mijn ouders komen uit een andere stad. 15 jaar voor mijn geboorte zijn ze verhuist naar hun huidige woonplaats waar ik ook ben blijven wonen. Ik kwam niet vaak in hun oude stad. Wat familiebezoek, of we gingen er een museum bezoeken, een dagje winkelen etc. Ik ben er dus wel regelmatig geweest maar echt niet heel vaak. Ik heb er sowiese nooit gewoond. Maar elke keer als ik er ben, en tegenwoordig (grootouders overleden) is dat eens in de paar jaar, voelt dat zó vertrouwd en zó als thuiskomen. Inmiddels zijn er steden waar ik vaker kom, maar die hebben niet dat effect op mij als de geboortegrond van mijn ouders. Ik houd van mijn huidige woonplek, zou niet willen verhuizen, maar ik blijf het gevoel van thuiskomen houden bij die stad.
Herkennen meer mensen dat? Zijn dat je 'roots' die je voelt? Kan dat, of is het meer omdat ik weet dat de jeugd van mijn ouders daar afgespeeld heeft?
Dat gevoel van echt thuiskomen heb ik ook, met de stad waar ik ben geboren en opgegroeid.
Intussen heb ik op diverse plaatsen gewoond voor langere tijd, en merk dat er op elke plek wel een zekere 'sense of belonging' ontstaat. Niet altijd even snel en.op dezelfde manier, maar toch. Als je ergens langer zit schiet je vanzelf wortel.
Ik heb dat met 2 plekken. 1. Een gebied buiten het dorp waar ik ben opgegroeid. Als ik daar loop of fiets overvalt me het gevoel van ( al eeuwenlang) "thuiskomen" . Er staan geen huizen. Bepaald landschap ( o.a houtwallen) in de Friese wouden. 2 Van jongs af trok Schotland mijn aandacht. Een bepaald gevoel wat ik niet uit kan leggen. Paar jaar geleden hoorde ik, dat ergens in de familielijn een Schotse soldaat zit.
Ik voel me thuis in Amerika. Heb er jaren gewoond, er liggen zoveel mooie herinneringen. Denk dat het vooral met herinneringen te maken heeft. Dat hoeven er niet perse veel te zijn, maar als de ervaringen grote indruk hebben gemaakt denk ik dat je het thuisgevoel krijgt.
Ik heb dat met de stad waar we nu wonen. Mijn familie van mn moederskant komen daar vandaan en wonen daar nog bijna allemaal. Zelf ben ik in een andere stad geboren en opgegroeid. Maar ik heb altijd gezegd dat ik naar deze stad wilde toe verhuizen en voelde me altijd thuis komen als ik er weer was. Nu wonen we er sinds een jaar en is ons dochtertje ook in deze stad geboren.💜
Ik heb dat met Amsterdam, heerlijk, maar ben er ook vlakbij geboren, alleen ben ik met 4 jaar verhuisd naar een ander deel van Nederland. En verder voel ik me thuis in de UK, zelfs wel over nagedacht om te emigreren ooit. Ik blend in, een oudere vrouw vroeg me de weg in York.
Denk ook het laatste...ik heb dat met England... Had er gewoon iets mee. Ben tweetalig met Brits accent en ook al lachte mn klasgenoten mij uit was er toch trots op. En vorig jaar na voor de lol zo'n my heritage dna check te doen ( was dr eerst niet zo happig op... privacy etc) blijken mn roots terug te gaan naar Engeland, Bath en omgeving, rond de tijd dat Jane Austen Daar ook woonde...wie weet kende ze elkaar. Gasten die te googlen zijn met schilderij en of foto😯 zo bijzonder
Ja herkenbaar, ik heb dat met rotterdam, heb er vroeger gewoond, mijn familie komt er vandaan/woont er. Ik vind het heerlijk die stad, hoe ze praten etc. Maar woon nu in zeeland, en zou hier niet weg willen, kids kunnen heerlijk spelen, woon onder aan het strand, veel bos etc. Ik hou van de rust om te in te wonen, de drukte zoek ik graag op. Maar heb het helemaal dat gevoel wat jij beschrijft met spanje, ik ben daar geboren, me vader was spanjaard, ik heb die nationaliteit ook, zodra ik daar aan kom, dan ben ik thuis, ik hou van die cultuur, (al maken ze me ook gek soms qua dingen regelen haha) het eten, de muziek , de taal.... i love it.
Ik heb de eerste 5 jaar van mijn leven in een grote stad gewoond. Maar elke keer als ik daar kom voelt dat inderdaad als thuis komen. Ik zal inderdaad niet verhuizen naar je gevoel is herkenbaar.
Ik heb dat met het noorden van Rotterdam... Mijn moeder komt ervandaan... Naast dat ze me altijd vertelde over haar jeugd en haar verbinding met de stad, heb ik er ook fijne herinneringen aan. Door het vele logeren, de gezelligheid van familie . Maar ik merk ook dat het mij een prettig gevoel geeft als ik er ben. Ik denk door de herkenning: het licht is er anders dan waar ik woon, de geur en ook de mensen begrijp ik...de humor... bekende tongval...Dat heb ik waarschijnlijk via mijn moeder gewoon meegekregen... Niets zweverigs...maar gewoon doordat zij daar gevormd is, herken ik de cultuur ofzo...
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (12) Verversen