Pff, ff van me afschrijven hoor. Nu vraagt m’n vader me mee op een super toffe reis naar een land in Afrika. Voor 10 dagen. Nu heb ik 2 kinderen van 3 en 1,5 jaar oud. Ik vind ze eigenlijk te klein om ze zo lang te missen, dus heb nee gezegd. Mijn man gunt het me wel, maar ik vind het ook nogal wat hem zo lang alleen te laten met de kinderen. Alleen nu stuurt m’n vader dat ik nog tot morgen heb om eventueel te beslissen en alhoewel ik denk de juiste beslissing genomen te hebben, spookt het toch door m’n hoofd. Iemand ervaring met zonder kinderen op reis gaan?
Alleen al omdat je alleen met je vader zou gaan zeg ik: GA! Die kinders overleven 10 dagen wel en heel gaaf dat je man hier niet moeilijk over doet. Groetjes van iemand zonder vader xxx
Ik heb het zelf nooit gedaan ,maar dat komt omdat mijn man het niet alleen durfde met die leeftijd en ik dus ook niet.Maar als je man zelf aangeeft dat hij met de kids wilt blijven dan gewoon doen!
Doen! Ik ben vorige zomer 5 dagen weggeweest en vond het heerlijk. Wel dagelijks video bellen en zo nu en dan een traantje weggepinkt 🥹🤣. Maar wat heb ik genoten 😍.
Ik ben zelf nog nooit zo lang weggeweest maar mijn man zit in de zeevaart en is soms 2 tot 5 weken weg. Kinderen kunnen dat prima aan. Je brengt ze niet bij een onbekende, het is je man die bij de kindjes blijft!
Ik heb het gedaan met zoontje van de 19 mnd. Om de dag met man en kind gevideobeld, was heel gezellig. Ik was 6 dagen weg, dat wel. Heb er erg van genoten.
Ik zou met hetzelfde worstelen. Ik ben nog nooit een nacht weggeweest. Het is niet te vergelijken, maar ik vind op vakantie zonder hond al lastig, laat staan zonder mijn kinderen. Anderzijds, ik hou van reizen en doe het graag. Het lijkt mij een geweldige ervaring, een unieke kans. Het thuisfront redt zich wel....maar ja...ik heb makkelijk praten, want sta niet voor die keus😅
Jeetje wat een dilemma! Rationeel gezien kan je man vast goed voor de kinderen zorgen en houden de kinderen er geen trauma aan over lijkt me maar... Hoe ga jij dit aankunnen? Denk je dat je kan genieten en het thuisfront uit je hoofd zetten? Als ik weg zou moeten en het is in de buurt, op paar uurtjes rij afstand zou ik het mentaal wel aankunnen denk ik maar weg vliegen?.. Hoe is de band met papa? Papa veel met ze in de weer of zijn ze heel erg op jou gericht? Ben je al eens een nachtje weg geweest? Het is vast de kans van je leven maar ervan kunnen genieten is dan wel zo fijn. Succes met je keuze en ik zou zeggen, volg je gevoel ❤️
Ik zou echt wel meegaan! Ik ga over een paar weken voor het eerst een week weg zonder kinderen. Voor mijn werk. Mijn kinderen zijn 2 en 4. En ga ze missen maar ik zie er tegelijkertijd naar uit. Ze overleven het vast wel ;)
Weet je wat het lastige is; we kunnen hier meedenken met allerlei voor- en nadelen en die op een rij zetten, maar het gewicht dat je er aan hangt, dat is zo persoonlijk. Hoe belangrijk is reizen voor je? Wil je graag iets met je vader doen of wil je ook heel erg graag naar Afrika? Etc.
Persoonlijk zou ik het niet doen - maar ik ben dan ook niet zo'n reizigster. Los van of m'n thuisfront het zou redden zou ik k vreselijke heimwee krijgen. Dus daarom zouden de nadelen voor mij veel zwaarder zijn dan de voordelen. En ik houd er zelf helemaaal niet van om dit soort dingen onder druk te beslissen, maar dat is ook persoonlijk.
