Mijn zoontje van bijna 2 is echt verslaafd aan zijn speen. Hij heeft het 24/7 bij zich en maakt een enorme drama als ik het afpak. Zelf als hij naar de creche gaat heeft hij zijn speentje hele tijd in zijn mond ,bij de creche zeggen ze ook dat hij het absoluut niet wilt geven terwijl alle andere kindjes dat wel doen. Hij is dus de enige daar die het hele tijd bij zich heeft. Voor de moeders die nu gaan zeggen gewoon afpakken en laten huilen.. dat is super lastig als je als moeder al heel veel op je bord hebt en je je kind alleen door zijn tut te geven kan kalmeren..
Tut doorknippen met een schaar. Hierdoor kan hij niet meer tutten. Zo zal hij zijn tutje uiteindelijk niet meer willen. Werkte bij ons, alleen had hij hem zelf doorgebeten. Vanaf toen ook geen nieuwe gekocht. (Misschien ook wel geluk gehad dat hij hier geen drama van maakte). Maar je kunt het proberen
Je kunt ook beginnen met een uurtje, als hij lekker uitgerust is en aan het spelen is. Spreek je af dat hij hem weer krijgt na… drinken /eten of iets anders.
Mijn zoontje was ook verschrikkelijk verslaafd, vanaf 15 uur liep hij standaard met z’n speen. Hoe ouder hij werd en eigenlijk minder moe was, steeds later geprobeerd om z’n speen te geven en uiteindelijk later alleen in bed.
Maar lijkt mij dat hij eerst moet wennen dat hij ook af en toe zonder moet.
Met 4 jaar zei mijn zoon trouwens opeens… die hoef ik niet meer! En nooit meer om gevraagd
Wij in eerste instantie alleen in bed, vanaf 18 maanden, en overdag heel soms, toen alleen in bed vanaf 20 maanden, met 2 jaar en 4 maanden door verkoudheid kon hij überhaupt niet met speen door zijn neus ademen, dus heb ik de speen weg gelaten en daarna niet meer terug gegeven. Soms vraagt hij er nog wel eens naar, maar dat is omdat zijn broertje nu wel speentjes gebruikt
De dag speen was al eerder in de prullenmand gegaan zonder teveel drama.
Niet vervelend bedoeld maar wat wil je dan horen als je niet wilt horen om het speentje af te pakken? Ik zou toch wel beginnen met het speentje alleen nog voor het slapen te gebruiken. Dan maar even door de drama heen, in mijn ervaring zijn kinderen ook wel snel weer afgeleid door iets anders.
Ik zag laatst overigens ook een leuke voorbij komen op Reddit; iemand die helemaal van de spenen af wilde bij haar peuter. Ze pakte een leeftijd, 2,5 jaar bij hen dacht ik, en gaven aan dat je vanaf dan te oud was voor een speen. Maar van het ouder worden wel iets heel erg leuks gemaakt. Dus ze hebben er een tijd naar toe gewerkt, en het kindje was helemaal blij; die kreeg taart, er waren slingers, wat cadeautjes. Eigenlijk een soort extra mini verjaardag tussendoor, haha, zelfs de oma's/opa's hielpen mee dacht ik met cadeautjes. En de speen toen 'op de post gedaan' naar een baby die hem nodig zou hebben. Het kind was er goed op voorbereid, dus was vooral de eerste nacht dacht ik wat verdrietig, of zelfs dat niet, en het ging hartstikke goed. Zoiets zou ook nog kunnen? Als je er dan maar meteen helemaal vanaf wilt? Er gewoon een feestje van maken dat hij al zo groot wordt, en een letterlijk klein feestje voor hem organiseren.
