Hi! Topic titel zegt het al.. ik ben begin augustus bevallen van mijn dochtertje en blijk nu onverwacht weer zwanger te zijn. Mijn vriend en ik hebben één keer zonder condoom seks gehad, maar ja we weten natuurlijk allemaal dat één keer genoeg is om zwanger van te raken. Nu is het niet gepland, maar ook weer niet helemaal ongewenst (ooit zat er altijd wel een tweede in de planning), alleen er is wel iets waar ik erg mee zit en waardoor ik twijfel of ik er goed aan doe hiermee door te gaan. Ik heb een vast contract bij mijn huidige werkgever, maar mijn baan is helemaal veranderd tijdens mijn verlof. Ik werk weer sinds november en doe dus iets totaal anders dan ik deed vóór ik met verlof ging. Dat wat ik nu doe is een 'degradatie' tov eerst, ik word er niet gelukkig van en raak er zelfs door gestrest. Het is zelfs zo dat ik van plan was 4 dagen te gaan werken weer met de kleine, maar ik kan dat niet opbrengen en werk dus maar drie dagen. Een niet ideale situatie! (Zo krijgen sommigen van ons helaas toch te maken met een vorm van nadeel als gevolg van zwangerschap) En ik zou graag dus een nieuwe baan vinden waar ik lekker 4 dagen kan werken met plezier. Niet echt fijn, maar ik heb me voorgenomen voor 2020 een nieuwe baan te zoeken. In de sector waar ik werkzaam ben (IT) is in principe veel aanbod, ook van functies die ik leuk vindt. Alleen nu ben ik dus zwanger.. En ik weet hierdoor niet goed wat ik moet doen. Ik kan het nu al amper uithouden bij mijn baan en ik zie het echt niet voor me hier nog een jaar (want even rekenend met verlof en dan weer gaan werken zou het ongeveer minimaal nog een jaar zijn) te zitten, in deze functie. En daarbij komt nog dat ik dan dus mijn plannen voor een nieuwe baan een jaar zou uitstellen - en over een jaar zitten we dan met twee baby's (mijn dochter en X zullen ongeveer 13 maanden schelen), het lijkt me ook niet fair voor mijn vriend en de twee kindjes als ik steeds meer een schim word van mezelf en kan me ook zo voorstellen dat je met 2 baby's misschien (nog) minder energie overhoudt om dan te solliciteren. Maar een baan zoeken als je zwanger bent.... dan neem je wel een heel bewust risico. Ik weet echt niet wat ik moet doen. Enerzijds denk ik een zwangerschap beëindigen omdat het nu QUA BAAN niet uitkomt is dat geen hele slechte reden en krijg ik daar geen spijt van? Anderzijds weet ik heel zeker dat ik er niet gelukkig van word met dit wat ik nu doe door te blijven gaan. Het lijkt voor mij dus uitgesloten dat ik niet op zoek zou gaan naar een nieuwe baan deze eerste helft van 2020, zoals gepland. Zijn er mensen met een succesverhaal bij het vinden van een droombaan tijdens de (prille) zwangerschap? Of mensen die deze situatie misschien op een andere manier herkennen?
Dit kindje is niet ongewenst, dus de zwangerschap beeindigen om iets praktisch als een baan zou voor mij ook als een slechte reden voelen. Dat je daardoor nog langer in een baan te moeten blijven die je ongelukkig maakt, is natuurlijk wel verdrietig.
Maar dat hoeft niet! Op mijn werk is het meerdere keren gebeurd dat er nieuwe collega's kwamen met een dikke buik. Je verlof duurt maar 4 maanden, en als een werkgever serieus in je geïnteresseerd is, is dat echt wel overkomelijk. En ik begrijp dat de arbeidsmarkt in jouw vakgebied goed is. Solliciteren dus!
Gewoon solliciteren. En zelfs al zou je dan straks geen vast contract krijgen, je geeft zelf aan dat er genoeg aanbod aan banen is. Dan heb je dus ook zo weer iets nieuws! Ik zou er dus gewoon voor gaan. Gewoon lekker zwanger solliciteren en kijken hoe het loopt!
Ik heb tweemaal gesolliciteerd toen ik 8 weken zwanger was en aangenomen.. nu bij de derde, ik ben nu 7 weken zwanger, mag ik volgende wk weer op sollicitatiegesprek... Als ze je echt willen hebben is een , zwangerschap geen belemmering.. Blijven doen wat je doet, en slecht in je vel zitten lijkt me voor je gezin ook niet de beste optie (en voor je werkgever ook niet
Wellicht bedoel je het iets genuanceerder dan je het schrijft... Maar belangrijkste les die ik helaas door een burn out moest leren: Gezin gaat voor alles!!! En ja ook dat kleine kindje nu al want je krijgt later echt enorme spijt als je het weg laat halen! Solliciteren kan prima in zwangerschap, als ze je willen dan willen ze je ook wel ondanks dat ze je een klein poosje zullen moeten missen.
