Ik las net het topic blijf hoop houden en nu vroeg ik mij af. Hoe doen andere mensen met herhaalde miskramen dat? En eigenlijk ook wie heeft er na meerdere miskramen toch nog een gezond kindje ter wereld gebracht. Ik merk bij mezelf dat ik de hoop al dan niet aan het opgeven ben sinds mijn derde miskraam. Heb echt geen enkel vertrouwen dat mijn lichaam een zwangerschap gaat kunnen voldragen. Toen ik zwanger was voelde het ook al alsof het gewoon niet goed zat en het gedoemd was weer fout te gaan. Natuurlijk zijn we onderzoeken aangegaan om te kijken of er een oorzaak gevonden kan worden voor de herhaalde miskramen en we gaan het ook zeker nog eens proberen, maar gevoelsmatig heb ik steeds meer zo iets van als het nu weer mis gaat dan kunnen we maar beter stoppen want blijkbaar ga ik gewoon geen moeder kunnen worden. Dus de hoop is hier ver te zoeken. Hopelijk hebben jullie ervaringen die wel nog goed zijn gekomen om mij weer wat nieuwe moed te geven.
14 miskramen waarvan 3 BBZ 1 eierstok plus eileider kwijt en nu zwanger van nummer 5 (als deze goed blijft plakken) tussen nummer 1 en 2 zijn er veelvuldig miskramen onstaan en na nummer 3 ook 3 miskramen waarvan de laatste een BBZ met alles verwijderd. Zou niet meer natuurlijk zwanger kunnen raken maar na 3 jaar spontaal zwanger van nummer 4 die is nu 4 maanden en 6-7 weken zwanger van nr. 5
Ik heb twee MA's gehad tussen mijn beide dochters in. Het opladen en weer doorgaan was inderdaad heel moeilijk maar ik kon niet opgeven. De wens voor een tweede kindje was zo sterk. Voor mijn gevoel faalde ik als ik op zou geven, ik moest door de pijn heen bijten en doorgaan van mezelf en speelde voor veel mensen dat ik positief was (iedereen wist van mijn miskramen). Met een paar mensen kon ik wel goed over mijn pijn en angsten praten, dat hielp mij heel erg. Bij mijn vierde zwangerschap kon ik kiezen wanneer ik de echo's wilde om de angst in te dammen, dat was heel fijn! Uit de onderzoeken is niets naar voren gekomen (was ook niet de verwachting gezien ik al een gezonde dochter had). Uiteindelijk is wel (via een ander traject) naar voren gekomen dat ik een b12 tekort heb, dit kan ook een rol spelen bij miskramen.
Wat knap dat je door hebt gezet en fijn dat jullie nog een gezond dochtertje hebben kunnen krijgen! Praten helpt inderdaad, ik heb ondertussen ook hulp gezocht via de huisarts. Super dat ze zo veel rekening met jou hielden qua echo's. Kan me goed voorstellen dat dat voor jou heel fijn was.
Nee hoor niet knap, opgeven was gewoon geen optie en dan zul je door moeten, je weer op moeten laden. Maar geen idee hoe dat gegaan was als ik een derde MA had gehad! Ja qua echo’s was het echt heel fijn. Vanaf 8 weken kon ik elke week terecht. Eerder wilde ik niet omdat het beide keren net vóór de acht weken mis ging en ik dan eerst een kloppend hartje had gevolgd door de klap dat het weer gestopt was. Toen heb ik er heel veel last van gehad, nadat ik mijn jongste dagelijks kon voelen verdween de pijn langzaam gelukkig en nu heb ik er helemaal geen last meer van
Ik las het ook met dezelfde gedachtes ernaast als jij omschrijft .. maar had besloten niet erop te reageren .. en nu lees ik dit .. Ik heb 4 miskramen gehad in 4.5 jaar tijd maar we hebben alwel 1 dochter .. Zodra het weer een optie is raad ik je aan om eens naar een osteopaat te gaan .. ik ben na 4 miskramen gegaan en ben nu 11.4 weken zwanger en het lijkt goed te gaan maar vanochtend hebben we nog een check .. het blijft lastig om vertrouwen te hebben maar de osteopaat heeft me echt goed geholpen sowieso met meerdere lichamelijke klachten .. Ik hoop dat het jullie nog gaat lukken ❤ dikke knuffel
Wat fijn dat het jullie heeft geholpen. Heel veel succes bij je afspraak deze ochtend! 4 miskramen is zwaar en je hebt al erg lang moeten wachten op een tweede gezond kindje. Ik duim met je mee dat het goed mag blijven gaan.
