Schaamte

Voordat ik moeder werd was ik sportverslaafd. En met sportverslaafd bedoel ik dan ook echt verslaafd. 6 dagen per week en dan ook nog 2 keer per dag was ik n de sportschool te vinden.
Smiddags vanuit werk deed ik krachttraining en klein beetje cardio.om daarna naar huis te gaan om wat te eten , en na het eten weer terug te gaan voor verschillende groepslessen. 2 avonden per week spinning/rpm , 2 avonden per week bodyjam en body attack en dan ook nog 2 avonden per week xcore. Ja ik sportte echt veel, en een echt leven buiten de sportschool en mn werk had ik niet.
Dit was voor mij mijn uitlaatklep waar ik alle stress van thuis eruit kon gooien. En het was ook nog eens iets waar ik goed in was !
Heel eerlijk, ik zag er topfit uit.
Toen ik mn oudste kreeg ben ik stukken minder gaan sporten maar wel tot aan de zwangerschap van mn dochter nog gedaan.
Maar na dat mijn jongste geboren werd werden mijn endometriose klachten op zn heftigst waardoor bewegen echt een hel werd .ik ben gestopt met sporten .
Dankzij alle behandelingen en uiteindelijk de verwijdering van mn baarmoeder en eierstok zijn mijn hormonen is disbalans gekomen en ben ik onmeunig aangekomen.
Jarenlange schaamte over hoe ik er nu uitzie heeft mij doen huiveren om die ooit zo geliefde sportschool binnen te stappen.
Maar sinds enige tijd sport ik weer. Maar nog steeds is er die schaamte. Ik wil zo graag weer krachttraining op pakken. Maar ik durf niet. Ik durf niet tussen de mooie slanke jonge meiden te gaan staan.
Mijn niveau was destijds echt hoog ,ik weet dan ook echt wel wat ik moet doen,maar ik heb gewoon zo last van die schaamte voor mezelf. Het zit me echt in de weg op dat moment .verder belemmert het me niet hoor, echt alleen in de sportschool.
Het is toch belachelijk. Een vrouw van bijna 40 die zich zo schaamt om tussen de jongeren te gaan staan...