Ik slikte de pil maar ben toch onverwacht zwanger geworden, ziek zijn en de pil = geen combi en dacht er verder niet echt overna dat de pil dan dus niet betrouwbaar is. En vanaf dag 1 is me vriend er niet blij mee, hij wist zelfs niet zeker of hij het wilde erkennen maar uiteindelijk toch gedaan. Ik ben nu 27 weken en hij kan er nog steeds niets positiefs over zeggen. Hij noemt me ook de hele dag dik, volgens hem als grapje, en behalve met een vinger in me buik priemen raakt hij me buik verder ook nauwelijks aan.
Hij geeft ook aan straks niet alleen met de baby te willen zijn en niet van knuffelen met een baby te houden ( uhmm het is je iegen kind, niet zomaar een baby denk ik dan). Hij heeft al 2 kinderen uit een vorige relatie dus nieuw is het niet voor hem.
Komt dit nog goed of moet ik me voorbereiden op een soort van alleenstaand moederschap ?
Ik vind jou ook niet fideel. Iedere vrouw weet, dat als je ziek bent, een keer overgeeft of diarree hebt, dat de pil niet betrouwbaar is. Ik krijg de indruk dat je de vermoorde onschuld speelt, je zal de eerste niet zijn, en nu ook nog eens via een topic sympathie probeert te winnen. Hij is ook niet gek, heeft al een eerdere relatie met kinderen gehad. Dus weet hoe het werkt. Ik kan me voorstellen, dat hij hier niet zomaar intrapt en zich belazerd voelt. Een vrouw heeft het recht niet om op eigen houtje, op die manier een man zijn leven, zijn toekomst te bepalen.
Ik vind het heel knap van je dat je nog bij hem bent! Aan de ene kant zou ik denken: ontkenning, als het er eenmaal is draait hij wel bij. Maar wat als dit niet gebeurt? Het is wel een scenario waar je rekening mee moet houden. Ik zou nergens vanuit gaan en het nemen zoals het komt. Wil hij het kindje? Super! Wil hij het kindje niet? His loss, met jou krijgt hij vast een super mama!
Ik wil niet zomaar een relatie over boord gooien natuurlijk maar heb ook tegen hem gezegt als er geen verandering komt is het klaar.
We hebben veel gepraat en hij ziet ook in dat wat hij doet gewoonweg niet kan en hij heeft besloten im hulp te zoeken voor zijn onzekerheid etc. Maar ik hou er wel rekening mee dat het kan zijn dat dit een eind van onze relatie kan gaan betekenen.
Misschien een stomme vraag... Maar waarom ben je nog met die gozer? Ik zal geen populaire mening hier over hebben... Maar hoeveel liefde er ook is tussen jullie, dat kindje komt. En het kindje is compleet afhankelijk van jullie. HEM OOK. Als hij nu al zegt geen warmte te voelen voor dat idee... Wat in vredesnaam doe je dan nog bij hem. Hij verdient jouw en je kindje niet. Het feit dat hij al meer kinderen heeft verteld me alleen maar dat je hem op zijn woord mag vertrouwen. Hij gaat hier geen zin in hebben. Hij zal er zijn, maar hij gaat er geen rol in spelen. Hij gaat je niet steunen, hij gaat je niet bij staan. Ik weet niet of hij financiële zekerheid brengt... Maar zonder emotionele steun zou ik liever arm zijn. Ik heb een kennis wiens vriend zo'n zelfde houding had, en achteraf had ze hem ook serieuzer moeten nemen want ook hij had al een zoontje uit een andere relatie. Zij heeft het zoveel zwaarder gehad met hem erbij dan toen ze alleen was met haar dochter. Ze was dol op hem, maar hij deed geen klap voor hun dochter. volgens hem: Luiers waren vies, flesjes waren maar moeilijk, kind maakte maar lawaai, etc. Dus zij moest het maar opknappen. Of hij het leuk vind of niet. Hij maakt hier deel van uit. En als hij het vertikt zijn hart te delen met zijn kinderen, dan zou hij eens moeten kijken of hij geluk kan vinden alleen. Want dit kind gaat zijn moeder nodig hebben. En als hij bij je wil blijven komt dat nu als een compleet pakket met kind.
