De laatste keer dat wij in verwachting waren zat ik niet lekker in mijn vel en had achteraf graag over mijn zwangerschap tegen iemand willen vertellen, natuurlijk kan je voor jezelf bepalen of je dat al gelijk wilt vertellen of niet maar ach ja volgens het boekje doe je dat meestal rond de 12 weken nu hadden wij het al eerder dan de twaalf weken willen vertellen maar wel op zijn minst de eerste echo willen afwachten. hoe kon ik dit in mijn hoofd halen ik had hulp nodig en heb dat mezelf niet aangeboden omdat ik toch een gevoel had dat het te vroeg was om te delen onze zwangerschap eindigde in een miskraam ook dan deel je het dus waarom zouden we het niet gelijk vertellen natuurlijk hoeft dat niet gelijk aan iedereen maar misschien wel aan de gene die dicht bij je staan. ik zou dit beeld in de wereld zo graag anders willen zien er zijn zoveel moeders die een zwangerschap spannend vinden we moeten ons kunnen uiten door dit te delen, zodat we het gevoel hebben er niet alleen voor te staan!!
wat vindt jij? en waneer hebben jullie het verteld?
Ouders en broer/zus met 6 weken, mocht het mis gaan kunnen ze ook meeleven. Daarnaast voelde ik me nu ook niet fijn en daardoor passen zijn (schoon)ouders soms extra op en kan ik bijkomen. Na de termijn echo willen we t rustig aan verder vertellen. Maar nu met 10 weken zijn er ook 4 collega's die t weten en de directeur, ik ga momenteel wat eerder weg van het werk om extra te rusten dus dan moest hij het weten.
Familie en vrienden met 8 weken na een goede echo, werk pas met 6/7 maanden omdat de baas de 1ste zwangerschap goed heeft verpest, door het iedereen te vertellen voor ik het zelfs mijn familie nog verteld had
Ik heb dan het “ probleem” dat ik het niet voor me kán houden bij de meeste mensen😀. Ik moest het sowieso kwijt aan een vriendin of aan een goede collega. Ook al snel verteld aan de leidinggevende omdat ik destijds nog met röntgen werkte. 1 keer helaas mee moeten maken dat een zwangerschap niet helemaal goed begon ( vanishing twin) en zelf vind ik het dan fijn dat er al mensen wisten wat er speelde. Mensen moeten altijd wel een mening hebben. Het begint bij de vraag of en vooral wanneer je aan kinderen begint, vertel je dat je ( weer) zwanger bent dan vragen ze of het wel de bedoeling was, dan vertel je het te vroeg of te laat, vervolgens heeft iedereen een mening over je buik en wat het wordt, of je bv of kv moet gaan geven... Volg gewoon je eigen gevoel!
Ik heb het een vriendin verteld en een schoonzusje .. ik wist met 3.5 dat ik weer zwanger was (na 4 miskramen en 4.5 jaar moeite) maar deze keer heb ik het voor de rest wel geheim gehouden .. iedereen wist van onze wens en 4 miskramen dus dit was extra speciaal en extra spannend .. Gewoon doen wat voor jou goed voelt ..
Ik denk dat je helemaal zelf mag kiezen wanneer je het verteld hoor 🤗. Hier gekozen voor mijn dichtbij familie (ouders, tante, opa, broers) rond 7 weken, na een echo met kloppend hartje. En zijn dichtbij familie rond 8 weken. Daarna rond 9 weken een paar dichtbij vrienden. Social media nooit bekend gemaakt, gewoon als ik mensen zag wel. Dus nu een jaar na de bevalling zijn er nog genoeg kennissen die van niks weten hoor 🤭
Ik vind dat het ook geen taboe hoeft te zijn. Zelf bespreek ik alles met de mensen die dicht bij me staan. Na 7weken en de eerste echo heb ik het meteen verteld aan collega's, familie en vrienden. Met het idee dat als het wel een miskraam zou worden, dat ik dat anders toch wel had verteld.
