Wat was de reden bij jullie dat er eerder is ingeleid? Of wat zou een reden zijn dat ze je eerder willen inleiden? Bij mijn 2 vorige zwangerschappen kwamen ze bij de bevalling erachter dat ik weinig vruchtwater had en mijn dochter is om die reden bijna opgedroogd geboren (erge scheuren in haar huidje etc) ik zou nu graag daarom sowieso niet langer dan 40 weken willen lopen.
Bij de eerst zwangerschap ben ik met 38.1 ingeleid. Onze dochter had een ernstige hartafwijking en had het niet fijn meer in mijn buik. Ook moest alles klaarstaan bij de bevalling anders was het meteen einde verhaal. Uiteindelijk is onze dochter 6 dagen later alsnog overleden aan haar hartafwijking. Bij de tweede zwangerschap ben ik ingeleid met 35.6 vanwege een eeneiige tweeling met gedeelde placenta. Na 36 weken is de kans op tts (tweelingtransfusie syndroom) een heel stuk groter en kiest de gynaecoloog voor inleiden.
Bij mijn 2e zouden ze inleiden bij 39 weken ivm gebruik bloedverdunners. Zover kwam het niet want met 33 weken braken de vliezen. 6 dagen later ingeleid omdat ik niet langer zonder bloedverdunners mocht rondlopen.
4x ingeleid vanwege hoge bloedruk, de eerste keer met 39 weken en daarna omdat de regels veranderden 2x met 37 weken en bij de 4e hoefde dat weer niet per se haha.. Dus zij is met 38,5 dagen geboren,.omdat ik me een paar dagen niet goed voelde, toen besloten om in te leiden
Hier was ik geslooptvanwege langdurige ernstige buikpijn, enorm dankbaar dat ik ingeleid mocht worden: uiteindelijk alleen vliezen doorgeprikt en 1,5 uur later was ze er! :) Bij 1e wel hormoonveter gehad ivm langdurig gebroken vliezen (exact 1 maand)
1ste was inleiding met 38 weken i.v.m. zwangerschapsvergiftiging. Bij de bevalling bleek hij ook erg groot, dus geëindigd in een keizersnee. Hij was 4115 gram en 53 cm!
Tweede geplande keizersnee met 38+5… Tot die datum mocht ik natuurlijke bevalling proberen als het spontaan zou beginnen. Ze is geboren met 4000 gram en 50 cm.
Derde ingeleid met 38+1 omdat ik na de 2 eerdere keizersnedes een grote wens had op een natuurlijke bevalling. I.v.m. de grootte van m’n oudste 2 en zijn geschatte grootte niet langer door laten lopen. (Hij was uiteindelijk stuk minder groot dan de andere 2!)
Met 40+4 ivm met zwangerschap diabetes. Al was ie nog wel redelijk licht toen hij eruit kwam 3420 gram, dus net geen 7 pond. Dus hij had op zich nog wel tot 41+ kunnen blijven zitten..
Ik werd ingeleid omdat ik minder leven voelde. Maar dan ook echt heeeeel weinig. Laatste 2 weken voelde ik haar bijna de hele dag niet. Denk 2-3 keer per dag, totaal. Wel altijd goede ctg gehad. Achteraf twijfel ik heel erg of er de juiste beslissing hebben gemaakt, ook omdat ze heel slecht slaapt en de eerste 6 maanden constant huilde. Maar we hebben wel een levend ( en tot dus ver) gezond kind.
Bij de 2e met 38+2 Ik had milde zwangerschap diabetes. De verwachting was wel dat de baby aan de grote kant was. Omdat ik bij de eerste een totaal ruptuur had was ik angstig dat dit weer zou gebeuren, waarbij de kans groter wordt als de baby te lang doorgroeit (inclusief begeleiding psycholoog ivm traumatische 1e bevalling). De gynaecoloog is hierin mee gegaan.
Vanwege schouderdystocie bij de eerste met een gewicht van 3600 gram mag ik nu zelf bepalen wanneer/of ik ingeleid word, alhoewel inleiden voor 37 weken zou ik zelf ook nooit willen.
Ik ga wel vanaf 37 weken alvast kolven, ze zeggen ja dat kolven de bevalling opwekt???
Hier 1x met 41 weken met niet-medische redenen (omdat ik ernstige bekkeninstabiliteit had, maar dat is dus officieel geen medische reden). En bij de laatste met 40 weken omdat ze niet vast ging liggen met het hoofd beneden, dus nog draaide en het risico steeds groter wordt dat de bevalling dan spontaan begint als ze niet goed lag (overdwars).
Ingeleid op eigen verzoek met 40 weken precies. Mijn neefje is tijdens de bevalling overleden, omdat hij niet op tijd werd gehaald. Alleen al het idee dat ik overtijd zou gaan en er misschien iets met ons mannetje zou gebeuren, gaf me ontzettend veel stress. Ik zag daardoor erg op tegen de bevalling en specifiek de persfase. Ik was heel blij dat mijn gevoelens serieus werden genomen en de bevalling mocht worden ingeleid. In het ziekenhuis werd ik hiervoor ook goed begeleid, waardoor de persfase vrij soepel ging!
