Heey, Ik ben nu 24 weken zwanger en ik voel onze dochter al heel fel bewegen. Het is duidelijk te voelen van de buitenkant en soms ook al te zien. Maar mijn partner heeft geen interesse om te voelen of te kijken en als ik hem vraag om eens te voelen zegt hij dat ik hem niet onder druk mag zetten. Hij wil onze meid wel heel graag, want hij praat over wat hij allemaal wil doen als ze geboren wordt enzo. Maar nu wil hij geen band scheppen en ik vind dit ongelooflijk spijtig. Het is ons eerste kindje en ik vind die bewegingen zo speciaal en wil dit delen met hem. Maar hij heeft geen interesse.... Nog mamas die dit herkennen? En hebben jullie tips hoe ik hier mee om kan gaan? Alvast bedankt!
Ja mijn man had dit ook bij ons (eerste) kindje. Hij vond het een beetje alien achtig als onze zoon bewoog in mn buik, ik vond dat toen heel jammer en verdrietig. Ik had dan ook het gevoel alsof ik al die speciale momenten alleen meemaakte en een band aanging met ons kind. Het voelde voor hem ook nog niet echt "echt". Hij zei dat dat vast kwam als ie geboren was, en dat klopte ook. Vanaf het moment dat J geboren is, is mijn man verliefd geworden. Uren was hij met m in de weer, zat verliefd naar t hoopje mens te staren haha! Kan dus echt goed komen, maar is voor nu niet leuk voor je... Achteraf hoorde ik dat veel meer mannen dat zo voelen.
Zou zeggen ; laat het los. Vond het ook erg jammer dat ik dit altijd aan hem moest vragen , was inderdaad bang dat die connectie anders was. Die connectie is anders , en dat mag. Het komt vanzelf als je kleintje geboren word/is. Vanaf het moment dat ze geboren was, (thuis, voor de tv. Zonder vk ,) is hij SUPER betrokken bij haar. Deed zn shirt uit , nam dr op zich . (Ik lag naast hen Mn placenta uit te persen haha!) Ging helemaal natuurlijk. Ik dacht altijd dat ie het eng zou vinden , of vies . Dit was helemaal niet het geval .. Voor een man moet het vaak tastbaar zijn, voelt soms eenzaam maar dat is niet anders . Het komt goed 😘😘
Ik liet mijn man ervaren wat ik voelde door als we slapen achter hem te liggen, achterste lepeltje zeg maar. Dan voelde hij de baby door mijn buik heen tegen zijn rug bewegen. Niet op commando of omdat ik het vroeg maar gewoon als we lekker lagen. Dit kon hij niet negeren.
Mijn man had dat gedurende de zwangerschap ook niet echt hoor. Geen desinteresse maar hij ervaart het gewoon anders. Hij is heel nuchter en voelt tijdens de zwangerschap nog niet echt een band met de baby. Als vrouw voel je de baby dus dat is ook wel anders natuurlijk. En het scheelt ook wat voor type je man is denk ik. Hij is een heel betrokken en liefdevolle vader naar zijn kinderen. Tijdens de zwangerschap vond ik het ook wel eens jammer dat hij niet hoefde te voelen aan m’n buik, maar is dus helemaal goed gekomen.
Mijn vriend is een suuuuuper leuke en betrokken vader voor onze 3 kinderen. Maar tijdens de zwangerschap was hij ook niet erg geïnteresseerd. Voelde nooit uit zichzelf aan mijn buik enzo... hij heeft gewoon niet zoveel met zwangere buiken. Jammer, maar is later dus helemaal goed gekomen.
Mijn man was ook wel een beetje zo. Vond ik zo teleurstellend, maar kwam na de geboorte helemaal goed. Sommige mannen hebben niks met een zwangere buik.
Ik voelde die behoefte ook heel sterk om de bewegingen van de baby te delen met mijn man. Hij vond het vrij onwerkelijk. Ook niet tastbaar. Ik moest altijd vragen of hij wilde voelen en eigenlijk was het antwoord altijd wat onverschillig. Hij zei ook regelmatig dat het voor hem pas echt begon na de bevalling. Wij vrouwen moeten gewoon genieten van deze 9 maanden voorsprong. Trek je er niet teveel van aan. Lekker genieten van de beweging in je buik. Ik vond dat fantastisch.
Hij mag toch zelf kiezen hoe hij eem band wil opbouwen?? Dat doet hij nu door erover te kletsen. En jij ook op je eigen manier. Is toch helemaal prima. Dat moet jij gewoon accepteren.
Mijn vriend geeft er idd minder om als ik de beweging of hartje luisteren. Heb gevraagd hoe komt dit, hij zegt voor hem is het anders en nog niet tastbaar, en dat het niet weg neemt dat hij staat te springen tot ze er is. Hij is de kamer gereed aan het maken en op andere vlakken is hij er druk mee bezig.
Ik heb het naast me neer gelegd wij voelen het en dragen het, en mannen zijn over algemeen wat nuchterder. Hij gaat weg en komt thuis en zegt hij Lieve.... (de naam), en vraagt hoe is het met haar vandaag. Ach hij doet genoeg alleen niet wat ik allemaal doe en moet dat nee, ze is voor hem net zo gewenst als voor mij 😊
Mijn vriend voelt vaak stiekem als ik slaap, zodat die een band met haar alleen kan maken. Wanneer ik hem vraag te voelen, doet die het wel ook uit zich zelf. Maar hij vindt het zelf niet zo interessant omdat hij het heel anders voelt als ik het voel. Dat is de reden dat hij niet heel vaak wilt voelen.
