Onze dochter van 7 jaar maakt tegenwoordig een drama snachts...
Vannacht om 2 uur; mama ik hoor iets... dat is een auto schat ga maar slapen.. (ik terug naar zolder) Vervolgens staat ze binnen 2 minuten terug Onder aan de zolder trap; mama ik kan niet slapen. Waarop ik zeg het is 2 uur. Ga even liggen je valt vanzelf in slaap.. gevolgd door huilen, schreeuwen dat ik niet luister. Gillen krijsen stampvoetend deuren gooien en smeekbedes.... uiteindelijk papa boos om haar drama, en werd het nog erger... half 4 was het rustig genoeg in huis om de slaap voort te zetten.
Nu mijn vraag hoe hier in godsnaam mee om te gaan? Boos worden helpt niet, straf geven helpt niet. Rustig blijven helpt niet en negeren ook niet....
Het is logisch dat ze zo door het lint gaat.. zij geeft aan bang te zijn en jullie geven geen gehoor aan haar gevoel, dat kan heel frustrerend zijn voor kinderen.
Heel herkenbaar, het is ook wel even weer spannend misschien zit ze ermee dat de school weer gaat starten. Mijn ingeving snachts is altijd bij onze dochter van 6, als je wakker bent en slapen lukt even niet dan ga je maar even wat lezen tot je moe bent. En vooral maak niemand wakker, doet ze dat toch dan gaat haar nachtlamp uit haar kamer. Ermee dreigen werkt hier tot nu toe hihi gelukkig komt het maar enkele keren per etmaal hier voor en is het meer een voorteken van iets wat ze dwars zit qua veranderingen. Ideale tips heb ik niet behalve weinig tot geen aandacht aan schenken. Savonds als ze gaat slapen weet ze de regel van het lezen al dus geen discussies als het voorkomt in de nacht. Wel moet ik je erbij vermelden dat als ze het heet heeft eerder dit soort nachtelijke taferelen had en daar houd ik nu ook elke keer rekening mee. Door de hitte gaan ze eerder heftig dromen.
Heel herkenbaar, het is ook wel even weer spannend misschien zit ze ermee dat de school weer gaat starten. Mijn ingeving snachts is altijd bij onze dochter van 6, als je wakker bent en slapen lukt even niet dan ga je maar even wat lezen tot je moe bent. En vooral maak niemand wakker, doet ze dat toch dan gaat haar nachtlamp uit haar kamer. Ermee dreigen werkt hier tot nu toe hihi gelukkig komt het maar enkele keren per etmaal hier voor en is het meer een voorteken van iets wat ze dwars zit qua veranderingen. Ideale tips heb ik niet behalve weinig tot geen aandacht aan schenken. Savonds als ze gaat slapen weet ze de regel van het lezen al dus geen discussies als het voorkomt in de nacht. Wel moet ik je erbij vermelden dat als ze het heet heeft eerder dit soort nachtelijke taferelen had en daar houd ik nu ook elke keer rekening mee. Door de hitte gaan ze eerder heftig dromen.
Is een beetje lastig vind ik. De vraag is natuurlijk heeft ze 7 jaar lang prima geslapen en heeft ze in een keer een angstige periode of is het altijd al een probleem geweest. Als ze zomaar in een keer uit het niets zo bang is zou ik idd een heel goed gesprekje met haar aan gaan en proberen achterhalen wat haar angsten zijn. Of wat jullie eraan kunnen doen om het haar makkelijker of minder angstig te maken. Maar ik zou ze zeker niet bij je in bed nemen of zelf bij haar gaan liggen,want zo geef je eigenlijk toe dat er inderdaad iets engs is en jij haar daarvan wilt beschermen. Ik heb een zoontje met MCDD(soort van angsstoornis) toen hij klein was had die ook wel heel gekke fantasien,was super bang voor schaduwen. Hij was echt bang,het liefst had ik hem gelijk in me bed gelegd of was ik bij hem blijven slapen en me hart brak elke keer als ik hem angstig terug in zijn bedje moest stoppen, maar ik wist dat dat het beste was voor de toekomst. Wel altijd alles bespreken en met respect omgaan. Bij ons hielpen kleine dingetjes zoals de deur op een keertje laten, extra knuffel mee in bed enz. Maar nooit uit bedje laten gaan. Hij is nu 9,5 en slaapt nu helemaal apart boven, wil zelfs geen lampje meer snacht en wil perse zijn deur dicht,omdat hij vindt dat hij een grote jongen is Als ik nu zie hoe dapper die is geworden ben ik blij dat ik toen heb doorgezet. Maar probeer aub niet boos te worden, wel gewoon streng op je punten staan. In iedere geval veel succes, het zal vast allemaal goed komen
Ik zou hier heel snel korte metten mee maken. Dit is gedrag dat ik niet zou accepteren. Mijn oudste wordt ook wel eens wakker. Ik kom er dan aan. Troost haar maar maak ook duidelijk dat het snachts is en dat ik wil dat ze gaat slapen.