Zoiets hebben wij ook gedaan, werkte ontzettend goed. Speen ingeruild in de winkel voor een knuffel. Ze heeft het er nog steeds soms over, was erg leuk. Nou had mijn kind sowieso alleen de speen in bed had. Dus misschien dat ik dat eerst als tussenstop zou inbouwen. Aan de andere kant heb je dan 2 x een lastige afkick-periode. En zorg dat je even geen andere grote veranderingen voor jezelf of je kind in die week heeft. Op de korte termijn is de onrust/verdriet misschien zielig, op de lange termijn is een scheef gebit en/of een afhankelijkheid aan dat ding zieliger. Kinderen kunnen alleen naar de korte termijn-behoeftes kijken, als ouder ben je verantwoordelijk om voor hen voor de lange termijn keuzes te maken. Hoe lastig dat soms ook is.
Zorgen dat je het aankan, en daarna regels gaan maken waar je je aan houdt. Zoals, speen mag alleen in bed, of alleen boven. Ik was au pair van een kindje, en hij was nog wel jonger, rond de 18 maanden hoogstens denk ik, en hij begon ook steeds meer zijn speen bij zich te dragen. Waar hij hem eerst meer 'toevallig' langer bleef dragen uit bed, begon hij er uiteindelijk echt naar te zoeken als hij hem even niet had overdag enzo, en hield hij hem zo veel mogelijk in, en kwam hij er praktisch alleen uit tijdens het eten. De ouders hadden het liever ook niet, dus de regel gedaan dat speen alleen voor bed was. Dat was even moeilijk. Ik gaf hem de optie zelf speen in zijn ledikant terug te leggen (getild vanuit mijn armen), en anders haalde ik hem zelf uit zijn mond, en tilde hem dan naar beneden, of in ieder geval voorbij het traphek bovenaan de trap die ik dan dicht deed. Dan kroop hij zelf naar beneden, of niet. Afhankelijk van hoe overstuur tilde ik hem de hele trap af en dan het traphek onderaan dicht. En dan gewoon mijn ding gaan doen, en misschien nog een keer herhaald dat speen op bed bleef, maar niet teveel aandacht aan het huilen besteed, misschien wel extra afleiding geprobeerd in te zetten wanneer het nodig leek, en dan kwam hij vanzelf kijken bij wat ik aan het doen was. Ik denk dat het een week geduurd heeft? Uiteindelijk legde hij het ook uit zichzelf terug zodra we naar beneden gingen. Een enkele keer probeerde hij het wel en kwam naar de trap met zijn speen nog in, maar dan gaf ik aan dat speen alleen voor bed was, en dan rende hij even snel op en neer. Als ik boven schone was weg ging leggen ofzo pakte hij zijn speen overigens ook, maar dan had hij hem voor 5 minuten hoogstens, en hij kon hem ook wel weer makkelijk terugleggen. Het traphek stond altijd dicht, zodat de optie van speen er beneden ook gewoon niet meer was. Hij kon er wel om vragen, maar er niet zelf bij. Overigens gaf ik ook aan wanneer hij hem wél mocht; met middagdutje! En dan als het bedtijd was hem dan ook herinneren aan speen. Het naar bed gaan ging daardoor wel een tijd extra goed, haha! Want dan was hij weer verenigd met zijn geliefde speen...
Hij had alleen soms een 'terugval' nadat hij ziek was geweest en zijn ouders hem de speen mee naar beneden hadden laten nemen en overdag in hadden laten houden. Dan was het weer even minstens een dag, meestal een paar dagen, even doorbijten. Hij reageerde dus niet goed op een uitzondering.
Misschien ook overleggen met de kinderopvang? Welke dag rustig is? Of welke dag ze een stagiaire hebben en dus een extra paar handen? En dat er vanaf die dag ook bij hen mee begonnen wordt?
Maar ik weet niet wat er allemaal speelt? Ik zou dus zorgen dat de situatie zo ideaal mogelijk is, maar er ook vrede mee hebben dat hij nooit helemaal ideaal zal zijn. Zorg misschien ook voor back up, zodat je er een dagje tussenuit kan bijvoorbeeld, of zelfs maar een paar uurtjes, wanneer het zwaar wordt. En dan doorbijten. En de regel zo duidelijk mogelijk maken, en zorgen dat er ook geen keuze is. Peuters reageren niet altijd zo goed op grijs, dus zou beginnen met duidelijk zwart-wit. En daarna kijken of grijs ook kan, maar er rekening mee houden dat afwijken zorgt dat je weer even 'opnieuw' moet beginnen.
