Zijn er meerdere moeders die er moeite mee hebben om hun baby uit handen te geven? Mijn zoontje is nu 12 weken en ik vind het nog steeds niet fijn als andere hem vast willen houden. Ik dacht dat ik het alleen in het begin zou hebben maar het gevoel gaat niet weg. Ik vind het ook gewoon heel fijn als hij lekker bij mama is.
Nee hoor, is helemaal niet gek! En het gaat over ;-) Er komt een tijd dat je het niet meer zo erg vindt, meestal wanneer ze een beetje zelf kunnen bepalen of ze wel of niet vastgehouden willen worden
Als pasgebore vond ik het erg lastig. De kinderarts raadde aan om hem de eerste twee weken niet uit handen te geven ivm zijn zware geboorte, hooguit een keer oma's en opa's. Het voelde als een opluchting om het niet te hoeven doen. Bij bepaalde mensen kon ik er daarna wel van genieten, zoals mijn ouders. Mijn schoonouders, met name mijn schoonmoeder, heb ik lang moeite mee gehad. Ik vind het zo'n giftig persoon. Maar ik gun mijn zoon een goed contact met oma dus zelfs extra langs geweest om te oefenen. Hij ging namelijk direct huilen in haar armen. Met drie maanden zat hij nog steeds meestal bij mij of mijn man. We vonden één persoon per bezoek vast laten houden genoeg. Van hand op hand overgaan vinden wij niet fijn. Ik dacht zelf na over de reden waarom ik het niet fijn vond wanneer een ander hem vasthield. Hij voelde zich zo klein nou eenmaal het prettigst bij mama of papa en dit gaf hij vaak al snel aan. Waarom over zijn grenzen heen gaan? Sommige mensen deden zo liefdevol tegen hem dat ik het uit handen geven niet vervelend vond maar juist mooi. Anderen luisterden totaal niet naar wat de kleine aangaf wel of niet fijn te vinden, deze mensen heb ik nog steeds moeite mee. Ondertussen is de kleine 13 maanden en geeft heel goed aan wat hij wel en niet wilt. En toch zijn er mensen die knuffels af willen dwingen ook al gaat hij erdoor huilen. Totaal geen respect voor andermans grenzen. En dat zijn ongeveer dezelfde mensen waar ik al moeite mee had toen hij nog een baby was.
Jij omschrijft echt precies hoe ik het ook voel. De mensen die ik zelf al niet hoog heb zitten, zijn degenen die de grenzen van anderen niet respecteren, dus ook niet die van mijn kinderen. En dat vind ik nu juist ook heel belangrijk, precies wat jij zegt, als een kind niet wil, wil hij niet, en daarmee basta. En ik blijf het ook tegen die mensen zeggen.. je ziet toch dat hij niet wil? Ik kan gelukkig goed naast me neerleggen wat zij van mij vinden. Maar zolang ik er ben, geef ik de grenzen aan als ik zie dat mensen de grenzen van mij en mijn kinderen niet accepteren.
Ik geef de grenzen van de kleine inderdaad ook aan wanneer ze eroverheen banjeren. Maar ze blijven het doen. Niet alleen bij onze zoon maar ook bij andere neefjes en nichtjes. Mijn schoonvader rende pas weer achter mijn huilende nichtje aan voor een knuffel, die huilde omdat ze geen knuffel wilde. Veel ouders staan dat gewoon toe vreemd genoeg. Ik begrijp die mensen nooit zo goed, je wilt toch geen knuffel van iemand die je geen knuffel wilt geven. Mij hoeven ze nooit te knuffelen als ze niet willen. Het duurde 2,5 jaar maar vandeweek kwam mijn neefje heerlijk uit zichzelf bij mij om te knuffelen. Dat is pas genieten.
Ow, daar zou ik zo niet tegen kunnen! En inderdaad, als kinderen zich veilig genoeg voelen komen ze echt vanzelf bij je om met je te spelen, of een knuffel te geven, zoiets dwing je inderdaad niet af, zou wat zijn hey...
Ik vind dat helemaal niet vreemd hoor 🤗. Ligt er misschien een beetje aan wat voor gevoelens het bij je oproept, als het gewoon een relaxte "nee, baby blijft lekker bij mama" is, zie ik daar echt niets mis mee. Of misschien vind je zoontje het wel helemaal niet fijn en vang je dat op. Ik heb persoonlijk geen moeite met vasthouden, maar als baby huilt hoort hij wel terug te gaan naar mama, vind ik. Maar uit logeren of oppassen voordat ze dat zelf wilt zou ik dan weer nooit doen (tenzij nood natuurlijk). Baby hoort toch lekker bij mama.
Ik herken het gevoel helemaal. Ik dring mezelf ook nooit op om bij anderen een baby vast te mogen houden. Die van mij ging ook vaak huilen als ik hem uit handen gaf en dan zat ik later met een overstuur kind. En waarom is het nodig dat een kind zo jong al bij iedereen moet zitten??? Zeker in deze periode van corona vind ik het ook niet nodig. Nu die van mij wat ouder is is het een heel sociaal kind dat graag met iedereen een praatje maakt. Als ze 12 weken zijn zitten baby's vaak het liefste bij de ouders en ik denk dat dat heel natuurlijk is. En andersom
Ik had dat bij bepaalde mensen. Mijn ouders en broertje geen probleem, maar mijn schoonfamilie vond ik wel een probleem. Zij hebben echt hele harde stemmen en zijn van het type heel veel praten maar weinig zeggen. Ik zorgde dan ook altijd dat hij dan in de draagdoek zat. Nu hij ouder is vind ik het niet meer zo'n probleem, nu maakt ie zelf wel duidelijk dat hij niet van ze gediend is ;)
Waar heb je precies moeite mee? Gaat het dan echt om het vast houden? En wat versta je onder anderen? Ben je bang dat als hij gaat huilen ze hem niet terug geven bijvoorbeeld? Ben je bang dat hij misschien overprikkeld raakt? Of vind je het bijvoorbeeld nu gewoon spannend ivm corona? Ik had m'n dochter toen ze zo klein was ook het liefst bij me. Had haar bijna altijd in de draagdoek. Ook omdat ze anders ging huilen trouwens.. Is dit je eerste zoontje en hoe is jullie start geweest? Ben je samen met iemand?
Iedereen mocht hem wel vasthouden maar als hij ging huilen wilde ik hem wel direct terug hebben...vooral bij de schoonfamilie levert dit gezeur op want die denken dat hij op commando wel stopt met huilen als hun dat zeggen...dus de hele tijd Nee stoppen nu is het klaar
Probeer voor jezelf te bedenken waarom je dat gevoel hebt. Logisch hoor dat je dingen spannend vindt, maar het moet geen probleem worden. Wij zijn, gelukkig, heel makkelijk. Ik denk dat dat voor je kind ook scheelt
Had ik bij m’n zoon, de eerste, ook. Dan zat ik in m’n hoofd echt van “kom hier! Geef terug!” (Was bij hem ook van alles bang; hij dronk vaak slecht en ik was een enorme control freak. Plus ik had een hekel aan dat ge-poedoewoediewoedie van anderen met hem, en de geur van hun parfum aan mijn kind. Mijn eigen ouders trouwens geen probleem.) Mijn dochter ook wel maar wat minder, je leert toch op den duur beter loslaten :)
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (24) Verversen