Ik op onze zoon die zich ondanks zijn ASS super goed sociaal aan het ontwikkelen is... En op onze dochter die ik zie opgroeien als een zelfstandige, zelfverzekerde meid....
Ik ben trots op mijn gezin , waar ik jarenlang voor heb geknokt om dat zo te krijgen zoals het nu is . Onze kinderen doen het super op school, en we hebben het goed samen . Verder ben ik trots op mezelf . Hoe ik mezelf altijd staande heb weten te houden en dat nu alles eindelijk zo goed gaat !
Wij hebben afgelopen weekend een klein rapportfeestje gevierd thuis. De kinderen had alledrie een toprapport, met lof van de leerkrachten over zowel de prestaties als hun gedrag en hoe ze met hun uitdagingen omgaan. Mijn man is vervroegd/versneld afgestudeerd, naast een gezin en fulltime baan. En ik heb een leuke bonus gekregen op werk met een mooie geschreven waardering er bij. We hadden daarmee allemaal een mooi papier ('rapport') in handen, waardoor we allemaal even stilstonden bij dat we het eigenlijk heel goed doen. Dus ik was trots op ons alle vijf 😊
- Mijn ouders hoe ze om gaan met de ziekte van mijn vader, ze blijven zo heerlijk positief - Mijn zusje die door het werk van haar vriend veel alleen is met haar 2 kids en zo een ontzettend leuke moeder is - Mijn broer, en enorm harde werker en zo enorm kan genieten van zijn gezin - Niet te vergeten mijn vriend en dochter. In het begin best wat strubbelingen gehad omdat we toch wel moesten wennen aan het vader en moeder zijn maar het gaat nu echt super en we zijn een geoliede machine. Onze dochter is ook zo leuk en nu al ondeugend, wil haar nooit meer kwijt - Trots op ons zelf gebouwde huis, hoe we dat hebben doorstaan in de Corona tijd en alles hebben geregeld. We hebben wat dat betreft zoveel geluk gehad.
Op ons gezin, op hoe wij met vreselijk groot verdriet zijn omgegaan en omgaan, op onze 2 lieve kinderen voor wie ze zijn, op mijn lieve man waarbij wij op nummer 1 staan, op mijzelf hoe ik lichamelijke tegenslagen niet mijn levensgeluk laat bepalen.🙏
Op de jongste. Ze is bijna 2 jaar, zo lief, sociaal. Iedereen is dol op haar. Op de middelste omdat zij heerlijk haarzelf is. Altijd vrolijk, is dol op het leven. Op de oudste omdat ze gisteren voor het eerst op het podium op school heeft gestaan. Ze vind dat normaal heel eng maar ze deed het toch.
Heerlijk hè! Hier ook zoon met ASS bewust op iets lager niveau ingezet in overleg met basisschool en middelbare en eindelijk ervaart ie successen ipv altijd maar met hangen en wurgen een matig. En geen pesterijen meer op school! Als er op deze school iets is is er echt een zero tolerance beleid. Het vertrouwen dat er volwassenen zijn die je kunnen helpen doet hier zo goed. Ik heb sinds jaren een kind die lacht, die met plezier naar school gaat en mooie cijfers haalt. En .. hij heeft een vriend. Wat komt ie van ver hier maar o wat ben ik trots :) En dochter die hoogbegaafd is en zo worstelt op school. Want ze weet dat ze anders is, ze voelt dat ze er altijd net niet bij hoort. Haar denkwijze is niet die school verwacht. Maar ze maakt dit jaar zo’n groei door! Gaat eens per 2 weken naar meidenclubje met gelijkgestemden en dat is op speelse/creatieve wijze gericht op de sociaal/emotionele ontwikkeling. Ze durft nu zichzelf te zijn en vaker te denken ‘jammer dan wat anderen ervan vinden.’ Ze heeft met trial en error zelf 2 hobby’s gevonden waar ze al der energie in kwijt kan. Onze extraverte spring in het veld zien we steeds meer terug, zo fijn! Vooral daarbij trots op mijzelf eigenlijk :) dat ik als mama mijn kids hierin zo heb kunnen begeleiden ondanks mijn eigen chronische ziekte, het verhuizen en starten van samengesteld gezin … ik vind dat we het goed doen (we=papa van kids, pluspapa, mama van pluszoon en ik). Daar mogen we trots op zijn!
Na overal alleen maar gemopper over de ex te horen , vind ik dit heel mooi hoe je liefdevol over de nieuwe situatie schrijft . Jullie mogen zeker trots zijn !
