Sinds ik moeder ben geworden is mijn grootste angst de dood. Of dat 1 van mijn kindjes wat overkomt of dat mij wat overkomt. Voorheen kwam ik bijna nooit bij de huisarts en tegenwoordig kom ik er geregeld. Ik kan helemaal in de stress schieten als ik ineens een rare moedervlek zie of iets w awt er eerst niet dat of zoals vanavond voelde ik per toeval we heel klein bobbeltje in mijn linker oksel. Ik kan hier dan het heme weekend over lopen stressen. Vaak bel ik dan zodra het kan de huisarts om een afspraak te maken voor mijn eigen gemoedsrust omdat stress ook niet goed is. Ik draai er niet in door, maar het bkijft wel continue in mn achterhoofd spoken van laat het aub niet iets ernstigs zijn. Kanker is mijn grootste angst omdat het een sluipmoordenaar is en s okmmige mensen totwal geen klachten hebben of ziek zijn. En je hoort het tegenwoordig zoveel dat beangstigend mij.
Ik denk echt dat t komt omdat ik mijn kindjes niet wil achter laten, dat wil geen enkele moeder natuurlijk.
Zijn er meer mama's die hier last van hebben? Tips om hiermee om te gaan?
Ja ik heb er ook last van. Minder richting mijn kinderen maar meer dat ik zelf bang ben iets te krijgen. Gek genoeg als ik zwanger was dan had ik er geen tot bijna geen last van. Misschien dat het toch ook aan vitamines ligt die je dan moet slikken.
Ik ben wel alerter en heb wel eens gedachten met angst voor dood, maar niet dat het mijn leven overheerst of dat ik constant bij de arts zit. Ik ben nog steeds nuchter en kan nog steeds relativeren. Daar zit het verschil in, is het nog gezond of beheerst het je.
Het overheerst mijn leven niet. En over t algemeen heb ik er geen last van maar als ik bijvoorbeeld iets ontdek op vrijdagavond zoals gister een bobbeltje in mij oksel dan kan ik daar wel de hele avond over piekeren zeg maar en soms bel ik dan toch liever zodra het kan de huisarts zo dat t bekeken wordt en ik gerustgesteld wordt, dan is t ook goed en blijft de stress die ik had van me af. Maar het is niet dat ik constant wat zoek zeg maar.
Je bent regelmatig bij de dokter geweest geef je in je blog aan, wanneer je daar komt, blijkt het dan ook goed geweest dat je langs was, was er dan iets aan de hand, of wordt je regelmatig naar huis gestuurd met 'niks aan de hand'? Ik herken bijvoorbeeld zelf niet de neiging om steeds de dokter te bellen, maar dat komt ook omdat er zich geen reden voordoet om de dokter te bellen.
Praat erover, ironisch genoeg: eerst maar eens met de huisarts. Hypochondrie is óók een aandoening... als je toch met dat bobbeltje gaat, kan je het meteen bespreken, maak even een dubbele afspraak.
Mijn vader is overleden toen ik 4 was en mn broertje 1.
Ik heb ook opeens van alles op mn lichaam . Knobbel in borst, maar dat is een cyste en opeens knobbel op mn pols , ook een cyste . Ben wel nog steeds angstig dar ik N. Dood in bed vind ofzo
Hi Marieke, dat komt erg bekend voor. Ik heb eigenlijk een beetje hetzelfde ervaren. Het werd een beetje een uit de controle anxiety voor mij, ik ben bij de huisarts geweest en die heeft mij simpelweg Vitamine B aangeraden. Ik heb hier veel onderzoek naar gedaan, en Vitamine B12 tekort is over het algemeen niet goed, maar doordat het je slaapkwaliteit verbetert en vele andere dingen met je lichaam doet, was het volgens mijn huisarts een betere oplossing dan aan antidepressiva.
Ik koop mijn vitamine online (via https://www.flinndal.nl/vitamine-b12/vitamine-b12-zuigtablet ) en gebruik sinds een aantal maanden dezelfde vitamine en het heeft bij mij zeker geholpen.
Succes ermee, maar het is heel normaal en het komt zeker goed.
Heel herkenbaar, je beschrijft mij gewoon. Super bang als ik iets zie zoals een klein vlekje of zo iets. Vroeger niet gehad maar na kinderen krijgen wel heel erg. Alles lijkt 100x enger. Zelfs vliegen bijvoorbeeld. Kan er best ver in gaan in mijn gedachten. Haal allemaal scenarios in mijn hoofd. Echt niet leuk. Ik denk ook dat je niet veel kan doen. Ik probeer zelf altijd wat afleiding te zoeken en aan leuke dingen te denken. Probeer ondanks die angst te genieten.
Ja herkenbaar. Zolang je het onder controle houdt en gerustgesteld bent na ha prima, anders mss eens juist over deze angsten praten met de ha? Overigens helpt google niet want dan ga je per definitie dood ;-) maargoed ik heb deze angsten ook, ene periode in mindere mate, dan weer ergere mate.
Het is heel normaal om dit soort angsten hebben. Wat kan helpen is om met iemand uit je omgeving erover te praten. Te kijken hoe reeel je angsten zijn en op een andere manier tegen dingen aan gaan kijken (helpende gedachten voor jezelf formuleren en afleiding zoeken.) Wanneer de angsten echter je leven echt gaat beïnvloeden en je dingen gaat vermijden, slecht slaapt, weinig meer kan genieten. Dan zijn er hele goeie behandelingen die kunnen helpen om meer controle over je angsten te krijgen en beter in je vel te komen zitten. https://www.kopopouders.nl/site/Informatie%20en%20advies/Verschillen%20in%20gevolgen/Angst%20en%20paniek/
Niet herkenbaar. Misschien een idee met een professional te praten want het hebben van levensbeheersende irrationele angsten vraagt mijns inziens om behandeling.
Ik heb dat ook en helemaal naar mijn eerste zoon zijn dood en mijn moeder zijn dood. Nu mijn 2e zoon er is heb ik nog meer angst. Ik ben opeens ook heel erg bang om kanker te krijgen en dood te gaan.
Ik heb het ook sinds ik n dochtertje heb, niet in erge maten, maar het speelt altijd in mn hoofd, ook mede omdat ze geen papa heeft. Maar heb mijn broer en moeder wel opgegeven als voogd. Zou toch absoluut niet willen dat ze bij vreemde komt.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (14) Verversen