Hoi meiden, Al heel lang niet online geweest omdat er eigenlijk een soort compleet gevoel was voor ons als gezin. Althans, dat dacht ik. Ik heb al 2 kinderen van 15 en 12 uit een eerder huwelijk, en samen met mijn huidige man een dochter van bijna 5. Mijn man is jonger (5 jaar dan ik) en we hebben na de zwangerschap van onze dochter besloten dat het goed is zo. Toen ik opeens 2 maanden geleden overtijd was, 3 weken. Door veel stress en familieomstandigheden. Na 3 weken wachten werd ik dan eindelijk ongesteld en belde mij man met het “goede nieuws”. Nu heeft hij mij afgelopen weekend bekend dat hij al een tijdje rondloopt met een gevoel dat hij nog graag een kindje wil en dus enorm teleurgesteld was door mijn goede nieuws. Hij hoopte zo dat ik zwanger was. En toen dacht ik.. ohh oke..hij heeft mij dus vrijdag een soort van gesmeekt erover na te denken, en ik kan het niet loslaten. Wat moet ik nou? Ik kijk vooral naar de praktische dingen, hoe doen we het met een auto, die slapeloze nachten en de verplichtingen allemaal weer. Ik weet niet of ik dat wel wil.. iemand eenzelfde ervaring gehad?
Wij hadden dit. Mijn man wilde wel een vierde, ik was na drie klaar. We hebben er regelmatig over gepraat, elkaars gevoel gehoord en elkaar de ruimte gegeven. Gekeken wat de tijd met ons gevoel deed. Bij mij is het gevoel niet veranderd, mijn man heeft zich kunnen neerleggen bij drie. Ongeveer een jaar daarna is hij zelf met het voorstel voor een sterilisatie gekomen, dus hij is echt om.
In mijn ervaring zijn praktische bezwaren helemaal niet waar het om gaat. Maar argumenten waarmee je je gevoel wilt valideren ofzo. Je mag het gewoon niet willen. Ook al heb je een extra kamer en een grote auto. En als je het wel heel graag wil en je hebt al die dingen niet, dan kom je daar ook wel uit. Kijk dus niet naar dat soort zaken, maar naar je gevoel. Wil je uitbreiding in je gezin?
Wat je nou moet? Nou moeten niets natuurlijk maar denk er over na. Dat is wat je man van je vraagt. Niet om meteen een knoop door te hakken. Voor alle praktische zaken is wel een oplossing vind ik. Het gaat om het gevoel.
Lastig hoor! Wat zegt je gevoel, echt vanuit je diepste binnenwereld, los van de prakt zaken. Wat maakt dat je man er zo naar verlangd? Hier precies andersom, ik voel nog een hele sterke wens en mijn man vindt het mooi zo. Ergens laat hij wel ruimte (over een paar jaar) want alles verkopen hoeft van hem ook niet. Maar het maakt wel dat ik er niet veel over heb, omdat ik het niet wil opdringen, geen spanningen ervan wil. Het houdt mij wel bezig, al zou het nu ook onverstandig zijn en ik nog zeker 6 maanden wil wachten. Jaren vooruit schuiven kan ook niet (ben halverwege 30) en dat vergeten mannen wel eens 😅
Lastig hoor! Wat zegt je gevoel, echt vanuit je diepste binnenwereld, los van de prakt zaken. Wat maakt dat je man er zo naar verlangd? Hier precies andersom, ik voel nog een hele sterke wens en mijn man vindt het mooi zo. Ergens laat hij wel ruimte (over een paar jaar) want alles verkopen hoeft van hem ook niet. Maar het maakt wel dat ik er niet veel over heb, omdat ik het niet wil opdringen, geen spanningen ervan wil. Het houdt mij wel bezig, al zou het nu ook onverstandig zijn en ik nog zeker 6 maanden wil wachten. Jaren vooruit schuiven kan ook niet (ben halverwege 30) en dat vergeten mannen wel eens 😅