Helemaal met je eens! Het is de papa van je kinderen en je hebt ook van hem gehouden. Als het dan toch anders gaat dan je had gehoopt en het niet meer als partners gaat, is het goed om te zien, of te lezen, dat je het wel nog samen kan als ouders!
Ik ben trots op mijn meisje, die ondanks haar CP, komend schooljaar mag starten (dan nog voor 2 maanden als 5 jarige) in groep 3 omdat ze het zo goed doet. Ze zit op het speciaal onderwijs maar gaat groep 3 gewoon op regulier onderwijs niveau doen, alleen is de klas dan kleiner als regulier onderwijs. En trots op mezelf dat ik, ondanks het verlies van haar tweelingzusje, kan zeggen dat ik weer gelukkig ben💖❤️
Onze zoon bewust een niveau lager laten doen dan zij schooladvies. In ons/zijn geval heeft dat positief uitgepakt. Hij heeft nu de ruimte om zich sociaal te ontwikkelen omdat hij voor de rest weinig moeite hoeft te doen voor school.
Wat heerlijk, dat ze het zo goed doen!!😊 Hier ook trots, maar momenteel ook zorgen, helaas... Onze knul met Ass doet het erg goed in de eerste (speciaal onderwijs), maar is zo doodmoe, dat we ons onderhand beginnen af te vragen of hij geen post-covid heeft... In eerste instantie dachten we aan overprikkeling. Maar wat hij eerder prima aankon, lukt al een jaar niet meer...en dat geeft toch te denken...
Onze dochter in de brugklas is ook kapot en lijkt het met de dag slechter te trekken. Ze zit op een gymnasium, er is ooit begonnen met onderzoek met een iq test, daar kwam hoogbegaafdheid uit en toen is er niet verder getest. Wij denken nu zelf aan ass en gaan volgende week met haar naar de huisarts. Het wennen aan de middelbare school duurt maar en duurt maar... Aan het begin van het jaar ging het beter dan nu. Hopelijk heeft jullie zoon geen long covid! Veel sterkte en wijsheid.
Hier ook brugklasser met ASS en doet het ook verbazingwekkend goed in brugklas maar wel duidelijk vele malen vermoeider dan op basisschool. Ik weet niet hoe dat in speciaal onderwijs is maar merk hier (regulier onderwijs, wel speciale kleine klas met minder lokaalwisselingen, extra pauze etc) dat er toch onbewust veel meer overprikkeling zit. Hij kan het door leeftijd en wat hij heeft geleerd allemaal beter verwerken als bijv een les uitvalt maar het kost wel veel energie. Weet niet of het bij jullie zoon ook nog zoiets kan zijn?
Hier ook brugklasser met ASS en doet het ook verbazingwekkend goed in brugklas maar wel duidelijk vele malen vermoeider dan op basisschool. Ik weet niet hoe dat in speciaal onderwijs is maar merk hier (regulier onderwijs, wel speciale kleine klas met minder lokaalwisselingen, extra pauze etc) dat er toch onbewust veel meer overprikkeling zit. Hij kan het door leeftijd en wat hij heeft geleerd allemaal beter verwerken als bijv een les uitvalt maar het kost wel veel energie. Weet niet of het bij jullie zoon ook nog zoiets kan zijn?
Daar dachten wij in eerste instantie ook aan. En ik sluit het nog steeds niet uit. Hij zit in een rustige klas met 7 kinderen en 4 vaste docenten. 1 lokaal. Maar toen herinnerde ik me, dat ik al voor de zomervakantie met hem bij de huisarts was: bloedprikken omdat hij zo moe was... Hij is nu te moe om de dingen te doen die hij fijn vindt... En dat baart mij zorgen... Daarom toch ook deze mogelijkheid nagaan.. Het kan psychisch zijn. Maar mocht het dat niet zijn, dan helpen we hem dus niet echt met een psycholoog 🤷♀️
Wat vervelend om te lezen zeg..het is vaak lastig om er nu echt achter te komen of iets ASS gerelateerd is of echt medisch. Hopelijk hebben jullie snel duidelijkheid.
Ja, al meerdere malen... Niets gevonden, conclusie was: waarschijnlijk is het psychisch. Dus nu op de wachtlijst voor een psycholoog. Maar vandaag belt de huisarts om ook de mogelijkheid van post-covid te bespreken. Daar had ik eerder nooit aan gedacht. Maar door al het nieuws afgelopen week over kinderen en tieners die hieraan lijden- wat zo herkenbaar overkwam- lijkt het me toch ook verstandig om die mogelijkheid te onderzoeken...
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (28) Verversen