Had mijn vriend ook hoor. Hij keek wel als ik zei kijk eens hoe ze schopt en als we dab op bed lagen dan deed hij zijn hand er uit zichzelf wel op maar als ik op de bank lag en hij zat op de stoel dab kwam hij er niet speciaal voor haar mij toe. Maakt mij ook niet uit want hij is nu zn dochter geboren is hartstikke gek op haar. En dat is t belangrijkste.
mijn man vond het vreselijk vies om de baby te voelen (bewegen) of nog erger om mijn buik te zien bewegen. ik vond dat ook best jammer maar je kan iemand ook niet dwingen om dat wel leuk te vinden natuurlijk. het is echt wel het belangrijkste dat hij jullie kleine meid straks als ze geboren is wel leuk vind. nu is dat voor hem trouwens ook nog heel onwerkelijk
Hier ook hoor , mijn man vind het geweldig dat we nog een kindje mogen krijgen maar hij ervaart het gewoon anders zegt hij. Hij heeft een keer gevoeld maar dat is genoeg 😅 maakt mij niet zo uit , ik weet dat zijn beleving anders is. Hij vind het pas echt worden na de geboorte en is dan ook volop betrokken. Nu ook hoor en hij is er goed alert op dat het goed met mij gaat maar ja dus niet betrokken dmv contact maken met de baby in de buik 😅😉
Je leest het al.. Dit is de reden dat vrouwen zwanger zijn, en niet de mannen . Voor mannen is de zwangerschap gewoon heel anders. Denk dat er weinig mannen zijn die de hele dag aan de buik willen voelen of over baby's willen praten. Gewoon zelf lekker genieten.
Hier ook niet hoor. Nu voor de 4de keer zwanger. We kunnen er open over praten en ik veroordeel hem niet. Hij vind een zwangere vrouw ook niet aantrekkelijk en ik kan hem dat niet kwalijk nemen. Ik ben blij dat hij erover praat. Hij heeft ook niet veel met heel de babyfase maar doet veel met onze oudste kinderen. Hij bouwt treinsporen met ze, lego etc. En dat werkt prima zo bij ons. Ik doe de zorg en hij hey entertainement. Jullie vinden heus je weg er wel in. Geef het tijd. Een man denkt ook anders dan een vrouw. Ik voel aan andere dingen dat hij veel respect voor me heeft en me graag ziet.
Mijn man had ook weinig met de zwangerschappen. Ik pakte soms zijn hand en legde die op mijn buik. Echo's vond hij wel bijzonder. Pas toen onze zoon geboren was voelde hij zich vader. Hij was helemaal ontroerd bij de bevalling en heeft in de kraamtijd bijna alles willen doen. Bij mannen begint het meestal pas bij de geboorte van een kind, daarvoor is het nog te abstract. Maak je dus geen zorgen.
Mijn man houdt er ook niet van.. toch is hij de meest fantastische papa die er is. Hij vind alles wat in een lijf zit (organen bloed e.d.) echt om van te spugen de aansteller 🤣. Hij voelt heel af en toe als ik het vraag maar verder liever niet, hij vind het maat een eng idee dat hij alles voelt bewegen. Zegt altijd als hij een vrouw was hij echt alleen maar zou spugen omdat het hem zo naar lijkt dat er iets in je buik beweegt🤣
Veel mannen hebben er niets mee. Hier ook niet, hij voelde wel eens, maar voor hem was het duidelijk anders. Ik was natuurlijk 24/7 zwanger, hij niet. Voor hem was het niets iets vanzelfsprekends, en wat ontastbaars. Je moet het niet zien als dat hij nu geen band wil scheppen, dat is niet zo, want hij praat over haar zeg je. Ik denk dat je moet realiseren dat je niet ‘samen zwanger’ bent. Jij bent zwanger en hij ervaart het niet zoals jij. En dat mag je denk ik ook niet van hem verwachten.
Mijn man had daar ook niets mee en ik hoor dat veel mannen dat zo hebben. Voor jou is de zwangerschap totaal anders dan voor je man. Hij staat maar aan de zijlijn als het ware. Maak je hier niet te druk om. Als straks jullie kindje geboren is, is hij vast een superpapa.
Mijn man voelt ook niet de hele tijd aan mijn buik. Wel is hij aan het kijken voor loopfietsen en zelfs als voor een saxofoon haha! Voor mannen is het allemaal heel anders. Als we 's avonds in bed liggen en hij legt zijn arm om mijn buik, dan voelt hij haar wel vaak en dat zegt hij dan ook. Ik weet zeker dat hij straks de allerliefste papa is die onze dochter zich kan wensen, maar het is nog heel onwerkelijk voor hem.
Mannen kunnen vaak nog niet van iemand houden of een band scheppen als ze die persoon nog niet kennen. Zij voelen het kindje ook niet groeien in hun buik. Als vrouw verwachten we ook dat een man op dezelfde manier van ons kindje houdt als wij. Maar iedereen heeft een andere manier van liefde uiten.
Hij maakt alleszins toekomstplannen en lijkt ongeduldig te wachten op haar komst. Dus ik denk dat het wel goed zit 😊
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (26) Verversen