En nee, dit keer gaat het niet om of Piet zwart of geel moet zijn, maar mijn oudste is nu 4 en vraagt me het hemd van het lijf over de Sint: waar woont ie, gaat sinterklaas ook een keer dood, wanneer slaapt sinterklaas, waar komt ie aan, wanneer gaat ie weer weg, waarom heeft die en die wel wat in z'n schoen gekregen en anderen nog niet, bestaat sinterklaas echt en ga zo maar door.

Over heksen en kabouters vraagt ie ook altijd veel en dan zeg ik altijd dat ze echt bestaan in verhaaltjes, maar niet in deze wereld. Ik merk dat ik niet echt enthousiast word om een heel fantasie verhaal over de sint op te hangen, maar wil 'm natuurlijk ook niet de spanning en het plezier ontnemen.

Ik was vroeger al nooit echt heel erg dol op sinterklaas en Piet, vond ze vooral eng. Ik ben ook opgegroeid met een nogal letterlijke uitleg van de bijbel en heb daar erg veel moeite mee gehad toen ik opgroeide en er achter kwam dat er heel veel verschillende verhalen zijn over het ontstaan van de aarde en de zin van het leven. Misschien daarom mijn aversie tegen het verzinnen van een heel verhaal rondom de sint. Maar misschien maak ik het ook veel te groot...

Hoe ver gaan jullie met het sinterklaas verhaal? Maken jullie er een hele mythe van, inclusief verklaringen voor de onverklaarbare mogelijkheden van de sint. Zijn er ook ouders die gewoon eerlijk zeggen dat de sint niet echt bestaat, maar dat het een verhaal is van vroeger. En hebben jullie ook kinderen die zoveel vragen hebben over de sint of heb ik een kind dat veel te ver doordenkt? 🙄

Ik merk dat ik nu soms gewoon iets verzin (sinterklaas slaapt als wij wakker zijn en als wij slapen gaat ie het dak op, dat soort dingen) of me ervan af maak met "ik weet het ook niet precies".

Ben benieuwd hoe jullie dit aanpakken!

Reageer op dit topic

Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A


reacties (62)    Verversen


  • Lispeltuut

    Wat ik wel jammer vind, is dat 'men' het zo lang mogelijk vol wil houden. Volgens mij was het vorig jaar dat de 'hulpsinterklazen' werden geïntroduceerd. Waarom? Als kinderen gaan beseffen dat Sint niet overal tegelijk kan zijn, lijkt me dat een mooi moment om kinderen te vertellen dat het een toneelspelletje is.

  • SammyElmo

    Wij zeggen ook dat hij niet bestaat, en dat de ouders de cadeautjes kopen.
    Want, waarom zou een oude man uit spanje allemaal cadeautjes kopen voor kinderen in NL. Want om de een of andere reden komt hij alleen naar NL en BE.
    En tegenwoordig is een vliegtuig veel handiger dan een stoomboot.
    Zo grappen we er een beetje mee, al vanaf dat ze naar school gaan (daarvoor hadden ze geen last van die man).

    En serieuzer, ook verteld dat het een Bisschop in Myra was, wat nu in Turkije ligt, en dat het ook een feest ter ere van Wodan was, in de germaanse mythologie. Onze oudste is 9 en de jongste is 5, maar we vertelden het al zo vanaf dat ze naar school gaan. Dus gewoon het echte verhaal van Sint. Zoon heeft er onlangs een boek over geleend uit de bieb, maar dat is meer gr 7 niveau- dus zou ik jouw kleuter nog niet mee lastigvallen

  • ~mie~

    Ik vind het heerlijk, en dat vond ik als kind ook. De teleurstelling (ik zat in groep 6) toen mijn ouders me vertelden dat het een verhaal was, daar was ik snel overheen.
    De kinderen zijn nu ook superenthousiast, zingen de liedjes, zijn alvast wortel gaan kopen en hebben tekeningen opgestuurd (dan krijg je ook een antwoord terug, heel leuk). En voor antwoorden op goede vragen kijken ik samen elke dag met de kinderen een afleveringen van 'dag Sinterklaas' waarin alle vragen worden beantwoord (in België). Ik geniet ervan en de kinderen ook. Weer een maand herfst, nat en koud in gezelligheid gepasseerd. En de dag na Sinterklaas zetten we de kerstboom en leven we daar naartoe.

  • E4

    Wij vertellen dat het een alsof-spel is waar kinderen en grote mensen allemaal aan mee doen. En we vertellen inderdaad het oude verhaal. Dat gaat prima samen met de leuke spanning rondom het feest. Ook al weet onze dochter van 5 dat het niet echt is, de magie van het feest blijft bestaan😊 En omdat we vertellen dat het een spel is, is het ook prima als andere kids er wel in geloven. Want iedereen doet alsof.

