Mijn oudste dochter is 13 ,bijna 14. Ik wist al dat ze een jonge uit haar school al een tijdje leuk vond,14 jaar oud. Met koningsdag was ze helemaal blij want ze ging met de jonge in kwestie naar de kermis. Ze hebben daarna een paar keer afgesproken, samen met zijn ouders shoppen, pannenkoeken eten ,etc . Vorige week heeft de jonge mijn dochter verkering gevraagd en ik ben bang dat het daar is misgegaan, mijn dochter zei ja maar ik zie dat ze ineens geen zin meer heeft om af te spreken. Vriendinnen plagen haar met vragen zoals heb je al gezoend of heb je vandaag een date en dat vindt mijn dochter 2 keer niks,ik denk niet dat ze wil zoenen of wat dan ook . Volgens mij voelt ze zich nu verplicht om af te spreken omdat ze "verkering " hebben .Had hij niets gevraagd misschien was het beter geweest. Wat kan ik eraan doen? Ik vind werkelijk sneu voor die jonge, hij is lief en aardig en verzin uitstapjes dat hij denkt dat mijn dochter leuk gaat vinden en zijn ouders helpen erbij,dagje Rotterdam, dagje shoppen...maar mijn dochter lijkt ineens haar belangstelling verloren te hebben. Wat kan ik eraan doen? Gewoon laten? Niet mee bemoeien? De tiener jaren beginnen gelijk spannend voor mij hahaha. Ik weet trouwens dat er niets is gebeurd hoor ,geen eerste kus ,geen handjes vast houden,niks. Ik vindt het jammer want hij is echt een aardige jongen.
Toen ik die leeftijd had, had ik ook een vriendje. Hij was al een tijd verliefd op mij, en op een dag was ik ook verliefd op hem. Toen vroeg hij mij verkering. Dat was even leuk, maar hij had van die scheve tanden, en een afgestorven zwarte tand. Dat vond ik zo vies dat ik hem niet wilde kussen, ik draaide steeds mijn hoofd weg. Vond het hele verkering hebben vreselijk ongemakkelijk, en als mijn ouders er over begonnen was het alleen maar meer ongemakkelijk. Heb het uitgemaakt na een paar dagen. De arme jongen was er nog weken kapot van. Ik zou het lekker laten gaan, aanbieden dat als ze erover wil praten je er voor haar bent, maar er niet op aandringen. Ze lost het zelf wel op!
Ik zou er niet zo veel mee doen op dit moment. Maar wel aan haar zeggen dat ze zich tot niets mag laten verplichten, dat ze alles op haar eigen tempo moet doen en als ze wil praten dat je er altijd bent voor haar. Dat is het aller belangrijkste, dat ze weet dat ze ten alle tijde bij jou terecht kan als ze met iets zit en dat je haar niet zult veroordelen om wat ze denkt / zegt / vraagt / gedaan heeft.
Nee niet gewoon laten, maar je moet ook niet invullen in wat je dochter moet doen. Zelf een keus laten maken. Voor haar is het allemaal nieuw dit hele verkering gebeuren. Ik zou er wel naar vragen waarom ze met Koningsdag zo blij was en dat je ziet dat het nu anders is. Onze zoon is 10 en zoent heel soms met zijn vriendinnetje, hahaha op de wang. Ook met hem hebben we gesprekjes erover. Niet heel ingewikkeld hoor, maar open en eerlijk en waarin hijzelf keuzes maakt.
Wat had je destijds zelf het liefste gehad dat je moeder deed? Ik denk dat je niet iets hóeft te doen, dit soort dingen horen bij opgroeien… je kunt haar wel vragen hoe ze het vindt om verkering te hebben. En haar laten weten dat ze alles tegen je mag zeggen en vragen. *Het is overigens ‘jongen’ ☺️
Mijn oudste heeft in de eerste/tweede klas 8 maanden verkering gehad. Ik zag vooral hoe moeilijk het is om als puber in je eerste verkering óók nog te moeten omgaan met alle opmerkingen op social media van zijn en haar vrienden en vriendinnen... Je zou best eens kunnen zeggen wat jij ziet over haar veranderde gedrag. Ze is nog steeds een opgroeiend kind en ik vind het jouw verantwoordelijkheid om als ouder langs de zijlijn mee te kijken en belangstellend te zijn. Jvb heeft dat al mooi omschreven. Ik zou het dus niet laten gaan of alleen bij haar laten.
