Dag iedereen, Ik begin een beetje wanhopig te worden, ik heb diep van binnen het gevoel dat er iets mis is met onze dochter 8 maanden. Dus ik vraag me af of iemand iets herkend....
In de kraamweek kon ze niet goed bij mij drinken, lactatiekundige gaf aan dat haar tongriem een beetje strak was maar niet ernstig. Ik ben toen fulltime gaan kolven. Ik de kraamweek begon het ontroostbare en vele huilen. Vooral in de tweede helft van de nacht werd ze vaak ieder half uur krijsend wakker. Als ik haar oppakte sliep ze verder, dan kon ik haar rustig wegleggen, maar dan sliep ze weer een half uur. In het begin dachten we aan reflux/ KMA. Naar een kinderarts geweest voor maagzuurremmers en koemelkvrij gaan eten. Maar niks hielp. Toen zijn we naar de osteopaat geweest, maar die vind niks geks. Omdat het leek dat ze heel sterk reageerde op dingen die ik at, zij we iom een diëtist gaan kijken waar ze allemaal gevoelig voor is. Ik volg nu dan ook een extreem hypoallergeen dieet, maar het gaat nogsteeds slecht. Ik vermijd gluten, melk, soja, noten, ei, nachtschade, vis, cacao, en veel fruit. Maar het huilen en krijsen bleef aanhouden, vooral in de nacht en na iedere voeding. Omdat ik ook kolf, en dus overdag geregeld mijn handen vrij moet hebben, hebben we het boek baby in droomritme toegepast. Ze is er wel aan gewend om in bed te gaan slapen, maar geregeld zijn meer dan 10 pogingen nodig om rustig te worden. Soms gaat het een tijdje goed, en een andere keer wordt ik gewoon gek van haar. Nu is ze wat ouder maar de problemen blijven. Alleen in de draagzak is ze voor eventjes echt fysiek rustig. Dat duurt nooit lang of ze begint met duwen, maaien, nageltjes in je zetten, trekken, slaan (niet bewust hoor). Op je schouder, op schoot, op de arm, met grof geweld wurmt ze zich uit je handen. Zo erg dat ik vaak in de avond spierpijn heb van het in bedwang houden. In de avond kan ze geen rust vinden om te gaan slapen. Je kan alles proberen maar het lukt niet. Niet op schoot, niet wiegen, niet op tijd in bed (en ja we weten van wakkertijden). In de nacht komt ze nog geregeld voor voeding, en de ene nacht valt ze gelijk in slaap, de andere nacht wordt ze ieder half uur krijsend wakker. Weinig helpt dan, zelfs als ik haar in bed neem of op schoot in slaap probeer te krijgen, krijst ze tussendoor in haar slaap. Enig vorm van ritme is totaal kansloos, iedere nacht is anders, geen dag is hetzelfde. Iedere dag is het weer opnieuw het wiel uitvinden.
Ik begin enigszins wanhopig te worden, het slaapgebrek, maar ook de machteloosheid en zorgen. Ze gaat in de avond vaak om half 10 pas slapen. Eerder lukt het gewoon niet. En vaak is ze dan alweer half 6 wakker. Dat kan nooit genoeg zijn. Ze is dan vaak ook ongelukkig.
Herkent iemand iets? Voor mijn gevoel hebben we alles al geprobeerd. Diëtist, kinderarts, maagzuurremmers, lactatiekundige, osteopaat, huisarts.
De bevalling was ingeleid, even googlen komt al snel op oxytocine schade door ingeleide bevalling. Geloven jullie daarin? Verder vraag ik me af of ze misschien iets anders heeft? Zou ze autistisch kunnen zijn? Ze groeit erg goed. Ze ontwikkeld goed (denk ik) ze is nu aanstalten aan het maken om te gaan kruipen. En rolt goed alle kanten op. Verder lacht ze niet veel, maar ze kan het wel.
Mijn vraag: herkennen jullie iets? Nog andere tips?
