Ben 32 weken zwanger en komt zoveel op mij af , het laatste waar ik overna wil/kan denken is achternaam van mijn kind.. Getrouwd maar verlaten door mijn man voor een ander *@^×€+( Mijn gevoel zegt dat ik mijn kind nog steeds gewoon zijn achternaam wil geven... Al weet ik dat in de praktijk het natuurlijk onhandig is dat ik dan een andere achternaam krijg.. (Side note: zijn voornaam klinkt ook niet met mijn achternaam haha) Maarja iedereen in mijn omgeving zegt: geef hem jouw achternaam! Gedachte is wel dat vader nog een rol speelt in z'n leven anders was het sowieso uitgemaakte zaak. En ja ik weet de vraag is of je dat zeker kan weten blabla.
Maar zijn er meer dames waarvan t kind toch ook nog achternaam vd vader hebben na stuklopen huwelijk tijdens zwangerschap?
Alsjeblieft geen veroordelingen oid heb het al moeilijk genoeg thanks...
Ik zou kiezen voor jouw eigen achternaam. Helemaal aangezien je de toekomst niet kunt voorspellen en misschien ooit nog wel andere kindjes krijgt van een andere papa. En dan heb je straks een gezin waarin 3 verschillende achternamen worden gebruikt. Kan prima als dat zo is, maar nu kun je er nog iets mee.
Wat een afschuwelijke situatie om in te zitten, heel veel sterkte. Uit je berichten/vragen komt heel sterk naar voren dat je het beste wil voor jullie ongeboren kind, dat vind ik te prijzen. Qua vraag: Als jullie er samen voor gekozen hebben om zijn achternaam te geven en je daar gevoelsmatig ook nog achterstaat zou ik bij die keuze blijven. Sowieso is de keuze voor de achternaam denk ik iets waar je als beide ouders het over eens moet worden, het kind is tenslotte ook van jullie beiden. Mijn vriend en ik zijn niet getrouwd en onze kinderen hebben zijn achternaam, daar is hier thuis voor de kinderen nooit verwarring over geweest en ze voelen zich echt niet minder verbonden of een eenheid omdat we niet dezelfde achternaam hebben.
Ik vind dat wel een beetje anders omdat jullie gezin nog samen is. Ik ben ook niet getrouwd en heb dus m’n eigen achternaam en de rest van het gezin dezelfde naam. Maar ze kunnen er destijds wel voor gekozen hebben om zijn achternaam te geven maar dat was in de veronderstelling dat papa bij mama zou blijven. Hij is er nu al ruim voor de geboorte vandoor gegaan. Alles is veranderd en ze mag gerust op dat eerdere besluit terugkomen.
Ik zeg ook niet dat ze dat niet mag maar alleen dat ik denk dat je wel samen die beslissing maakt. Het blijven beiden de ouders van het kind, denk niet dat de één meer recht heeft dan de ander hierin. En inderdaad, onze situatie is heel anders maar bedoelde meer dat verbonden voelen niet afhankelijk is van een achternaam. Het kind heeft sowieso van een van de ouders niet de achternaam, maakt dat de eenheid of verbinding anders tussen kind en vader of moeder?
Het zou best kunnen dat de vader ermee instemt om haar achternaam te geven als ze dat vraagt, wie weet. Ik vind het voor deze vrouw gewoon ontzettend triest om je kind een achternaam te moeten geven van deze buitengewone kl**zk. Uit haar berichten valt idd op te maken dat ze het beste wil voor haar kindje, maar ik denk dat het voor haarzelf misschien beter is om haar achternaam te geven puur gevoelsmatig. Zou ik zelf misschien een beter gevoel van krijgen dan van je ex die je zo laat zitten. Dat ze beiden een rol spelen in het leven van het kindje is verder duidelijk geschreven door TO en zeer zeker te prijzen idd.
Ik weet dat er veel op je af komt maar wil je het gezag wel delen? Je moet dan schriftelijk toestemming hebben voor elk document dat je nodig hebt of inschrijving of elke vakantie in het buitenland moet je met hem overleggen. Ik zie zelf dat de achternaam geven ook een beetje past bij het gezag delen. Ik zou het niet doen beide niet.. nu kan je nog oke met elkaar door de deur maar je weet niet hoe dat in de toekomst gata
Dit is gewoon het recht van de vader en je maakt geen goede beurt bij de rechter als je om deze reden het gezag niet wilt delen. Deze mevrouw is zelf werkzaam binnen jeugdzorg en weet dus wat de gevolgen kunnen zijn van het niet meewerken.
Maar hij is toch ook gewoon de vader en het is toch evengoed zijn kind als haar kind? Het lijkt me vreemd om de vader compleet buiten spel te zetten, in mijn ogen niet meer dan logisch dat hij ook gezag krijgt. Dat doet er niets aan af dat hij een waardeloze partner bleek.
Als je nog officieel gehuwd bent dan krijgt het kind automatisch de achternaam van de vader. Geen idee of dat te wijzigen is. Even googelen zou ik zeggen.
Ik zou heel eerlijk mijn achternaam geven voelt meer als een twee eenheid straks. Mocht je later nog een kindje krijgen en dat kindje krijgt ook jou achternaam dan hebben ze beide dezelfde achternaam
Ik denk je eigen achternaam. Ik denk dat het voor jou en je kind fijn is om dezelfde achternaam te hebben. Geeft toch meer een gevoel van verbondenheid, lijkt me. En dat is belangrijk voor een kind.
Gevoelsmatig zou ik denk ik liever mijn achternaam geven. Mocht je in de toekomst weer gelukkig worden met een andere man, dan hebben jullie allemaal een andere achternaam. Heel veel sterkte hoor!
