Logisch toch heeft zolang bij jou gezeten en zoekt warmte en geborgenheid. Ik heb het met alle 3de jongens gehad. Lekker bij me geslapen heerlijk. Ik wil slapen hun ook ga niet moeilijk doen. Dus hup naar Ikea en een rust 😊
Onze kleine had dat vanaf 2 weken. Hij had erg de nabijheid nodig, alleen slapen kon hij niet. Overdag sliep hij vaak in de draagdoek of tegen mij aan in het grote bed (in slaap gevallen onder de borstvoeding). In de nacht sliep hij in een apart bed op mijn man, buik op buik. Samen slapen wilde ik eigenlijk niet qua veiligheid, maar we hebben ons ingelezen hoe het zo veilig mogelijk kon. Vanaf 6 maanden was hij er ineens klaar voor om in zijn eigen bedje te slapen.
Mijn zoontje deed dit ook tot een week of 7. We hebben veel gedoe gehad met krampjes en dergelijke, waardoor hij alleen comfortabel lag bij mij. Op het moment dat we probeerden hem overdag op de buik in de box te laten slapen, ging het wonderbaarlijk goed. Wij hebben dus echt een buikslaper. Vanaf het moment dat we dat ontdekt hebben, wordt hij 's nachts nog 1 keer half wakker. We leggen hem 's avonds op zijn rug in bed, omdat hij dan al bijna slaapt. Middenin de nacht moet ik hem dan even omdraaien op zijn buik. Hij slaapt inmiddels van half 10 tot 8.
Heel herkenbaar, maar geen tips helaas. Zelf vanalles geprobeerd, maar zonder succes. Als m'n zoontje v 4 maanden wordt neergelegd, is hij vaak binnen 2 seconden klaarwakker. Hij slaapt overdag alleen in m'n armen, draagzak wil ie niet. 's Nachts gaat het gelukkig beter tot een uur of 4 (komt wel voor een voeding rond 1u). Na 4u slaapt hij moeilijker, en is het een gelukstreffer als hij wel kan verderslapen in de co-sleeper.
In mijn nabije omgeving vond ik ook geen herkenning, maar op dit forum wel.
Hier was onze kleine de eerste 3 maanden ook niet weg te leggen. Als ze zo klein zijn hebben ze gewoon heel veel behoefte aan nabijheid en je armen, veiligheid, wat eigenlijk een heel natuurlijke behoefte is. Hou haar lekker vast, help haar met in slaap vallen, veel in de draagdoek als je die hebt (was hier echt had nodig om haar te laten slapen en zelf handen vrij te hebben) en geef eraan toe. Het gaat vanzelf beter als ze eraan toe is. Wij zijn na 3 maanden begonnen met het oefenen van slaapjes in haar eigen bedje volgens ‘baby in een droomritme’ wat beter ging dan verwacht, ze was er meer aan toe. En nu nog lig ik vaak naast haar tijdens de slaapjes om haar die veiligheid te bieden of slaapt ze nog wel eens in mijn armen als het een moeilijke dag was. Acceptatie en geef het de tijd, dat is eigenlijk de enige tip die ik kan geven.
Bedankt voor je antwoord en fijn dat iemand het herkent. Om me heen herkende niemand het! Ben blij te horen dat het over gaat! Nu vind ik het nog heerlijk allemaal alleen moet ooit toch weer gaan werken en dan een goede nacht rust zonder baby in me armen is wel fijn
Geniet er lekker van. Hier heeft de kleine zelfs de eerste twee maanden elke nacht op mij geslapen, niet ideaal, ook niet volgens de ‘veiligheidsregels’ voor veilig samen slapen, maar soms moet je gewoon doen wat werkt en je intuïtie zegt. En stiekem ook best genieten hoor, zo’n klein lijfje bovenop mij. Daarna werd het op haar zij tegen mij aan (maternale houding). Sinds deze week hebben we het hekje van haar ledikant eruit en hebben we een groot bed en leg ik haar ‘s nachts daarin, dus nog wel naast me, maar met iets meer afstand (hebben wij weer ruimte in bed). Het gaat gewoon stapje voor stapje op jullie tempo. Boeiend wat anderen ervan vinden, het is jouw baby, jullie hechting en ieder zijn ding toch? Dat een baby alleen in een bedje moet slapen en zichzelf vermaken is zo’n westerse opvatting van ouders die het te druk hebben 😉 in andere werelddelen hangt een newborn 24/7 bij moeder en is dat ook de enige taak van moeder. Kortom, het is maar net hoe je er zelf tegenaan kijkt
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (14) Verversen