Wat vervelend voor haar en jullie zeg! Hoe is de ontlasting? Kan het zijn dat ze iets met haar darmpjes heeft waardoor ze misschien pijn heeft? Dit hoeft niet altijd aan ontlasting zichtbaar te zijn. Lees dat jullie veel geprobeerd hebben, hoop dat ze snel goed slaapt in de nacht en haar wat beter kan ontspannen, en jullie ook!
Heftig he? Soms heeft het ook gewoon tijd nodig. Ik heb zovaak met mijn handen in het haar of huilend onder de douche gezeten. Hier zat ze de eerste 11 maanden erg slecht in haar vel, en ineens ging er een knop om en is ze een stuk blijer. Maar zeker de eerste zes maanden elk half uur huilend wakker, tot negen maanden elk uur en nu elke twee a drie uur. Nooit blij, altijd wel ergens gefrustreerd om.. Sinds ze 1 dutje doet (12 maand) komt er voor het eerst pas wat ritme in, daarvoor ging ze ook makkelijk om 01.00/02.00 pas slapen (nu alsnog 22.00 maar verbetering 🙈). Ik heb ook getwijfeld over oxytocine schade en ontstoren, kreeg nog wel de tip dat die kenmerken vaak overlappen met de kenmerken van een ontwikkelingsvoorsprong dus je kan kijken of je je daar in kan vinden.
Hier was het dus vooral gewoon tijd, tussendoor van alles geprobeerd.. maar ze moest gewoon wat ouder worden en meer kunnen om beter in haar vel te zitten. Ik heb overigens nooit overwogen om te stoppen met borstvoeding, heb een paar weken allergenen vrij gegeten maar dat werkte niet dus dan zie ik daar geen meerwaarde in, pijnstillers zou ik ook nooit "zomaar" aan beginnen. Maar misschien een groot verschil is dat ik niet het idee heb gehad dat er iets aan de hand was met haar, het voelde gewoon als iets waar we doorheen moesten. Dus als jij dat gevoel wel hebt (en niet alleen omdat er bepaalde verwachtingen zijn) zou ik zeker kijken wat je daar nog meer mee kan/wilt doen! Eventueel bij een homeopaat of bij iemand die werkt met geboortepatronen.. Hoe was de bevalling verder? Ik vind het wel opvallend dat ze zo moeilijk rust kan vinden in jou armen bijvoorbeeld. Soms moet ik haar hier ook wel (helaas) een paar minuten in een knuffel vasthouden voordat ze ineens heel hard gaat huilen en daarna meer tot rust komt. Maar bij jou komt dat punt dus niet? Ik probeer het wel alleen in "nood" te gebruiken, als ik merk dat het haar niet lukt om te ontladen.
Ik herken mijn zoontje in je verhaal. Kinderartsen, osteopaten, homeopaten, .. niemand kon me zeggen wat er scheelde. Vanalle medicatie geprobeerd, verschillende voeding, verschillende flessen, noem het maar op. Ik werd er ook wanhopig van.
Toen hij bijna 6 maanden was kreeg hij een dubbele oorontsteking en moest ik een spiegel aanleggen van paracetamol en nurofen. Ik kreeg een heel ander kind. In die week sliep hij plots een stuk beter (overdag en nacht), ik moest hem plots niet meer 20 min lang huilend in slaap wiegen, hij deed het netjes zelf. Overdag was hij rustig aan het spelen en een vrolijk mannetje. Ik had een heel ander kind, ik ging dus ook naar de kinderarts met dit verhaal. Ik kreeg een doorverwijzing voor het kinderziekenhuis. Na het afbouwen met de pijnstillers was het effect er nog steeds. Ik heb geen idee wat hij nou eigenlijk had die eerste maanden en zal het ook nooit weten.
Ik weet niet of het medisch verantwoord is. Maar ik zou eens testen of het beter gaat met pijnstilling - dan weet je in ieder geval.of het echt nog pijn/ongemak is.