Een fluxus van 4 liter en de angst voor herhaling die daar bij kwam kijken. (Bang om niet op tijd in het ziekenhuis te zijn, we wonen op 30-35 min van het ziekenhuis)
Het heeft meer dan drie maanden geduurd voordat ik me weer een beetje de oude voelde. Ik gaf tot drie maand borstvoeding, maar dat ging niet goed, dus voeden en kolven, drie maanden lang. Dat heeft er uiteindelijk wel voor gezorgd denk ik dat mijn herstel langer duurde. Daarna nog twee keer een fluxus gehad, maar toen ook bewust voor gekozen geen borstvoeding meer te geven. Als ik foto's terug zie van die tijd zie ik echt dat ik lange tijd minder goed voor mezelf zorgde, gewoon omdat ik in de overleef stand stond. Onze dochter huilde ook nog eens heel veel, dat koste ook weer veel energie. Maar toen m'n dochter 13 maanden was raakte ik onverwacht zwanger van onze derde, ik was er toen mentaal eigenlijk nog niet aan toe. Psychisch heeft het vooral ook een hele impact gehad.
Bij mijn 3e ingeleid met 38.3 weken vanwege ernstige bekkeninstabiliteit, ik kon echt niet meer. Had ook al een paar keer in het ziekenhuis gelegen vanwege harde buiken en helemaal op zijn. Ik had ook zulke erge zuurbranden die niet met medicijnen meer te verhelpen waren. Gelukkig had ik al wat ontsluiting en hoefde geen ballonnetje meer. Gelijk een infuus met weeënopwekkers gekregen.
Bij de eerste vanwege een te hoge bloeddruk. Bij de derde niet echt ingeleid, maar heeft de vk met 40 weken de vliezen doorgeprikt omdat de zwangerschap te zwaar werd en onze dochter ook...
Ik zou de vorige zwangerschap ingeleid worden met 39+6, omdat het mentaal een zware zwangerschap was na de vroeggeboorte/stilgeboorte van onze zoons. Ik wilde dus niet overtijd. Uiteindelijk is onze dochter geboren met 39+3 en was een inleiding dus niet nodig
1e ingeleid met 41+0 wegens meer dan 72 uur gebroken vliezen (en geen weeën).
2e ingeleid met 41+4, ik was voor een overtijd controle, er was plek en er was nog geen enkel teken dat het vanzelf zou starten + vind en vond het fijn niet met weeën in de auto te hoeven/oudste op stel en sprong weg. Ik wist precies waar ik aan toe was.
Bij mijn dochter viel haar hartslag 2 x weg toen ik aan de CTG lag i.v.m. overtijd. Ze hadden mij al aangekondigd als de derde x weer zou zijn dat ik dan een spoed keizersnede moest. De derde x was goed, maar ik mocht niet meer naar huis en werd meteen ingeleid. De vokgende ochtend is zij geboren.
Bij de tweede liep ik al op 41+5 hij is vanwege het termijn opgewekt met een hormoonveter. Ook van hem ben ik de volgende ochtend bevallen.
Ik ben ingeleid omdat ze dachten dat onze dochter een grote baby zou zijn. Achteraf gezien was dat niet het geval. Het inleidden vond in verschrikkelijk!! Als het niet medisch gezien nodig is zou ik er geen tweede keer voor kiezen. Als de bevalling vanzelf op gang komt is het allerbeste. Gezien jou reden begrijp ik je hoor.
Ik ben erg benieuwd naar de antwoorden, met name of er ook naar de mening van ouders gekeken wordt of vooral echt naar het medische. Ik kan me in jouw situatie bv voorstellen dat zolang je nu voldoende vruchtwater hebt zij geen reden zien voor een inleiding terwijl jij er wel een wilt. Ben benieuwd of er dan naar jouw wensen geluisterd wordt of echt vooral naar het medische gekeken wordt. wil zelf echt geen inleiding, maar omdat wegens de miskramen mijn angst steeds groter wordt om zo vlak voor de bevalling toch ons kindje nog te verliezen vind ik het wachten ook ontzettend zwaar. Zeker op sommige momenten als ik even geen beweging voel. Vannacht had ik weer zo een periode dat ik niets voelde en gewoon zo ontzettend bang was dat ons kindje zou overlijden. Dan gaat de tijd zo langzaam.. Gebeurt ook steeds 's nachts dat ik paniekaanvallen krijg, dus dan ga je ook niet zo snel bellen naar de verloskundige.. Maar dan vraag je je toch stiekem wel steeds af of de bevalling niet eerder ingeleid kan worden zodat het wachten eerder voorbij is. Denk zelf dat ze daar niet zo snel iets mee doen zolang medisch alles goed gaat.
Na de vroeggeboorte/stilgeboorte van onze zoons heb ik met de gyn besproken niet overtijd te willen gaan. Was geen probleem, maar wel met de voorwaarde dat we zouden wachten tot 39+6. Prima, ik wilde gewoon niet overtijd. Was veel te spannend. Onze dochter is spontaan geboren met 39+3.