Goh meid wat vreselijk! Ik vind t knap dat je al zo lang doorgaat! Ik had ongeveer hetzelfde.. "perongeluk" zwanger en vriendlief wilde t niet. Ik heb hem destijds voor de keuze gesteld.. of je accepteerd t.. of je accepteert t niet maar dan zijn ook alle banden meteen verbroken!! Hij is met 9 weken alsnog bijgedraaid! We zijn getrouwd en verwachten nu een tweede kindje..
Ik hoop oprecht voor je dat je vriend bijdraaid! Maar mocht dit niet zo zijn denk dan echt aan jezelf en je kindje! Heel veel succes!
Die keus heb ik hem ook gegeven. Hij kreeg van mij de kans on weg te gaan. Heb ook gezegt ik heb de keus gemaakt om dit kindje te houden en ik laat aan jou de keus om te blijven of weg te gaan. En toen zei hij ook ik ga der voor. Maar merk daar weinig van.
We zijn nu al wel heel het weekend aan het praten geweest en dan komen er toch dingen boven tafel, Hij gaat nu in gesprek met en psycholoog omdat hij ook inziet dat hij me erg ongelukkig maakt en we op deze manier niet verder kunnen.
Ik hoop dat als de kleine er straks is hij ook helemaal bij draaid.
Het moet vreselijk zijn om zo’n reacties te krijgen van je partner. Ik kan me precies voorstellen hoe onzeker jou dit moet maken. Het is trouwens ook heel onrespectvol hoe je partner jou behandelt. Dit hoef je echt niet te nemen! Om je nu meteen voor te bereiden op een alleenstaand moederschap is het, denk ik, nog veel te vroeg. Toch zal er nog heel wat gepraat moeten worden willen jullie een gelukkig gezinnetje vormen. Is hij al eens mee geweest voor een echo of naar de gyneacoloog? Misschien als hij deze zwangerschap wat bewuster meemaakt, dat hij er dan wel positief gaat tegenover staan.
We zijn inderderdaad het hele weekend al in gesprek nu. Hij geeft ook aan het allemaal heel eng te vinden, zijn vorige relatue liep stuk vlak na de geboorte van de jongste en hij is bang dat het nu weer zo gaat.
Hij gaat mee met alle echo's en ia 2x mee geweest op controle.
Het is al door anderen gezegd, maar wat je over zijn gedrag vertelt is niet positief. Weet je waarom de relatie met de moeder van zn andere kinderen uit is gegaan? Hoe gedraagt hij zich tegenover zn andere kinderen? Ik zou dit gedrag niet pikken. Rotgrapjes maken en nu al laten weten dat je van hem weinig steun kan verwachten. Ik ben altijd dankbaar dat ik er niet alleen voor sta, maar met zo'n vriend zou ik liever alleen zijn! Als hij niet begrijpt dat zulke grapjes kwetsend zijn dan is hij of te dom voor worden of een klootzak.
Hoe reageert hij als je zegt dat het kwetsend is en dat je meer verwacht als het kind er is. En geen gezeik van je moet tegen een grapje kunnen. Waarom maakt hij zulke grapjes als hij ziet dat jij het niet leuk vind.
Heb je al gepraat met hem en uitgelegd hoe jij je voelt? En zet hij zich op andere gebieden wel in, zoals klussen voor de babykamer ( of iets anders). Die grapjes over je zwangerschap zou hij toch wel kunnen laten als je aangeeft dat je het rot vindt. Maar voor de rest heb je vast geen invloed. Hij gaat ook een proces door om opnieuw vader te worden. Mijn eerste kind is ongepland ontstaan vanuit een vriend with benefits situatie. Hij was compleet overstuur en wilde beslist geen kinderen. Toch draaide hij zelfs al ver voor de geboorte bij. Hij was ook erg goed voor mij ondanks dat we er niet een romantische relatie op na hielden. Ondanks dat hij nooit kinderen wilde is hij een fantastische vader voor mijn oudste kind. Als jullie van elkaar houden en je voelt je verder in deze relatie gelukkig zou ik afwachten hoe hij zich als vader ontwikkeld.