Ik hoop dat het idd je ogen opent dat als dit een serieuze afweging is je je diep mag schamen. Mocht je ervoor kiezen om het kind te houden hoop ik van harte voor hem of haar dat hij/zij dit nooit te weten komt.
Ik zie niet helemaal waarom ik me hiervoor moet schamen. Het is iets anders dan "niet goed uitkomen" voor mij, wel iets heftiger. En ik vind het een hele moeilijke keuze, omdat ik het nooit zou willen doen eigenlijk maar ontzettend bang ben zelf in een depressie of burn-out terecht te komen - en ik bang ben dat ik dat risico vergroot. Ik zie niet waarom ik dit van mezelf niet belangrijk zou mogen vinden en als afweging zou mogen meewegen. Het krijgen van een baby is niet niks, en vraagt mentaal ook veel, ook als je helemaal goed in je vel zit. Ik, met een geschiedenis met een depressie, een zware bevalling met keizersnede nog geen 6 maanden geleden en nu al stress klachten op mijn werk - met 3 dagen terwijl ik het liefst 4 of zelfs 5 zou werken - vind wel dat ikzelf hierin toch ook belangrijk ben? Het is niet dat ik er makkelijk over denk he, oh doe maar gewoon zonder condoom, mocht het gebeuren is er altijd nog abortus. Krijg een beetje dat idee van jouw reactie.
Overigens schaam ik me hier dus ook niet voor. Ik denk dat we het kindje wel houden en als hij of zij oud genoeg is en er ooit naar vraagt zal ik er echt niet over liegen. Het feit dat ik nu aan het beslissen ben of het er wel of niet zal komen, betekent niet dat hij of zij ongewenst is vanaf het moment dat ik ervoor besluit te gaan. Echt hoor, het zal het eerste kindje niet zijn dat ongepland is, bij wie die afweging gemaakt is, en waar de ouders toch ontzettend veel van houden. Zegt helemaal niks.
Wat ik mis in jouw verhaal is wat er toch bij je huidige werkgever is gebeurd waardoor jouw functie zo is veranderd. Reorganisatie? Je functie boventallig? Je werkzaamheden zijn opgenomen in jouw arbeidscontract. Daar mag de werkgever niet zomaar eenzijdig vanaf wijken. Ik zou eerst een gesprek met je huidige werkgever aangaan. Levert dit niets op, dan op zoek naar een andere baan. Je zwangerschap hoeft geen belemmering te zijn.
Zal een lang verhaal kort proberen uit te leggen.. Ik kreeg een promotie, vlak voor ze wisten van mijn zwangerschap. Nog niet doorgevoerd in mijn contract als functieomschrijving ondanks meerdere malen verzoek vanuit mij (dit was niet nodig volgens hen, dus me daar uiteindelijk bij neergelegd). Vervolgens is er een grote verandering geweest in de structuur van mijn oude functie (die dus nog wel op mijn contract stond). Ik deed dit allemaal al een hele tijd niet meer, maar stond dus nog wel als die functie geregistreerd. En de dag voor mijn verlof is mij gezegd dat ik terug zou komen in die functie (terwijl ik dus al 9 maanden in die nieuwe functie werkte), met als reden dat ze die 4 maanden wel iemand nodig hadden die dat deed en dat ik waarschijnlijk als ik terug was toch geen energie had voor zoveel uitdaging, aangezien ik een baby'tje heb.
Voor mij is ook vooral het feit dat ze het op deze manier, op dat moment en met die redenen gebracht hebben iets waar ik moeilijk mee om kan gaan nu. Daarom wil ik dus ook weg, naast het feit dat dus de functie idd zeer weinig uitdagend is nu.
Wanneer je zwanger aangenomen wordt, weten ze dat je eventjes uit de running zal zijn. Dat hebben ze dan al ingecalculeerd. De kans om aangenomen te worden zal kleiner zijn maar degene die jou aanneemt, wil je dus ook wel echt graag in dienst hebben.
En je andere vraag: ja, dat vind ik een slechte reden. werk is maar voor even en kan je altijd stappen in ondernemen om te veranderen.
Solliciteren en daarbij aangeven hoe je situatie is. Dat helpt.. en als je droombaan voorbij komt en die voor je bestemd is lukt het wel.
De zwangerschap om die reden afbreken gaat je hoogstwaarschijnlijk veel spijt en verdriet opleveren wellicht niet nu maar later..
