Mijn zoontje van 7 maanden kan zichzelf al optrekken tot staan en ook al een paar stapjes zetten langs de bank. Het gaat steeds beter, maar ik kan hem geen moment uit het oog verliezen, want hij valt nog regelmatig en valt dan ook op zijn hoofdje. Ik heb net in een boek over de ontwikkeling van kinderen opgezocht hoe het zit met optrekken tot staan en daarin staat dat kinderen dit gemiddeld met 11 maanden doen en dat ze eigenlijk altijd op hun billen vallen en zichzelf zo dus geen pijn doen. Nou, daar is hier dus geen sprake van. Mijn dochter ging wel op een 'normale' leeftijd staan en viel niet zo vaak. Misschien dat hij zo vaak valt, omdat hij nog zo klein is. Vielen jullie kinderen veel toen ze gingen leren staan? Heeft mijn boek ongelijk en hoort op het hoofd vallen er gewoon bij?
hier net zo. toen hij zo jong was had ik vaak mijn handen in "vang stand" achter hem. als hij dan viel ving ik hem onder zijn oksels en zorgde dat hij langzaam op zijn kont viel. zo kreeg hij wel de ervaring van het vallen maar bezeerde hij zich niet. na een poos werd hij steeds stabieler en kreeg hij ook meer handigheid in het vallen.
Ik zou zijn ruimte dan echt beperken tot in de box. Mijn zoontje was ook snel met optrekken en staan en stapjes zetten. Maar hij kon al wel zitten. Dus als hij viel dan viel hij gewoon op z'n kont. Het was zelden dat hij echt daadwerkelijk omviel en gewoon als baksteen loodrecht neer viel en daarbij op zijn hoofd terecht kwam. Of je moet een ruimte creëren waarbij hij zich niet kan optrekken aan iets, maar wel vrij kan bewegen. Dat deed ik ook wel eens.. Maar goed, dan moet je daar natuurlijk wel de ruimte voor hebben.
Mijn zoontje is ook zo ondernemend en motorisch sterk en trok zichzelf ook met 7,5 maand op en liep langs tafel enzo. Uiteindelijk liep hij 'pas' 1 week voor zijn verjaardag los. Hij wilde gewoon niks missen 'daarboven'. M'n zoontje is best voorzichtig en vallen viel op zich mee. Het ene kind is anders dan de andere. Ik vrees dat hij beter niet teveel kan staan en anders er echt bij blijven. Hij groeit er vast overheen en dan valt hij niet meer zoveel waarschijnlijk. Ik roep trouwens de hele dag: voorzichtig! Vind het doodeng wat hij soms allemaal al wil en doet. Maar uiteindelijk gaat het eigenlijk best goed hier. Misschien is het te leren om voorzichtig te zijn?? Maar het moet er ook wel een beetje inzitten vrees ik.
Je zegt trouwens dat je geen hobby nodig hebt, ik ben soms verbaasd dat mensen 'andere' dingen doen terwijl de kinderen erbij zitten en dan denk ik "ik doe toch echt iets verkeerd" maar bijvoorbeeld was weghangen: doet hij mee... Doe ik m'n laptop open: wil hij mee doen... En het woord "nee" is nog een heel moeilijke! En heel veel aandacht trekken ook. En anderen vinden hem "zo makkelijk" hahaha. Pff zal wel aan mij liggen denk ik dan. Maar ja verder is het een geweldig kind!
Mijn kids waren niet zo snel maar ik weet wel dat ik veel met kussens en kleden op de grond in de weer ben geweest in die periode. Om welk boek gaat het eigenlijk?
Mensenkinderen heet het geloof ik, van Steven Pont.
Ik heb het eerst ook met kussens en kleden geprobeerd, maar struikelt hij soms over. Hij wil daar dan weer overheen en onderdoor kruipen... Ik heb geen hobby nodig
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (8) Verversen