Ik heb kleine kindjes daarbij zeggend dat ik chonisch ziek ben ( rolstoel afhankelijk) waardoor de zorg voor mijn kinderen grotendeels op de schouders van mijn man terecht komt. Allereerst vind ik dit wcht super vervelend. Maar ik merk ook dat ondanks de schaamte ik vaak onrustig word van de kids. Als zij er zijn is het ( in mijn ogen ) een puinhoop onrust omdat de dag niet verloopt zoals ik het zou willen. Merk dat het me steeds meer begint op te breken. Iemand tips? Hoe hier mee om te gaan?
Hulp van buitenaf inschakelen. En een duidelijke dagstructuur instellen. Bespreken met je man, of hij dat ook fijn vindt. En eventueel een schema aan de muur int begin. Ook peuters kunnen veel leren, en het is echt niet per se negatief voor hun ontwikkeling als ze rekening moeten houden met jou. Zolang ze geen verzorgende rol aannemen.
Ik ben zelf chronisch ziek, op sommige momenten ook redelijk beperkt. Ik werk met peuters. Dus als je tips wilt of verder wilt praten, dan mag je een pb doen!
Een voorbeeld hoe het bij ons gaat: op slechte dagen heb ik beperkt zicht. Gisteren kwam X (3 jaar) tijdens het buitenspelen vertellen dat hij zijn schoenen uit had gedaan en op blote voeten wilde spelen. Prima, maar dan moet hij wel even zelf zijn schoenen zoeken in de tuin en in de bijkeuken brengen. Want no way dat ik die schoentjes ga vinden in de tuin, met 10% zicht 😂 de peuters van 2 jaar doen trouwens ook dat soort dingen. Kwestie van aanleren en soms beetje doorpakken.
Tja, heel bot gezegd, maar wat had je er anders verwacht dan met kleine kinderen? Ik denk dat jij aan je tax van je kunnen zit, en dan is alles wat er bij komt teveel. En ik lees schaamte, waarvoor? Ik denk dat daar de key zit, namelijk accepteren dat je ziek bent, en daardoor minder kunt, en wellicht ook minder kunt hebben dan je zou willen. En om te voorkomen dat je dit op je kinderen gaat afreageren en zij de dupe worden van jouw problemen en issues, zou ik hulp inschakelen. En vooral ook bedenken dat kleine kinderen nu eenmaal niet zoveel aantrekken van wat wij willen. Leer ze structuur aan, maar accepteer ook dat het vaker niet dan wel gaat zoals je wil, als je dat kunt loslaten, en je wellicht meer hulp accepteert, dan zul je zien dat het dadelijk mentaal in elk geval een stuk makkelijker zal zijn. En het belangrijkste, praat er over met je partner! Hij is degene die jou het beste kent. Práát met hem en zoek samen naar oplossingen, maar zoek ook hulp bij het accepteren van jouw situatie, want ik denk dat het daar aan schort.
Tja, misschien moet je iets meer in detail treden naar ons toe maar ik zie nu geen dingen die niet bij peuters horen. Ik laat het gewoon, voor de eet momenten beetje samen opruimen, net als op een kdv etc. Verder tja, misschien kun je ze aanleren om met speelgoed op een Speelmat/speelhoek te blijven? Is qua energie erin steken wel ff doorpakken, uiteindelijk zal het meer rust geven?
Het hoort ook zeker bij peuters maar ik kan niet vooruit door ziekte waardoor ik bijna volledig afhankelijk ben van andere welke de verzorging van mijn kinderen doen. Dit voelt pijnlijk maar ik merk ook als zij er niet zijn ik me rustiger in mijn hoofd voel op een of andere manier. Ik kan de chaos niet aan in mijn hoofd. Nu ook beide kids ziek alleen maar huilen niets is goed. Na 10 min loop ik over.
Omarm de chaos , leef in het moment en probeer te zorgen voor ontspanning en ontprikkeling voor jezelf. Met kleine kinderen is er altijd chaos dat maakt het enerzijds leuk en uitdagend en anderzijds uitputtend..
Hier ligt ook altijd alles overhoop. De oudste is 3 en moet gewoon tussendoor opruimen. De jongste is 1 en haalt alles overhoop om vervolgens ergens 2 tellen mee te spelen. Eerder ruimde ik tussendoor alles op. Nu niet meer. Ik werd er gek van. Rond half 4/4 uur begin ik met ruimen. Dan kunnen de meiden nog spelen, maar niet meer alles op zijn kop. De dag loopt hier ook altijd anders. Dat is lastig, maar meer dan aanpassen kun je niet doen.
Waar gaat het volgens jou mis/loopt de dag niet zoals je zou willen?
Misschien helpt het een duidelijke structuur in de dag te brengen met dingen die je wel kunt en die de kinderen ook kunnen. Is je man overdag altijd aanwezig?
Kinderen, hoe klein ze ook zijn, zijn echt kleine mensjes met een eigen wil. Maar ze kunnen ook veel als je het duidelijk zegt. En inderdaad he eigen verwachtingen bijstellen.
Mijn man werkt fulltime maar werkt op de meeste dagen wel vanuit huis / flex uren dus op tijden dat de kids in bed liggen maakt hij werk af eventueel. Ik weet het zelf eigenlijk niet zo goed maar de onrust die ze me geven is niet bepaald fijn. Mijn huis is brandschoon en opgeruimd dus als er ergens speelgoed slingert kan me dat kortsluiting geven. Maar daar probeer ik me dan overheen te zetten en laat de kids natuurlijk. Alleen als ze alles overhoop heb en getrokken en iets anders willen eerst opruimen. Maar het gaat ook om het idee. Ik heb geen energie meer continue pijn. Het is ook niet van neem een dagje rust want het is nu al maanden zo.
Lastig voor je. Misschien kun je 1 ding tegelijk aanpakken. Helpt het bijvoorbeeld om de speelhoek af te bakenen met een kleed? Dan mogen ze op het kleed het speelgoed laten slingeren en voor de lunch en voor het avondeten alles weer in de kast. Ik noem maar iets, misschien kun je iets bedenken wat voor jou acceptabel is en voor de kinderen toepasbaar.
Hulp zoeken, en je verwachtingen bij stellen. Je hebt het over kinderen notebene kleine kids, dat hoort erbij, niet dat het jiet vervelend is begrijp mij niet verkeerd. Uiteindelijk kunnen jouw kids niets doen aan jouw issues dit moet je echt bij jezelf zoeken en oplossen. Een ander hoe groot of klein mag niet de dupe worden van jouw issues of verwachtingen. Ze moet kind kunnen zijn en de ouder moet zijn eigen issues aangaan om de kinderen niet te laten lijden of dupe worden van dat geen wat voor hen geen probleem is en jou wel.
Met mijn man kan ik goed praten en dit doen we ook zeker. Loslaten is voor mij een ding omdat ik dus ziek ben en dus volledig afhankelijk ben van andere met betrekking tot zorg van de kids op sommige goede dagen na maar die zijn sporadisch
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (15) Verversen