Ik zou het direct vertellen aan ouders en dichtbijstaande vrienden. Ik vind 12 weken sowieso wel erruug ver wachten. Zo stond ik er mijn eerste zwangerschap al in en mijn miskramen hebben dat idee alleen maar versterkt! De eerste miskraam heb ik amper over durven praten en alles geprobeerd binnen te houden terwijl ik me maanden down voelde. Nu bij miskraam 2 en 3 ben ik er opener over, omdat het gewoon niet goed of normaal is om het voor je te houden. Vind het echt triest dat miskramen nog zodanig een tabboe onderwerp lijken te zijn dat het idee van 12 weken wachten nog steeds niet de wereld uit is geholpen..
Als ik zwanger ben dan weten altijd een paar mensen in mijn omgeving heel snel. Moeder, sommige vriendinnen, eigen zussen vrij snel, 2 schoonzussen.. rest van de familie met 8-10 weken ongeveer. Ik vind het idd ook onzin om zolang te wachten. Het is zoveel vreugde in het begin om het te delen en wanneer je misselijk bent dan kan je geholpen worden.
Mijn beste vriendin wist t deze zwangerschap een half uur na de test. Mijn ouders en zusje met 6 weken zwangerschap. Ik voel me er niet prettig bij om het zolang geheim te houden voor mensen die heel dicht bij me staan.
M’n leidinggevende en een directe collega heb ik t ook voor de echo verteld, omdat ik me zo beroerd voelde.
Wij hebben het met de eerste keer zwanger raken , direct verteld. Helaas werd dit een dag daarna gelijk een miskraam.. Toch hebben we besloten het daarna weer gelijk te vertellen , omdat het wel fijn is om je verdriet te kunnen delen. Wij waren direct de maand erop weer zwanger , helaas werd dit weer een miskraam. Daarna bewust even gewacht ( 3 maandjes ) met proberen , om het lichaam en geest even wat rust te geven. Toen had ik vorig jaar Juli weer een positieve test en dit gelijk met ouders en broers en zussen gedeeld. Vrienden en de rest eromheen mee gewacht tot we de 12 weken hadden bereikt . En inmiddels ben ik 37+2 weken zwanger.! En verwachten wij ons eerste kindje eind deze maand. . Je moet doet wat voor jou/jullie goed voelt.!
Ik ben hier zelf erg mee aan het worstelen. Ik wilde het in eerste instantie graag voor ons zelf houden en pas na 11/12 weken echo delen, maar mijn vorige zwangerschap is uitgelopen op een operatie doordat hij buitenbaarmoederlijk was. Ik heb mijn ouders toen beiden ingelicht en mijn beste vriendin, maar verder niemand. Aan iedereen hebben we verteld dat de operatie was vanwege een ontstoken eileider/bloeding, maar niet wat de oorzaak daarvan was. Dat wilde ik toen niet, maar merk dat ik het nu lastig vind achteraf. Nu 7,5 week zwanger en ik wacht tot de volgende echo (over 2 dagen!) en dan denk ik dat ik het mijn ouders ga vertellen :)
Bij de eerste zwangerschap wist mijn beste vriendin het meteen met de positieve test. Mijn ouders heb ik met zo'n 6w5d verteld en schoonouders wisten het met 7w4d. Helaas was het een miskraam geworden. Dat we er achter kwamen dat we een maand later weer zwanger waren hebben we het al vrij vroeg vertelt tegen (schoon)ouders en broers en zussen. Dat was direct na de eerste (vroege) echo. Volgens mij met zo'n 7 weken. En wist mijn beste vriendin het meteen met de positieve test weer haha. Ik vond het fijn dat het eerst nog even ons geheimpje was. Dat we konden wennen aan het idee dat we papa en mama zouden worden. Gewoon doen waar jij je goed bij voelt.
