De afgelopen maanden vind ik mijn oudste, even heel eerlijk, echt onuitstaanbaar. Ze is chagrijnig, gepikeerd, brutaal. Als ik iets wil uitleggen (pas vroeg ze of het 5 voor half 6 was, maar het was 5 voor 6 dus wilde dat uitleggen) dan is het gelijk boos doen, handen voor dr oren etc. Vrijwel alles wat ik zeg wordt nagepraat op gekke toon (WiL jE oPrUiMeN???). Bij een terechtwijzing reageert ze vaak op een manier als 'ja ja, bla bla bla'. Álles wat ik doe lijkt onder een vergrootglas te liggen. De manier waarop ik praat, sta, kijk etc. wordt nagedaan/ uitgelachen/ bekritiseerd. Uitleggen waarom ik dingen vervelend vind/ welk gedrag ik graag wil zien heeft eindelijk geen nut omdat ze dan reageert zoals hierboven beschreven, soms alles door elkaar. Bij straf (paar minuutjes naar de gang) komt ze soms terug met rode oogjes (ws gehuild).
Ze is vrij stil (binnenvetter) dus het is lastig om iets uit haar te krijgen.
Dit gedrag doet mij ook erg denken aan pubergedrag (afzetten tegen mij als moeder, emoties die alle kanten opschieten) maar dat vind ik met 8 jaar wel erg jong. Ze vertoont lichamelijk ook geen tekenen hiervan. Is dit normaal gedrag voor een 8-jarige? De laatste weken probeer ik haar wel wat meer dingen zelf te laten doen, ook qua keuzes, omdat ze ouder wordt. Dit gaat prima, ze kan het goed aan, maar helaas geen verbeteringen op haar gedrag.
We hebben lastige periode gehad met haar zusje (die heeft ws adhd, autisme en is behoorlijk slim, misschien zelfs hoogbegaafd). Alleen die is op het moment heel mak, lief en knuffelig. Als haar zusje bij ons op schoot zit, is de oudste jaloers dat haar zusje veel vaker mag knuffelen. Dit klopt in zoverre dat de jongste veel vaker uit zichzelf komt en ik mijn jongste niet weg ga sturen omdat de oudste nu wil. Als ik mijn oudste vraag om te komen knuffelen etc., wil ze dat vaak niet of maar heel even. Ze is gewoon niet zo'n knuffelaar, wat prima is maar dan moet ze ook niet jaloers doen als haar zusje wél knuffelt.
In de avond mag ze een uurtje langer opblijven dan haar zusje, dan is ze heel lief bezig met lezen, tekenen oid. Ik probeer haar dan wat extra aandacht te geven maar dan krijg ik korte antwoorden (niet kortaf, maar gewoon geen hele verhalen. Dat heeft ze nooit gedaan).
Contact met vriendinnetjes is prima, met de juffen ook. Ze is niet 'contactgestoord' ofzo 😉. We hebben ook vaak zat leuk contact, maar ze is geen flapuit of kwebbelkous oid.
Nou ja, heel verhaal. Normaal gedrag voor 8 jaar? Pubergedrag?
Onze dochter van 6 heeft het ook bij tijden. Schat van een kind, maar een waffel bij tijden... waar haalt ze het vandaan?! YouTube en Ipads hebben we hier niet in huis, dus dat kan het al niet zijn. Is ook in meer dingen verder (druk met zoenen, giebel de giebel) echt bizar bij tijden. Er is hier in huis verder niks gaande wat haar uit balans kan brengen, dus eerlijk gezegd pakken we het onuitstaanbare gedrag wel flink aan...…. Wat de oorzaak ook moge zijn; mijn bloed begint te koken als ik iets zeg en ze lacht me / haar vader keihard uit of trekt een raar gezicht naar me. Gisteren nog.. "Naar buiten! NU! Als je lelijk doet tegen mij, kun je naar buiten. Daar is het weer ook lelijk!" dus madame koelde heerlijk af. Ging uiteindelijk maar schommelen, sprak nog met de buurvrouw en vertelde dat ze naar buiten moest omdat ze lelijk had gedaan tegen mama (ze weet het dondersgoed). Daarna hebben we het er nog even over... Ik. Wil. Het. Gedrag. Gewoon. Niet. Punt. Ze moet nog puber worden.... als ik het nu laat gaan, sta ik over 10 jaar natuurlijk nergens. Praten is altijd goed, maar soms is het gewoon grenzen verkennen. En die heb je dan te bieden als ouder vind ik.