Het enige wat ik mee zou willen geven ter overweging is: voor mij zou niet alleen de duur tellen, maar ook de afstand. Stel dat er thuis iets mis gaat (kind krijgt een ongeluk) - hoe lang duur het dan voor je thuis bent?
ik ben pas een week weggeweest zonder kinderen mét een goede vriendin, en het was fantastisch. Zij heeft ook kinderen; we kwamen beiden als herboren terug. Ja, tuurlijk zal je ze missen. Maar je laat ze op een goede plek en in goede handen achter. Wees weer even vrij, voor jezelf zorgen en wat energie opdoen. Ik kan je dus alleen maar aanraden om te gaan!
Maakt toch niks uit? Althans, Zou voor mij weinig verschil maken. Weg = weg. Mijn man zit voor werk ook afwisselend weken in Canada, Amerika, Scandinavië, China. Toen ik klein was, zat mijn vader ook altijd overal ter wereld (defensie). Ik ben daar niks slechter van geworden. In geval van nood is er altijd een mogelijkheid om naar huis te gaan. Alleen als je daar op voorhand al teveel over na moet gaan denken…
Wel ervaring met weggaan zonder kinderen maar max 3 dagen. 10 dagen zou ik niet kunnen. Niet omdat ik anderen niet vertrouw of omdat mijn kinderen niet zonder mij kunnen, maar gewoon omdat ik 10 dagen zonder hen te lang vind en ik niet volop zou kunnen genieten
Ik ga elk jaar skiën zonder kinderen (ben dan ‘maar’ wel 5/6 dagen weg) als je man het allemaal kan regelen, zou ik het gewoon doen! Dit is een gave kans, die zou ik niet laten lopen 😉
Ik zou zeggen gaan! Mits er natuurlijk genoeg oppas is overdag voor de kinderen, mocht je man dan aan het werk zijn. 10 dagen lijkt me voor je man prima te doen, andersom zou jij het ook regelen voor je man toch?
Ik heb wel eens een stedentrip gedaan met een vriendin en ook met mijn man zonder kinderen.. Heerlijk! Dagelijks even videobellen met het thuisfront.
Als mijn vader mij mee vraagt op reis en manlief is thuis bij de kinderen, zou ik niet eens twijfelen en meegaan. Mijn moeder is wel eens langer weggeweest, op familiebezoek naar Canada. Mijn vader maakte er een feestje van. Ik ga er vanuit dat je man prima voor de kinderen kan zorgen dus ik zeg: doen!.
Ik ben een aantal jaar geleden 10 dagen naar Afrika geweest zonder kinderen. De oudste waren toen 6 en 3 jaar. Ik vond het zelf best heftig. Eenmaal toen het vliegtuig vertrok even een slikmomentje maar toen ik 8 uur onderweg was kreeg in het toch wel benauwd vanwege de afstand. Eenmaal in Afrika heb ik een paniek aanval gehad. Ik raakte steeds in de stress. Wat nou als er wat met ze gebeurd? Een ongeluk? Ontvoering? Of ze dan nog maar een paar uur te leven hebben en mama aan de andere kant van de wereld zit.:: uiteindelijk de laatste 5 dagen wel kunnen genieten en uiteindelijk een te gekke ervaring gehad waar ik heel dankbaar voor ben. Ook dat er niks met de kinderen is gebeurd!! Maar nu, ik zou het denk ik niet nog eens doen. Laatst een paar maanden wezen reizen met het hele gezin, geef daar dan toch de voorkeur aan! Lekker heel mijn nestje bij elkaar.
Ik ga ook zeker 1 keer per jaar zonder de kinderen weg. Rond de 5 dagen. Ik vind het fantastisch en heerlijk en laad er helemaal van op. Daarnaast ook nog 1 of 2 keer per jaar 1 nachtje. Mijn man doet het ook. We hebben het druk met de kids en met onze bedrijven dus op deze manier is het ook heel fijn om wat tijd voor jezelf te hebben.
