Ik weet niet zo goed hoe ik dit moet verwoorden zonder misschien ondankbaar ofzo zo te klinken. Vandaag hebben wij de geslacht echo gehad en we krijgen een jongetje! Uiteraard ben ik enorm gelukkig dat het kindje gezond is (we hadden een uitgebreide echo) na een aantal miskramen en jaren proberen.. Nu begint het nieuws een beetje binnen te komen en wordt ik opeens heel bang. Ik ben opgegroeid met 4 zussen en heb dus eigenlijk 0 ervaring met jongens in hun vroege jaren / jeugd. In meisjes kan ik mezelf natuurlijk goed in denken wat ze willen of leuk vinden, ik ben er namelijk een en ik ik een hoop zussen. Voor een jongen lijkt dit me nu enorm lastig. Ik ben bang dat ik het moeilijker kan vinden met mijn zoontje dan wanneer ik een dochter zou krijgen, ook omdat dit de eerste is. Ik heb vroeger altijd gezegd dat ik eerst een jongetje wilde en daarna een meisje, het is dus echt niet dat ik geen zoontje wil en ik snap ook niet zo goed waar deze angst vandaan komt... Iemand die dit misschien herkent of ben ik gewoon heel dom bezig?
Hier 3 jongens, 15, 13 en 4 Jr & 1 meisje 9 Jr. Het zijn alle 4 knuffelkontjes (geweest). Tuurlijk veranderen jongens als ze ouder worden qua knuffelen. Maar gezellig een dagje 1 op 1uit eten of shoppen of iets dergelijks vinden ze nog steeds hartstikke leuk! Maak je niet te druk. Het komt allemaal goed.
Ik heb drie zoons en mocht ik nog een 4e krijgen dan zou ik dol gelukkig zijn als dat ook een jongetje werd 😍 Jongens zijn stapelgek op hun moeder en het is toch een speciale band. Oudste twee zijn pubers 14 en 12 jaar en we zijn nog steeds close. Ik ga met ze naar pretparken of 1 op 1 uiteten . Als je dat af en toe doet dan gaan ze dat later ook nog willen hoor geen zorgen.
Heel herkenbaar. Ik dacht ook eerst: we gaan geen gemeenschappelijke interesse hebben. Ik houd namelijk echt niet van jongensdingen als voetballen of wild doen maar het is echt een mama's kindje. Met papa gek spelen en dan bij mama knuffelen...komt helemaal goed!
Bedankt voor alle lieve reacties! Fijn om te horen dat ik niet alleen ben. Ik weet dat jongens vaak mama kindjes zijn, ik ben ook meer bang voor de periode dat het een puber wordt en niks meer met ziin moeder te maken wil hebben. Meisjes willen als ze 16 zijn nog wel lunchen of dagjes weg met hun moeder, ik ken geen jongen die dat nog wil op 16 jarige leeftijd.
Wat grappig, mijn beeld is juist andersom! Mijn broer en mijn man zijn echte mama's kindjes, ook toen ze puber waren. Beiden hebben hun moeders altijd nog gekust, tot op de dag van vandaag en in het bijzijn van iedereen. Mijn man heeft altijd leuke dingen gedaan met zijn moeder. Misschien geen lunch en geen shopdagjes nee ;), maar wel andere dingen!
Jongens zijn zooooo leuk! Ik heb er twee haha, en ze zijn zoveel "liever" dan meisjes. Echt, je groeit er in en jij weet straks als geen ander wat jouw zoon leuk vindt en van jou nodig heeft. Gefeliciteerd en geniet van je zwangerschap :)
Het komt goed, echt! Ik heb zelf 2 zussen, geen broers. Mijn 2 zussen hebben ook dochters. Onze 1e was een meisje, de 2e was een meisje en eigenlijk gingen we bij onze 3e (nu 11 mnd) er gewoonweg vanuit dat we een 3e dochter kregen. En toen kwam de 20 wk echo: een zoon!