Succes!!!
Ps ik voelde me vandaag enorm chagrijnig omdat ik na 6.5 maand nog steeds niet langer dan 2u aan een stuk kan slapen, omdat de kleine nog steeds vaak een aai over zn bolletje oid wil in de nacht. Maar nu ik dit verhaal weer neerschrijf besef ik weer van waar ik (en vooral hij) komt en ben ik toch wel weer trots op hem.
Lastig zeg!! Ons kindje was ook zeer pittig als baby. Ze heeft het 1e jaar amper gelachen en lachte sowieso pas voor het eerst hardop toen ze 8 maanden was ofzo. Zo zielig! Ik herken heel duidelijk het gevoel dat je het gewoon niet meer weet; krijgt ze nu teveel prikkels? Of verveelt ze zich juist enorm en is ze gefrustreerd door wat ze wil maar nog niet kan?
Wij hebben naast wat jij beschrijft ook nog hulp gehad van een preverbale logopedist, die ging echt kijken naar hoe je kindje drinkt en wat de tips daarbij zijn. En ook de kinderfysio heeft ons goed geholpen. Daarnaast was het bij ons ook een zoektocht naar de juiste voeding (ze heeft geen KMA of allergieën, wel reflux en erg onrustig). Voor het slapen hebben we vanalles geprobeerd, op gegeven moment een mobiel gekocht dat zowel witte ruis als muziek kan afspelen en wat ook ronddraait. Dat werkte relatief goed, gebruikt ze nu nog steeds. Als ze niet goed kan slapen, vindt ze het vaak fijn als die heel hard staat (?). Uiteindelijk waren dit allemaal kleine stapjes en geen wondermiddelen helaas, dus dan zit het ook in op een gegeven moment accepteren dat het is zoals het is. Dat is niet makkelijk.
Ze is nu nog steeds fysiek zeer actief, maar sinds ze dat op "normalere" manier kan inzetten vanaf kruipen en lopen, zijn er veel minder frustraties. Ze ontwikkelt zich heel snel voor haar leeftijd en is over het algemeen nu een tevreden kindje zolang ze alle ruimte krijgt voor ontdekken, maar ze blijft overal vrij extreem in (met eerst breath holding spells en nu volop in de nee-fase en driftbuien met 1,5 jaar).
Los van de dingen die je voor je kindje wilt doen, zou ik nog als tip willen geven om ook voor jezelf te zorgen. Zorg dat je af en toe kan bijtanken door hulp van anderen in te schakelen.
Overigens was mijn bevalling niet ingeleid, het persen was wel zeer kort (in 2x was ze er) nadat ik een uur persweeën (na 18 uur gewone weeën) moest ophouden. Dat werd wel eens al reden genoemd bij ons, maar eerlijk gezegd was het al een enorme druktemaker toen ze in mijn buik zat.
Wat pittig zeg. Hiet overdag gelukkig een heel relaxed mannetje maar de nachten zijn precies zoals je omschrijft: ' In de nacht komt ze nog geregeld voor voeding, en de ene nacht valt ze gelijk in slaap, de andere nacht wordt ze ieder half uur krijsend wakker.' Zo is het bij mijn zoontje ook. Ik durf daarom ook niet zo goed door te zetten met de vaste hapjes. Ik zit zelf nog aan probiotica te denken, maar geen idee of dat een meerwaarde heeft bij bv.
Inbakeren geprobeerd? Het gaf mijn dochtertje veel rust snachts (uiteindelijk overgestapt op een snoozebaby toen ze ouder werd omdat ze dat nodig had). Of in slaap in de kinderwagen/autostoel/Maxi-Cosi waar geborgenheid is, lukt haar dat overdags wel?
En verder is mijn vraag of ze zich wel alleen kan vermaken, zelf kan spelen, hoe gaat dat, het alleen in de box liggen als ze wakker is?