10 dagen is inderdaad wel lang maar ik zou het zeker doen, deze kans krijg je toch niet meer. Maar ook als je het niet doet begrijp ik het ook hoor
Ja wij zijn al een aantal keer op reis geeweest. 1 x Australië en 1 x Dominicaanse republiek. Beide waren dat lange vakanties.
Ik vond het de eerste keer ook lastig, toen gingen we maar voor 4 dagen weg. Maar ik kon het alleen doen doordat ik wist dat er heel goed voor mn zoon gezorgd werd. Als ik daar ook maar iets mn twijfels over had gehad dan deed ik het nooit weer.
Nu hebben wij een reis op de planning naar Zuid-Amerika en zullen de kinderen wederom niet mee gaan.
Maar, je moet je eigen gevoel volgen. Over je man zou ik me niet druk maken. Die redt zich wel. Maar je moet echt kijken naar wat jijzelf wil
Tussen de regels door lees ik dat je toch wel heel graag wil. Dus ik zou zeggen. Als je man het je gunt, en er dus goed voor de kinderen wordt gezorgd door papa. Dan hoef je alleen nog maar na te denken of je zelf zo lang van huis wil. Is het antwoord ja, dan gaan. En heb je het moeilijk, dan heb je zelf je vader bij je, dus dat is ook eigen voor jou. ik zou het doen!
Zeker wel doen. Ik ben zelf vaak zat weken alleen met de kids. Ik red me dan prima. Dus andersom denk ik dat mijn man dat ook zou redden hoor. Kids hier zijn gewend dat ze niet altijd twee ouders ter beschikking hebben 😂 en eerlijk, ik lees veel over ‘mis ze al direct’, maar dat valt hier ook mee. Kan prima paar dagen zonder hen, helemaal als ik dan lekker met m’n vader op een toffe reis ben!!
Ik heb het nooit gedaan. Helemaal niet als ze zo jong zijn. Maar dit is wel een kans En een mooie herinnering maken met je vader is ook mooi als jullie dit samen kunnen doen. Ga je geen spijt krijgen als je het niet doet?
Mijn schoonzus gaat regelmatig naar het buitenland. Haar kids 6 jaar en 6 maanden komen niks te kort hoor tegen over mijn zoons.
Nee ik zou het niet doen. Ik voel me als moeder zelf verantwoordelijk voor de kinderen. Zij kunnen áltijd op mij rekenen, want ik ben er altijd voor ze. Dat is met alle liefde mijn taak. Ook al vind ik het lief van je vader aangeboden en snap je tweestrijd daarin dan ook wel. Uiteindelijk ligt de beslissing bij jou 😃
10 dagen vind ik lang, dus zou ik wel een ding vinden. Vooral voor de druk die het mijn man geeft (wij hebben 4 kinderen). Als je man het ziet zitten en jijzelf ook, dan zou ik gaan. Eerder terugvliegen is miss idd ook een mooie optie.
Ik ga over 2 maanden 4 nachten weg met mijn werk. Vind ik ook wel een ding, maar mijn man moedigde aan t te doen en ziet het wel zitten. Mijn oudste 3 zijn al best groot, dat vind ik niet zo’n ding. De jongste is ruim 1,5, maar net zo gehecht aan mij als aan papa, dus verwacht daarbij geen problemen.
Dat is zo persoonlijk. Ik zou het zelf nooit kunnen, maar heb ook sowieso nooit echt behoefte gehad aan reizen. Mijn man was pas 2 nachten weg en ik vond dat zelf toch ook wel erg pittig en stressvol met een jong kindje. ligt misschien ook aan je kinderen. Onze zoon is echt een slechte slaper. Ik ben vooralsnog sinds zijn geboorte geen een nachtje weg geweest omdat ik het erg moeilijk vind hem achter te laten in de avonden. Daar sta jij/staan jullie mogelijk ook al anders in. Hoe goed ben je zelf in weg gaan van je kinderen voor een of twee nachtjes? 10 is veel, dus als je nooit weg gaat een grote stap. Waarom moet dit nu? Kan zo een reis ook over een of twee jaar? Allemaal dingen om je af te vragen en zelf tot een beslissing te komen.