Ja een beetje wel, alleen hier is het net omgekeerd. We zijn trotse ouders van 3 schattige jongens van (bijna 12, 10 en 5) en ik had graag ook nog een kindje gewild maar mijn partner heeft het gehad met kleine kindje en wil het zelf niet bekijken of bespreken voor hem is die tijd voorbij. Ik heb ook het gevoel dat mijn gezin nog niet compleet is en ik heb al geprobeerd om mijn verlangen opzij te schuiven maar dat lukt niet goed. Daarvoor heb ik ook al hulp ingeschakeld om alles een beetje uit te klaren. Ik vind het echt heel mooi en moedig dat je er over wil nadenken en het zeker wil bespreken, want waar je voor kiest is inderdaad voor iets belangrijk. Ik dacht altijd dat een man hier anders tegenover stond dan een vrouw, dus ik vind het ook mooi van je man dat hij dat durft toe te geven en met je wil delen. Zet alles op een rijtje samen en weeg alles goed af en volg vooral je hart, want dit rationeel bekijken lijkt beter en gemakkelijker maar is geen goeie raadgever en ik kan het weten. Ik wens jullie veel succes met welke keuze dat je ook wil maken, er is geen goede of foute keuze en ik denk dat je partner echt wel begrip zal tonen als je het toch niet ziet zitten en ga je er toch voor dan is je partner er zeker om je alle steun te geven die hij kan geven.
Ik denk zelf dat als je gevoel goed zit (en dat voel je dus wel of niet, zonder woorden eraan te geven) dat alle praktische zaken er niet toe doen, dan heb je voor alles wel een oplossing in je hoofd.
Dus op je vraag wat moet ik nou? , in elk geval het niet doen alleen voor je man. Je hebt drie kinderen gebaard. Je was opgelucht toen je niet zwanger bleek te zijn. Voor je man voelde dat anders dus het is logisch en goed dat hij het benoemt maar ook jouw gevoel hierin mag er zijn.
Je zou inderdaad de voor en nadelen kunnen bekijken, ook al begrijp ik heel goed dat jij niet nog een kind zou willen. Je hebt het immers al 3x gedaan en de jongste word nu meer zelfstandig. Ik zou met jouw leeftijd en kinderen ook nee hebben gezegd.
Gezien je niet weet of je het wil is er dus een twijfel? Wat voel/denk je als je naar de leuke kant kijkt? Voor (bijna) alles is een oplossing. Jouw man vraagt je om er over na te denken en hij zal het denk ik waarderen wanneer je dit inderdaad zou doen i.p.v. die deur dicht te gooien. Praat er open met elkaar over en weeg de negatieve met de positieve kanten af. Je hoeft het niet te beslissen over 1 nacht ijs toch, misschien denk je er over een paar weken of maanden wel anders over. En als dat niet zo is dan heb je je er in iedergeval wel voor open gesteld, voor (nog) een kindje gaan is niet zomaar wat.
Helemaal waar, zo sta ik er ook in.. ik hoef dit niet binnen een week te beslissen, maar idd mijn leeftijd (bijna 37) zet wel iets van druk op de ketel..
Begrijpelijk maar meid wat is nou bijna 37😉 36,37,38,39 maakt naar mijn mening niet zo veel verschil( hoewel er wel een kans is dat het wat moeilijker wordt). Maar ga hier geen keuze in maken onder druk van jouw leeftijd of de verlangen van jouw man, neem je tijd die heb je echt nog wel. Heb je niet iemand in je omgeving waar je ook mee kan praten hierover( iemand die neutraal is).
Hier was het ook altijd mijn man die eerst kinderen wilde en ook als eerste nog eentje wilde. Ik heb ook getwijfeld, maar ben wel met heel m’n hart terug overstag gegaan. Ik was wel nog heel jong dus leeftijd speelde geen rol. En onze dochter was ook nog maar 2 jaar. Nu zijn m’n kinderen 9 en 6 en geen haar op m’n hoofd dat eraan zou denken nog een baby te krijgen. Ook niet als m’n man dat nog zou willen. (Wat hij niet wil hoor) Dus ja je moet dit voor jezelf uit maken of je nog eens opnieuw wil beginnen.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (12) Verversen