Wij kunnen je niet vertellen wat je moet doen alleen maar advies geven vanuit ons perspectief.
Maar ik heb mijn dochter laten komen ondanks een totaal niet handige situatie... zelf ontslag gehad alles maar nu 8 jaar later ben ik blij dat ik mijn gevoel heb gevolgd en is alles goed gekomen.
Succes met jullie keuze en welke keuze je ook maakt als het voor jullie goed voelt is het de juiste keuze.
En ik weet ook zeker dat ik heel bewust een risico gelopen heb! For what it's worth, 2019 was voor mijn vriend en mij niet bepaald qua seksleven een hoogtepunt jaar haha. Zullen vast meer mensen zijn die dit herkennen van tijdens/vlak na de zwangerschap. Tel dat op bij dat je tijdens een zwangerschap geen voorbehoedsmiddelen hoeft te gebruiken, en ervoor ook niet ivm kinderwens.. en ja, goed, daar ging het dus mis. Geen excuus, maar ik kan het me wel voorstellen nog steeds. En tsja, dan is het wel ironisch dat het dan typisch op één van de dagen in een maand gedaan is waarop we het dan in dat opzicht eigenlijk juist niet hadden moeten doen (gezien de frequentie van het afgelopen jaar & het aantal maanden dat ik überhaupt weer een menstruatie had is dat best een kleine kans geweest). In die zin lijkt het ook wel weer meant to be ;).
Bedankt voor iedereen die mee denkt! Ik neig ook niet naar het laten weghalen, maar mijn vriend is daar best 'hard' over (hoewel hij wel aangeeft dat hij mij steunt wat ik ook besluit). Hij vindt het vooral voor mij niet perse 'goed nieuws', hij heeft echt het idee dat ik het nodig heb om op mezelf te focussen dit jaar, in ieder geval die kans moet krijgen, omdat het zoals het nu gaat echt niet (lang) goed blijft gaan en ook op ons als gezin zijn uitwerking heeft. Dat houd je eventjes vol, maar niet te lang (en een jaar is vrij lang). Thanks voor iedereen die zegt dat ik het moet volhouden bij mijn huidige werkgever, maar dat is voor mij eigenlijk geen optie (in ieder geval niet zonder ook te solliciteren). En toch ook fijn te lezen dat er gevallen zijn waarbij het niet heeft uitgemaakt voor het krijgen van een contract. Ik moet ook wat vertrouwen hebben, maar misschien juist ook omdat ik me toch best genaaid voel door mijn huidige werkgever (en ik dit tijdens mijn vorige zwangerschap echt totaal niet had zien aankomen, tot de dag voor mijn verlof werd medegedeeld in wat voor functie ik terug zou komen), ben ik denk ik ook extra huiverig om zo'n risico te nemen. Ik weet nog zo goed hoe kwetsbaar ik me voelde toen ik mijn verlof in ging, heel erg machteloos ook want je kunt ook niet zeggen ik bewijs me tijdens die maanden omdat je sowieso niet mag/wil/kunt werken. Maar mensen die zeggen dat een kindje niet houden om deze reden geen goede reden is snap ik ook volkomen. Het is voor mij ook een grensgeval, omdat ik niet depressief of een burn-out wil krijgen (want zodra je daar eenmaal in zit ben je nog verder van huis), maar ik ook me niet over een X aantal jaar ontzettend schuldig wil voelen over deze beslissing.
Het zou ook heel erg zijn als je een burn out of depressie ontwikkeld, maar die kun je ook ontwikkelen als je je kindje weg laat halen. Dan ook niet blijven bij je werkgever, als je weet dat dat echt niet gaat lukken dan moet je toch de stap nemen! Succes!
Het kindje is er al, nog niet uit je buik, maar het hartje klopt en het leeft (als alles goed is) Je kan niet zeggen, oh dat komt toch niet goed uit eigenlijk. (Vind ik dan) Zelfs al was je door de pil zwanger heen geraakt. Er is altijd risico om zwanger te worden, maar een keer zonder condoom is wel heel erg gevaarlijk. Ik vind dat je de consequenties moet aanvaarden en als je kindje er eenmaal is zou je niet meer kunnen voorstellen als je haar of hem wel had laten weghalen. Het komt altijd goed, het zal zeker zwaar worden, maar het is wat het is, je kan het!