Stel ze zou autistisch zijn, ingaande op de suggestie die je doet. Zou het wat veranderen in je handen, in hoe je maar haar kijkt, in wat je van haar verwacht? Misschien goed om daar eens over na te denken, wat zou het voor jou voor verschil maken als ze dat wel of niet zou zijn (dat kun je met dit termijn eigenlijk nog niet vaststellen dus die vraag kan zowieso niet beantwoord worden).
Inbakeren doe ik niet meer sinds ze omrolt, maar dat was ook geen overweldigend succes... Zelfstandig spelen is heel afwisselend, vaak gaat dat juist heel goed, maar vaak is het ook jammeren tussen het spelen door.
Overdag slapen in bed gaat aan de ene kant juist goed omdat ze makkelijk inslaapt in bed, maar dan wordt ze het vaak huilend overstuur wakker na 30-50 minuten. In de wagen staat ze juist niet, draagzak gaat ze zich eerst heftig verzetten en daarna valt ze soms... ineengekrompen in slaap.
En nee het zou me niks uitmaken als ze autistisch zou zijn, maar ik wil gewoon weten of ik er iets aan moet doen. Of ze structuur nodig heeft, of een verzwaringsdeken ofzo, ik noem maar wat. Als ze ergens last van heeft, wil ik dat oplossen voor haar. Maar als het iets is wat ik niet kan oplossen, zou het fijn zijn als ik dat weet zodat ik kan stoppen met zoeken. Nu ben ik de halve dag bezig met nadenken hoe ik het beter kan maken voor haar.
Via de huisarts een algeheel onderzoek door de kinderarts verzoeken? Onze baby was vergelijkbaar de eerste twee maanden en die had iets lichamelijks (een liesbreuk). Overigens gaf ik de eerste twee maanden borstvoeding, ook volledig afgekolfd. Daarna ben ik overgegaan op kunstvoeding. Ik kan je zeggen dat dat laatste mijzelf in ieder geval ook al meer tijd en energie gaf. Onze baby doet het prima nu op kunstvoeding, wij gebruiken Nutrilon, van AH ging hij spugen. Je hebt ook nog speciale kunstvoeding in relatie tot allergieën etc. Kortom: uitsluiten dat het niets fysieks is en wellicht de overstap op kunstvoeding overwegen, wie weet helpt het voor je kindje zoals al gezegd en het zal je zelf ook meer rust geven.
2 ingeleide bevallingen, 2 onrustige baby´s vooral de 2e. Ze is nu 2,5 slaapt nog steeds erg slecht, vaak slecht gezind en eigl wel moeilijk int algemeen. Vraag me ook dikwijls af of de oxytocine dit in gang heeft gezet.
Jeetje lijkt me wel heftig al 2,5 jaar slecht slapen. Hier de eerste bevalling is natuurlijk op gang gekomen, en was een vrij relaxte baby. En vrij relaxed kind, moet ik zelfs zeggen. Deze is ingeleid, kort, heftig, en in bad. En het is echt regelrechte wanhoop. Maargoed, we zullen het nooit weten.