  • Celian

    Hier zijn mijn ouders altijd eerlijk tegen mij geweest. Hebben gezegd dat het een verhaal van vroeger is wat we nu nog steeds vieren. Dit vond ik allemaal prima, als kind maak je er toch je eigen fantasie van dus als we dan bij bijv een intocht stonden dan zei ik tegen mijn moeder oh kijk mam, daar heb je de hulp Sinterklaas omdat de echte Sinterklaas het niet meer kan.
    En er is echt geen magie van het feest voor mij afgegaan. Vond het nog steeds super leuk.

  • Violette

    Weet je waar mijn dochter van 6 mee aan kwam?

    Ja mama, ik wil ook heel graag piet worden. Vorig jaar heb ik mijn pieten diploma gehaald op school.
    Ik: 'ja schat, maar dan moet je het hele jaar naar Spanje en dan zie ik je maar 1 keer per jaar'
    Zij: 'maar mama, ik kan toch aan Sinterklaas vragen of ik 1x per jaar een dagje vrij mag? Dan kan ik met mijn verjaardag even langs komen.'

    Ze heeft er echt alles voor over

  • MaaikeT2

    Mijn oudste heb ik uiteindelijk ingelicht door hem officieel en met een beetje bombarie “in te weiden in het grote-mensen-geheim”. Uitgelegd dat Sint Nicolaas vroeger echt bestond “...en toen hij dood ging vonden de grote mensen dat zo jammer voor de kinderen dat ze het zijn gaan naspelen.” Dat iemand zich verkleedt als Sinterklaas, maar dat de papa’s en mama’s de cadeautjes kopen. Nu hij ook het grote-mensen-geheim wist, mocht hij meehelpen om het leuk te maken voor de kleinere kinderen. Hij mag elk jaar 1 klein cadeautje alvast weten en hij mag helpen meedenken als ik twijfel over iets voor zijn broertje. Zijn eretaak is om elk jaar iemand uit te zoeken (meestal een eenzame oudere) die een cadeautje krijgt van Sinterklaas. Dan kopen we samen een cadeau en bezorgen die met gedicht en al, als heuse pieten, door op de deur te bonzen/aan te bellen en dan vlug weg te hollen en te kijken of het cadeau gevonden wordt.

    Op deze manier voelde mijn oudste zich helemaal niet genaaid, hij was juist trots dat hij het grote-mensen-geheim nu wist. Hij vond het lief dat alle grote mensen samen dat voor de kinderen doen en hij zat te glunderen dat hij nu mee mocht helpen.

  • MaaikeT2

    Ik had dit probleem ook met mijn kinderen, die vroegen me ook de oren van mijn hoofd. Totdat iemand me leerde om de vraag te herhalen en iets te zeggen in de geest van ‘Hé dat is een interessante vraag!’ gevolgd door: ‘Hmm... ik weet het niet. Wat denk jij?’

    Het leuke van Sinterklaas is dat hij met mysterie omgeven mag zijn. Je hoeft niet overal antwoord op te hebben. Je kan ook met ze meeleven door te zeggen: “Geen idee, dat heb ik me ook altijd afgevraagd. Hoe zou hij dat eigenlijk doen? Weet jij het?”

    Een andere die wij hier vaak gebruiken is: “Dat weet alleen Sinterklaas,” of “Dat is denk ik het geheim van Sinterklaas.”

    Besef je ook: Hoe meer antwoorden jij geeft, hoe meer vragen hij stelt. Hoe vaster omlijnd je het beeld van Sinterklaas maakt. Terwijl zowel jij als hij er veel meer bij gebaat zijn om de Sint een beetje vaag en mysterieus te houden. Kan jij bovendien alle details onthouden die je hem op de mouw hebt gespeld?

    Mijn oudste was net zo en was er als 4-jarige heel dichtbij om van zijn geloof te vallen. Vroeg bijvoorbeeld skeptisch: “Mama, wat doet Sinterklaas toch met een paard op dat dak? Gewoon door de voordeur is toch veel makkelijker?” En dan dat gedoe met die boot, volgens mijn zoon kon hij beter met vrachtwagens de pakjes naar Nederland brengen. Hoe meer vragen ik beantwoordde, hoe sceptischer hij werd. Opvallend was: Zodra ik stopte met het beantwoorden van vragen en zei dat ik het ook niet wist en we samen gingen fantaseren over de antwoorden onder het mom van ‘wat zou het kunnen zijn?’ verstevigde zijn geloof in Sinterklaas juist heel erg.