Hahaha, ik kan er soms nog steeds niet bij dat we met al die meiden in de familie nu een jongetje erbij hebben. Voor iedereen was het wennen 🤣 Zelfs voor oma! Het is erg bijzonder, zo'n klein mannetje erbij. Heerlijk mannetje, altijd vrolijk en de makkelijkste baby van onze 3 kinderen. De band is zo sterk met hem, echte knuffelkont. Echt, je ziet nu even beren op de weg maar het is heerlijk om een zoon te hebben🥰
Ik dacht ook meer een meisjes mama te zijn dus moest ook even wennen aan het idee dat het een jongetje wat maar ooooo wat is het heerlijk een zoon te hebben, hij is zo lief en kan zo lekker kroelen! Moet soms oppassen dat ik hem niet fijn knijp 🤭 komt allemaal vanzelf maak je geen zorgen 😁
Het is heel herkenbaar, geen zorgen. Alles gaat vanzelf. Komt echt goed. Ik kreeg eerst een meisje en de tweede was een jongen en toen had ik ook dat gevoel dat het heel anders zou zijn. Ik heb nu inmiddels drie dochters en twee zoons en het is allemaal even geweldig. Jongens zijn hier echte mama's kindjes. Grote knuffelberen. Ons zesde kindje komt er bijna aan en is weer een meisje. Heel dankbaar en gezegend dat zij ook gezond is. Nog vier en halve week. Geniet van je zwangerschap 💕
Hier niet helemaal herkenbaar, maar ook ik ben opgegroeid met alleen maar meiden. Bijvoorbeeld: heb alleen maar nichtjes/nichten. Mijn man heeft 3 zussen, en die hebben alle 3 2 meiden gekregen. Op de een of andere manier vond ik het vrij logisch dat wij ook een dochtertje kregen. (Mijn gevoel zei toch echt een jongen, maar goed dat is raar na alleen maar meiden) en wat bleek; wij hebben nu toch echt een zoontje van inmiddels 7 weken 💙. En ik vind het heeerlijk! Maak je daar echt niet druk om hoor, alles komt helemaal goed en vanzelf!
Ik had dat gevoel juist toen ik hoorde dat de tweede en meisje was🙈(eerste is een jongen). Ik ben echt gene meisjesmeisje, vond tutten, jurkjes en dat soort dingen verschrikkelijk, en ik had geen idee wat ik met een meisje aanmoest, maar begon aan het idee te wennen en inmiddels ben ik nog steeds niet van het tutten, maar ik doe vaak haar haren(ze heeft echt fantastisch haar), draagt ze voornamelijk jurkjes en vind ik het geweldig. Ze is nu 3 jaar. Na een paar weken was ik echt gewend aan het idee en vond ik het steeds leuker worden en kwam ook steeds meer het besef dat het wel goed zou komen en dat komt het ook, is de ervaring nu
Vroeger wilde ik altijd een meisje, je kent het wel lekker tutten, terwijl ik zelf echt geen meisje/meisje ben. Bij eerste toen we erachter kwamen dat het een jongetje was moest ik even dat beeld van vroeger uit mijn hoofd zetten. Wat bleek jongetjes zijn geweldig en kan je soms ook mee tutten haha. Na 2 jongens nu zwanger van een meisje, we gingen eigenlijk weer uit van een jongen. Zit nu zo in de jongens spullen dat ik dacht, een meisje?? Kan ik dat wel.....
Ik herken het een klein beetje. Had ook geen ervaring met jongens in de familie. Heb er nu twee en vind het zó leuk. Maar dat had ik met twee meiden of van elk 1 waarschijnlijk ook gezegd 😀
Hormonen, zelfde als mensen in traject jaren bezig zijn en dan zwanger worden en denken wil ik dit wel. Tuurlijk houdt je net zo veel van jouw dochter als zoontje zou je niet te veel je gedachten laten lijden. En geslacht bepaald niet dat jongens alleen stoer zijn en meisjes liefelijk. Er komt een deel opvoeding bij kijken dus hoe jij er in staat, mijn partner ravot met mijn dochter net zo als mijn nicht met haar zoontje doet. En haar zoontje knuffelt en kust net zoveel als mijn dochter is dat dan goed of slecht 😂😂😂
Ik ben ook opgegroeid in een meidengezin en ik heb nu twee jongens. Je groeit er vanzelf in. Ik ben ook echt een jongensmama. Echt meis, geen zorgen hierover. Tenslotte: zoons dragen hun moeder op handen!