Ik ging je nog heel wat typische trekken van haar vertellen, maar je hebt al zo veel te lezen. Ze is trouwens ook heel lief hoor, knuffelt en kust er op los:) Wat ik nog wilde zeggen: stoppen met bv is volgens mij niet de oplossing. Integendeel, ze heeft mss ook last van haar vervelende trekjes, en mss is het drinken wel hetgeen ze echt nodig heeft. Kan t gelijk niet goed uitleggen, maar zo iets natuurlijks wegnemen lijkt me nooit de opl voor ongemakken. De mijne drinkt nog 1x per dag :)
Hier ook een heel onrustig meisje het eerste levensjaar. Er kwam langzaam wel wat meer rust in, maar het was vooral doen wat werkt, zorgen voor voldoende slaap, wiegen, in armen nemen, volhouden en eraan overgeven want als ik me er tegen ging verzetten werd ik chagrijnig en dat had een wisselwerking op haar. Hoe relaxter is was (ben), hoe makkelijker het gaat. Nog steeds vecht ze soms 2 uur tegen de slaap terwijl ze zo moe is. Soms helpt het om haar stevig vast te houden (holding), dan wurmt ze alle kanten op en huilt, maar raakt daarin ook haar prikkels en weerstand kwijt en kan zich na een tijdje overgeven aan de slaap. Maar het lijkt niet zo extreem als bij jullie. Als je twijfelt, kan je het niet bespreken met de kinderarts wat zij ervan denken? Een slaap coach mee laten kijken? Het klinkt mij eigenlijk ook een beetje als oververmoeidheid. Er zitten ook nogal wat ontwikkelingsfases en stappen rond die tijd, het waren hier ook hele intensieve maanden daardoor tussen 8-13 maanden. En inderdaad wat ergens al genoemd werd zorgen dat jij het volhoud, dus hulp vragen, even er alleen op uit, keuzes maken die voor jou als moeder het beste zijn. Want het is ontzettend zwaar zo 💛
Klinkt heel naar en een beetje als onze dochter destijds. Ik heb geen tips, behalve dan probeer zoveel mogelijk s nachts ook je rust te pakken. Lukt samen slapen wel? Daarnaast probeer zoveel mogelijk prikkels te vermijden, slapen in het donker etc, al doe je dat ook vast al. Hier was t gewoon een jaar lang ‘aanmodderen’.
Mijn dochter heeft een flinke ontwikkelingsvoorsprong nu ze in groep 3 zit en er lopen wat onderzoeken van school. Uit de theorie blijkt dat dit soort kindjes vaak als baby heel gefrustreerd en lastig zijn, voor mij vallen er dus nu wat puzzelstukjes op z’n plek. Hier heb jij niks aan, behalve dat t ooit wel echt beter wordt.
Na een jaar ging het hier een stuk beter, al was ze als peuter ook pittig. Maar nu gelukkig best een makkelijk kind :)
Oja, nog 1 tip: ik heb nu alvast preventief contact met een babyconsulent, omdat ik angst heb voor herhaling na alles wat ik heb meegemaakt. Is er een babyconsulent in je omgeving of een therapeut Infant Mental Health? Echt, het proberen waard. Zij kijken verder dan kinderarts etc.
Oh no, wat heftig!! Mijn dochter heeft de eerste 3 maanden gehuild en dat vond ik voor mijn gevoel al jarenlang duren.
Goed dat je al zoveel hebt gedaan. Wow, wat een goede moeder ben je! Jezelf echt opofferen voor je kind.
Ik geloof wel in oxytocine schade maar zó heftig als jij omschrijft? Ik weet het niet. Ik ben vorig jaar met mijn dochter naar een homeopaat geweest omdat ik overtuigd was van oxytocine schade bij mijzelf en bij haar, maar het kwam er met de metingen niet uit. Wel voor de zekerheid ontstoord.
Tja, wij weten natuurlijk ook niet wat er met jouw kindje is. Iets lichamelijks of iets in haar koppie. Woon je toevallig in (de buurt van) Zuid-Holland? Dan heb ik nog wel een goed adresje voor je (kan ik eventueel toelichten in een persoonlijk berichtje als je dat wilt).
Verder denk ik: is ze snel overprikkeld misschien? Is het wel eens stil thuis, of staat er altijd een radio of tv aan?
Als laatste: altijd je moedergevoel volgen. Zoek hulp! Eis een doorverwijzing naar de kinderarts, laat je dochter desnoods opnemen ter observatie (huilbaby poli). Sta erop! Want dit is gekmakend. Ik was altijd bang dat ik op een zwaar moment ineens iets zou doen, zoals m'n kind door elkaar schudden. Dat is wel wat slaapgebrek en frustratie met je doen. Dat moeten de artsen ook inzien en serieus nemen.