Ik ben zo'n moeder dat al half gaat huilen als ze gaar kindje niet zelf in bed kan leggen ivm werk. Dus ik zou dit nooit doen, kan ik echt niet. En ik heb niet zoveel behoefte om de wereld te zien. Maar het gaat niet om mij...het gaat om jou. Wat wil jij? Het is echt super lief van je vader en je man vind het ook goed. Nu nog ontdekken wat je zelf wilt.
Ik zou het wel doen! Wat lief van je vader dat hij je mee wilt nemen, en ik denk dat het heel goed is voor moeders met jonge kinderen om bewust ook tijd voor zichzelf te maken. Dit lijkt me een welverdiende vakantie en een kans die je niet zomaar meer krijgt. Papa vindt het ook goed, en je zou altijd nog wat extra hulptroepen kunnen inschakelen om het voor hem makkelijker te maken. En wat zullen je kids blij zijn als je weer thuiskomt met een mooi Afrikaans cadeau en een uitgeruste en happy mama! Succes met kiezen!
Doen. Met zulke dingen is het vaak dat je achteraf spijt krijgt dat je niet gegaan bent. Tenzij je gevoel nu al heeel duidelijk zegt, nee liever niet. Misschien helpt het je als thuis alles goed geregeld is, je man wat extra hulp heeft etc. Videobellen zou misschien kunnen, vooral voor je 3-jarige die het misschien begrijpt dat je op vakantie bent en straks weer terugkomt
Als je man het goed vindt, en het écht goed vindt, en misschien nog wat hulptroepen heeft, dan zou ik het doen. Zeg ik nu, want als ik deze vraag zou krijgen zou ik het ook ontzettend lastig vinden.
Ik snap de tweestrijd. Als buitenstaander zeg ik doen. Ik weet alleen niet wat ik zelf zou doen als moeder zijnde 🙈 Ik denk voor mezelf dat ik 10 dagen te lang zou vinden
Als je eigenlijk wilt gaan, zou ik het doen. Dit zullen mooie herinneringen met je vader worden. Je man staat er ook achter en hij en de kinderen redden zich echt wel 10 dagen.
Ik ben ruim een jaar geleden een week in Zuid Afrika geweest. Mijn oudste was toen 4. Toevallig vroeg ik mijn oudste gisteren nog wat hij zich daarvan herinnerde: dat waren het t-shirt dat hij van mij gekregen had en dat ze me opgehaald hadden op Schiphol. Ze hebben het prima gehad thuis, bij pappa. Dit jaar ga ik weer een week weg. Ik voel me dan super schuldig en mis de kinderen enorm, maar ik doe het toch want ik ga er ook onwijs van genieten.
Ik zou het persoonlijk niet kunnen. Ben laatst voor het eerst 3 dagen weg geweest (vrijdagmiddag vertrokken en zondagmiddag terug) en ik werd gek van gemis.
Ik zeg doen, super mooie ervaring voor jou en je vader. En zelf voor de thuisblijvers zit er een nieuwe ervaring in. Een jaar geleden had ik ook nee gezegd , maar je mag jezelf dat best gunnen
Ik zou het doen. Een mooie ervaring samen met je vader. Je kinderen zijn nog erg jong ook. Mijn man moet regelmatig voor z'n werk 'n week naar congressen in het buitenland. Soms met mega onhandige tijdsverschillen dat bellen amper kan. Ik heb daar op die momenten als kortdurende alleenstaande moeder meer moeite mee dan mijn kids 😅 en super fijn en lief dat je man het je gunt om te gaan!
Zelf geen ervaring mee, maar mijn man is afgelopen september ook ongeveer zo lang weggeweest (naar Amerika, vakantie). Vanwege het tijdverschil alleen rond ons avondeten met hem kunnen videobellen, maar de kinderen (toen 4 jaar en bijna 2 jaar) vonden dat echt heel fijn, keken ze naar uit. Hij vond het in eerste instantie ook lastig maar hij is blij dat ie geweest is.
Je moet de keuze zelf maken, maar ik denk dat het niet voor niets nog in je hoofd rond spookt.