Ik heb het precies andersom. Ik ben een echte jongens moeder en de 1ste is een jongen maar nu zwanger van een meisje. Hoe dan ?? :-) ik vind vrouwen stom en heb meer vrienden van vriendinnen. Ben totaal niet creatief etc. Desalniettemin is dit meisje zeer welkom en ga ik alles geven wat ik in mij heb .
Ik ben ook een typisch meisje, ik had dus ook gedacht dat ik wel wist wat ik met een meisje moest aanvangen en met een jongen niet. Ik kreeg een zoon, en gisteren zaten we samen springhanen te vangen, en speelde we met auto's en zorgde we voor zijn babypop , ik ben heel gelukkig met mijn zoon en je rolt er vanzelf in :) omdat je niet perse meer kijkt wat je met een jongen kan doen, maar wat je met je kindje kan doen :)
Ik herken het! Ik kan me niets voorstellen bij een jongen. Zo'n piemeltje verzorgen haha! Betekent niet dat een jongen niet welkom is. Ik weet hoe het is om voor een meisje te zorgen. Ik weet hoe het is om borsten te krijgen, ongesteld te worden. Van een voorhuid schoonmaken en natte dromen heb ik geen verstand 😂 Heb al tegen mijn man gezegd dat dat zijn taak is haha! Een jongen is hartstikke welkom en je groeit er heus wel in, maar voor nu kan ik het me nog niet voorstellen
Het geslacht maakt echt niet uit!! Je kind is je kind. En je groeit samen met je kind. Dus je wordt vanzelf een goede moeder voor je zoon.
Ik vind bijvoorbeeld voetbal echt stom. Maar de oudste 2 zijn jongens en die voetballen en ik vind het heerlijk om naar hen te kijken als ze voetballen. Terwijl het me op tv nog steeds geen bal interesseert! Je kind is niet opeens een grote jongen met een voor jou onbekende handleiding. Nee je kent je kind en je komt bij iedere ontwikkeling verder in jou rol als mama voor dit jongetje!! En je gaat het vast leuk vinden, want hey het is wel mooi JOUW ventje
Ach lieverd, je leert je kleine mannetje kennen. Van dag tot dag leer je hem en z’n wensen/interesses etc kennen, maak je daar echt geen zorgen om. 😘 Ook een meisje zal dr eigen karakter en voorkeuren hebben, ze zal misschien niks op jou of je zussen lijken, Dat zegt helemaal niks!
Ik heb een zoon de oudste daarna 4 meiden. Nou kan je zeggen vind een zoon makkelijker. Was rustiger en nu die ouder is echt een lieverd behulpzaam meiden och wat een kattenkoppen.hahah maken echt drama.
Ik heb een zus en nichtjes en een heleboel 'tante nichtjes'. Ook een neefje maar die niet echt zien opgroeien. Ik had ook geen idee wat ik met een zoontje moest. (Wel heel gewenst, maar het is gewoon ander volk 😉) Ondertussen is mijn zoontje bijna twee, geweldig kind. Ik had eigenlijk direct aansluiting met hem. Toen hij wat ouder werd was het wel even wennen. Poog je paarden met hem te kijken, heeft hij alleen interesse in de geparkeerde auto ernaast. Hij raakt enthousiast om hele andere dingen, maar daar wende ik gauw zat aan en ik ging mee kijken naar wat hij leuk vond. Wanneer de vuilniswagen komt, gaan we bijvoorbeeld snel buiten kijken. Alert op de dingen die hij leuk vindt. Ik vind het ondertussen erg leuk om een zoontje te hebben en waardeer zijn 'jongens gedrag' ook echt. Hopelijk krijg ik hem ooit enthousiast voor strijkkralen, dat zag ik mezelf altijd met mijn kindje doen. En anders maar niet, genoeg andere dingen om van te genieten.
Je zult er vast gauw zat aan wennen en met hem mee groeien.
Herkenbaar. Ik heb 4 broertjes.. Toen werd ik zwanger van een zoon, voelde me er super blij onder. Toen werd ik zwanger van een dochter.. ik dacht alleen maar: hoe moet ik dat doen want ik heb er geen ervaring mee.. Ik heb leuke kleertjes gekocht en keek steeds meer uit naar haar geboorte. Toch bleef het gevoel een beetje hangen. Ze werd geboren en nooit meer naar boven gekomen. Ging allemaal vanzelf.