Toevallig ben ik vorige week naar een voordracht geweest van het 8-jarig kind. Er zijn blijkbaar 3 fases in het leven van een kind waarbij er iets verandert. 1 daarvan is dus als het 8 jaar is. Ze worden zich ineens bewust van hun ik (ik ben anders dan de rest, niet hetzelfde) en de wereld om hen heen (denk aan milieu, een storm, fantasie flessen verzamelen voor een goed doel etc) veel veranderingen en autonomie, maar kunnen ‘s avonds toch nog niet zonder jouw knuffel. Inhoudelijk geen tips helaas, had ik op gehoopt, maar goed, het is dus blijkbaar een nieuwe fase (daarna komt hij pas rond 15-18 weer) En persoonlijk hebben wij gemerkt dat YouTube een enorme invloed had. Hij is altijd vroeg wakker en gaat al jaren zelf naar beneden. Het is een lief en verantwoordlijk kind en doet geen gekke dingen. Je hoorde hem af en toe lachen om die vloggers. Zijn zusje van 6 is ook al dol op YouTube en ging er dan tussen 4-6 ergens op. Ongemerkt zaten ze dus samen best veel op YouTube, maar ach, ik vond het af en toe wel leerzaam, gezellig en ze zijn lekker zoet terwijl ik kookte of iets voor mijzelf deed. Tot die 8 jarige dus was brutaler werd (lekker voor je etc) zinnen welke niet van ons zijn. Toen onze 2 jarige een keer duidelijk: lekker dan zei (totaal niet in de context) vroegen wij ons af: hè, dit is duidelijk niet iets wat uit school komt zoals wij dachten van onze 8 jarige. We zijn eens op gaan letten en het kwam van dat stomme YouTube! De afstandsbediening is nu verstopt, de iPads zijn weg en het is klaar. Evt rond 17u kan er met mijn toezicht even gekeken worden, verder niet. Het was serieus 1 dag gezeur, maar ik zie nu al verschil, bi-zar!!! Nu moet ik hier zelf nog over na denken, internet is toch ook iets van deze tijd, maar voorlopig is het prima. Misschien is dit bij jou ook.
Hier ook gemerkt dat onze dochter dingen nazegt van vloggers.... Ik wil hier ook meer naar kijken welke ik wil dat ze volgt. Ik snap het taalgebruik ook niet als je weet dat je kijkers jonger dan 10 zijn... Maar dat vind ik ook regelmatig bij tv programma's speciaal voor kinderen.
Ja echt hè! Het is ook wel heel makkelijk dat YouTube, ze zappen en scrollen maar door, non stop bevrediging. Het gekke is, als ik het dan uitzet en op de gewone tv zet (waar je ook 617 kanalen hebt ipv ons vroeger 12 ofzo) dan zeggen ze ineens: oh leuk! Bjj een of andere animatie serie. Dus net zo tevreden merk ik. Ik probeer nu, als ik ze dus even kwijt wil of zat ben, een klassieker op te zoeken, dus Matilda van Roald dahl of wat ze hier ook te gek vinden Jumanji (hartstikke spannend natuurlijk 😂) maar zoveel meer onschuldig dan al die vloggers.