Ahw, dankjewel.... Nee dat is helaas een beetje ver... Het is hier heel prikkelarm thuis, we hebben geeneens een tv. Oudste dochter is vaak rustig. Speelgoed met batterijen komt er niet in....
Werkte het ontstoren bij jullie? Ik zit er wel over na te denken, al is het maar om e.e.a. uit te sluiten ....
We zijn al meerdere malen bij verschillende kinderartsen geweest, maar ze hielpen echt niks. Ze spiegelen mijn verhaal zonder onderzoek te doen. Vragen hoe het gaat zonder er iets mee te doen.
En inderdaad ik ben soms wel eens gefrustreerd, maar dat is niet heel vaak. Ik geef haar dan automatisch aan mijn partner, dus ik ben niet bang dat er iets gebeurd eigenlijk.
Zal vast een beetje ongenuanceerd overkomen, maar weet ook niet hoe ik het anders kan omschrijven. Altijd als ik hoor dat kinderen problemen geven, krijgen ze 9 van de 10 keer borstvoeding. Ze hebben altijd wel wat. Ik vind baby’s die borstvoeding krijgen altijd enorme moederplakkers. En ja, dat is de natuur, en daar geef je je kindje veel liefde mee, maar moeders gaan ten koste van zichzelf door met de borstvoeding. Moeders raken wanhopig, gestresst en oververmoeid. Deze wisselwerking is killing, dit heeft niets meer te maken met het positieve wat borstvoeding je oplevert. Als je stopt, komt je eigen lijf tot rust, kan je je kindje beter observeren, kan je conclusies trekken nav echte hoeveelheden voeding, kan je echt gaan elimineren met koemelk of uitsluiten van schade door inleiding, of autisme.
En velen zullen me echt belachelijk vinden. Maar dat is dan maar zo 😂
Ik heb 1 kind borstvoeding gegeven en dat is het enige kind dat me veel gezeik heeft opgeleverd in babytijd.
Ach ik sta overal voor open hoor haha. Ieder z'n mening. Ze krijgt in ieder geval geen live voeding meer sinds ze 3 dagen oud is, dus het is zeker geen knuffelmomentje, gewoon de fles, ook door papa. Maar wat je zegt, we willen eens kijken of het werkt. Dan geven we een aantal weken kv, ( en ik kolf door). Als het aanslaat ga ik stoppen, zo niet, dan ga wel weer verder.
Mag ik je aanraden dan hypoalergeen voeding te proberen. Hier werkte die bij de Kruidvat het beste. De gele verpakking. Deze is licht verteerbaar en word niet zuur in de maag is onze ervaring.
Ik herken het totaal niet, maar probeer dingen ook los van elkaar te zien. Rond 8 maanden kunnen kleintjes ook last hebben van verlatingsangst. Dat kan maken dat jullie slechte nachten hebben. Als je zo extreem oplet met eten, dan lijkt een allergie mij (als leek) het minst/niet logisch. Kun je niet bij haar bedje blijven zitten tot ze slaapt? Als je bang bent dat het toch iets met voeding te maken heeft, dan kun je nog advies inwinnen van een preverbaal logopedist. Boert/spuugt ze veel?
Blijf in ieder geval wel je moederinstinct volgen. Jij kent je kind. Als je denkt dat er iets mis is, laat je dan doorverwijzen naar de kinderarts.
Osteopaat hielp hier niet bij de oudste. Chiropractor hielp enorm. Na een behandeling een ander kind. Misschien is kunstvoeding een optie? Vervelend hé als je voelt dat er iets is en je weet niet wat. Sterkte.
Zijn we nu inderdaad aan het overwegen. Ergens ben ik bang dat het daarmee alleen maar erger wordt, omdat de darmpjes misschien moeten wennen aan de kv. Vaak kunnen gevoelige kindjes alleen tegen moedermelk. Maar... het kan ook bijna niet erger, dus gaan we daar binnenkort proberen.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (35) Verversen