Wij hebben 3 kids. Kind 1 speentje gehad rond 2 jaar speen weg. Zelf weggegooid. Kind 2 mega verslaafd aan de speen net als jou kindje. We hebben dat gewoon zo gelaten. Vast niet dat ze op haar 18e nog een speen had. Toen werd ze 3 gezegd dat het met Sinterklaas mee mocht. En bam speen weg. Dus ik verwacht dat het goed komt. Kind 3 wilde geen speen.
Je hebt heel simpel 2 keuzes: of zo door gaan of met de speen stoppen met een boos/ontevreden kind als gevolg. En dat stoppen zie ik eerst in overdag en dan.in de avond. Ik heb geen speen kinderen, wel 1 met een duimpje. En ik denk dat het nooit uitkomt wanneer je ervoor kiest om te stoppen. Maar ik denk een paar dagen als je doorzet, dat het dan uiteindelijk ook beter zal worden. Ik vind 2 jaar nog wel meevallen.. ik vind 3 alweer anders.
Ik ben dan echt hard denk ik.. maar hier heb ik de speen op een gegeven moment afgepakt. Tja was even niet leuk. Maar een kind weet zelf niet wat goed voor hem is, daar ben jij als ouder voor. Dan maar even huilen. Ook dit is ouderschap
Lastig. Mijn professionele mening zou zijn, stoppen met de speen overdag, iets van vervangen geven en volhouden. Mijn moeder-mening zegt: zorg dat je uitgerust bent, dit samen met je partner /crèche kan doen zodat de kans op slagen (volhouden) groter wordt. Ik begrijp goed dat je er als een berg tegenop kan zien als je al op je tenen loopt. Wat misschien nog wel goed is om te bedenken: soms kan je vooraf bedenken dat het heeeel moeizaam zal gaan, maar valt het toch mee. Soms kan je kind je positief verrassen:) Probeer het uit te leggen waarom het gaat veranderen. Dat ze nu groot is en iets moois mag uitzoeken ter vervanging. Dat de speen voor een kleine baby is. Ik noem maar wat.
Ik zou goed afwegen in hoe verre je de tijd, ruimte en energie hebt om er iets mee te doen. Als dat niet teveel is en je die energie beter in andere zaken kan steken om iets meer uit standje overleven te komen, dan zou ik t laten. Als je het aangaat moet je consequent en standvastig zijn. Mocht je het aan willen gaan, begin met een vast moment waarop de speen niet meer gebruikt wordt. Daarbij zou ik observeren wanneer hij de speen het minst gebruikt, in zijn mond is nog niet echt gebruiken met soppen enzo. Als dat ene moment goed gaat, een ander moment erbij pakken, zo kan je het steeds verder uitbouwen. Onze zoon heeft m alleen in bed, elke ochtend gooit hij deze terug in bed en zwaaien we erbij, zeggen tot straks. Misschien kan zo'n ritueel ook helpen. Sterkte met de situatie en wat niet gaat gaat niet. . . Onze dochter is zo verzot op haar vingers, sopt heel veel, maar die kunnen we ook niet zomaar verstoppen of afpakken. Ze heeft een aardige overbeet, was al van baby af aan, maar dat soppen verbetert het niet. Maar hier ook zoveel stress en ziekenhuis bezoeken ernaast dat we accepteren dat het een beugel gaat worden. . .
Hoeft ook niet lelijk te zijn, maar kan ervoor zorgen dat de boven en onder kaak niet goed op elkaar aansluiten. Dit zou ook eet problemen met zich mee kunnen brengen, zoals de kiezen niet goed kunnen malen doordat de vlekken niet op elkaar aansluiten.