Onze dochter van bijna acht zegt ook al heel brutaal bla bla bla bla bla soms tegen mij als ik bijvoorbeeld een te lange uitleg geef of zo. Als ze er echt klaar mee is doet ze haar handen voor haar oren. Ik zelf had totaal niet het idee dat het puber gedrag is maar meer kopieergedrag van op school. Ik heb ook goed kenbaar gemaakt dat ik niet wil dat er op een dergelijke manier tegen mij gecommuniceerd wordt. Ze is ook wel bezig mij terecht te wijzen als ik iets niet doe zoals het haar geleerd is. Maar ik heb niet het gevoel dat ik onder een vergrootglas lig. Vooral het brutale herken ik, dat probeer ik zo veel mogelijk de kop in te drukken. Hier ook geen kwebbelkous of flapuit. Voorheen geen knuffelaar, maar juist nu weer meer, valt ons echt op. Is wel enig kind, dus ze hoeft niet jaloers op een broertje of zusje te zijn. Ik denk bij jouw verhaal niet gelijk van wat een vreemd gedrag voor een 8 jarige.
Stop met alles willen uitleggen en geef een duidelijke consequentie aan brutaal gedrag.... En plan eens een middagje om samen met haar wat gezelligs te doen. Even 1 op 1 aandacht....
Gedrag niet toleren. Ik zou straffen met bv geen tv kijken of niet op tablet ofzo. Iets wat ze graag doet. Het gedrag komt natuurlijk ergens vandaan . speelt er misschien iets op school . Ze zit nu waarschijnlijk in groep 5 . Dat is echt verschil met groep 4. Tempo wordt flink opgevoerd .
Ken je boekje slaapklets . Dat is leuk om met haar te doen voor het slapen . Kom je misschien erachter waarom ze zo doet .
Tja... dat zijn meiden. Ik heb een aantal jaar op een BSO gewerkt en moet zeggen dat bijna al die meisjes vanaf een jaar of acht dit soort gedrag gingen vertonen. Nergens zin in, niet meer willen knutselen, veel op de bank hangen met een verveelde blik, somber zijn, kortaf antwoorden. Terwijl de jongens van die leeftijd lekker buiten aan t ravotten en voetballen waren, die waren niet veel veranderd (behalve dat ze wat meer machogedrag begonnen te vertonen).
Hmm,, heel herkenbaar 🙈 niet van een eigen kind maar van mezelf.. ik ben inmiddels al 27 maar opgegroeid met een broertje met adhd en pdd-nos. Ik zeg niet dat het de zelfde situatie is maar ik herken die “woede, jaloezie” en dat gedrag van mezelf toen ik die leeftijd had.
Het opgroeien met een broertje of zusje die onbewust meer aandacht nodig heeft is erg moeilijk helemaal voor iemand die weinig uit zichzelf los laat. En dan omgaan met die gevoelens die spelen op die leeftijd is haast niet te doen.
Ik heb op die leeftijd gesprekken gehad met een maatschappelijk werkster voor kinderen en dat klinkt misschien heel heftig maar het heeft mij heel erg leren dealen met de situatie en geleerd om op een andere manier om mijn aandacht te vragen.
Hiermee wil ik natuurlijk niet zeggen dat je je dochter gelijk naar zo iemand moet toe sturen maar het is een idee. Praten met een vreemde wil soms echt helpen.
Ik hoop dat je hier iets aan hebt en voor wat het helpt, ik ben er echt over heen gekomen 😘.
Er bestaat ook een pre-puberteit. De hormonen worden al actief, maar geven nog geen zichtbare veranderingen in het lijf. Het zou zomaar kunnen dat ze zich daardoor uit balans voelt, maar niet weet hoe ze het moet uiten. Mijn oudste dochter (11) is ook een binnenvetter en als ik haar zover wil krijgen dat ze haar gevoelens uit, helpt het om heel veel ruimte te geven maar wel aanwezig te zijn. Bijvoorbeeld door 's avonds bij haar op bed te komen zitten en dan een hele neutrale opmerking te maken. (Zo, dat was best een drukke dag hè? Pfoei.) Als ik daarna rustig een stilte laat vallen en er alleen maar ben, grijpt ze vanzelf de kans om wat aandacht te krijgen. Misschien helpt dat ook bij jouw oudste? Hoe dan ook, heel veel sterkte!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (14) Verversen