Laat weten dat als ze er over wil praten dat je beschikbaar bent. Stel een open vraag en luister. Oordeel niet, geef geen advies, maar gewoon luisteren.
Je kunt als moeder best opmerken dat je dochter anders overkomt, maar ga het niet voor haar invullen. Jij denkt dat ze zich verplicht voelt, zich dingen van haar vriendinnen aantrekt, het uit wil maken, maar dat heeft ze niet zelf gezegd. Misschien vindt ze het wel leuk, maar ook een beetje onwennig allemaal. Of wil ze er (nog) niet met je over praten en doet ze daarom wat vaag er over. Er kan van alles zijn. Vraag gewoon is hoe ze het vindt om verkering met hem te hebben, of hoe het gaat. Als ze door laat schemeren dat ze het niet zo leuk meer vindt, laat dan weten dat ze er altijd met je over kan praten. En wat betreft die jongen, tja, ze zijn 13 en 14, grote kans dat deze verkering sowieso niet lang duurt en dat beider harten nog wel een paar keer gebroken gaan worden. Komt heus wel goed.
Misschien eens vragen hoe ze het vind? Ik weet dat mijn ouders bang waren dat ik met elke jongen in bed zou stappen. Dat heeft echt voor veel ellende gezorgd want ik was daar helemaal niet aan toe (terwijl ik verschillende vriendjes heb gehad en verder dan een zoen kwam het gewoon niet) en heb dat tot mijn 20e niet eens gedaan. Wel jarenlang gezeur daarover aan kunnen horen. Ik had liever een open houding van mijn ouders gehad. Ik snap nu achteraf wel hun angsten maar niet elk kind steekt zo in elkaar. Ik vind openheid en je 'ei' kwijt kunnen wel echt belangrijk. Dus zorg vooral dat er ruimte voor je dochter is om te vertellen wat ze ervan vind, hoe ze het voor zich ziet enz. En maak het vooral niet te groot want ze is jong. Maar misschien is ze bijvoorbeeld bang dat het te dichtbij komt, dat de jongen bepaalde verwachtingen heeft waar zij niet aan toe is? Je weet niet wat er in haar hoofd omgaat als je het niet bespreekt. Gewoon vragen dus!
Ik zou haar gewoon eens vragen hoe ze het vindt om verkering te hebben. Misschien vindt ze verkering hebben wel leuk, maar dat gedoe met vriendinnen niet
Ik zou met haar een gesprek aangaan. Waar is zij bang voor? Vertel haar dat zij sowieso moet proberen de opmerkingen van derden naast haar neer te leggen. Dat komt voort uit jaloezie. Het went ook want over een paar weken is de nieuwigheid er ook weer af. Dan verdwijnen de opmerkingen vanzelf. Mijn zoon van 13 heeft ook verkering, maar zover ik weet is die relatie nog steeds platonisch. Eerste wat ik mijn zoon heb meegegeven is dat hij niets mag doen wat zij niet wilt en vice versa. Ik maak het ook vooral ook niet te groot.
Laten weten dat je open staat erover te praten als ze dat wil, maar in principe verder aan haar laten. Tenzij je echt het idee hebt dat er wat naars is gebeurd. Puber zijn is gewoon vreselijk ingewikkeld, maar zelf beslissingen te nemen is heel leerzaam. Natuurlijk mag ze je daarom om advies vragen, maar ik zou haar niet het idee geven dat je denkt dat ze niet alleen een beslissing kan maken.
Hoe had je het zelf gevonden als jouw moeder er mee zou bemoeien. Lekker laten gaan hoort bij het leven, komt ook een moment dat het anders om gebeurd, ook daar blijf er buiten. Zolang er geen geweld, misbruik etc aan te pas komt op de achtergrond houden en er voor haar zijn als ze dat nodig heeft
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (22) Verversen