Ik ben inmiddels 13 weken zwanger en zo chagrijnig als de pest. Ik heb echt last van stemmingswisselingen, maar ben zo negatief en chagrijnig de laatste tijden. Ook die lockdown speelt niet mee. Daarnaast nog een opdracht inleveren om m’n opleiding af te ronden, maar helemaal geen zin meer.
Ik ben echt nier te genieten, voor de baby ook niet enthousiast ofzo om spullen te kopen. Terwijl ik dat wel had bij de vorige zwangerschappen. Echt nul motivatie.
Ik weet niet zo goed hoe ik hier verandering aan kan brengen.
Vorige zwangerschappen geen last gehad hiervan. Gaat dit wel over? Zijn er meer zwangeren die dit hebben en wat doen jullie hier tegen😕
Oh meid heel herkenbaar! Ik was zo chagrijnig als de pest deze periode in m’n laatste zwangerschap. Echt niet te genieten. Ik kon niks hebben van m’n man en kinderen 🤣
Maar dat ging over met de tijd. Zijn je hormonen in combinatie met de lockdown…
Hopelijk mag er gauw weer wat meer en kan je je wat meer vermaken!
Wat mij holp was echt structuur houden in de dag. 2 keer daags wandelen met hond, vaste tijden eten, ene keer boven schoonmaken, andere dag beneden. Smiddags even slapen en tv kijken en nu verlof. Toen ik nog werkte had ik ook nergens zin in, door het werk had ik geen zin om dingen voor de baby te halen en kamer te doen.
Ja misschien komt het door de kerstvakantie inderdaad, we hadden geen ritme meer thuis. Maar heb ook totaal geen zin in morgen als de school gaat beginnen 😒 als het aan mij ligt, lig ik de hele dag in bed zonder dat ik iets hoef te doen. Voel me zo somber.
Het gebruik van biergist heeft mij erdoorheen geholpen. Voelde me echt beter tijdens de zwangerschap dan bij de eerste twee zwangerschappen. Was op aanraden van de verloskundige, maar bespreek het vooraf even.
Het kan natuurlijk ook echt te maken hebben met de lockdown, donkere dagen (winterdip) en het slechte weer. Als je niet veel daglicht ziet deze dagen, probeer daar verandering in te brengen en elke dag minimaal een half uurtje buiten te zijn als het licht is. Verder was ik niet heel chagrijnig maar wel heel emotioneel in het eerste trimester en dat trok wel vanzelf weer weg.
Dit is zeker waar. Zat ook 2 weken alleen maar thuis en stond op ontploffen, net even een uurtje gewandeld, zonnetje scheen en keek toen echt uit naar de lente/zomer. Gaf mij een heel fijn gevoel.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (15) Verversen