Mijn schoonzus is tijdens de zwangerschap verlaten en heeft ervoor gekozen haar dochter de naam van haar ex te geven. Hier heeft ze spijt van... Ze heeft een nieuwe relatie en ze hebben nu alle drie een andere achternaam. Daarnaast zou haar ex een betrokken vader gaan worden, maar daar is in praktijk weinig van terecht gekomen: hij had geen tijd voor zijn dochter, hij ging veel te veel op in zijn nieuwe relatie.
Ik snap je gevoel, maar zou er toch nog even goed over nadenken. Mijn nichtje vindt het niet leuk dat ze de naam van haar vader heeft en denkt erover haar naam te wijzigen.
Is de scheiding al rond als de baby geboren wordt? Zo niet, dan krijgt de baby sowieso zijn naam. En anders heb je nu een keuze, en beiden zijn prima. Ik vind niet dat je de naamkeuze hoeft te wijzigen omdat je man vreemdgegaan is. Hij is nog steeds de vader, dat verandert niet. Woede of wraak ofzo, heeft voor mij niets met de naamkeuze te maken. Hoe wil je dat je kind door het leven gaat, en welke waarde hecht je aan de achternaam? En heeft je man hierin nog een stem? Dat soort vragen zijn bepalend lijkt me.
Praktisch is er echt niks aan de hand als hij een andere achternaam heeft, daar zou ik het niet voor doen/laten. Mijn schoonzus is niet getrouwd en kind heeft de naam van haar partner, zij loopt nooit ergens tegenaan. Ze reist ook alleen met haar kind enzo. Bij een eventueel samengesteld gezin in de toekomst kan de nieuwe man ook kinderen meenemen, en dan heet sowieso iedereen anders. En hij is ook gewoon de vader, die link bestaat of het kind nou jouw of zijn naam heeft. Het wordt mijns inziens pas een ding als de vader uit beeld verdwijnt.
Ja, natuurlijk, stom 🙈 Dat geldt alleen als je voor je eerste kind al de naam van vader hebt gekozen
Aanvulling: toch nog eens nagekeken. Je moet echt vooraf aangeven als je een andere naam wil en daar moet je dan beiden voor tekenen. Regel je niks vooraf, dan wordt het automatisch de naam van de vader. De keuze is er dus wel, maar die moet je dan samen maken. Kom je er niet uit dan wordt het dus toch de naam van de vader.
Ik sluit mij bij regenboogbaby aan (al heb ik dit niet persoonlijk meegemaakt hoor). Ik zou de baby ook jou achternaam geven. Anders moet je idd altijd uitleggen hoe of wat. Stel er komen ooit meer broertjes/zusjes bij. En hoe lage streek is het wel niet om een zwangere vrouw in de steek te laten voor een ander. Dan mag je op z'n minst de naam voor je kindje wel zelf bepalen toch. Wel goed dat jullie kindje nog een vader figuur in zijn leven zal houden en dat hij daar wel bij betrokken blijft. Belang van het kind voorop. Al weet je het bij zulke personen natuurlijk nooit hoe het zal lopen. Bij mijn ex partner in de familie is er wel iets soortgelijks gebeurt en dat meisje heeft de achternaam van haar vader gekregen. Ik heb er eigenlijk geen weet van hoe de vrouw in kwestie daar toen over dacht. En wat het meisje er zelf van vind (ze is nu al wat ouder). In dit geval is vader ook nog gewoon betrokken bij de opvoeding.
Ik ging zelf van mijn partner scheiden toen mijn kinderen al wat ouder waren. En de kinderen hebben nu dus zijn achternaam. Later met mijn huidige partner ook nog een kind gekregen. Ik vind het altijd jammer dat ik de enige ben in dit huishouden met mijn achternaam en de rest heet allemaal verschillend.
Zo zie je maar dat alles twee kanten heeft. Ik wil je sterkte wensen bij je weloverwogen keuze.
Wat een verschrikkelijke situatie. Mijn moeder heeft dit meegemaakt toen ze zwanger was van mij. Mijn vader is in de loop van mijn jeugd een andere weg in geslagen. Ik vond het super moeilijk en vervelend om een andere achternaam te hebben dan mijn moeder en zusjes. Ik moest steeds uitleggen hoe dit kon. Heel vervelend en verdrietig. Toen ik 11/12 was heb ik mijn achternaam laten veranderen. Dit is mijn ervaring. Er zijn genoeg vaders doe wel in beeld blijven en dit minder heftig is. Moeilijke keuze. Heel veel sterkte
Je kan nu niet rationeel nadenken, maar je denkt nu met je gevoel. En dat is nu even geen goede raadgever. Mijn gedachte bij dat je je eigen achternaam zou geven, is om wraak op hem te nemen. Je hebt best een hoop macht als vrouw wat dat betreft. En is dat echt wat je wil? Wraak nemen met je kind? Als het al van tevoren een discussiepunt was geweest of een uitgemaakte zaak om jouw achternaam te geven, dan helemaal dikke prima. Wat mij betreft is het namelijk 50/50 wiens achternaam het krijgt. Maar ik lees dat het al vast stond dat jullie kind de achternaam van vader zou krijgen. Dan zou ik dit zo laten. Het is misschien een lul van een partner geweest nu, maar het zal hopelijk wel een heel goede vader zijn. Je wil je kind kunnen uitleggen dat het een weloverwogen keuze is geweest, niet een gevolg van een ruzie om de achternaam van moeder of vader te hebben.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (24) Verversen