Ik begrijp je heel best. Maar laat je er echt niet door leiden. Weet uit ervaring dat het echt goed komt!
Weet je wat het leuke is? Je wordt geen grote zus, maar móeder!! Dat ben je nog nooit geweest. En daarom hoef je het ook niet te vergelijken met elkaar... Het gezin waar jij uitkomt is nooit het gezin dat jij krijgt... Je bent nog niet "los" van je gezin van herkomst, voor zover dat kan... Je bent een compleet nieuw avontuur aangegaan en dit is het resultaat! Of je een jongetje of meisje krijgt, maakt daarbij gelukkig niks uit. Door de hormonen kun je nu in paniek raken van alles wat nieuw is... Dat geeft niks... Gaat wel weer over Als jouw zoontje straks op je buik ligt, vallen alle ideeën die je had van je af, en ga je gewoon kennismaken met dit nieuwe mensje dat bij jullie hoort!
Ik dacht altijd dat ik'n meisje zou krijgen. En heb nu een zoontje. Maar hij is de liefste, leukste van de wereld en wil heel graag ooit nog 'n dochter maar had me nu echt niet kunnen voorstellen dat m'n eerste een meisje zou zijn. Dit klopt gewoon. En eerlijj..het enige dat ik nu anders doe zijn kleertjes. Hij geeft geen specifiek jongensspeelgoed ofzo, is tenslotte een baby. En verder zal ik wel wel ingroeien denk ik 💙
Ik kreeg eerst een dochter. En heb zelfde als jou meisjes. Alles meisjes. Jongens zijn wezens die komen aanwaaien...
Nou daar had ik dus mijn 2e. Een piemel met ballen en wat voor! Zonder pardon verder genoten van de zwangerschap. Volledig geaccepteerd dat we een knul kregen..... Kwam het moment van geboren worden.. eerste uren kraamzorg en onze eerste avond samen. En daar waren we niet op voorbereid. Waar je bij een meisje weet hoe je dat moet schoonmaken.... Heb je nog nooit die eerste kak, lees teer van die baby ballen af moeten halen... Stonden we samen handen in ons haar. Vrienden gebeld die 2 jongens hebben 'help en nu?!'
We moesten dan ook erg lachen dat nu een meisje wordt de 3e.
En mijn zoon. Echt zo dankbaar. Mama's mannetje. Draagt mij op handen. Knuffelt me helemaal plat. Zegt dat ie met me wil trouwen. Gaat op zijn knieën voor me 🥰 ben zo dankbaar hiervoor! Stiekem vond ik het ergens jammer niet nog zo'n figuur in huis. Maar het heeft allemaal wel wat 😍
Ik ben opgegroeid met twee zussen. Toen ik hoorde dat we een jongetje kregen, dacht ik echt: hoe moet dat nou, ik weet niets van jongens. Maar alles is zo nieuw bij een baby, en je rol als moeder is ook anders dan als zus… Je groeit er echt wel in. Het grappige is dat mijn jongens bepaalde dingen juist met mij bespreken en niet met hun vader, omdat het voor mij ook onbekend is en ik er in hun visie dus nog niks van vindt.
Ohhh ik kan me je gevoel goed voorstellen! Ikzelf heb een zoontje en ik heb dus geen ervaring met een dochter, maar mijn zoontje en ik zijn echt twee handen op één buik. Ik vind onze band echt heel bijzonder en ik denk dat dat uiteindelijk niets met geslacht te maken heeft maar gewoon de onvoorwaardelijke liefde die een moeder voelt voor haar kind.
Ik snap je beredenering wat betreft ‘ervaring’ met meiden, maar echt meid, een kind krijgen.. niets bereid je daar op voor. Een zusje, nichtje, buurmeisje hebben of terugdenken aan jezelf als kind, uiteindelijk vraagt elk kind iets anders van je omdat het unieke wezentjes zijn en het moederschap komt met vele lessen en persoonlijke groei. Komt goed, jongen of meisje, als je dit kindje straks in je armen hebt maakt de rest van de wereld niet meer uit :)
Ik heb een dochter en een zoontje en mijn zoontje is echt een mama’s kindje. Constant kusjes geven, knuffels, ‘mama ik hou van jou..’ enz.. Je hoort het wel vaker dat een zoon meer aan zijn moeder hangt. Het is echt heel leuk om een jongetje te hebben 😊 Je groeit er vanzelf in. Ik heb ook 1 zus en geen broers, maar heb mij er nooit zorgen om gemaakt.
