Hallo, Mijn dochter is inmiddels bij 2,5 jaar en vanaf dag 1 al een moeilijke slaper geweest. Dankzij een traject bij een slaapcoach gaat het gelukkig veel beter nu. Echter hebben we nog wel één 'slaapprobleem'. Als mijn dochter tijdens het slapen wakker wordt (doordat de buren de deur dichtgooien of herrie in huis bijv.), dan is ze volledig overstuur. Echt ontroostbaar verdrietig en boos. Ze kan al goed praten maar op dat moment huilt ze alleen maar en kan ze niet uitleggen wat er is. Ook slaat ze me dan, iets wat ze normaal helemaal niet doet. Ze wil gedragen worden maar op het moment dat we haar oppakken duwt ze zichzelf weg. Het lijkt een beetje op de night terrors die ze eerst had. Wanneer ze een beetje gekalmeerd is proberen we altijd met haar te praten om erachter te komen wat er was. Haar antwoord is dan altijd dat ze wakker werd omdat pappa/mamma/oma etc naar haar toe kwam. Wij gaan pas naar haar toe als wij denken dat ze overstuur begint te raken en dus niet bij het eerste huiltje. Vaak huilt ze ook een beetje in haar slaap. Toen ik haar vandaag ophaalde op het kinderdagverblijf hoorde ik dat ze daar ook huilend wakker was geworden en ontroostbaar was. Zij herkende dit gedrag ook absoluut niet van mijn dochter.
Heeft iemand een idee wat dit is? Heeft ze gedroomd of zijn het toch weer night terrors (kan dat bij een middagdutje?)? Is dit een sprongetje? En wat kan ik hier het beste aan doen? Alvast bedankt en ik hoop op een beetje vriendelijke reacties.
Dit had ik met mijn dochter op die leeftijd en dat was bij haar achteraf een signaal dat ze bijna geen middagslaapje meer nodig had. Ze werd er op een gegeven moment standaard meer chagrijnig dan fijn uitgerust van. Zij was wel een heel ander kind dan wat jij beschrijft, ze is altijd een goede slaper geweest.
Hier heb ik dat met beide kinderen gehad, ze werden dan niet wakker van geluid, maar werden dan niet 'goed' wakker en dan waren ze hier ook boos en verdrietig. Ook als we ze bijvoorbeeld zelf wakker maakten omdat het slaapje anders te lang werd.
Even uit laten razen is inderdaad het beste, hoewel je natuurlijk wil troosten. Maar hier werkte wat te eten geven ook. Zaten kennelijk wat laag in hun suikers of zo. Want eenmaal iets gedronken of gegeten ging het ineens een stuk beter. Maar goed misschien is dit niet helemaal hetzelfde want mijn kinderen bleven een beetje bozig, ook nadat ik ze uit bed had gehaald maar als ze dan wat gegeten of gedronken had waren ze weer zichzelf.
Oh hier gaat dat precies zo met de jongste van 1,5… Wij wonen in een heel gehorig huis en als de buurman tijdens haar slaapje ineens keihard de muziek aan gooit, of de deur iets te hard dicht knalt word ze ook altijd helemaal in paniek wakker… Ik snap het ook wel ze schrikken natuurlijk enorm terwijl ze in dromenland liggen.
Volgens mij is dit heel normaal. Mijn beide dochters hebben dit (gehad). Ze doen nu geen middagslaapje meer, maar hebben nog precies hetzelfde in de ochtend. Ik noem het maar een soort peuter ochtendhumeur. Echt verschrikkelijk.,.. Heb niet echt tips behalve proberen niet wakker te maken en even ruimte geven als ze zo boos zijn. Probeerde even elke 5 min te checken en emoties benoemen (zo van: je wilde eigenlijk nog slapen. En je ben verdrietig dat je wakker bent gemaakt. Ik wil je graag een knuffel geven, mag dat?) . Maar Poeh, het kost veel energie hoor!
Ze is dan eigenlijk nog in slaap, terwijl ze schrikt... Het is heel normaal dat ze dan in paniek raakt... Geef het gewoon de tijd. Ze wordt vanzelf weer wakker en rustig...
Mijn dochter heeft dit ook. Is ondertussen 3,5. Wakker maken is gewoon not done en dan heeft ze echt even tijd nodig om tot zichzelf te komen. Ik laat haar vaak lekker liggen in haar bedje (even tijd geven om te schakelen) of ik pak haar bij me en ga knuffelen op de bank/ in bed, knus onder een dekentje. En zelf een emmer geduld en begrip open trekken, aansluiten bij haar gevoel, dit benoemen. En soms ook gewoon maar laten dus.
Misschien een droom? Ik zou je dochter dan even laten en zeggen: je bent boos/moe want…. . Ik laat je even. Ik kom zo weer bij jou. Kort houden, en even daarna over praten wat je ook al doet. Gaat wel weer over
Dankjewel! Dat is inderdaad wat ik nu ook doe. Ik zeg dat ik even wacht tot ze weer rustig is en ga naast haar bed op de grond zitten. Ik zeg ook altijd dat ze mag komen knuffelen als ze dat wil.
Dankjewel! Dat is inderdaad wat ik nu ook doe. Ik zeg dat ik even wacht tot ze weer rustig is en ga naast haar bed op de grond zitten. Ik zeg ook altijd dat ze mag komen knuffelen als ze dat wil.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (16) Verversen