Mijn man houdt ook niet van knuffelen met de baby (volgens hem te fragiel) en wil ook niet alleen zijn met hem, maar hij houdt wel van baby R hoor. Ook al hebben wij al 2 kids samen, toch is hij wat bang om de nieuwe baby vast te houden/te knuffelen, al zegt hij het niet zo (zo zou hij kwetsbaar overkomen). Het heeft alle kans dat hij bijdraait eens jullie kindje geboren is. Dat was hier ook zo, hij was niet echt blij met de positieve test (ook niet negatief hoor, was gewoon te vroeg zei hij, baby was gewenst maar nu nog niet) en deze hele ZS had hij niet 1 keer over mijn buik gewreven of tegen mijn buik gepraat/gezongen zoals hij dat bij de twins wel deed. Maar nu de baby er is, is hij in de wolken ondanks dat hij niet echt wil knuffelen of hem verzorgen. Volgens mij komt het echt wel goed bij jullie, maar dat zul je enkel zeker kunnen weten als het zover is. Je kunt je op het ergste voorbereiden, dat wel, maar of het nodig zal zijn...? Ik zou zeggen, focus je niet enkel op de negatieve signalen, maar zorg ook wel dat hij weet dat hij je kwetst met zijn uitspraken (oa over dat 'dik zijn') Ik zou het toch zeker een kans geven.
Het maakte mij wel wat onzeker, zeker wel, dus ik begrijp helemaal hoe jij je voelt. Maar bij ons bleek die onzekerheid ongegrond, daarom wilde ik jou dat laten weten. Het is doorbijten meid, ik heb vaak gehuild, maar hier is het helemaal goed gekomen. Dat wilde ik jou dan ook laten weten
Ik zou ook niet te hard van stapel lopen qua relatie verbreken. Het is voor hem onverwachts nieuws en ik kan me best voorstellen dat hij daar een flinke tijd voor nodig heeft om bij te draaien. Natuurlijk zou ik wel blijven praten en dus aangeven wanneer hij jou kwetst ( zeggen dat je dik bent etc). Overigens heb ik ook een zwager die mijn schoonzus bij wijze van grapje altijd dikkie noemt, zij vindt dat prima. Misschien is hij bang straks 'vergeten' te worden als de baby er eenmaal is en "test" hij daarom nu al hoe jij reageert door zulke dingen te zeggen als niet knuffelen met beby etc. ( kan onbewust zijn). Reageer eens met een grapje als: mooi, dan kan ik de baby zelf meer knuffelen. Jij zit nu vol hormonen, hij moet wennen aan een ingrijpende verandering in zijn leven die hij niet meer voorzien had... Geef het tijd! Succes!
het kan je vriend ook doen herinneren aan een tijd wat hij niet graag wil. Mannen zijn soms rare wezens. Wij zijn van het delen en begripvol zijn, vooral ook in een zwangerschap. Ik kan me je wel voorstellen dat je je eenzaam voelt. Ik zou denk ik wel bespreken met hem wat zijn gedrag met mij zou doen. En verder wachten tot na de bevalling. Kan nog alle kanten op gaan. Om gelijk te stoppen met de relatie vind ik wel definitief. Sterkte!
Ik hoop dat je van je af zult spreken. Je vindt dit gedrag niet respectvol en wil op een andere manier behandeld worden. Bespreek dit met de mensen om je heen en zorg dat je een vangnet hebt als je er klaar mee bent en zo niet langer met hem verder zou willen.
Als hij van zijn kinderen uit zijn vorige relatie houdt, zal hij dat van jullie kind ook doen.
Heeft zijn breakup met zijn ex te maken met de 2 kinderen? Zo nee, dan ben ik vrij zeker dat hij gaat bijdraaien, hoewel mss niet meteen.zodra je bevallen bent.
De boosheid van de rest is wel terecht, maar om nu meteen de vader van je kind te dumpen is echt overdreven. Dumpen kan later ook nog wel!
Omdat hij zo met je buik en de baby bezig is en nog niet bij je weg is, ben ik vrij zeker dat hij nog gaat bijdraaien. Tenzij je hem al hebt gedumpt natuurlijk...
Wacht nog even met dumpen! Ik ken iemand.die absoluut geen kindjes wilde en ziedend was toen zijn vrouw op 42-jarige leeftijd plotseling zwanger was van hem ('per ongeluk' pil vergeten). Toen het kind er was, werd hij de gelukkigste man vd wereld...
Als hij het kind echt niet zou willen, zou hij al weg zijn. Volgens mij zit hij nog in de fase dat hij t probeert te accepteren want hij is dus wel bezig met het idee vd baby, met jouw buik etc...
