Ik heb even een lastige situatie en zal het proberen zo goed mogelijk uit te leggen in de hoop wat tips of mensen die het herkennen en weten wat eraan te doen
Ik en mijn vriend zijn 3 jaar samen en ik heb een dochter v 8 die inmiddels goed gewend is aan hem. De band met haar vader en ons is ook goed. 5 weken geleden hebben wij een dochtertje gekregen en vanaf dat moment gaat het slecht met mijn oudste :( ze is ben ik bang een slaapprobleem aan het creëren Ze slaapt nu al bijna 5 weken super slecht en loopt tot middennacht te sproken, hierdoor ook gezondheidsproblemen door te weinig slaap en al veel school gemist en als ze er is lage cijfers We leggen haar gewoon rond 20 uur net zoals normaal op bed en betrekken haar Overal bij ook kwa de baby en denken echt wel aan de oudste Maar zodra ze in bed ligt begint het rekken Ik wil nog water, ik moet nog plassen, nog een kusje, stiefvader moet nog extra kroel Komen geven etc, hier ga je dan nog in mee maar iedere 15 min is het wat.. buikpijn, hoesten, kusje, kroeltje, kan niet slapen, ik schrik etc en dat blijft dan maar doorgaan en geven middennacht worden we vaak ook echt boos op der maar dan word alles alleen maar erger en begint ze te krijsen om Aandacht (kus kroel v mij en Mn vriend steeds om en om) die ze dan niet meer krijgt maar word iedere keer meer en merk aan mezelf dat het me sloopt en ik het haar kwalijk ga nemen dat Mn kraamtijd hierdoor behoorlijk verpest is Ik kan voor mijn gevoel gewoon geen leuke mama meer zijn en ben op Weet gewoon niet meer wat te doen en wat wel of niet goed is :( herkent iemand dit? Tips??
Je geeft aan dat je al consequenties er aan hangt, maar dat die allemaal in de verte (de volgende dag iets wel of niet mogen, wel/niet naar de Efteling mogen in de vakantie). Plaats de consequenties in dezelfde avond. Geef haar een limiet bijvoorbeeld, dat ze 3x iets mag vragen en geef aan dat de rest anders genegeerd gaat worden bijvoorbeeld. En ondanks gillen en krijsen je hier aan houden. Dat je haar wel naar bed nog brengt als ze er uit komt, maar na 3x gebeurt dit zonder geklets van jou kant, en verlaat je de kamer weer zodra ze er in ligt. En dat ze zelf drinken kan pakken, en naar de wc gaan. Neem het duidelijk door wat je verwacht, hoe ze zelf dingen op kan lossen (als ze hoest bijvoorbeeld slok water nemen, zelf naar de wc gaan), zodat ze die 3x alleen gebruikt als het ‘echt’ nodig is. Wat eerst waarschijnlijk niet zal gebeuren, maar hopelijk pakt ze dit na een paar avonden snel op. Mocht ze het gebruiken om langer op te blijven doordat ze het wil gebruiken voor een heel gesprek, om maar wakker te blijven, geef dan een tijdslimiet aan. Dat je na bijv. 21u of 22u ook geen verzoekjes meer aanneemt, of ze nou al 3x wat gevraagd heeft of niet. En ongeacht het verzoek, als ze al aangeeft ziek te zijn, doe dan minimaal checken bijvoorbeeld zonder kletsen en kroelen. Anders ‘escaleren’ de smoesjes om toch maar aandacht te krijgen.
Wat bij ons trouwens nog hielp, al was mijn dochter een stuk jonger, was benoemen dat de baby geen baby blijft. Hij gaat groeien en wordt steeds sterker en dan kan hij ook bij ons aan tafel een broodje eten en zijn melk drinken. De baby krijgt toch best vaak een voeding en dat is wat ze zien, de baby die veel tijd alleen met mama heeft. En dat voelt voor jou misschien niet zo omdat dochter alle aandacht opeist maar dat is zoals je zelf ook zegt de negatieve aandacht. Praat erover met haar en benoem dat je snapt dat het lastig voor haar is.