Bij mijn eerste was ik zo zwanger en ging alles meteen goed. Maar toen we voor een tweede gingen heb ik ook eerst 2 miskramen gehad. Ben nu 16.6 weken zwanger van onze tweede zoon. Het genieten gaat nu eigenlijk pas een beetje beginnen. Voor deze tijd maakte ik mij alleen maar zorgen dat het weer mis zou gaan. Alleen de 20 weken echo vind ik nog wel erg spannend, maar de nipt was gelukkig goed.
Na mijn miskramen heb ik ook de gedachte gehad wat als het niet meer lukt? Misschien is het niet voor ons weggelegd 2 kinderen en moeten we blij zijn met onze zoon. Maar opgeven was geen optie. We waren zo dichtbij dus ik wilde alleen maar nog liever weer zwanger worden. Heb dan ook ovulatietesten gebruikt.
Ik hoop dat je ook snel een goede zwangerschap mag hebben! Ik mocht via het ziekenhuis een traject starten van de vk, maar ik heb dit niet gedaan. Ik wilde het eerst zelf proberen, omdat ik wel iedere keer snel zwanger raakte. Waar het door kwam weten we dus niet. We zijn er nu wel achter dat ik een streptokokken b bacterie heb. Ik weet niet of het daarmee te maken zou kunnen hebben..
Kan me voorstellen dat angst overheerst die eerste maanden van een zwangerschap. Wat fijn dat je nu zo ver bent dat je jullie zoontje wat vaker gaat voelen bewegen. Dat zal dan ook wat meer rust gaan geven denk ik zo. =)
Helaas voel ik nog niks. Mn placenta zit aan de voorkant. Maar volgens de verloskundige hoef je hem pas met 24 weken echt dagelijks te voelen. En op de echo's hebben we gezien dat hij genoeg beweegt , een goede hartslag heeft dat alles goed lijkt vooralsnog 😊
Ik heb ook al twee miskramen, MA op 8-9 weken, achter de rug wel na een gezonde zoon van nu twee. Ik ben nu opnieuw zwanger maar weer denk ik/ben ik er zeker van dat het fout zit, dus dat zijn er dan drie. Wij hebben onderzoeken laten doen in Gent, en daar kwam nu vorige week uit dat ik een chronische baarmoederslijmvliesontsteking heb, wat evt. gelinkt kan worden aan herhaalde miskramen. Ik denk niet dat ze dit onderzoek in NL doen, dus zeker de moeite om Gent te overwegen (zie 'chronische endometritis' en het onderzoek heet 'een pipelle'). Daarvoor moet je dus antibiotica nemen, maar dat mag niet tijdens de zwangerschap, dus uiteraard baal ik nu heel erg. Voor de rest waren al mijn bloedwaarden, ook genetisch, dik ok. Ik slik nu ook ascal en steek progesteron op. Fysiek merk ik dat mijn lichaam telkens heel snel herstelt (wonderlijk!), maar mentaal is dit een zware opdoffer. Ik bezoek een psycholoog, en eerlijk gezegd denk ik dat ik er depressief van ben. Mijn leven staat echt on hold. Ik vind het bewonderenswaardig dat veel dames er hier toch vrij positief onder lijken te blijken, ik wou dat ik dat ook kon maar het is heel moeilijk. Mail me gerust indien je meer info wil, En sterkte
Hoi! Nu 5 MK en 1 BBZ verder.. alles ziet er verder goed uit en het enige onderzoek wat ze willen doen eventueel is een bloedstollingstest.. hoe kom je in aanmerking om naar gent te gaan? Gewoon heenbellen? Worden die kosten vergoedt vanuit de verzekering? Liefs