Ik denk ook langzaam afbouwen.. en consequent blijven. Makkelijker gezegd als gedaan natuurlijk.. Heb je toevallig een aantal dagen achter elkaar vrij? Dan is dat misschien een goed moment om er een begin mee te maken.
Gewoon even laten .. als je de energie hebt om het aan te pakken dan begin je met kleine stapjes. Alleen in bed bv. Mijn vierde heeft ass en haar speen was haar crutch zeg maar. Dus voor alles waar ze stress van kreeg ( overvliegende vliegtuigen, grasmaaier, pijn, speelzaal) wilde ze dat ding als steun. Ze lispelt nu wel en ik denk dat de speen daar een groot aandeel in heeft. M’n vijfde mag hem al een tijdje niet meer buiten bed. De vierde moet echt logopedie nu. Dus , als je beetje moed verzameld hebt , toch aanpakken. Maar als je nu even aan je Max zit, niet overhoop halen. Oja en mn vierde huilde heel erg veel door overprikkeling. Snap je best, toen ze helemaal vd speen af moest heb ik nog regelmatig gedacht had ik dat ding nog maar 🤣
Ik zou het toch aanpakken, want hoe langer het duurt hoe vaster dit wordt. Het is sneu, maar die verslaving heeft hij omdat hij hem altijd mag en daardoor aangeleerd heeft dat hij hem nodig heeft. Maar de zuigbehoefte is al lang weg, dus het is nu gewoonte, gewenning. Goeie nieuws is dat je dat kunt proberen te vervangen met iets anders. Een vaste knuffel bijvoorbeeld. Pak altijd en overal die knuffel er bij (troosten, voorlezen, onderweg, voor de tv, in bed) tot hij die ook leuk vindt. Dan vaste momenten invoeren waarop de speen wel mag en dus ook waarop het niet mag (knuffel mag wel altijd) en dat consequent volhouden. Momenten zonder speen opbouwen, tot je zit op alleen nog in bed hebt en dan ook dat afbouwen. Vraagt alsnog veel doorzettingsvermogen van jou, als je grenzen stelt moet je daar ook consequent naar handelen
Lastig zeg! Je wil je kindje z’n veiligheid ook niet afnemen… maar dit belemmert wel z’n ontwikkeling. Ik zou hem uitleggen dat speen alleen voor in bed is (en bij pijn als je daarachter staat). Op het moment dat hij opstaat en uit bed komt, de speen ruilen voor een knuffelvriendje, bijtketting of iets anders fijns voor overdag. Als het hem lukt om hele dag zonder de speen te zijn geweest (op z’n slaapjes na natuurlijk) een sticker plakken (of snoepje) als een beloningssysteem. Mijn zoontje had er nooit problemen mee, speen was alleen voor in bed maar nu hij vaak moe is huilt hij er ook vaak om overdag, zo lastig! Ik knuffel hem dan en leidt hem af met een boekje of even een rugmasage. Vraag om speen is vaak een vraag om ontspanning of veiligheid. Gewoon maar laten huilen zonder iets anders te bieden zou ik ook niet doen🤭 Maar wel volhouden! Anders lukt het niet.. de nieuwe regel mag op liefdevolle manier aangewend worden (:
Bijvoorbeeld maar een aftel vel met stickers plakken dat je naar een moment werkt. Zoals een bepaald moment er af en dan steeds verder uit bereiden. Als jij bepaald als ouder er klaar mee te zijn betekend dit niet ook voor het kind. Ook stampij maken logisch het is een veiligheid voor hem en iets wat hij altijd gewend is. Dus oa een andere associatie creëren gedurende dag.
Mijn dochter kreeg nog 2x Bv is 2,5 en in een maand volledig afgebouwd zonder traan.
Hier is het vanaf 1 jaar zoveel mogelijk alleen in bed. De middelste is net volledig van de speen af en kreeg een kadootje als hij een week zonder speen sliep. Ik zou het in fases doen, dus eerst overdag zonder speen met beloning en dan even laten rusten, als eerst overdag er maar af is zodat hij kan oefenen op zijn spraak.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (40) Verversen