Ik ben nu ruim 1,5 jaar samen met m'n nieuwe partner. Ik heb zelf een zoontje van bijna 5 en we verwachten samen een baby. Mijn man was in het begin best streng tegen hem waar ik vaak moeite mee had. Ging een tijdje goed maar nu luisterd mijn zoontje soms weer erg slecht en als ik met hem bezig ben bemoeit ml zich er meteen mee,terwijl ik al probeer te corrigeren. Hij vind dat ik te soft ben...hoe hier mee omgaan? Ga sowieso met het praten straks hier over want erger mij er echt aan...
Ik heb samen met mijn partner een dochter en mijn partner heeft kinderen uit een eerdere relatie. Ik corrigeer zijn kinderen ook wanneer ze bij ons zijn, juist omdat ik daarin geen onderscheid wil hebben tussen zijn kinderen en ons kind. De manier van corrigeren is wel van belang. Fysiek vind ik echt niet kunnen en daar zou ik op zijn zachts gezegd aardig boos om worden. Wij corrigeren dmv van praten en in het uiterste geval mogen de kinderen even op de trap zitten.
Als jullie samen een goede relatie willen behouden, denk ik dat jullie best inderdaad eens goed met elkaar praten, zonder jouw zoontje erbij. Laat hem duidelijk weten hoe jij de opvoeding ziet, maar luister ook naar hoe hij het wil. Jullie zijn beiden zijn ouders, zij het niet in bloed, dan wel in de situatie waarin jullie zitten. Zeker met jullie volgende kindje erbij. Best is om toch zoveel mogelijk in lijn met elkaar met moeilijke situaties om te leren gaan. Ik begrijp dat het jouw zoontje is en niet het zijne, maar ik heb zulke situaties al uit de hand zien lopen doordat de nieuwe papa zich niet durfde te laten gelden als (nieuwe) papa. Jouw partner wil zich wél laten gelden, maar laat hem ook weten hoe het zit voor jou! Ik zou in elk geval proberen er samen uit te komen, jullie zijn nu 1 gezin, hij moet rekening houden met jou en jij met hem. Dus, praten, praten, praten, laat elkaar weten hoe jullie elk opvoeding zien.
Hier ook herkenbaar maar wel een iets andere situatie. Ikzelf heb 2 dochters en mijn huidige partner 1 zoon, elks uit een vorige relatie. Mijn dochters wonen bij ons in en zijn zoon komt om de 14 dagen. En mijn partner heeft heel sterk het gevoel (en dat straalt hij ook enorm hard uit) dat mijn kinderen strenger opgevoed moeten worden omdat ze hier altijd zijn en zijn zoon komt toch maar op 'vakantie' en aan zijn gedrag kan hij niks doen want hij is merendeel bij zijn moeder. Het gebeurt hier vaak dat hij echt overdreven streng is voor mijn kinderen en als ik er iets van zeg eindigen we in een meningsverschil... Denk dat het gewoon makkelijker is om de lat hoog te leggen voor kinderen die niet van jezelf zijn. :-/
ga in goed gesprek met elkaar. Want voor de beste opvoeding van een kind moet je op 1 lijn zitten. Zit je niet op 1 lijn dan voelt een kind dat feilloos aan en kan het er makkelijk misbruik van maken. Als een kind niet weet waar de grenzen liggen gaat het die zelf opzoeken. Bespreek waarom je bepaald gedrag vertoont. Waarom straf je zoals je straft en heel belangrijk wat wil je bereiken met een straf. En met welke straf kun je het dan het beste bereiken. Een hele strenge opvoeding is niet perse een goed middel om je doel te bereiken. Zelf merk ik dat ik veel meer bereik met praten. Dit duurt op het moment zelf langer en voelt veel minder als straf. Maar mijn lange termijn doel is dat ze het niet weer doet en ook weet waarom ze iets niet mag doen. Ik merk dan dat dat veel effectiever is dan bv op de gang zetten, schreeuwen etc.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (8) Verversen