Soms is streng zijn gewoon nodig.
Ps ik heb wel gekeken naar wat mijn kind fijn vind. Ze slaapt nog steeds met haar projector die ze als baby ook had.
Als zoon van bijna 10 snachts wakker wordt dan is het eerste wat we tegen hem zeggen doe je muziek maar lekker aan. Knuffel geven. Licht volop aan. En zeggen dat hij altijd langs mag komen als er wat is. Ook benadrukken dat het niet erg is als je snachts even wakker bent en dat ook door alleen te liggen en muziek luisteren je goed uitrust . Dat is voldoende voor hem om zonder bij ons langs te komen weer in slaap te vallen. En ja ook een negen jarige heeft soms nachten dat hij bang is . En na een paar nachten gaat het weer beter . Gewoon laten weten dat je er bent voor ze . Ze weer even vertrouwen geven . Als hij wil mag hij ook even paar minuten tegen me aanliggen en dan weer terug naar kamer . Dus ik zou evt muziek aanraden . En je kan voor het slapen bv boekje slaapklets doen. Dan weet je een beetje wat er allemaal in dat kopie omgaat . Dochter van 12 spookt nu ook veel. Maar maakt ons niet wakker . Maar ik hoor haar veel in kamer scharrelen snachts . Dat Corona gedoe maakt veel indruk op ze en dan nog spanning om weer op school te beginnen in het groepje waar ze niet in willen zitten want alle vriendjes zitten in de andere groep. Het beginnen weer met sporten. De hele thuis situatie met gefrustreerde ouders . Afgezegde vakanties , groep 8 activiteiten en andere leuke uitjes .
Ik mis wel of het om af en toe gaat of echt drie/vier keer per week of vaker. Bij af en toe zou ik vooral veiligheid bieden en bij haar gaan liggen tot ze slaapt. Ik zou niet zo snel bij je in bed laten liggen, want dan heb je straks weer problemen met naar haar eigen kamer gaan. Wanneer het echt een gewoonte is geworden om zo aandacht te krijgen zou ik overdag echt goed uithoren wat hier achter zit, wat zorgt ervoor dat ze niet wil gaan slapen. Wanneer je een idee hebt waardoor het komt, kun je met z'n tweeën kijken wat een oplossing kan zijn. Ze is oud genoeg om met hulp echt wel meer te zeggen dan ik kan niet slapen. Succes en sterkte met uitzoeken.
Hier een zoon van 7 en een dochter van 2, die beide elke nacht aan het klooien zijn, mijn dochter is het ergste nog, die is nu al 2 nachten wakker, totaal slaap in die 2 nachten id hooguit 4 uur, en denk maar niet dat zr overdag gaat slapen, ik snap niet waar ze fe energie vandaan haalt, ik ben echr op aan het raken en zij gaat vrolijk verder naja vrolijk??? Tot er iets gebeurt eat haar niet zint, en dan begint het drama.. Ik leg ze wel beide on mijn bed snachts want heb echt geen zin in meer drama snachts, mijn man slaapr van ellende maar beneden de laatste dagen aangezien hii wel vroeg op moet om tw werken.
Het klinkt alsof ze jullie aandacht probeert te krijgen op een nogal dwingende manier. Maar daar kan wel degelijk echte angst aan ten grondslag liggen. Kinderen van 7 zitten midden in een sprong waarin het magisch denken overgaat in rationeel denken en daar hoort bij dat ze zich heel erg bewust kunnen worden van het feit dat niet alles door papa en mama met een toverstokje opgelost kan worden, dat dood ook echt dood is en dat je soms helemaal geen grip hebt op wat er gebeurt. Dat is in deze Corona-crisis extra eng. En misschien ervaart ze ook wel veel spanning omdat de wereld een beetje op z'n kop staat nu. Zorg dat ze overdag kan praten en haar hart luchten en blijf rustig aangeven dat 's nachts niet het moment is om veel heibel te maken. Misschien kun je samen met haar een plan bedenken wat ze kan doen als ze 's nachts wakker wordt en zich paniekerig voelt? Je hebt gelijk dat je haar niet als een peuter hoeft te behandelen, maar het is wel belangrijk dat ze zich gehoord voelt. Sterkte!
Vooral niet bij je in bed leggen en geruststellen. Dat gaat echt een negatieve spiraal worden waar je niet uit gaat komen. Daarbij is ze al wel oud genoeg om er overdag met haar over te kunnen praten. Je zou ook een nachtlampje kunnen kopen en een boekje, waar ze een bladzijde uit kan lezen als ze bang is of wakker word en onrustig wordt (of wat er ook gebeurt). Met de geruststelling dat het ook helemaal niet erg is om eens wakker te worden. Maar dat je gewoon in bed kunt blijven liggen tot je weer in slaap valt. En als je echt niet kunt slapen, dan mag je even je boekje gaan lezen (of iets anders wat bij jouw dochter past). Vooral in de nacht geen aandacht aan besteden!! Niet in gesprek of discussie gaan. Echt negeren en dit ook volhouden. Als ik dit zo hoor en jullie haar negeren en ze dan gaat schreeuwen en gillen, is het ook echt een vraag om aandacht. Dus probeer niet boos te worden. Want dan beloon je dat gedrag. Ook al is dat heeeeeel moeilijk. Hier ook ervaring met stiefdochter van 7 die zo'n periode heeft gehad. Tenenkrommend maar het gaat voorbij!!
