Mijn peuterzoon gebruikt graag het woord stommerd als hem iets niet aanstaat, tegen ons, opa en oma, willekeurige vreemden die hem op de eoa manier niet aanstaan :-( ik heb gemerkt dat als ik het corrigeer hij het hilarisch vindt... Ik wil het nu eigenlijk thuis gewoon negeren, hopen dat het snel overgaat als ik er geen aandacht aan besteedt. Maar bij anderen en vreemden is het toch wat lastig...maar als ik er dan wat van zeg geef ik een beetje een wisselende boodschap af. Dus... Hoenpak ik dit aan? Tips?
Kies 1 methode en hanteer deze overal. Wat je methode is maakt niet uit als je hem maar consequent toepast. Maar kan me voorstellen dat als je zoontje dat willekeurig tegen iemand zegt dat jij je dan goed ongemakkelijk voelt.
Mijn dochter is 4 en die zegt te pas en ontepas als ze boos is jij bent stom!!!! Stomme stommerd
Ik ben 1 keer zo boos geweest op dr
Ze had gehoord in de speeltuin van grote kindjes kanker kind.... dat zei ze al 3 keer heb toen uitgelegd dat er mensen zijn die ssterretjes worden als ze het hebben en je heel ziek bent... ze bleef t zeggen
Werd toen zo boos dat ze tik op dr billen gehad heeft toen was t wel meteen over ze heeft t nooit meer gezegt en sla de kinderen echt nooit maar vond dat gewoon zo ver gaan
ik doe het iets anders, maar het werkt hier beter..
mijn oudste, net 4, gaat sinds kort naar de basisschool en daar "leren" ze al snel nieuwe woorden die we thuis liever niet horen..
zo stond de stoel in de weg en zei hij plotseling: kut stoel, ga eens aan de kant..
ik ben naar hem toe gegaan en vroeg wat hij zei,
ik zei kut stoel mama
oke, en weet je ook wat dat betekent?
nee eigenlijk niet
zullen we dan maar geen woorden zeggen waarvan we niet weten wat het betekent?
en klaar was het.. 1x en niet weer.. vaak nemen ze woorden over zonder de bedoeling erachter..
zo ben ik zelf niet gelovig opgevoed en, het spijt me, als ik me ergens ontzettend pijn doe (teen stoten of zoiets stoms) dan vloek ik nog wel eens..
dat zegt dus mijn 2 jarige ook wel eens, omdat hij dat mij hoorde zeggen. geen kwaad bewust.. als ik dan om uitleg vraag krijg ik ook: maar jij zegt dat toch ook en ik weet niet wat het betekend.
ik zeg dan dat het mij ook spijt en dat we dat samen niet meer gaan zeggen...
heb 2 peuters, en ze zeggen ook stomme jij.. hahahah stoker( god mag weten wat dat betekend) ach wij besteden er niet te veel aandacht aan.. hoe meer je er de na druk op legt hoe leuker ze het vinden. en ja met worden zoals kut etc ( ze gaan naar de [pzs) zeg ik gewoon dat het niet netjes is en ook daar verder geen aandacht aan geven. na een tijdje is het klaar.. iedereen weet dat kleine kinderen een periode hebben dat ze gek zijn op dingen zeggen die wij liever niet horen( grenzen opzoeken) dus dat scheelt
Mijn zoon en dochter hebben allebei een andere aanpak nodig. Mijn dochtertje liep vorige week voor het eerst (zonder dat ze het zelf door had, dit kende ze immers nog niet) zo de straat op voor ons huis. Ik dacht gelijk: eens maar nooit meer! Ik ben er naar toe gelopen en heb gedaan of ik echt perplex stond: X, wat doe jij nou? Wat is dit? Dit vind ik wel zo raar wat jij nu doet. Je loopt zomaar de straat op, dat is toch wel heel erg gek zeg. Straks komt er een auto aan en dan rijdt hij jou straks plat (klinkt wat apart nu, haha, maar de term ongeluk snapt ze nog niet) Mama wil dit niet meer zien hoor, nu heeeeeeel gauw terug op de stoep, pas op hoor!
Die kwam onwijs aan, want de hele dag had ze het erover en sindsdien op parkeerplaatsen krijg ik keurig een hand uit haarzelf. Dus een beetje het shock effect geven, alsof ze iets heel vreemds doen.
Vwb het woord stommerd. Dat mag hier ook niet. Toen ik dat voor het eerst hoorde, uitgelegd dat je dat niet zegt. Toen hij het later toch nog een keer zei, ben ik daar niet op ingegaan, ik hoef het echt niet nog een keer uit te leggen. Ik ben rustig op hem af gelopen en heb hem opgepakt en op de trap gezet. Dat vindt hij heel erg, dus dikke tranen en na een minuut riep hij mij en dat is het punt waarop ik naar hem toe ga en vraag waarom hij op de trap zit. Dan zegt hij bijv dat het is omdat hij stommerd tegen zijn zusje zei. Sorry gaan zeggen en dan geef ik hem een dikke knuffel. Dat is dus een andere aanpak hier die werkt. Ik ben niet van het steeds opnieuw uitleggen etc, na 1x snappen ze het hier prima en ik ben wel een echte 'omdat ik het zeg' mama, want niet alles hoef ik uit te leggen of te verantwoorden.
Ik heb nog niets is gevonden wat hij echt vervelend vind.. Op de trap, op de gang, in de bijkeuken, maakt hem allemaal niets uit. Dat is het lastige...
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (9) Verversen