  • Dolleboel

    Hier precies zo, zoon van 4 vraagt alles wat hij maar wil weten en wat hij niet begrijpt terwijl mijn dochter van 6 heilig gelooft en weinig vragen heeft.
    Tegen mijn zijn zeg ik ook vaak dat ik het. Iet weet, hij heeft heel veel fantasie dus nodig ik hem uit om zelf een verklaring of antwoord te vinden op zijn vraag en daar ga ik dan ook in mee door te zeggen “dat is goed bedacht van jou, dat zou wel eens kunnen”...
    ik vind het geweldig om te zien hoe het verhaal leeft bij de kinderen maar toen maar schoonzus vorig jaar zei dat ook de kerstman bestaat heb ik daar wel een stokje voor gestoken, een zo’n verhaal vind ik voldoende haha

  • LongDecember

    Leuk om te horen! En zit, denk ik, zeker iets in!

  • Jjm

    Ik heb niks met Sinterklaas. Wekenlang spanning, bed plassen, bij alles zeggen "dat wil ik!". Sinterklaasjournaal, intocht, pieten hier en daar op bezoek. En dan nu al het gezeur over de kleur van Piet, rellen overal. Maar voor mijzelf ook, vergeten de schoentjes te vullen, uren rondstruinen op zoek naar leuke cadeautjes, stiekem pepernoten in de boodschappentas mee naar binnen smokkelen. Nee, ik ben er wel klaar mee. Doe mij maar kerst. Huis gezellig versieren en cadeautjes onder de boom!

    De kinderen zelf vinden het fantastisch, daar doe ik het voor. Maar zodra ze "oud genoeg" zijn, dan vertel ik ze waarheid. Tot die tijd beantwoord ik de vragen wat oppervlakkig. En met oud genoeg bedoel ik dat ze op school niet tegen alle vriendjes roepen dat hij nep is. Mijn jongste is nu 4, lief kind, maar kan zijn mond niet houden! Ik zou ook niet willen dat mijn kinderen het voor anderen verpesten.

  • Aoife.

    Gewoon zeggen dat het een verhaal is dat een soort van nagespeeld wordt. Dat het gewoon verklede mensen zijn en dat papa en mama de cadeaus kopen. Dan is het net zo leuk, niet eng en je liegt niet.
    Ik voelde me behoorlijk in de zeik genomen toen mijn vader me op mijn 9e (!) moest overtuigen dat het niet echt was. Wat voelde ik me dom dat ik daar jaren ingetrapt was. Dat doe/deed ik dus niet bij mijn eigen kinderen.

  • Amatullaah

    Ik vind het liegen tegen je kind. Toen ik wist hoe de vork in de steel zat, was ik elk jaar nog steeds enthousiast, dus ik zou het gewoon eerlijk vertellen wat ze zeggen en dat het gewoon een feest is.

  • china-dad

    Je kind wordt later vast journalist, een verdomd goeie. Of rechercheur.

    Hier een dochter van 6 die goedheilig gelooft dat het allemaal echt is. Ik ga er ook behoorlijk in mee, want het is zo ontzettend leuk, dus niet om oneerlijk te zijn.

    Maar nu ze 6 is begin ik me ook een beetje zorgen te maken. Hoe gaat ze reageren als ze van haar roze wolk af dondert?

    Ik merk wel dat ze nu in het fenomeen op zich minder geinteresseerd is dan voorheen. Misschien voelt ze zich volgend jaar wel te groot om dit soort onzin over paarden op het dak nog te geloven........

  • LongDecember

    Haha, z'n vader is ook journalist... Missch komt het daardoor🤔 Diezelfde vader is trouwens ook tegen gewoon zeggen dat ie niet bestaat, dus we houden de mythe toch nog even in stand. Maar ik laat nu m'n zoontje zelf antwoorden verzinnen op z'n vragen😁

  • Bammiemammie

    Voor mij voelt het sintverhaal helemaal niet als liegen maar als samen fantaseren. Ik vind het zo belangrijk, zeker in deze 'kritisch denkende' tijden, dat kinderen leren en blijven fantaseren. Fantasie is zo belangrijk in het leven, creatief denken, probleemoplossend vermogen, empathie, zich kunnen inleven in een ander... En kinderen kunnen dat als Geen ander. Waarom moeten wij dat meteen zien als 'liegen' en hen al zo jong die fantasie afnemen?
    Ik ben zelf ook wel een echte sinterklaasfan, vind het nog steeds een fantastisch tijd, en ik leef samen met mijn dochter mee naar de komst van de Sint. Het is wel niet zo dat ik haar zomaar alles klakkeloos zou wijsmaken. Als ze zelf met kritische vragen komt zou ik idd de bal terugkaatsen met 'wat denk je zelf' en als ze meer duiding wilt gewoon zeggen hoe het in werkelijkheid in elkaar zit. Maar voor mij kunnen fantasie en werkelijkheid dus gewoon naast elkaar leven en sluit het ene het andere niet uit.