Ik zou juist minder je best doen haar overal bij de betrekken en kijken wat ze zelf aangeeft. Wil ze helpen prima maar ik zou het niet extra stimuleren. En misschien heb je het al wel geprobeerd maar je zou ook eens met haar kunnen praten over waarom ze dat doet.
Nee ik herken het niet , althans ja mijn dochter van 9 heeft er af en toe ook wel een handje van om met smoesjes naar beneden te komen maar ben dan heel duidelijk tegen haar en leg haar uit waarom ze niet tig keer naar beneden mag komen. Ze is toch oud genoeg om alles te begrijpen en leg haar dan ook goed uit hoe het voor jullie is mag best je emoties laten zien , ze is 8 dus dat moet ze begrijpen en zich niet gedragen als een klein kind ( sorry als dit hard klinkt ) maar zolang jullie er in mee gaan zal de situatie niet veranderen ben ik bang.
Aandacht apart voor het slapen is helemaal goed maar daarna duidelijk zijn nu is het mama en papa tijd ( en baby ) grenzen aangeven is zo belangrijk.
Mijn bonus dochter is 9, en zij had er ook een handje van om 36x dr bed uit te komen. Ze heeft ADHD en dat gebruikt ze ook makkelijk in haar voordeel Bij haar moeder zegt ze bijvoorbeeld als ze naar bed moet dat ze zo druk is in haar hoofd en dus niet kan slapen. Dan mag ze van haar moeder bijvoorbeeld gaan tekenen op haar kamer. Mijn vriend en ik doen dit bewust niet omdat het dan een makkelijk excuus wordt om iets anders te gaan doen dan slapen. Wij handelen alles af beneden, en als we mee naar boven lopen krijgt ze alleen een kus en een welterusten. Beneden mag ze nog dr laatste vragen stellen en dr laatste mededelingen doen en dan is het ook klaar. Vaak laat ik haar ook kiezen beneden: of nu naar bed en een kwartier lezen, of over een kwartier naar bed en dan zonder zeuren slapen. Bij ons gaat het super, ze komt nooit meer naar beneden en alle nutteloze vragen krijgen we ook niet meer. Ze gaat ook gewoon vaak alleen naar bed, dat kan ze prima. Ik heb soms het idee dat kinderen nogal betutteld kunnen worden, en ze zijn heel gehaaid en maken daar makkelijk gebruik van.. ( ik wil hier overigens niemand mee voor het hoofd stoten, iedereen heeft zijn eigen opvoedstijl..)
Ik lees heel veel herkenning. Hier dochter van 8 en een baby van 3.5 maand. Toen baby zou oud was als Die van jou ook erg dwarse dochter van 8. Niet alleen met naar bed gaan. Wij hebben qua bed af gesproken geen smoesjes meer. Dat wordt genegeerd. Ook zijn er dagen geweest dat ze echt bang ofzo was althans zo leek het. Matras uit haar kamer en bij ons in de kamer op de voorwaarde dat ze geen geluid maakt. Idd niet te veel erbij betrekken en af en toe iets doen zonder de baby, maar dat doe je ook. Het is zwaar ik beaam dat, je bent er zelf ook 8 jaar uit geweest, maar dochter heeft hier ook niet om gevraagd en moet wennen aan het delen van aandacht en een nieuw mensje in huis. Wordt ze echt ziek dat ze niet naar school kan? Probeer haar in haar ritme te houden. Hier zei ik steeds gisteren wilde je niet slapen dan ben je nu moe Ja, maar je komt uit bed en gaat naar school. Probeer uit haar te krijgen waar ze mee zit. Sinds deze week die ik een 'wedstrijd' wie het eerst slaapt, baby of Zij Misschien stoppen met de melatonine? Heb ik ook gedaan, had het idee dat ze immuun was ofzo Sterkte
Ze heeft ook ADD en is erg gevoelig en als er spanningen zijn word ze benauwd en zo heeft ze al paar keer longontsteking gehad en nu dus weer en door weinig slaap word dat ook niet echt beter dus daar loopt ze nu ook al 5 weken mee
Ach, arm meisje, ze is een beetje jaloers nu ze de aandacht opeens moet delen. Ik zou haar extra positieve aandacht proberen te geven overdag en benadrukken hoe trots je op haar bent. Misschien ook een keer even wat alleen met haar doen (ook al is het maar een uurtje) waarin je ook zegt hoe gezellig je dat vindt.