Een groot deel wordt niet vergoed. Het is immers vaak zorg die in Nederland als onbewezen wordt geacht. Maar een deel van de normale zorg wordt wel vergoed en daarvoor heb je met name een doorverwijzing nodig. Ik heb veel informatie gevonden op facebook via een herhaalde miskramen groep. In Heinsberg bij Cuypers en Cuypers is ook nog een onderzoek (ik dacht plasma cellen onderzoek of NK-cellen onderzoek) wat in Gent niet gedaan wordt. Het handigste is om bij de huisarts te gaan informeren hoe je een doorverwijzing krijgt. Volgens mij wordt een second opinion altijd vergoed, dus je zou die kant op kunnen kijken in plaats van een gewone doorverwijzing. Verwacht wel dat je het nodige zelf moet bijbetalen. Een 'eventueel' bloedstollingsonderzoek is wel het minste wat je kan doen. Dat zou na 3 miskramen al aangeboden moeten worden. Als je artsen zelfs daar moeilijk over doen is het zeker de moeite waarde verder te gaan kijken naar betere zorgverleners. Standaard in Nederland is dus bloedstollingsonderzoek en chromosomen onderzoek. Daar komt vaak niets uit, dus sowieso kan het fijn zijn je vast te oriënteren op Gent of Heinsberg. Het stollingsonderzoek en chromosomen onderzoek wordt wel vergoed, maar gaat eerst van je eigen risico af. In het geval van chromosomen onderzoek zowel van jouw eigen risico als die van je partner. Helaas is het heel duur en zal je dus ook direct geheel door je eigen risico heen zijn als je daar nog niets van gebruikt het. Het kan de moeite waard zijn om je verzekering erop aan te passen komend jaar en zowel je partner als jij een zo laag mogelijk eigen risico te nemen. Dat scheelt een hoop geld. Verder moet je voor het bloedstollingsonderzoek de afgelopen 3 maanden niet zwanger zijn geweest, dus vaak een drie maanden lange pauze nemen van het zwanger worden.
Hoi! Nu 5 MK en 1 BBZ verder.. alles ziet er verder goed uit en het enige onderzoek wat ze willen doen eventueel is een bloedstollingstest.. hoe kom je in aanmerking om naar gent te gaan? Gewoon heenbellen? Worden die kosten vergoedt vanuit de verzekering? Liefs
Owh, vreemd he dat gevoel dat het niet goed zit. Soms vraag ik me af of dat gevoel echt klopt of gewoon ingegeven wordt uit angst, maar ik kon het tijdens mijn laatste zwangerschap ook niet afschudden. En helaas is het gevoel dus ook weer bevestigd. Ik hoop dat het bij jou toch niet bevestigd gaat worden en wel goed blijkt te gaan. Wat fijn dat ze in Gent meer onderzoeken doen. Ik vind het altijd erg jammer dat ze in Nederland ook niet iets meer lijken te doen en mensen naar andere plekken moeten uitwijken om hun kinderwens te vervullen. Zelf zijn wij sowieso niet zo mobiel door gebrek aan auto, dus het is voor ons niet echt een reële optie om verder te zoeken. Ik snap dat je baalt van de antibiotica nu je zwanger bent. Voorschriften iets niet te nemen als je zwanger bent zijn wel vaak meer uit voorzorg dan dat het echt kwaad doet, maar alsnog wil je het natuurlijk niet. Vind het heel normaal dat mentale verwerking lastig is. Zit zelf ook echt in een dip sinds mijn derde miskraam. Deze laatste keer voelde ook veel heftiger omdat ik het hartje wel al had zien kloppen dus toch net hoop begon te krijgen dat ik het misschien fout had en het wel nog goed zou kunnen komen. Al buiten het feit dat de fysieke miskraam laatste keer ook behoorlijk traumatiserend was. Ik bezoek nu dus ook een psycholoog. Ben ook echt zo bang om weer zwanger te worden, ik durf bijna niet meer verder. Hopelijk gaat het ons beide helpen dat we hulp hebben gezocht zodat we er ook weer wat positiever in kunnen gaan staan.