  • LongDecember

    Ja, ik vind fantasie dus ook heel belangrijk en leuk! En kan me helemaal vinden in jouw woorden, waarom het ook belangrijk is. Daarom verbaast het me ook zo dat ik zo'n moeite heb om vorm te geven aan iets als het sinterklaasfeest... Maar met m'n zoontje zelf laten nadenken over al zijn vragen stimuleer ik natuurlijk ook zijn fantasie. Mijn vriend is trouwens ook niet voor rechttoe rechtaan zeggen dat ie niet bestaat, dus het zal toch een soort van middenweg worden :)

  • maria87

    Goed dat je daar zelf kritisch overna denkt. Het is een persoonlijk onderwerp wat je aansnijdt.
    Vanuit huis uit zijn wij gelovig, wij geloven in God. Vanaf dag één heb ik nooit 'gelogen' over het bestaan van Sinterklaas. Ik heb het uiteraard ook niet meteen verteld, maar het niet mooier en spannender gemaakt dan het is. Schoentje zetten en cadeautjes daar doen wij wel aan, ook een intocht bezoeken (in het verleden) was geweldig leuk. Op latere leeftijd kwamen de vragen en die heb ik vooral snel weer teruggelegd bij de kinderen zelf. Op een gegeven moment kwamen ze er via via achter. Mijn zoontje destijds 3, bijna 4 vroeg of de pieten op het Sinterklaas journaal acteurs waren, toen heb ik eerlijk geantwoord. Dat klopt, het zijn acteurs. Ik vind het dan erg om te zeggen, nee joh dat zijn echte pieten.

    Helaas ken ik de verhalen van kinderen die helemaal gek worden gemaakt en dan uiteindelijk volgt er een grote teleurstelling als blijkt dat iedereen in het complot zit.
    Bij mijn dochter (nu in groep 5) in de klas geloven sommige kinderen nog heilig in de Sint. Dit vind ik ook een beetje zielig, maar druk mijn dochter altijd op het hart. Het is niet aan jou om dit geheim te verklappen, maar aan de ouders of verzorgers.

    Ik moet erbij zeggen dat mijn moeder (zelf niet gelovig) er ook altijd moeite mee had om te 'liegen' tegen ons als kleine kinderen, dit heb ik haar in dank afgenomen. Uiteraard mocht ik het niet vertellen aan klasgenoten etc. Hiermee loop je automatisch een risico dat kinderen dat toch gaan doen, maar persoonlijk vind ik het sneu als iemand als enige in de klas nog geloofd in de Sint en de rest moet de schijn ophouden.

    Verder is voor mij het feest minder leuk geworden na de hele pietendiscussie. Het is een kinderfeest en nu er zich zoveel mensen in gemengd hebben, ligt de focus bij mij meer op kerst <3.

  • Shrimp

    Sluit mij aan bij dit verhaal. Mijn man en ik liggen alleen niet helemaal op 1 lijn wat betreft de Sint . Ik vertel het liever vandaag als morgen en hij vindt het hele circus eromheen zo leuk. ( we zitten verder wel op 1 lijn en ook qua geloof) Vooral voor m’n zoon met autisme wilde ik er snel vanaf. Die weet het nu. M’n dochter van 6 voelt de bui ook al hangen geloof ik. Daar wacht ik op de vraag ; bestaat Sint ? Dan zeg ik nee. De jongsten stellen nog geen vragen. De oudste zou die vraag niet stellen ; die gelooft wat ik zeg. Dus de verantwoordelijkheid van deze “ leugen “ drukte nogal zwaar op mij in deze. Blij dat ik er daar vanaf ben.... vanaf komende zondag advent 😊

  • maria87

    Snap ik! Verder is het natuurlijk best een leuk typisch Nederlands kinderfeest en dat wil ik ze ook niet ontnemen ofzo. Wij zingen bijvoorbeeld niet bij het zetten van het schoentje. Wel gewoon tussendoor, maar ik heb daar steeds meer moeite mee.
    Dus je zingt voor en naar God, maar ineens ook naar de Sint :S, mag ik aub een cadeautje. Lijkt net op een bedelgebed.
    Zo zijn er nog meer gelijkenissen die ik niet kan rijmen.

    Zelf oordeel ik niet naar anderen toe. Als christenen het wel op de 'normale' manier willen vieren dan is dat ook ok.

  • Nog-even!