Wellicht draait hij nog bij als de baby er eenmaal is. Sommige mannen zijn geen babymannen dus als hij niet alleen met de baby wil zijn oid, valt dat nog te verklaren. Ga sowieso het gesprek aan om te vragen hoe hij zijn toekomst zit. Maken jij en jullie kind daar deel van uit of niet. Kan je ook meteen aangeven dat komedie met je buik niet wordt getolereerd. Meteen dumpen zoals anderen aangeven vind ik zwaar, zwaar, zwaar overdreven. Meteen de benen nemen is niet een oplossing voor alles.
Geen interesse in de baby, als hij wel contact maakt vind meneer het nodig te priemen (en jij laat dat toe dat je ongeboren kleintje wordt gepest in je buik?). Hij wil straks niet alleen zijn met de baby en niet knuffelen terwijl hij al kinderen heeft en dus op z'n minst ervaring heeft met de intensieve zorg.
Ik wordt hier plaatsvervangend verdrietig van eerlijk gezegd. Dat hij zo respectloos omgaat met zoiets kostbaars is al erg genoeg. Dat jij hem daarvoor de ruimte geeft vind ik bijna net zo erg. Jouw taak is je ukkie te beschermen tegen dit soort figuren.
Maar wilde jij altijd wel een kind? Als hij een nieuwe relatie aangaat kon hij dit toch ook verwachten.. Ik vind het niet zo leuk dat hij zo doet, mag best een beetje respect tonen naar jou toe! maar ik denk dat hij vooral nog niet wil toegeven dat hij ook van dit kind gaat houden en daarom zo doet. Mja jij kent je eigen vent het beste!
Als hij nog geen kinderen had dan had ik het nog enigzins kunnen begrijpen, niet weten wat je te wachten staat, niet weten wat de zo n hummeltje nog teweeg brengt, maar hij is er bekend mee dus. Ik vind de opmerkingen ook echt niet kunnen. Ik hoop dat hij echt bij draait!
Ik vind het eigenlijk wel erg heftig om te lezen,... persoonlijk denk ik dat als het er straks is er weer nieuwe problemen zullen opdoemen ivm huilen, vieze luiers, etc etc ...
Ik denk dat de belangrijkste vraag inderdaad is of jij zelf wel met zo een man wil zijn? Ik vraag mij af hoe hij tegen jou is,.. dus ook vlak voor de zwangerschap...
Je bent ruim over de helft, hij heeft tijd genoeg gehad om te wennen alhoewel wennen.. hij weet inmiddels wat het vaderschap inhoudt. Met zo'n houding moet je niets verwachten. Ik vind het sneu voor jou en ook voor je kindje. Ik heb er verder geen woorden voor, behalve dat ik je vriend egoïstisch en harteloos vind.
Wat een eikel.... lul in je broek houden dan als je geen kinderen meer wilt en anders doe je dr een condoom omheen. De pil is nooit 100% veilig. Sorry hoor, mijn ex was ook zo'n sukkel.... bah. Als ik dit zo lees is er nog weinig liefde, en als hij JULLIE kindje straks kut gaat behandelen ga je toch wel bij m weg dus dat kan je net zo goed nu doen. Sorry... Ik vind dat soort mannen geen knip voor de neus waard en is jou en je kindje zeker niet waard!!!
Hopelijk draait ie bij zodra hij de kleine ziet.. hoe doet hij tegenover zijn andere kinderen? Heb precies hetzelfde meegemaakt en heb het alleen verder moeten doen. Ik zal je de details besparen. Probeer zoveel mogelijk zelf te doen en wees sterk voor jou en je baby.
Sorry, maar ik vind je verhaal best liefdeloos (is dit een woord). Ik schrik er zelfs een beetje van. Misschien dat hij na de geboorte bijdraait, maar ik vind dit eigenlijk respectloos gedrag. Ik zou dit niet accepteren in mijn relatie.
Ik denk dat je jezelf moet voorbereiden dat het allemaal op jouw schouders meer komt.De vraag aan jezelf is ; Is dit dan wel een gezonde relatie.Of kan je dan niet beter voor jezelf ken de kleine kiezen.Als jij bij hem blijft geef je je het kind het beeld dat hij/Zij niet geliefd is bij zijn vader en dat hij dit accepteert. Jullie kindje gaat merken dat hij anders tegen het kind doet dan jij. Veel succes met je keuze.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (39) Verversen