Mijn ouders wisten het beide keren al toen de test amper droog was. Onze jongens zijn spontaan en zonder enige oorzaak geboren met bijna 21 weken. Ik had de zwangerschap moeilijk 21 weken verborgen kunnen houden... Ja, na 12 weken neemt de kans op een miskraam af, maar in alle fases kan er iets fout gaan. Tijdens de zwangerschap, tijdens en na de bevalling... Gewoon vertellen als je er behoefte aan hebt
Ik heb het vrijwel meteen verteld tegen mijn moeder, zus en de familieleden waar ik close mee ben zoals mijn tante en oma. Zij zijn nmlk ook diegenen die er voor me zijn tijdens zware tijden. Schoonmoeder wist het bij de eerste 2 zwangerschappen ook vrij snel (helaas 2x miskraam). 3de en 4de hebben we dan wel voor schoonfamilie en vrienden verzwegen tot na 3 maanden. Niet omdat ze niet van mijn miskramen mogen weten of omdat ik me schaam of omdat ik het een taboe vind, maar omdat ik mijn lief en leed gewoon met bepaalde mensen niet wil delen en ik weet welke mensen hun mond kunnen houden en wie niet.
Het verschilde per persoon en per zwangerschap. 1: Alleen mijn man. Het werd een miskraam met vijf weken. Het was vreselijk eenzaam. Toch wilde ik het niemand vertellen omdat ik bang was voor de druk om opnieuw zwanger te worden. En het 'hoort' iets leuks te zijn/goed nieuws. Dus het voelde niet goed om te vertellen. 2: Binnen een paar dagen een vriendin die ook een miskraam heeft gehad. Ik had haar steun hard nodig. Met zes weken mijn moeder omdat ik samen met haar ging lunchen maar niks weg kreeg. Met 7.4 een goede echo gehad en het de rest van mijn familie en goede vrienden verteld. Met acht weken kreeg ik een miskraam. Erg verdrietig weer, maar wat was de steun (hoe onhandig vaak dan ook) fijn. 3: Mijn vriendin weer naar een paar dagen. Mijn moeder weer rond een week of zes ivm de misselijkheid. Na twee goede echo's, met 13 weken het aan de rest van de (schoon)ouders verteld en aan broers en zussen. Met 15 weken aan de rest van de familie en vrienden. Maar als het aan mij had gelegen na de geboorte pas ;) 4: Na een week aan diezelfde vriendin. Na een goede echo met acht weken aan (schoon)ouders, broers en zussen. Ik was de isolatie ivm flinke misselijkheid zat. Na een goede termijnecho aan vrienden en een deel van de familie. Nu 13 weken zwanger en een paar familieleden moet ik nog bellen.
Ik heb meer dan 2 jaar in de medische molen gezeten, 1,5 jaar ervoor een miskraam gehad. Ik wist niet dat ik zwanger was, wel over de miskraam verteld toen ik er achter kwam.
Bij deze zwangerschap heb ik het met 7w6d verteld en dat was na mijn 1e echo in het ziekenhuis. Mijn familie wist van mijn traject en ik vond het ‘oneerlijk’ om alleen slecht nieuws te delen i.p.b. ook de blijdschap! Maar vergeet niet, dat het voor iedereen anders is.
Bij de eerste kwam ik er zelf pas met 18 weken achter dat ik zwanher was, dus toen wist iedereen het pas laat. Bij de 2de mer 12 weken verteld Bij de 3de met 11 weken ong En bij de 4de kon ik het met 8 weken niet meer verbergen, dus toen al verteld, want de kids zagen het al en vroegen het al ff, en ik wou niet meer liegen. Nu bezig voor een 5de, en mocht het raak zijn dan kijk ik wel wanneer kk het vertel, zal sws eerst aan de kids zijn en zodra hun het weten dan weet iedereen her die dag haha
De eerste keer hebben wij het na de positieve test meteen tegen mijn ouders/schoonouders, beste vriendinnetje en schoonzus verteld. Dat is helaas vroeg mis gegaan. Na 6 maandjes waren wij weer zwanger, en heb ik het na de eerste echo verteld aan dezelfde mensen. Met 10 weken extra echo gehad, en daarna eigenlijk met iedereen gedeeld! Ik vind het ook typisch iets Nederlands om te wachten tot de 12 weken, want zoals jij zegt, wil je het ook kunnen delen als het mis is gegaan. Er ligt nog een taboe op vind ik!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (23) Verversen