    Mijn ouders hebben mij al jong verteld hoe hetvzat. Omdat ik bang werd van Sint en de pieten én omdat ze betrouwbaar wilden zijn voor me: ze wilden niet dat ik me voor de gek gehouden zou voelen en misschien ook wel zou denken dat God dan nep was.... Van daaruit heb ik mijn kinderen al jong verteld hoe het zat. Liefst in de zomer, als ze er andere kids niet mee lastig konden vallen Ik vertel dat het een toneelstukje is en dat wij lekker meespelen. We zingen uitgebreid sinterklaasliedjes bij het schoenzetten en hebben gezellig pakjesavond met elkaar. Onze dochter van net 5 gelooft behoorlijk in de Sint, ondanks wat ik zeg... Geen probleem. Het is voor haar nog onmogelijk om het helemaal te begrijpen... Dus van de zomer nog maar eens over praten

  • maria87

    wat bijzonder! Dat is voor mij ook een reden om hierover niet te liegen. God bestaat wel echt en wat als de kinderen dat in twijfel zouden trekken doordat al die 'zekerheden' worden ontnomen.

  • bienmoos

    Ik antwoord op veel kritische vragen dat ik het zelf ook niet precies weet, omdat Sinterklaas dat ook allemaal niet aan de grote klok hangt. Ik probeer niet te veel te liegen/verzinnen volgens mij. En dat vele vragen stellen hoort echt bij die leeftijd

  • Marj0lein

    Heel simpel.. mijn vraag terug is; wat denk je zelf?

  • Jeppie

    Precies dit! Zo hoef jij geen verhalen te verzinnen en gaat het ook niet ten koste van zijn plezier.

  • TDL

    Sint komt van ware gebeurtenissen en mythes... Ik heb hier een concept boek over geschreven, maar nog niet uit gebracht, just voor kinderen die dat soort vragen stellen. Zonder oordelen/vooroordelen en meningen!

    Je mag me een pm doen, Dan stuur ik een deel naar je op als je wilt ☺️

  • LongDecember

    Wat leuk! Ik zou graag een stuk lezen. Maar hoe stuur ik jou een PM?

  • TDL

    Naar mijn profile gaan en een bericht sturen 😉 daar kan je 'prive' aanvinken

  • LongDecember

    Dankjulliewel voor al jullie reacties! Echt leuk om te horen hoe verschillend iedereen er mee om gaat. Ik kan me ook goed voorstellen dat je er juist helemaal in op gaat en geniet van deze tijd. De tip om de vraag bij hem terug te leggen vind ik wel een goede! Fijne sinterklaas allemaal :-)

  • hienbabytie

    Ik vind het heerlijk het sinterklaas verhaal. Wij doen eraan mee.
    Volgens het sinterklaasjournaal, en zetten dan de gezette schoenen weer ergens anders in huis met gehusselde cadeautjes. Groot plezier hadden ze vanmorgen!
    Bij ons zijn de kinderen nooit bang geweest. Sint en Piet zijn aardig, Sinterklaas zorgt voor de cadeautjes en Piet brengt ze rond en maakt her en der grapjes.
    Op vragen stel ik een vraag terug, geef ik een makkelijk antwoord of zeg ik dat ik het ook niet weet. Als ze op het randje van geloven zijn dan helpen we ze er wel bij hoor. Ze hoeven er echt niet koste wat kost in te geloven.
    De oudste (nu 8) hebben we in september het grote geheim verteld. Hij vindt het fantastisch! En speelt nu ook heel leuk mee voor zijn broertje en zusje.
    Ik zie er weinig kwaads in. Maar dit moet je ook per kind bekijken. Als je kind het doodeng vindt en 3 weken slecht slaapt, tja, dan zou ik het ook wel weten.
    Wel vind ik dat als je het je kind vertelt hoe het zit, dat ze het ook geheim moeten kunnen houden voor de kinderen die wel geloven.

  • Raintje

    Ik vind het persoonlijk erg jammer dat het sinterklaasfeest steeds meer verdwijnt.
    Mijn zoontje is 2, en wij zijn nu net het geloof in de sint aan het voeden. Hij kijkt erg geconcentreerd naar het sinterklaasjournaal en herkent de Piet en sint in tekeningen. Hij wilt graag pietenverhaaltjes voor het slapengaan. Wel tegen mijn man gezegd dat we in het midden laten hoe de schoen gevuld wordt.
    Hoe en wat ik ga antwoorden bij veel vragen weet ik nog niet. Maar ik vond zelf de spanning en het toeleven er naar toe heel leuk. De teleurstelling toen het een leugen bleek was groot, maar voor mij hoorde dat er bij. Mijn ouders deden het voor mij en zo ook ik voor mijn zoon.
    Wel ben ik van plan om niet te dreigen met stoute kindjes gaan mee in de zak. Dit hebben mijn ouders ook nooit gedaan, maar mijn oma bijvoorbeeld wel.
    Ik vind het jammer dat het lijkt of de pietendiscussie veel meer los lijkt te maken als alleen de kleur van de Piet. Ik persoonlijk zou het jammer vinden als de traditie zal verdwijnen

  • Lady-Whistledown

    Waarom denk je dat de traditie verdwijnt? Zolang dit feest voor een miljoenenomzet zorgt, verdwijnt er niets. Ook niet als de kleur van Piet verandert.