Nouuu had dit ook hoor.. alsof ik er geeneens bij stil gestaan had dat er ook baby jongetjes bestaan. Ik schaam me dan ook een beetje voor de reveal, het filmpje daarvan sta ik een hele poos stil met mn handen voor mn mond. Het moest even landen. Maar na een paar dagen was ik om hoor, en zou ik heel erg hebben moeten wennen als het tóch een meisje zou zijn. En wat ben ik nu dol op mn stoere zoon van 5 maandjes 😁 komt goed !
Nee joh, dat zijn hormonen! Echt, het komt goed :) En zonder woke te willen doen: jongetjes en meisjes zijn nou ook weer niet van een andere planeet. Mijn zoontje (3) is dol op auto’s en dinosauriërs, maar geeft ook zijn pop ‘s avonds een flesje melk en legt alle Duplo poppetjes in bed. Scheurt door de straat op z’n fietsje en ragt door de modder, maar is ook heel bedachtzaam en sensitief 😉
Sommige meisjes zijn rauwdouwers, sommige jongetjes zijn gevoelig en zachtaardig. En alles er tussenin. Komt goed!
Ik had dit echt precies!! Helemaal geen voorkeur vooraf maar toen ik hoorde dat het een jongen was moest ik ontzettend wennen aan het idee. Heb er eerlijk gezegd best een tijd moeilijk mee gehad.. Ook huilen als een ander een meisje kreeg bijvoorbeeld. Het was bij mij net zoals bij jou echt het onbekende.. jonger zusje en altijd op meisjes gepast. Hoe moet dat met een jongen? Vind ik dat wel leuk?? Rond de 32 weken las ik ergens een artikel dat het echt gaat om het aanpassen van wat je misschien onbewust altijd hebt verwacht. Maar misschien is het juist wel heel leuk om iets helemaal nieuws mee te maken?? Dat heeft mij echt de knop omgezet. Vanaf dat moment kon ik alleen maar uitkijken naar m’n zoontje en heb geen seconde meer gedacht dat ik liever een meisje had gehad. Helemaal gek op m’n zoontje trouwens, het is een echte jongens-jongen en ik vind t geweldig!! Het heeft mij dus echt geholpen om dingen te lezen over ‘gender dissapoinment’. Hopelijk heb je er wat aan :)
Jongens zijn echt heel leuk! Ieder kind is verschillend, er zijn makkelijke meisjes en makkelijke jongens. Bij ieder kind wat je aan het opvoeden bent, ongeacht het geslacht is er verschil. Wat ik ondertussen heb geleerd van jongens is dat ze recht door zee zijn. Ruzie is ruzie en daarna is het ook weer klaar en zijn het weer dikke vrienden. Angst voor het onbekende is normaal. Je zult snel door hebben waar jij je zoontje mee blij maakt, en dat hoeft niet in 1 dag. Daar groei je in mee vanaf zijn geboorte! Jongens kunnen echte moeders kindjes zijn, heerlijk die grote stoere jongensknuffels. En nee, je bent sowieso niet dom bezig, dit is gewoon al moederliefde!
Misschien kun je eens afspreken met iemand met een zoontje..
Maar anders dan dat denk ik.. Laat het lekker op je afkomen. Je groeit er vanzelf in. Onze dochter is nu 2. Zit ook graag in de zandbak, scheurt rond op een skelter, step, loopfiets. Is dol op graafmachines en haar pop. Speelt met duplo en een treinbaan. Tot zover is dat volgens mij nog niet heel anders dan bij een jongetje... En als ze ouder worden wordt het misschien anders, maar dan ben je er allang ingegroeid!
herken het ergens wel, wij zijn 4 meiden. Heb een dochter en nu 31 weken zwanger van een jongetje. Voel me niet angstig ofzo maar meer onzeker, mijn zussen hebben allemaal ook een jongetje maar het blijft toch anders dat gevoel. Beetje moeilijk te omschrijven. Ben wel heel benieuwd naar me zoontje. Heb ook altijd een zoon gewilt, maar zoals ik zei het is moeilijk te verwoorden en het is een hele spannende periode vind ik😅
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (39) Verversen