Hopelijk heeft er iemand tips! Ik woon in een heel leuk hoekhuis in een leuke buurt samen met mijn vriend en dochter van 5 maanden!
Maar mijn buren...... het is echt vreselijk. Ze maken zoveel herrie ik word er gewoon echt verdrietig van. Ze smijten met deuren, stampen keihard op de trap, schreeuwen tegen elkaar en maken vaak ruzie. Het jongste kindje (7) huilt/schreeuwt/gilt zowat elke dag. Ik ben in de 2 jaar dat wij hier wonen al 5x heen geweest om te vragen of ze wat rustiger kunnen doen met de deuren en op de trap. En aangegeven dat wij zowat alles horen. Ik dacht misschien realiseren ze zich het niet.. Ook hadden ze van die piepende stoelen daar heb ik toen zelfs nog viltjes met spijker voor gekocht...
Op dit moment word ik er echt verdrietig van en word mijn woonplezier steeds minder in dit huis. Heeft iemand ook zo iets mee gemaakt? En tips voor mij? Wat ik nog kan doen? Of moet ik het 'hoger' opzoeken?
Ik zit er middenin... Mijn buren hebben hun huis verhuurd en zitten zelf in het buitenland. Verhuurd aan 2 jongens van rond de 20 dus vrijdag en zaterdags 1 groot drama dikke feesten dat mijn bed er van trilt. Of wakker schrik omdat ze 50x (niet overdreven het leuk vinden om de deur dicht te slaan denk iemand aan de ene kant en iemand aam de andere kant dit duurde 45 min om 2.30 in de nacht. Stond echt op huilen. We hebben nu 10x de politie gebeld en de officiële bewoners weer gebeld. En nu 2 werkende rust gehad sinds mei. Ik kan weer ademen maar blijf stress houden als het weekend wordt. Of als ik met mijn dochter in de tuin zit omdat ze alleen het woord k*nker kunnen zeggen is echt absurd hoe ze praten tegenwoordig. Dus ik snap je frustratie en verdriet al te goed Probeer nog eens een goed gesprek? Daarna zou je kunnen vragen bij de wijkagent of buurtbemiddeling?
Laat ze eens luisteren bij jou thuis als je dat wilt. Maak een dossier schrijf alles op en neemt het op als het kan/film..
Hou in je hoofd huis geluiden mogen horen ze vast ook van jou.
Jeetje wat naar maar ik ken het! Ik zou het lawaai eens opnemen met de telefoon en eens een melding maken bij de politie hiervan. Je hebt t meer dan netjes geprobeerd en blijkbaar zijn ze niet in staat om rekening te houden met andere mensen. Ik zou ze dit wel ook laten weten.
Oh wat vervelend ik zou wederom het gesprek aangaan hierover, in de zin om te vragen of ze hulp nodig zijn en dan vertellen wat je ervaart. Misschien speelt er heel wat, mijn middelste bijvoorbeeld is ook net een "viswijf" als het erop aan komt. Mijn buuf kwam toen ook eens langs om te vragen wat dat steeds is met hem, zoonlief kan namelijk behoorlijke woedeaanvallen hebben en dan is het hek van de dam. Hierop word hij overigens door ons wel voor gestraft. De buurvrouw heeft zelf ook kids en herkent het ook wel. Aangezien ik die van hun ook vaak genoeg hoor. Maar ik kom van het platteland dus ja benne wel wat gewend behalve het dorp waar ik woon kan er na 9 jaar maar niet aan wennen
Vind toch wel dat je het tot nu toe erg netjes hebt gedaan! Mag wel gezegd worden....
Ik zou het echt heel vervelend vinden wanneer door mijn gedrag of door het gedrag van mijn kind het woongenot van mijn buren in het geding zou komen.... Is het aangaan van een gesprek een optie?
Je hebt momenten aangegeven dat je er eens heen bent gegaan als er overlast was. Maar ook gewoon eens om een gesprek aan te gaan over wat het met jou doet? Ben ik wel benieuwd naar..... Je hebt natuurlijk mensen die zich daar geen bal van aantrekken en persoonlijk zou ik me rot schamen al na 2 bezoekjes van de buur... maar soms is er net iets extra's voor nodig.
Ik weet niet of extra isoleren zou helpen. Daarbij vind ik politie een stap tever gaan. Hiermee zou je juist wrok kunnen creëren maar er bestaan ook speciale buurt-werkers en wijkagenten die toch wat meer laagdrempelig in gesprek zouden kunnen gaan met deze mensen.
Anyway, sterkte! Ik gun je oprecht je woongenot- geluk!
Ik heb wel aangegeven dat als zij de achterdeur dichtslaan mijn hele huis trilt en of ze rekening met ons willen houden. En ik ben nog nooit boos daar heen gegaan maar laatst was mn schoonzusje een uurtje aan het oppassen en zelfs zij zei na een uurtje jeetje wat een herrie. Toen dacht ik oke ik stel me dus niet aan .. Het is gewoon erg vervelend en zeker als ik al me moed bij elkaar heb verzameld om daar heen te gaan want wil ook niet als een klaag buur overkomen. Maar op een gegeven moment is het gewoon genoeg. Je woon toch naast elkaar dus je moet wel rekening met elkaar houden.
Jakkes! Ben benieuwd of zij gevoelig zouden zijn wanneer jij je oprecht kwetsbaar op zou stellen.... Het is namelijk meer dan alleen vervelend. Je hebt er oprecht last van. En het heeft consuquenties voor jou en op de manier waarop jij je thuis voelt in je eigen huis....
Toch echt op begrip gaan zitten, uitnodigen om te komen luisteren. Geen begrip is een stapje verder.....
Wat naar voor je! Maar soms weet je niet wat er speelt bij mensen. Zo kan het best zijn dat de jongste bijvoorbeeld autisme heeft en schreeuwt bij over prikkeling. Je zou nog kunnen vragen hoe het gaat met hen en of je ook kunt helpen, omdat je ze steeds hoort schreeuwen. Wie weet vertellen ze verrassende dingen, waardoor je in ieder geval meer begrip hebt en dan kun je samen tot een oplossing komen. En anders inderdaad woning beter isoleren
Je zou idd de muur extra kunnen isoleren. Hogerop zoeken heeft weinig zin, omdat dit woongeluiden zijn en geen harde muziek bijvoorbeeld. Ik kan mij voorstellen dat dit ontzettend frusterend is! Ik woon momenteel nog in een ontzettend onrustige buurt, veel getoeter, geschreeuw, scooters en ander hinderlijk geluid op straat. Echter is dit een huurwoning en gaan we begin volgend jaar al verhuizen naar een koopwoning.
Ik heb mijn (destijds onder-)buren gevraagd om zelf te komen luisteren. Daar zijn ze toen behoorlijk van geschrokken en het is toen wel minder geworden.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (15) Verversen