Ik denk dat ze dit gedrag nog wel even laat zien. De verandering is gewoon lastig voor haar. Misschien is ze zelfs bang dat ze vervangen is door de baby en heeft ze daardoor heel veel bevestiging nodig. Ik begrijp heel goed dat dit ontzettend vermoeiend is voor jou, maar bekijk het ook van haar kant.
Dit doen we ook echt al weken... betrek haar overal bij en neem Haar ook echt even apart om samen te kroelen en te kletsen, ook voor het slapen gaan kletsen we nog even en mijn vriend daarna ook nog Ik weet echt wel hoe het moet en daar handelen we naar maar weet het nu gewoon echt niet meer omdat er nix veranderd We zitten gewoon in een spiraal Doordat zij slecht slaap en er steeds uitkomt ben ik chaggy en ook dat heeft effect op haar en sochgens voel ik mij en zij ook schuldig en kroel ik der juist veel en dan zou je denken nou vanavond gaat vast goed... maar helaas :( zon domper dan weer
Dan pak je het in ieder geval al wel hewl goed aan. Misschien kun je het er gewoon een keer met haar bespreken? Dan kun je ook uitleggen dat je dit gedrag niet leuk vindt en kun je misschien er afspraken over maken waar zij ook blij van wordt. (bv: als ze zonder rekken gaat slapen gaan jullie in 't weekend iets leuks met haar doen naar haar keuze)
savonds na het eten geen schermtijd maar tijd met jou of je vriend echt 1 op 1 . en stel harde regels op van als je niet voor 2100 gaat slapen dan mag je geen ....
Vergeet niet ze zijn toe aan vakantie . en het is warm
Ach toch, misschien moet je haar minder betrekken bij de baby?? Ze wil eigen aandacht, geen gedeelde aandacht . En ik zou haar denk ik in mijn bed laten slapen. Zelf ook eerder gaan. Die cirkel moet doorbroken worden. In ieder geval zou ik voor rust kiezen i.p.v. strijd
Ik ons bed slapen vind ik geen optie en zijn we echt tegen wij kunnen dan zelf niet slapen en vind gewoon dat als de kids op bed liggen onze tijd is en daar hoort dan geen kind bij in bed (vinden wij) in het weekend mag ze bv wel bij ons in bed starten en leggen we ze over maar ook dan merk je als je dat 1 weekend doet wil ze het iedere dag en heb je daar weer strijd over... en vind dat gewoon niet nodig door de weeks in ons bed vind dat echt een leuk weekend ding
Ik denk ook dit.... minder betrekken bij de baby ... laat het los.... Wij hebben dat nooit speciaal gedaan of zo. Tuurlijk... willen ze helpen of kijken... prima... maar ik heb echt nooit gezegd... kom eens... of wil je me helpen?.... Ik ben daar niet voor. ... zij zijn ook kind... geen medeverzorger.... begrijp me goed hoor... ik zeg niet dat je dit fout doet hoor... het is meer mijn eigen gevoel.... er komt een baby bij... nou en... laat iedereen alsjeblieft zijn eigen leven houden. Als ik weer lees in een artikel over de oudste bij de baby betrekken.... denk ik altijd .. zucht...Laat die oudste... zo leuk is een pasgeboren baby helemaal niet haha... straks met 6 maanden hebben ze er wat aan.... Laat het voor nu lekker los. Nergens bij betrekken. Alleen als het uit haar zelf komt. Gewoon alles op zijn tijd laten wennen.... heeft tijd nodig Het leven draait niet om baby
Onze oudste had dit ook toen de tweede kwam. We hebben toen een meidendagje ingevoerd. Ze is toen met mama een dag gaan shoppen zonder de baby. We hebben toen afgesproken dat we ieder half jaar een dagje op stap gaan, de ene keer gaat ze met mama, de andere met papa. Dit doet haar echt goed.