Eerlijk? Je hebt het over .. je neemt een heel bewust risico bij het zoeken naar een nieuwe baan als je zwanger bent... Dat bewuste risico had je al genomen toen je onveilige seks had. Nu moet je dus gewoon je verantwoording nemen richting je ongeboren kindje. Het is vervelend dat jij je huidige baan niet meer leuk vindt, maar om daar nu een zwangerschap voor te beëindigen vind ik wel ver gaan. Dan maar een jaartje wat minder plezier in je werk, word je ook niet minder van en dat is het risico dat je dus hebt genomen samen met je man.
Tijdens het solliciteren gewoon eerlijk zijn over je zwangerschap, je zult werkgevers hebben die je dan niet aannemen, maar er zijn er ook die dat wél gewoon doen, je moet het maar net treffen. Dus ik zou zeggen, ga gewoon op zoek naar ander werk, en wees eerlijk over je zwangerschap. Komt vast goed. En ga anders ook eens op je werk praten over je bevindingen. Misschien kunnen zij er nog wat aan doen om toch nog een beetje werkplezier te houden voor dat ene jaartje.
Ik persoonlijk zou het uitzingen. Ik zou het risico van geen inkomsten niet te durven riskeren. En na de bevallingen rustig kijken naar waar jij gelukkig wordt in je werk. Eerst de kindjes dan het werk.
Ik zou het ook inderdaad proberen! IT is ook wel een sector waar de banen voor het oprapen liggen. En er hoeft maar één werkgever te zijn die jou die kans wil geven!
Ik ben ook van baan geswitched tijdens m’n zwangerschap. Alleen was het zo dat ik niet zoekende was, ik werd benaderd tijdens mijn verlof. Dus ik was al hoogzwanger. Ben toen ook twee keer op gesprek gegaan en de nacht erna ben ik bevallen. Heb toen ook gezegd dat ik extra tijd nodig had om een keuze te maken. Uiteindelijk, voornamelijk wegens reisafstand, de keuze gemaakt voor de nieuwe werkgever. Ze moesten uiteraard wachten tot m’n verlof officieel verlopen was voordat ik in dienst kon treden. En na 3 maanden in dienst te zijn, was ik alweer zwanger. Ik wist toen ook nog niet of m’n contract verlengd zou worden. Ik heb het maar gewoon verteld. En een week later heb ik m’n verlenging getekend. Inmiddels alweer 21 weken zwanger. Dus het kan wel! ;-) ook IT sector trouwens!
Ik jouw branche zo gunstig da the makkelijk ook een vast contract er uit kunt slepen bij de onderhandelingen?
Dan zou ik gewoon open zijn en zeggen dat je alleen switcht bij de goede voorwaarden, omdat je nu ook goed zit.
En een zwangerschap om deze reden afbreken zou ik nooit doen. Mocht het later om wat voor reden niet lukken om nog zwanger te worden, dan vergeef je jezelf dit nooit. En sowieso het afbreken van een leven om deze reden, blijft Aan de meeste vrouwen Knagen, de rest van hun leven. Dan is dit werk maar tijdelijk en een jaartje ellende. In plaats van de rest van je leven een schuld gevoel. Sterkte! En anders ga je gewoon. Met een burn-out de ziektewet in en na je verlof weer terug. Of praten op je werk over andere mogelijkheden. Ik zie zo veel meer opties dan een abortus. Zou voor mij geen optie zijn.
Ik heb een beetje hetzelfde als jij. Alleen ben ik (nog) niet zwanger. De kinderwens is heel sterk en we zijn ook bezig om een kindje te krijgen.
Eind november ben ik weg gegaan bij mijn werkgever waar ik ook een vast contract had, omdat ik me daar gewoon niet meer gelukkig voelde.
Sinds 1 december heb ik weer een nieuwe baan, waar ik natuurlijk eerst een tijdelijk contract heb van 7 maanden. Ik ben ook heel erg bang dat als blijkt dat ik straks deze maand, volgende maand of later zwanger ben, en ik moet dat vertellen.. dat ze mijn contract niet verlengen, terwijl ik mijn nieuwe baan echt super leuk vind.
Ik heb besloten dat mijn kinderwens een baan niet in de weg hoeft staan, je kunt altijd wel een reden zoeken waardoor het "even" niet uitkomt.
Stel dat ze mijn contract niet verlengen, dan is het heel spijtig maar dan krijg je ook gewoon zwangerschapsverlof van het UWV uitbetaald en een WW uitkering. Daarna vind ik wel weer een andere baan als het moet.
Ik weet niet hoe lang je zwanger bent, maar je hoeft het niet bij je nieuwe werkgever te zeggen hè. Je kan het ook gewoon nog even voor je houden.
Ik denk dat je op zijn minst gewoon moet solliciteren. Niet geschoten is sowieso geen nieuwe baan. Daarnaast weet je baas dat je je nieuwe functie niet leuk vind.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (27) Verversen