Na in totaal 10 miskramen heb ik nu 2 gezonde dochters en ook ik heb vaak gedacht het komt nooit goed, maar ja opgeven voelde ook niet als een optie. De weg was heel zwaar, de zwangerschappen mooi maar nooit zorgeloos, zeker niet de eerste en laatste weken. maar nu als ik mijn dochters (8 en 4) zie overvalt het gevoel me nog steeds: jullie waren alle ellende waard. Ik hoop dat je dat ook snel mag ervaren!
Ik had al 2 kinderen uit mijn vorige relatie en bij beide in 1x zwanger geraakt en alles ging goed. In 2016 gingen mijn huidige partner en ik voor een kindje van ons samen. Op zich vrij snel zwanger geraakt na 4 maanden. Alleen ging het keer op keer mis. Uiteindelijk 5 miskramen gehad. Daarvan 3 vroege voor 6 weken zwangerschap en 2 missed abortions met 9.5 weken en bijna 12 weken. Dus ook 2x een curretage gehad. Allerlei onderzoeken gehad waar niets uitkwam en toen mocht ik Utrogestan (Progesteron) proberen vanaf de positieve test tot de 12e week van de zwangerschap. Deze zwangerschap ging eindelijk goed en in juni 2018 hebben we een gezonde zoon gekregen.
Owh, wat fijn dat de progesteron je geholpen lijkt te hebben! Lijkt me moeilijk om na 5 miskramen nog door te durven gaan, maar wat goed dat jullie vol hebben gehouden dan. =)
Bij welke termijnen heb je miskramen gehad? Ik heb twee miskramen gehad, een gezonde zwangerschap, toen een miskraam bij 12 weken en daarna bij 5 weken. Ik durf het nog op toeval te gooien, maar heb ook een korte LF. Dus wel enigszins bezorgd. Ik ga weer zwanger zijn denk ik met name het eerste semester heel naar vinden. Ik ben wel snel zwanger elke keer.. dus dat maakt het misschien minder erg.
Ik heb er twee bij 8 weken gehad en een net een paar dagen na de NOD. 4 miskramen lijkt me ook heel zwaar en veel. Alhoewel ik me kan voorstellen dat de gezonde zwangerschap ook wel weer hoop geeft voor de toekomst. Ik ben helaas niet snel zwanger, tussen miskraam 1 en 2 zat ruim anderhalf jaar, maar ik hoop dat het nu met medicatie niet meer zo lang gaat duren.
Mijn tante heeft 8 miskramen gehad en 2 kindjes na 24 weken nog verloren, maar heeft ook 7 gezonde kids in de wereld. Wat onwijs zwaar moet dit voor je zijn zeg! Je wordt dus onderzocht? Heb je misschien progesteron tekort? Ik hoop voor je dat je moeder van een gezond kindje mag worden! Moeder ben je al, je hebt al 3 kindjes mogen dragen, ookal was het zo pril! Houd de moed erin, maar de tranen mogen er zijn want het is heftig wat je meemaakt♥️
Volgens de onderzoeken heeft progesteron toevoegen geen invloed op het risico op miskraam (bij spontane zwangerschap, in eerste trimester, zoals bijv bij korte LF wel voorgeschreven werd eerder).
Helaas heb ik ook herhaalde miskramen gehad (10+). Maar ben ook trotse mama van 3! gezonde kindjes (2 jongens en een meisje). Dus wel een succes verhaal, maar het is een lang en zwaar traject geweest, vooral om onze eerste te krijgen dat heeft 3 jaar geduurd. 2e 1,5 jaar en van onze 3e had ik meteen een goede zwangerschap. Ik heb nog wel wat blogs online staan van die tijd. Uiteindelijk heb utrogestan (vaginaal) en ascal (een bloedverdunnend medicijn) gebruikt.
Mocht je vragen hebben je mag mij altijd een berichtje sturen.
Zeker een succesverhaal als je toch nog 3 gezonde kindjes hebt kunnen krijgen. Wat super fijn voor jullie. Lijkt me lastig om nog door te durven gaan als je al zo veel miskramen hebt gehad.
Het was zwaar, maar de kinderwens was zo sterk dat we toch door bleven gaan. En nu ik mama ben is al het het allemaal waard geweest en denk ik niet zo vaak meer aan die zware tijd en ben ik vooral erg dankbaar dat we alsnog een mooi gezin hebben
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Proberen ronde 16 plus
reacties (30) Verversen