Ik kan je ergens heel goed begrijpen. Ik hebben er ook 1 van 8 en dat is ook een drama van gaan slapen. Wij hebben het op negeer gezet want het is wat je aangeeft al, ik wil drinken nog een kroel enz enz en zo blijven ze tijd rekken. Maar negatieve aandacht is ook aandacht dus als je op een gegeven moment het punt hebt bereikt dat je zelf boos wordt krijgt ze nog steeds aandacht ook al is het dan niet de aandacht die jij zelf graag geeft aan je kinderen. Ik zou idd wat hier eerder al is benoemd haar overdag een soort van privé tijd geven zowel met jou als met je partner al is het maar een kwartier per persoon. En in de avond het gewoon gaan negeren. Wat ik zelf merk hier bij die van mij is hoelang ik erop blijf reageren hoelanger het duurt voor meneer gaat slapen. Hier ook 20.00 uur naar bed dan rommelt hij nog wat aan pakt idd nog drinken nog een keer naar de wc gaan en rond 21.00 a 21.30 ligt hij onder zeil gelukkig. Dit was toen wij erop bleven reageren rond middernacht pas.
Succes ermee ieder geval en bedenk maar zo de aanhouder wint.
Je hoort dit vaker hoor! Het is voor haar ook allemaal even wennen. Ik zou wel blijven volhouden met dat ze moet slapen en inderdaad dan mag je best laten blijken dat je het niet zo leuk vind. Probeer haar op de dag wat meer persoonlijke aandacht te geven. Mijn zoontje heeft dit ook gedaan ik heb een moeilijke zwangerschap waardoor ik hem ook wat minder aandacht kan geven en meer rust moet nemen. Ik vroeg dan als hij naar bed gaat wat wil je morgen met mama doen? Dan zij hij meestal een spelletje of bouwen etc. Als hij dan snachs om negatieve aandacht vroeg zij ik tegen hem dat we horen te slapen en dat dit veel energie kost en als hij met mij morgen een spelletje of etc wilt doen wel moet gaan slapen en ons ook moet laten slapen omdat ik anders morgen niet genoeg energie hebt om met hem dat spelletje te doen en dat jammer zou vinden. Dat vond hij ook waardoor hij toch ging slapen wetend dat hij zijn aandacht later krijgt. ❤
Geen idee of het helpt, maar als mijn zoon om de 10 min naar beneden komt, pas ik eerst methode toe: ga in je bed liggen, over een half uur kom ik bij je. En als hij dan nog wakker blijkt, en nog aan het 'dreinen' is m iets, geef ik hem keus om maar even in mijn bed te gaan slapen. Geen idee waarom, maar het werkt altijd. Dan slaapt hij in 10 min. Als wij dan naar bed gaan, moet hij wel naar zijn eigen bed, en daar moet ik hem ook soort van wakker voor maken, want hij moet er een trap voor af, en dat is te gevaarlijk tillen. (Als hij er dan trouwens weer uit zou komen, zou hij gewoon in zijn eigen bed moeten gaan liggen)
Bedenk voor je dochter, zelfs al kan ze verstandelijk (zelf) beredeneren dat ze voldoende aandacht krijgt, als ze 8 jaar alleen is geweest, is het niet heel raar dat haal hele lichaam in opstand komt. Dat dat echt, misschien onbewust, een groot protest is. Daarin kan ik alleen maar zeggen, geeft het de tijd en heel veel aandacht.
Overdags wat extra persoonlijke aandacht geven... Een slaapritueel samen doen: als ze in bed ligt nog even kletsen en een kwartiertje laten lezen ter ontspanning..
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (33) Verversen