met je kan worden meegekeken wat er allemaal Onder zit
Heel herkenbaar wat je omschrijft. Heb me na de geboorte van de tweede ook heel lang niet mezelf gevoeld. En toen het eindelijk weer wat beter ging kreeg ik flink corona en knapte ik daarna weer niet op. Sukkel nu dus al ruim 2 jaar met mezelf, gaat op en af. Laat de huisarts je eens doorsturen naar de covid poli voor lichamelijk onderzoek. Dat was voor mij wel echt een bevestiging en vanuit daar ook een revalidatie verwijzing gekregen. Het is zwaar, maar ergens ook wel weer een soort 'momentje' voor mezelf. En verder goede tips die hieronder worden gegeven; wees lief voor jezelf en maak het jezelf makkelijker, boodschappen laten bezorgen etc.
Praat eens met de huisarts en vraag mogelijk een gesprek aan met de praktijkondersteuner: samen kunnen jullie onderzoeken wat voor joù speelt en/of ontspannend werkt, zodat je weer lekkerder in je vel komt te zitten. Ik herken het overigens wel vorige maand ook na bloedonderzoek en gesprek huisarts een knop om kunnen zetten - vraag me niet waar die zit - en zowel fysiek als mentaal loop ik er weer anders bij.
Elke dag een ommetje lopen . Via de ommetje app. Moet minimaal 20 minuten voor punten . De eerste 14 minuten is het enige wat ik denk :Ik wil dit niet . Daarna kom je in soort van een flow. En loop ik vaak langer door.
Ik vond het van 1 naar 2 kinderen een grote stap, van 2 naar 3 kinderen helemaal niets van dat alles. Vergeet niet dat je herstellende bent van een longontsteking. Word vaak onderschat. Onze jongste is nu 8 maanden. Sinds een aantal weken loop ik elke avond 2 km, in een snel tempo. Soms met muziek mee, soms ook niet. Even tijd voor jezelf en je hoofd leeg maken. Breng je kinderen een dag extra of middag naar de opvang en doe iets voor jezelf. Klinkt gek, maar denk dat je dat wel kunt gebruiken. Ook al zou je dat voor een paar weken doen. Ik doe dat soms ook en dat is best gek maar ook wel fijn. Ik herken je gevoel wel maar probeer er niet aan toe te geven. Regel oppas als dat kan en ga naar de bios met je man of uit eten. Begin met kleine dingen in het huishouden. Laat boodschappen thuis bezorgen. Hoef je ook niet de deur uit. Bekijk het per dag. Maar blijf dingen doen en wees niet te streng voor jezelf, zodat je ook niet zo loopt te zeuren en te narren voor je omgeving. Want dat is ook niks aan. En dat geeft jou ook weer een rotgevoel dat dit gebeurt. Dikke knuffel.
Elke dag even luchten buiten, alleen, wandelen kan een uitlaatklep zijn. Daar zul je niet meteen om staan te springen, zeker niet als het grijs en regenachtig is en al helemaal niet als je moe en futloos bent. Mijn man kocht een fototoestel voor me, zodat ik (weer) aandacht kreeg voor de pracht om ons heen. Buiten. Vogels. Wolken. Regendruppels op een blad. Schouwspel van kleuren op een markt. Sta stil bij kleine details, waar je anders niet bij stil staat.
Wat voor de één werkt hoeft niet voor een ander te werken. Hopelijk is er op dit BB forum een tip voor je bij die ook voor jou werkt!
Al deze dingen die jij opnoemt lijken mij depressie gerelateerd. Daarin zijn verschillende gradaties, waarvan een burn-out mij het voor de hand liggendst lijkt. Ik heb een paar jaar geleden een burn-out gehad. Maar ik ben geen arts.
Ga je naar een psycholoog, iemand bij wie je alles durft aan te kaarten? Doen! Is mijn advies. Je hebt best veel te verwerken. Het is een vicieuze cirkel waar je in zit.
Wat vervelend voor je. Wat mij helpt is dingen alleen doen. Naar schoonheidsspecialist, middagje naar sauna, massage bij goede masseuse etc. Vandaag een dag voor mezelf gehad en voel me zoveel beter.
Wat me ook helpt is dat ik moe mag zijn en proberen te stoppen met bedenken wat ik 'eigenlijk' allemaal zou moeten doen, want die zelfkritiek makt me nog het meest moe. Onze dochter is nu bijna 9 maanden. Herken gedeeltelijk wel wat je schrijft. Mijn hormonen zijn ook echt nog niet in balans. Klinkt alsof je nog niet voldoende fysiek hersteld bent (is ook lastig met slaapgebrek).