Hier word echt naar mij geluisterd. Had met 16 weken al een gesprek bij de gynaecoloog met plan van aanpak en met 36 weken overgedragen. En waar ik eigenlijk bang was dat ze terug zouden krabbelen pakken ze het originele plan gewoon op :) Het kan dus wel echt. Hier gaat medisch gezien alles goed met de baby maar toch word ik morgen op mijn verzoek ingeleid (mocht zelf datum kiezen, termijn vanaf 38 weken enz.)
Owh wow, super. Ik had hier echt nog niet zo bij stil gestaan aan het begin van de zwangerschap. Bekeek het zo per week, na alle eerdere miskramen. En toen de termijnecho, NIPT en 20 weken echo eindelijk geweest waren voelde ik me toch opeens best wel zeker dat het goed gaat komen. Dat dat gevoel weer weg zou gaan richting het einde van de zwangerschap had ik toen nog niet bij stil gestaan omdat ik gewoon zo blij was dagelijks bevestiging van leven te hebben door beweging te voelen. Maar nu, de laatste weken gaat het echt moeizaam. Sommige dagen okee, dan weer helemaal in paniek. Ben ook doorgestuurd naar de POP poli, maar daar hebben we vooral een preventieplan opgesteld en gekeken hoe er rekening gehouden kan worden met mijn angsten tijdens de bevalling. Heb donderdag ook weer een afspraak bij de verloskundige en wil dan ook nog extra aangeven dat ik toch vaak behoorlijk gestrest ben om ons kindje te verliezen en het gewoon eens bespreken.
Jeetje dat kan ik mij voorstellen. Bij mij kwamen ze er met de bevallingen pas achter de echo's ervoor waren goed. Waarschijnlijk maak ik de laatste weken amper vruchtwater aan of iets. Volgens mij is het ook per gynaecoloog verschillend hoe graag ze je willen helpen of naar je luisteren
Ja, kan me inderdaad voorstellen dat het echt heel afhankelijk is van welke arts je voor je hebt. Ook in jouw geval kan ik me goed voorstellen dat je er deze keer ook weinig vertrouwen in hebt als de echo's goed zijn, gezien je eerdere ervaring. Hebben ze er nu iets over gezegd tijdens de eerdere controles als je vorige bevalling ter sprake kwam?
Tot 38 weken mag ik bij de verloskundige blijven en met 39 weken krijg ik een afspraak bij de gynaecoloog. Alleen hoop ik erg dat ze mij dan optijd willen inleiden hou mijn hart een beetje vast. Ik heb er nu veel stress van omdat ik het niet nog een keer wil meemaken. Mijn dochter heeft nog steeds veel problemen met haar huid
Lastig dat je zo laat pas doorgestuurd wordt dus nu nog geen vragen kan stellen. Als je dochter er nu nog steeds problemen van heeft zou ik daarop inspelen als ze niet willen meewerken aan vervroegd inleiden. Maar misschien tref je wel een arts die het sowieso geen probleem vindt, blijft nu echt even afwachten.
Eerste inleiding door valse start en was al 41 weken en was in ziekenhuis dat ze maar doorgepakt hadden.Tweede inleiding wegens dysmatuur.Waren eerste en laatse bevallingen tweede derde vierde thuis voor de 40 weken spontaan.
Ik word morgen ingeleid ivm fluxus de vorige keer. Deze keer willen ze van te voren al infuus prikken etc. Ook speelt mee dat mijn partner door heel nederland werkt (vandaag 2 uur rijden bijvoorbeeld) en mijn spontane bevallingen max. 2 uur duren en de kortste was 25 minuten.Bij de laatste bevalling waren mijn ouders nog niet eens bij ons en ik was al bevallen. Tis dat ik die fluxus kreeg anders was ik al eerder thuis dan zij bij wijze van. En omdat mijn bevallingen spontaan niet eerder beginnen dan 39.5 (40+4, 41+3, 39+5, 38.6 (ingeleid) en 41 weken) vond de gynaecoloog dat ook een mooie termijn om te gaan inleiden.
Bij de vierde ben ik ingeleid vanwege verminderd leven voelen terwijl de echo's en ctg's wel goed waren. Hij had de navelstreng een paar keer rondom zn nek en bij elke beweging trok hij hem strakker. Omdat mijn gevoel zei dat er iets niet goed was hebben we besloten in te leiden. Uiteindelijk heeft hij ook nog 2 weken op de NICU en neonatologie gelegen omdat zijn longen niet open gingen..
Dus de eerste keer vanwege medische redenen en die van morgen grotendeels op mijn verzoek.
Succes!! Fijn dat er al geanticipeerd wordt nu. (Ik ben helaas ook bekend met flinke fluxus en vastzittende placenta. Kreeg toen ik naar de OK werd gereden succes toegewenst van de verpleegkundigen en dat vond ik eigenlijk heel stom… maar in ieder geval: ik denk aan je! Op naar je baby’tje!)
Mijn placenta was er al uit en daarna begon de ellende pas :) Maar zoals ik al typte is het een combinatie van factoren waardoor inleiding mogelijk was
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (59) Verversen