Nog niet zo lang een profiel, maar al wel heel lang meelezer Nu ik eens een vraag. Er komen hier nog al wel eens vragen langs over huwelijken/samenwoners
Hoe gelukkig ben jij in je relatie? En waarom ben je gaan trouwen/samenwonen, om zelf gelukkig te zijn/worden an je partner óf omdat je partner gelukkig te maken?
Wij waren 5 jaar samen en hielden enorm veel van elkaar. We wouden elkaar trouw beloven en in voor en tegenspoed. Wij zijn gelukkig samen, al brengt het leven vaak nieuwe uitdagingen voor je relatie. Toen we trouwden was ik 22, ik kan niet zeggen dat ik nog net zo onbevangen ben als toen. Wat sommige uitdagingen betreft weet ik alsnog niet of ons huwelijk het uiteindelijk zal redden. Terwijl ik er vroeger van overtuigd was dat ik nooit of te nimmer zou scheiden, een huwelijk is voor altijd. Maar soms komen er onverwachtte dingen.
İk ben op m'n 20 ste gaan trouwen, waarom? nou...uuuhh ik denk dat ik toen ff alles door een roze bril zag. 🤦🏻♀️ Nu bijna 8 jaar getrouwd.. maar als ik nu zo terug kijk.... zou ik never nooit op m'n 20ste willen trouwen(als ik mijn koppie van nu had)
Ik ben conservatief opgegroeid (zelf ook gelovig inmiddels) en ik hecht dus veel waarde aan 1 relatie voor het leven. Niet om de regels van mijn geloof te volgen, maar omdat ik denk dat God die regel heeft bedacht om ons minder kwetsbaar te maken. Als je er allebei echt vanuit gaat dat je maar 1 keer kiest en het daarmee wilt doen, dan ben je makkelijker naar elkaar toe. Dan werk je harder voor je relatie en kan je de ander heel lang onvoorwaardelijk op handen dragen (niet oneindig, liefde moet wel 2 kanten op werken). Wij hebben 7 jaar een relatie, waarvan 4 jaar getrouwd (wonen dus ook dus 4 jaar samen) en ik ben nog net zo gelukkig als op de eerste date. Mijn man is echt mijn grote liefde, mijn maatje, mijn vriend. En wij zijn echt geen perfecte mensen hoor, hij is soms echt vreselijk. Maar als je echt van elkaar houdt, dan kan je 100x rustig met elkaar praten over het feit dat je geen scheten mag laten bij andere mensen en dat je moet wachten met eten tot iedereen opgeschept heeft. Maar die gesprekken voer ik met liefde tot hij 100 is, terwijl ik weet dat hij het nooit zal of wil leren. Andersom is het net zo, ik ben ook niet perfect.
Ik heb geen oordeel als mensen uit elkaar gaan. Maar ik gun de hele wereld wat wij hebben, echt een maatje voor het leven. En niet voor zolang het werkt. Je kan de toekomst niet voorspellen, dus ik kan je ook niet garanderen dat ik nooit zal scheiden. Maar het verschilt naar mijn mening dus echt welke verwachtingen je samen hebt. Om antwoord te geven op je vraag: als je allebei gewoon niet meer zonder elkaar kan is het tijd om samen in 1 huis te kruipen. Of dat voor de rest van je leven samenwonen of eerst samen wonen en dan trouwen of direct trouwen is.. dat is maar net wat je wilt en gewend bent.
Maar ik vind dat trouwen dus wel echt met de intentie is dat je voor de rest van je leven trouw bent en samen ervoor vecht. Anders heeft het geen waarde. Als mensen trouwen en er wel zo instaan van: als het niet meer gaat, dan gaan we wel scheiden.. dan lijkt het me kei moeilijk om echt gelukkig te zijn. Want dan weet je ook nooit wanneer de ander het beu is, en ben je de ander alleen maar aan het gelukkig houden in plaats van dat je liefde geeft omdat je nou eenmaal liefde in je hart hebt voor diegene.
Ps. Voor degenen die gaan reageren: je bent nog jong en naïef.. Jong wel, maar na 4 jaar heftige dingen in ons leven ben ik echt niet meer naïef.
Wij zijn totaal niet gelovig. Maar ik denk er wel veel het zelfde over. Het is geven en nemen in een relatie. Hebben veel meegemaakt en vaak moeten vechten voor onze relatie, maar het hoort er gewoon bij vind ik. Wij zijn nu 14 jaar samen en 8 jaar getrouwd. Mijn man staat er het zelfde in. Onze ouders zijn 52 jaar en 44 jaar getrouwd. Hebben wel een goed voorbeeld.