  • Lady-Whistledown

    Toen de kinderen met vragen kwamen, zijn we het ze eerlijk gaan vertellen. Toch kijken we nog steeds met veel plezier het Sinterklaasjournaal. Ze waren wel een stuk ouder (jaar of 7). Toen ze vier waren, geloofden ze er nog heilig in. Toch horen ze het al op school hoe de vork in de steel zit. Dat geheim kan een kind echt niet bewaren.

  • mijn~meisje

    ik ken heel veel die gewoon de werkelijkheid vertellen. En dat wij als ouders sinterklaas spelen etc. Maar dat het wel een geheim is omdat sommige wel denken dat hij echt is. Die kinderen vinden het vaak nog net zo bijzonder. Mijn dochter geloofd niet meer maar ze vind het sint journaal nog super etc. Ik merk nog geen verschil met vorig jaar

  • Lama94

    Mijn man en ik staan er beiden anders in, hij ziet het als voorliegen. Ik heb als kind ontzettend genoten van het geloven in Sinterklaas.
    Mijn man is als christen opgevoed, ik als een atheïst. Ondertussen bekeerd, maar ik merk dat veel verschillen in de (geloofs) opvoeding erg doorwerken in hoe we tegen de opvoeding van onze zoon aankijken. We vinden andere dingen normaal. Mijn man is ook bang dat onze zoon zal denken dat God ook een leugen is. Bij ons thuis was dat 'probleem' er niet.
    We zijn tot een soort van compromis gekomen, mijn man doet vrolijk mee met mijn Sinterklaas tradities maar we vertellen dat er vroeger een Sint was die cadeautjes in de schoenen van arme kinderen deed en we dit elk jaar vieren/ na spelen en het nu een feest is voor alle kinderen. Zoiets, de kleine is pas één dus dit jaar boeit het sowieso niet wat we erover zeggen, maar dat gaat ongeveer de strekking zijn.
    Geen voor liegen zoals mijn man dat ziet, geen rotsvast geloof in een Sint die niet bestaat, wel een leuk en gezellig feest. Ik vind het jammer, maar ik begrijp hem wel. En ach, het hele opvoeden bestaat uit compromissen sluiten, dus ook over onze Goedheiligman.

  • maria87

    Heel herkenbaar! Wij hebben er niet over gelogen, wel gewoon feest gevierd, maar alleen God bestaat echt.. D

  • 3-musketiers

    Mijn kinderen heb ik van begin af aan verteld dat mama de cadeaus doet, de jongste is 3 en kijkt uit het raam of ze sinterklaas ziet, maar als ze me zal vragen hoe of wat krijgt ze een eerlijk antwoord.

  • Jojo91

    Ik vertel ook regelmatig dat sint en piet verkleed zijn, voor mij voelt het niet goed om er teveel in mee te gaan.

  • dennenboom

    Wij doen er persoonlijk mede door die reden vanaf jongs af aan al niet aan mee. En als ze een sinterklaas ziet is het dan toch wel eventjes magisch, net zoals een verkleede paashaas. Dat loopt bij jonge kindjes toch nog allemaal in elkaar over, maar ik vind eigenlijk dat dat soort vragen eerlijke antwoorden horen te krijgen, anders vind ik het een beetje een belediging voor kritisch denken🙈. Echte zorgen (hoe kan het dan dat die Piet hier in huis komt!?) worden afgewimpeld met leugens. Ik heb kleine kabouters, die ik als ze oud genoeg is onder zwammen in het bos wil verstoppen, dat is ook allemaal leuk en magisch, als ze vraagt of ze echt zijn, nee dat zijn ze gewoon niet. En de volgende keer zijn ze ineens weer wel echt voor haar! En daar groeien ze vanzelf uit. Waarom proberen we dan allemaal krampachtig iets in stand te houden als het kindje aangeeft behoefte te hebben aan meer logica. Ik vind dat kritische vragen gewoon horen "beloond" te worden met echte antwoorden, niet met rare verklaringen waar alleen maar meer vragen van komen..

  • Mama3prinsesjes

    Ik zal gewoon eerlijk zijn, m’n dochter word in januari 4 en snapt t nu wel allemaal maar ze weet dat die niet echt is.. wij hebben t vroeger altijd groots gevierd. Maar ik was er echt van ontdaan toen er werd verteld dat t allemaal nep is. Dus ik ben gewoon eerlijk. Waarom zou ik m’n kind voorliegen?!