Zou je naar dat land willen, als je geen kinderen had? Is het een veilig land voor europeanen? Heerst er geen Ebola? Afrika is nogal een wijd begrip... Het ene land is het andere niet... Ik zou mijn afweging baseren op wat de bestemming is en of jij zelf 10 dagen zonder man en kinderen wilt zijn.
Absoluut doen! Die reis kan je misschien maar 1x in je leven maken. Wat een kans. Mooie herinneringen maken met je vader. Vooral omdat je wel de zekerheid hebt dat de vader van de kinderen gewoon bij ze blijft. Die 10 dagen zijn zo voorbij. Tuurlijk zal je ze missen, maar door soms wat voor jezelf te doen hou je echt niet minder van ze. Dan kan je zelf ook opladen.
Ik ga volgend jaar voor 10 dagen naar Jordanië met mijn moeder. Mijn droomreis. Ons zoontje is dan 5. Ook nog vrij jong. Ik weet zeker dat hij dat zich later toch niet herinnert en hij heeft lekker quality tijd met zijn papa.
Ja precies dat sowieso. Maar ik weet ook alleen nog de grote dingen van die leeftijd en daarvoor. Dingen zoals mijn oogoperatie op mijn 3e. Verder weinig herinneringen tot aan mijn 8e ongeveer.
Ik zou het doen. Ik ga ervanuit dat de relatie met je vader goed is (anders zou hij het je niet vragen). Je man staat erachter.
Wat je nog zou kunnen meenemen on je beslissing: - wat voor vakantie is het? Een strandvakantie bijv zou voor mij niets zijn. Kan thuis ook op een mooie zomerdag en dan hoef ik mijn kindjes niet te missen. - heb je zelf mogelijkheden dergelijke reizen te maken (financieel bijv) of is dit een unieke kans voor jou?
Ik zou het wel doen, ze zijn tenslotte met papa thuis en ja je gaat ze echt wel missen maar je kan tegenwoordig video bellen. Ik ben zeker wel eens op vakantie gegaan zonder mijn kinderen. En heb ze elke dag gebeld met video en zo kon ik zien hoe ze heerlijk aan het genieten waren thuis met oma of bij de vader thuis (in dit geval alleen de oudste dan). Maar ze hadden er geen last van dat ik er even tussenuit was. Succes met het maken van je keuze. 👍
Die 10 dagen gaan ze zich echt niet meer herinneren. Maar ik zou in het vliegtuig al huilen van de heimwee en alsnog niet kunnen genieten. Ik had al problemen toen mijn moeder 8 dagen op de hond moest passen. Dus aan de ene kant zeg ik doen... Maar ik zou zonder kinderen niet kunnen geniet. Ik vind een werkdag al lang.
Ik zou gaan! Ik ben een weekje op huwelijksreis gegaan toen we 1 kind hadden, hij was toen bijna 1. Heb hem hartstikke gemist natuurlijk, maar ook heel erg genoten. Had het niet willen missen en hij heeft het heerlijk gehad met opa en oma in ons huis. In jouw geval zijn je kinderen gewoon bij papa, dat is helemaal vertrouwd. Mijn man is de eerste jaren van onze kinderen voor werk meerdere malen enkele dagen tot een ruime week weg geweest. En elk kind van gescheiden ouders met co ouderschap heeft dit natuurlijk wekelijks. Jij gaat 1x. Kan echt prima hoor.
Doen!! Als jouw man erachter staat en hij gaat dit redden waarom niet?! Zie het ook als en investering met je vader om zoiets te doen.. mooie herinneringen 😁
Ik snap je helemaal. Ik zou ook zeker m’n kindje(s) missen! En me heel schuldig voelen.
Aan de andere kant, fantaseer je niet eens hoe het zou zijn als je lekker een hele nacht uit/door kan slapen? En niet 24/7 ‘aan’ hoeft te staan. Als je man achter je staat zou ik het toch wel doen denk ik. Het is ook wel heel fijn om met je vader samen tijd te hebben en een super mooie reis naar Afrika! Je kan je kindjes waarschijnlijk ook gewoon facetimen of des noods alleen bellen.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (71) Verversen