Voor mij betekent trouw beloven, in voor- en tegenspoed, ook echt veel. Daar gaat trouwen over, en dat is wat mij betreft niet iets wat je zomaar verbreekt... Maar ik hecht dan ook waarde aan een belofte...
Als je trouwt is het toch trouw beloven, in voor en tegenspoed, tot de dood ons scheidt? Of zit dat laatste er niet standaard bij? Dat dacht ik eigenlijk... Maar wat jij zegt is dus ook precies wat ik bedoel. Als je zo'n belofte doet en je hecht er niet veel waarde aan, dan kan je net zo goed niet trouwen.
Eens... Daarbij begrijp ik wel heel goed, dat wat je als achtergrond en ervaring hebt, je keuzes enorm beïnvloedt... En dat maakt wel dat ik soms heel goed kan begrijpen dat mensen uit een ongezonde relatie móeten stappen...Hoe mooi de idealen ook zijn...
Hier niet getrouwd.. dan kan je ook niet scheiden 😉 grapje natuurlijk! Ik snap bij sommige wel waarom ze scheiden maar ook andere weer dat ik denk jeetje je kan ook vecht voor elkaar, energie insteken ipv jezelf verliefd te laten worden op een ander. Heb geen verwachtingen, dan wordt je ook nooit teleurgesteld. Vul elkaar aan, voelt de een zich minder loop jij harder en andersom. Zorg dat de taken in en om het huis verdeeld zijn. En heb jij tijd en energie help de ander. Je moet het samen doen. Dus goed communiceren. En zo zijn wij al meer dan 12 jaar gelukkig.
Wij zijn getrouwd omdat mijn man dat wilde. Ik vind trouwen geen toegevoegde waarde. Als het niet meer gaat dan gaat het niet meer en of je dan getrouwd bent of niet. Dat maakt voor mij persoonlijk niet echt verschil. Wij zijn wel gelukkig en het staat niet op de planning om uitelkaar te gaan
Wij zijn gelukkig en getrouwd. Ons uitgangspunt is bijbels- de vrouw probeert te doen wat ze kan om haar man gelukkig te maken (beiden zolang het niet tegen de wil van God in gaat) en de man probeert zijn vrouw gelukkig te maken. Ik kan je zeggen… zelfopoffering moet je leren maar dat heeft ons zo en zoveel gebracht. Dat - kies voor jezelf en voor je geluk- is de doodsteek voor een huwelijk en gelukkig zijn in een relatie. Mijns inziens dan 😊
Wij staan er hetzelfde in ❤️. Ik ben niet getrouwd om mijn man gelukkig te maken in de zin dat mijn 1e prioriteit in het leven, het gelukkig maken van een man is. Maar in mijn huwelijk ben ik er wel op gericht om mijn man gelukkig te maken, wat ik kan doen voor hem, op welke manier ik van betekenis kan zijn voor hem etc... en ben ik er minder op gericht wat ik uit deze verbintenis kan halen. Misschien een beetje een variant op 'verbeter de wereld, begin bij jezelf'
Misschien had ik de vraag wat uitgebreider moeten stellen. Ik ben zelf heel gelukkig met mijn man!😍😍 We zijn al meer dan 10jaar samen en nog steeds dolgelukkig... Steeds meer mensen gaan uit elkaar. En daarbij lees ik hier ook regelmatig dat het gaat omdat je 'voor jezelf wilt kiest'. jazeker, trouwen doe je samen! En ik zou niemand graag ongelukkig zien, even voor de duidelijkheid hè. Maar misschien zijn er ook die er voor 'kiezen' om hun man zo gelukkig mogelijk te maken?? Ipv alleen voor 'eigen' geluk te gaan.