Daar heb ik nog nooit aan gedacht eigenlijk. Alleen heb je dan ook goeie momenten? Ik heb me bijvoorbeeld de hele zomer gewoon goed gevoeld, we zijn 2 keer op vakantie geweest en hebben veel leuke dingen gedaan, alleen sinds de herfst/winter is het weer erger geworden.
Dat kan hoor. Met een depressie hoef je niet de hele dag in je bed te liggen. Mentale problemen kunnen lichamelijke klachten veroorzaken. Misschien is het een combi van van alles. Je verhaal klinkt als meer dan 'gewoon' niet lekker in je vel zitten
Hier ook.. in November Corona gehad en ik ben 's middags al doodmoe. S ochtends sta ik met moeite op en 's avonds nergens puf voor. 21.30 lig ik in bed
Dit klinkt als meer dan niet lekker in je vel zitten. (Nog) eens met de huisarts praten?
Bij niet lekker in mijn vel zitten kies ik 1 van 2 uitersten: mezelf een schop onder m'n kont geven en gewoon gaan (want vaak toch leuk als ik er eenmaal ben en toch wel energie als ik geweest ben) of ik doe iets met zo min mogelijk prikkels (in bad, boek lezen, in m'n eentje wandelen) om bij te komen. Wat ook altijd fijn is, is buiten zijn en quality tijd met mijn man. Maar als ik het zo lees, heb je meer dan dit soort oplaadmomentjes nodig.
Ik heb een beetje hetzelfde gehad na de komst van ons 3e kindje, nu heb ik wel een hele erge bloedarmoede / ijzertekort. Ik slik er medicatie voor maar alsnog blijft die vermoeidheid wel, wat bij mij nu wel helpt is gewoon sochtends opstaan voor de kids wakker zijn. Mezelf klaarmaken, als de kids wakker zijn en niet naar school hoeven hun gelijk klaar maken dan ontbijten en dan hup gelijk de deur uit. Als ik in de sleur blijf hangen kom ik gewoon die drempel niet over, als ze wel naar school moeten doe ik precies hetzelfde en zorg ik gewoon dat alles gedaan en klaar is en we rustig naar school kunnen wandelen. Het doet een mens soms goed om in de ochtend even dat uurtje extra voor jezelf te pakken en jezelf een beetje te fatsoeneren. Probeer de avonden ook wat tijd in te plannen met je partner samen, desnoods samen een filmpje kijken met ze 2e in bed? Het is ook allemaal best intens, zorg een beetje goed voor jezelf en ga juist zo nu en dan de deur uit met vriendinnen. Misschien als je er nu aan denkt denk je misschien bluh maar je zal zien als je eenmaal even de deur uit bent zal het je goed doen!
Ga naar een fijne fysio om een soort revalidatieplan te maken. Ze hebben inmiddels behoorlijk wat ervaring met longcovid opgedaan en wat jij omschrijft, lijkt daar verdacht veel op. Voor de negatieve gedachten en ingewikkelde gevoelens, kun je een paycholoog opzoeken... Het zal niet vanzelf gaan, maar er is vást een weg terug als jij dat echt wilt...
Wat ontzettend naar dat je je zo kut voelt! Het duurt zo lang en op zoveel vlakken, dat ik me eerlijk gezegd afvraag of 'huis-, tuin- en keuken-tips' wel (voldoende) helpen. Heb je dit al met de huisarts besproken? Heb je geen long covid? Ik herken best wat van je klachten van vrienden en collega's die long covid hebben namelijk. En ook een post partum depressie (kan getriggerd worden door slaapgebrek) is misschien goed om eerst uit te sluiten?
Ik probeer het een beetje te vergelijken met toen ik Corona had, na een week binnen zitten ging ik me heel naar voelen kreeg nare gedachtes en was echt mezelf niet meer. Was ook extreem moe.. Het enige wat toen hielp is toch weer gaan doen wat ik normaal deed ook al moest ik mezelf ertoe dwingen! En dat is echt even doorbijten als je 0 energie hebt naar uiteindelijk kreeg ik er juist m’n energie weer voor terug. Mocht je je toch zo blijven voelen dan is het misschien verstandig dit met je dokter te bespreken misschien is er meer aan de hand ?..
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (42) Verversen