  • Mommyx3

    Toen ze met allemaal vragen kwamen , ben ik eerlijk geweest, dat de ouders kadootjes kopen. Ik ga me niet in allerlei bochten wringen door te gaan liegen .

  • Barbamammie79

    Hier zeggen we dat we Sinterklaas spelen.
    Ik ga niet keihard liegen.
    Maar een beetje in de waan laten zeg maar. Schoen zetten en dan spelen we dat Sint er wat in doet.
    Als kinderen slimme goede vragen gaan stellen zou ik de waarheid vertellen.
    We houden het trouwens vrij simpel... kijken geen sint journaal en zo.
    We zetten af en toe de schoen en we doen pakjesavond. We zeggen dat dat we spelen dat Sint cadeautjes komt brengen.

  • My-two-Pride-and-Joys

    Ik volg eigenlijk niet zo wat de Bijbel nu precies met het vieren van sinterklaas te maken heeft. Ik ben ook met de Bijbel opgevoed maar wij vierden ook sinterklaas en heb er als klein kind ook in geloofd maar dat heeft nooit iets afgedaan aan mijn religieuze overtuiging.

    Ik denk dat je gewoon goed moet kijken naar het kind. Als het kind al met een hele beredenering komt en veel 'onlogische' zaken in het sint verhaal al weet te benoemen en daar over na denkt is het wellicht tijd om hem uit die verwarring te halen en doe je er goed aan om hem gewoon uit te leggen hoe het verhaal echt in elkaar zit.

    Ik zelf handteer altijd het criteria dat het 'magisch' voor een kind moet zijn, met andere woorden, dus zo lang ze me nog niet allerlei vragen stellen over het hoe en waarom, is het leuk om het even zo te houden. Maar als ik merk dat ze al veel gerichte vragen gaan stellen, waarbij ik dan echt zou moeten liegen om het geloof er in te houden, dan kies ik er ook voor ze dan de waarheid te vertellen.

    Je moet er wel mee uit kijken, in die zin dat kinderen van 4 wellicht het verhaal niet voor zich kunnen houden en het tegen andere kinderen die nog wel geloven gaan zeggen dat sinterklaas een toneelstuk is. Maar goed daarin kun jij je kind natuurlijk het beste inschatten. Succes!

  • LongDecember

    Wij vierden ook gewoon sinterklaas hoor. Ik bedoel met de vergelijking met de bijbel dat, toen ik ouder werd, er achter kwam dat de meeste mensen niet overtuigd zijn dat de wereld in 6 dagen gemaakt is, zo'n paar duizend jaar geleden. Ik voelde me echt een beetje belazerd door mijn ouders. Het voelt voor mij daarom niet goed om m'n kind een heel verhaal voor te spiegelen dat niet waar is.

  • My-two-Pride-and-Joys

    Okey, maar dat je er achter kwam dat niet iedereen in de God van de Bijbel gelooft staat toch los van het sinterklaasverhaal? Of bedoel je dan dat je het je ouders kwalijk nam dat ze tegen je gelogen hadden over het sint verhaal, ik kan het geloof ik nog steeds niet helemaal rijmen haha, maar dat ligt dan vast aan mij, sorry😅

  • LongDecember

    Haha, ik weet óók niet hoe ik het anders kan uitleggen 🙃 Ik neem het ze kwalijk dat ze mij een hele wereld hebben voorgespiegeld als kind, die - in mijn ogen-later helemaal niet waar bleek te zijn. En dat is dan een letterlijk verhaal van Adam en Eva, hemel en hel etc.

    Daarom voel ik, denk ik, weerstand tegen een verhaal rondom sinterklaas ophouden. Er zit natuurlijk wel een verschil tussen een hele christelijke opvoeding en een a anderhalve maand een sinterklaas verhaal ophangen...

  • My-two-Pride-and-Joys

    Kijk, jouw ouders hebben je opgevoed in de waarheid waarin zij geloofden. Het kan natuurlijk dat je zelf anders bent gaan denken over de dingen die zij jou hebben geleerd, maar dat houdt dan toch niet in dat je ouders je belazerd hebben, omdat jij niet (meer) hetzelfde gelooft waar zij in geloven?
    Je hebt enkel een ander pad gekozen om al dan niet meer te geloven. Dat is ook waarom ik het niet helemaal kan rijmen. Voor mij ziet het er meer uit dat je gewoon je eigen pad hebt gekozen en dat dit voor jou logischer in elkaar steekt dan de manier hoe je ouders het zien. Maar goed, ik snap jou in die zin ook wel, dat ik ook niet koste wat het kost een verhaal te blijven volhouden als je zelf al weet dat het niet klopt. Ik hop dat je manier vindt die recht doet aan je eigen gevoel, en ook aan je kind. Lijkt me lastig. Hier een zoon van 6 die het nog heel leuk vindt en hoewel we nu langzaam aan wel vertellen dat het gespeeld is, gelooft hij op het moment suprême wel echt nog, zo leuk om te zien.