Nou ja.. het borrelde zomaar eens omhoog! Wie weet wat er in de toekomst nog meer voor een bijzondere brengen omhoog borrelen😜
Ik en mijn man zijn getrouwd om elkaar gelukkig te maken. Idd wat kan ik de ander geven ipv wat haal ik hier uit. Dit laatste is veel te vaak het geval. Dat is ook niet de bedoeling van trouwen. Trouwen is een verbond door God ingesteld tussen een man en een vrouw. In ons huwelijksformulier staat “ de vrouw onderdanig aan de man” dat betekent niet dat zij altijd moet luisteren( wat in het verleden wel regelmatig zo misbruikt is) er staat niet ondergeschikt ! En bovendien vergeten mensen het zinnetje daarna dat de man voor haar moet zorgen zoals Christus voor de gemeente . Nou sorry maar een betere man kun je niet hebben.. al die lapzwansen van tegenwoordig .. als ik dat af en toe ook hier lees… In de praktijk betekent het ook dat ik bijna alle beslissingen maak aangaande het huishouden en hij mij hier vrij in laat. Maar mij wel helpt waar hij kan en niet op de bank gaat zitten na een dag werken “ hoezo ik heb toch de hele dag gewerkt?” Wij zijn peper en zout, water en vuur dus ook wij hebben moeilijke momenten maar als je er altijd naar streeft ( wat niet altijd in het moment lukt wij hebben ook emoties 🤪) de minste te zijn dan kom je altijd weer tot elkaar. We zijn nu 13 jaar getrouwd en nog altijd heel gelukkig ❤️
Welkom hier, en leuk, zo'n algemene vraag! Ik blijf het ook met je toelichting een beetje een valse tegenstelling eigenlijk, ik denk dat zodra voor je eigen geluk kiezen betekent dat de ander ongelukkig wordt, of dat de ander gelukkig maken betekent dat je zelf ongelukkig wordt, er fundamenteel iets niet goed zit in je relatie dat je uit te zoeken hebt. Dan heb ik t wel over echt (on)geluk he, dus niet de dagelijkse irritaties van sokken naast de wasmand ;) Natuurlijk is een relatie geven en nemen, en moet je af en toe iets incasseren of opofferen voor het welzijn van je gezin/je relatie, maar ik geloof niet dat het mijn man gelukkig zou maken als ik iets zou doen of laten waar ik heel ongelukkig van zou worden. Of vice versa. En als je dat in stilte doet, zonder dat de ander het doorheeft, en je maakt het bespreekbaar als de relatie al bijna niet meer te redden is, dan zit je in de problemen als stel.
Ik heb zelf nu 13 jaar een relatie, waarvan bijna 8 jaar getrouwd. We zijn een relatie begonnen omdat we verliefd waren, we zijn gaan samenwonen omdat we het fijn hadden en we elkaar als basis en thuis waren gaan zien, en we zijn getrouwd omdat we samen ons leven en toekomst verder wilden delen en opbouwen. Dat wilden we vieren, delen en de zegen over vragen. We delen in grote lijnen dezelfde waardes waardoor dat een goed fundament geeft, en verschillen genoeg om het interessant te houden!
Ik ben gelukkig. We missen tijd samen, maar dat komt wel weer als de meiden straks groter zijn. Natuurlijk kunnen er altijd dingen beter/anders, maar ik ben zeker gelukkig. We zijn getrouwd, omdat we van elkaar houden. Niet om een ander gelukkig te maken. Zo werkt het in mijn ogen niet. Je gaat óf samen ergens voor óf niet
Ik ben ook benieuwd hoe dat bij jou dan zit, want voor mij voelt de vraag onlogisch. Ik ben gaan samenwonen en later gaan trouwen ómdat we gelukkig waren/zijn samen.
Het is geen oplossing voor ongelukkig zijn of een ander pleasen. Het is een stap die je samen neemt omdat je de verbintenis wil aangaan/verdiepen.
Voor ons was met name het trouwen echt een bewuste stap in onze relatie. Kinderen krijgen is een levenslange verbintenis, en we hebben absoluut de intentie dat ook samen te doen, maar ook als je uit elkaar gaat blijf je altijd ouder. Die keuze bepaalt niet dat je bij elkaar blijft. (Ik weet het, genoeg scheidingen, maar de intentie die je uitspreekt met trouwen is toch dat je wél bij elkar blijft). Een kind krijgen is zeker een stap en verbintenis in je relatie, maar voor ons gaat dat vooral over ouders worden, een band met een kind hebben. Terwijl we trouwen echt alleen zien als iets van ons tweeën. Elkaar beloven samen te zijn en daarvoor te vechten als dat nodig is. En ook als de kinderen later het huis uit zijn en hun eigen leven hebben, dat wij dan nog steeds samen op de bank te willen zitten. Het leven willen delen tot het eind, niet alleen een kind willen delen zeg maar.
Haha, omdat we van elkaar houden en voor altijd bij elkaar willen blijven en elkaar trouw beloven. Daarom zijn we getrouwd. Als ik jouw vraag lees, betwijfel ik of je überhaupt in een relatie bent... Je denkt nl vanuit hij óf zij, en niet vanuit sámen. En laat dat nou net de basis voor een relatie zijn
Ik heb de liefste man van iedereen En wij zijn getrouwd omdat dat voor beide fijn voelde en we daar allebei gelukkig van werden. Maar je vraagt dit vast niet zomaar.... waar loop je concreet precies tegenaan?
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (23) Verversen