Uhm wauw, ik leg mijn zoon en dochter echt wel bij mij in bed, mijn zoon heeft vreselijke nachtmerries waar hii nier uitkomt, en ziet dsn dingen die er niet zijn, hoe kan ok dat nou negeren als moeder?? Mijn kinderrn zou ik never nooit negeren en al helemaal niet in de nacht, hoe vervelend het ook is.
Waaw... echt dit gaat erover.. Misschien is het kind gewoon bang van iets? Nachtmerries? Echt angst? Tof dat jij je stiefdochter negeerde... Ik hoop dat ze jou nu ook negeert.
Ik zou gewoon even vragen of ze ergens bang van is of een nachtmerrie heeft gehad! En er echt in meegaan want ze denken dus dat dit écht is. Bv monsters onder het bed.. De monsters samen "wegjagen" van onder het bed,... Hier heeft mijn dochter van 7 schrik dat ze helemaal alleen is op haar kamer en dat het gaat branden.. Heb samen met haar de rookmelders gaan tellen in huis en vertelt dat ze altijd even tot bij mij mag komen als ze bang is! Ze voelt haar gerustgesteld en sliep direct terug...
Wow, meen je dat serieus? Ik word gewoon verdrietig van de manier waarop jij vind dat ze ermee om moet gaan 😳 Alsof een kind het niet verdient dat haar gevoelens serieus worden genomen. Ze is bang, zou jij het leuk vinden om genegeerd te worden als je bang bent?
Je kind is bang, en ipv boos worden is geruststellen een betere optie, en werkt dat niet lekker bij je nemen, mijn dochter van 10 is nog steeds bang in het donker of alleen te zijn, jij zegt dat ze niet bang is maar ik lees mama ik hoor iets....ze is dus wakker geworden van een geluid dat ze zelf niet herkend heeft, jij kan zeggen het is een auto, maar daarmee haal je niet meteen de angst weg.
Even een gesprek met dr aangaan straks wat er nou precies gebeurd is en waarom ze zich zo gedraagt als jij zegt dat ze niet bang is.
Hier lieten we de kinderen dan samen logeren . Of misschien wil ze op een kamer logeren die dichter bij jullie kamer is . Maar dus logeren bij broertje/zus werkt hier heel goed. Maak er een leuk Corona uitje van. Het heeft de afgelopen nachten gewaaid. Dat maakt ook extra geluid. Je kan je wel boos maken over gedrag maar dat werkt toch niet. Er zit vast angst achter. Misschien iets op tv of YouTube gezien. Ik zou ze een paar nachten samen laten slapen alsof het een vakantie in ern huisje is.
Ik nam/neem mijn kinderen bij me in bed als ze zulke momenten hebben. Op de dag praten.Ik zou in ieder geval in d3 nacht geen strijd aangaan. Al duurt het een paar nachten.
Mijn kinderen hebben ook soms een periode dat ze minder lekker slapen. Ik trouwens ook. Dat is toch niet zo gek.
Lastig hoor. Is er pas iets veranderd in haar kamer of iets anders? Behalve dan dat school natuurlijk anders is gegaan de laatste weken en de komende weken ook nog niet terug naar gewoon is. Ik zou proberen, hoe moeilijk ook, gaat 1x terug in bed te stoppen als ze roept dat ze iets hoort en daarna het drama gedrag negeren. Ook je partner in bed laten boven, extra uitdaging want beheer er naar eens een die de boel op stelten zet. Uiteindelijk krijgt ze niet de aandacht die ze zoekt een zal ze ermee stoppen. Maar ik zou voor dat alles eerst zeker willen weten dat er niet iets achter zit want als ze dit nu plots is gaan doen zou je toch een uitlokkende factor verwachten. Succes.
Ik zou overdag even een gesprekje voeren met haar, vraag haar wat er echt aan de hand is en leg uit waarom de nacht voor iedereen belangrijk is. Zoek samen naar een werkbare oplossing. Succes!
Erbij zitten totdat ze weer in slaap is gevallen? Of duurt dat echt te lang? Ik kan me wel voorstellen dat als je bang bent dat je dan moeilijk weer in slaap valt.
@ummh ze heeft een nachtlampje. En knuffels trapt ze niet in. Het is een hele slimme dame! En juist liefde geven. Als.je even op haar kamer blijft tot ze rustig is. Begint ze weer opnieuw zodra je weg loopt...
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (48) Verversen