  • Umpire

    Voor je ouders is het waarschijnlijk ook de waarheid als christen en geloof alles wat er in de bijbel staat. Dat jij er anders over denkt of andere mensen het niet als waarheid zien, dat kan.

  • Tissie

    Ik kaats de vragen gewoon terug. Wat denk jij? Ik vind het hilarisch om mee te gaan in het Sinterklaasjournaal. Zo stond de schoen van de oudste (bijna 4) in het kippenhok🙈 Die van de jongste(1) hing aan de lamp. Die van mijn man bij mijn schoonouders en de mijne in de badkamer😂
    Mijn zoontje had niets door en kwam vet blij, mmaaamm, kom kijken er liggen allemaal pepernoten in mijn kamer! Dus ik daarheen, helemaal blij. Door naar de huiskamer, alle schoenen weg😱 toch wel verdrietig omdat er geen cadeaus waren. Totdat hij de schoen van zijn broertje vond. Piet had zich vergist.
    Toen belde oma dat er een schoen stond van zijn vader. Opa teleurgesteld omdat hij geen cadeau had dus mijn zoon heeft hem even uitgelegd dat hij dan wel moet zingen bij zijn schoen. Dan komt er wel wat in😂

    Ik geniet er nog maar van want ik was met 4 van mijn geloof af omdat ik het allemaal maar niet vond kloppen🙈

  • Raintje

    Wat leuk! Echt super dat je dit doet.

  • Lispeltuut

    Ik zeg meestal 'Wat denk je zelf?' En dan komen ze zelf met een verklaring.

  • Vlindermoeder

    Ik ben gek op Sinterklaas. Wat anderen hebben met Kerst, heb ik met Sinterklaas. Slingers, raamtekening, heel veel cadeautjes. De hele reutemeteut. Als niemand we had verteld dat Sinterklaas niet bestaat, dan zou ik nog geloven 😅 Dus ja, als mijn kind vragen gaat stellen zal ik iets verzinnen. Ik vind het gewoon zelf te leuk 🙈

  • Lama94

    Zulke versierde huizen zie ik hier ook in de wijk, zo gezellig!

  • Florien84

    Zolang mijn kind gelooft gun ik ze het plezier. Het is een kinderfeest. Ze vind het geweldig. Ik ga mee in haar beleving. Er komt een tijd dat het leven nog serieus genoeg wordt. Voor kinderen is de wereld enkel nog mooi. Als ze straks ouder zijn kunnen ze zich zorgen genoeg maken. Ik laat ze nu lekker kind zijn en genieten van de onbezorgde tijd.

  • BoyBoyBoy

    Hier is de oudste vier. Hij vraagt er nog weinig over. Maar wat hij vraagt probeer ik maar een beetje met mee te praten. Weet het ook niet zo goed en dat zeg ik dan ook.
    Merk dat ik vooral rond deze tijd het als chantagemiddel gebruik 😅 Dat vind ik vooral een slechte eigenschap van mijzelf, hahaha.. maar het werkt wel 😂😂

  • Charliecharlie

    Ik zou niet veel verder gaan dan gewoon “dat Sinterklaas de cadeautjes brengt”. Al die andere dingen.... die weet jij ook niet! Mijn ouders zeiden altijd “ik weet het niet... wat denk je?”. De fantasie van het kind is prachtig, je hoeft zelf geen hele toestanden te gaan verzinnen.

  • Mamivan4

    Ik kwam naar Nederland 14 jaar geleden ( toen zonder kinderen ) , ik weet noch heel goed uit mijn hoofd wat ik dacht toen ik voor het eerst zag aantocht van Siterklaas en zijn Pieten. Zou geweldig idee. De hele land doet mee voor de kinderen. Later pas kreeg ik te horen dat dit Nederlanse lange traditie is. Prachtige traditie. Wij vieren 6 december ,,Mikolajki,, . Na al die jaren groeiden mijn kinderen op met Nederlandse en met Poolse traditie mee. Zo vieren wij 5 december pakjesavond en 6 december versieren wij kerstboom, met het verhalen over ,,Mikolajki,, .
    Ik wist het niks over Sinterklaas en zijn aantocht, waarom zetten de kinderen schoentjes, en al die dingen. Ik had ook moeilijk om te alles goed te vertellen.
    Ik heb geen raad voor je, wou je alleen zeggen doe wat je hart zegt. Het is jullie traditie en vergeet het niet over, ook als je denkt ik heb het moeilijk mee.

Populaire topics
Populaire blogs

Babynamen zoeken

Jongensnamen | Meisjesnamen | Babynamen top 50