hallo meiden,
sinds na mijn bevalling vorig jaar okt.2013 eet ik bar en bar slecht. ik was tijdens mijn zwangerschap 24 kilo aangekomen en binnen 2 weken was ik er 20 kwijt. ik at alleen een broodje en klein beetje avond eten. nu een ruime jaar later heb ik nog steeds dat ik dagen niks eet of drink omdat ik het niet door mijn keel krijg. artsen willen er niks aan doen ik moet maar 6 kleine maaltijden eten alleen wanneer ik iets eet word ik meteen misselijk en soms moet ik na 10 minuten braken. warm eten is helemaal taboe dat krijg ik vaak helemaal niet door mijn keel heen.op het moment ben ik meer afgevallen dan ik voor mijn zwangerschap woog. herkent iemand dit?
@xrosannex - “Hallo Dames,Ik ben...„ Heb je van jezelf een eetstoornis? Want dat je geen eetlust heb, kan ook te maken hebben met je hormonen. Dus niets om zorgen over te maken, zolang je maar wel blijft eten
@njanina - “Hoi ik zit al heel l...„ njanina, sowieso de stress die dat met zich meebrengt (spugen) denk ik dat dit zeer zeker niet ten goede komt voor je lichaam. Er zijn verschillende boekjes te krijgen over een zogenaamd vruchtbaarheidsdieet, google maar eens. Dat heeft bij mij ook wel geholpen! En dan hoef je je ook niet schuldig te voelen over je eetpatroon.
Hoi ik zit al heel lang op deze site en kom nu pas achter dit forum. Ik zit al in ronde 23 om zwanger te worden van mijn 2 de kindje en het lukt nog steeds niet. Mijn man zijn zaad is redelijk goed en mijn hormonen ook. Ga volgende maad voor de HSGtest en realiseer me dat ik steeds vaker aan het spugen ben omdat ik me schuldig voel over wat ik gegeten heb. Kan dit de zwangerschap benadelen?? dat ik daardoor niet zwanger kan worden??
Pff dat ik dit neer durf te zetten is een hele opgave
Om vrouwen die zichzelf chronisch ondervoeden te motiveren: ondervoeding tijdens de zwangerschap brengt waarschijnlijk een gezond kind op de wereld maar de kans op een lager IQ en slechtere schoolresultaten zijn sterk verhoogd.
Hoi! Vraag, zijn er vrouwen aanwezig die zwanger willen worden, zwanger zijn of die inmiddels bevallen zijn die boulimia nervosa hebben/hadden? Ik heb deze eetstoornis en wil graag samen met mijn vriend een kindje. Nu zijn de symptomen een heel stuk minder maar dat komt mede omdat ik op gewicht blijf. Ik ben enorm bang aan te komen, zodra dit gebeurt pak ik er weer naar. Aankomen gaat gebeuren als je zwanger bent en ik vraag me dus af hoe jullie daar mee om gaan. Of hoe gingen jullie er mee om tijdens de zwangerschap? Groetjes Justmijandikke
Ik heb gister een aflevering van 16 and pregnant gezien waarin het zwangere meisje anorexia had en zich bijna alleen maar liep te stressen om dr gewicht.. Ik vond dat zo sneu Vrouwen met anorexia, bedenk dat je juist extra calorieën nodig hebt EN verbruikt! Een beetje extra eten is helemaal niet erg en je hoeft je helemaal niet druk te maken om extra vet! Zeker als je minder dan gemiddeld eet zal het meeste wat je opslaat toch water zijn, en dat raak je na de zwangerschap gewoon weer kwijt.
Mijn beste tip, zoek hulp!
JOUW VERHAAL IN EEN MAMA-BLAD Met SPOED gezocht voort artikel: Jouw verhaal: je bent op dit moment zwanger en je hebt daarvoor je EETSTOORNIS moeten overwinnen. Jouw verhaal kan van belang zijn voor andere vrouwen! Mail direct naar maroesja@tiscali.nl
even voor iedereen die moeite heeft met eten
ten eerste probeer je op je zwangerschap te focussen en niet op eten je bent zwanger en geniet ervan
ten tweede als je zorgt dat je op ze minst iets eet al zijn het maar 3 kleine maaltijden per dag is voor je kindje al genoeg slik daarbij dan wel multivitaminen voor zwangere je kindje pakt toch wat hij pakken kan dus jij zal er uiteindelijk meer onder lijden dan je kindje
yisheluci, iedere zwangere vrouw is mooi dus ook jij en de meeste kilo's die er nu aankomen zijn er vaak na de zwangerschap voor grotendeels weer af! iemand die ranzig is in mijn ogen is iemand die zich niet verzorg, stink naar zweet, nooit douche enz enz. Meid je kan het en onthoudt een zwangere vrouw is niet ranzig maar mooi, na je zwangerschap komt alles goed en blijf eerlijk tegen je vriend hij zal je hiermee moeten helpen. ik hoop dat het gevoel verdwijn zodra je je kindje voel bewegen
Hoi yisheluci, ik ken het gevoel. Ik heb ook sinds een aantal jaar mijn eetstoornis overwonnen en ben nu bijna 13 weken zwanger. Vind het doodeng om aan te komen maar weet dat het ook dat het er (op een gezonde manier) weer af kan. Ik probeer te genieten van mijn lijf en al het eten. Het is normaal om nu aan te komen. Ik hoop dat je kan genieten van je lichaam (ik moet er zelf ook nog aan wennen hoor). Zoek steun in je partner, dat helpt mij vaak wel. Hij vindt me mooi zoals ik ben en kan niet wachten tot mijn buik te zien is. Ik weet zeker dat dat bij jou ook het geval is.
Succes!
Beste meiden,
Vanaf volgende week ga ik schrijven voor Proud2beme. Ik zal dan onder andere gaan schrijven over zwangerschap en eetstoornissen en de infroamtie die daar over beschrikbaar is. Ook zal ik schrijven over mijn eigen ervaringen hiermee. Houd het in de gaten, wellicht heb je er iets aan!
oja en ik denk dat hulp zoeken bij de huisarts, een vriend, je vriend, je ouders of iets dergelijks wel van belang is!! Laat je onzekerheden voor andere te snappen zijn.......het helpt echt als iemand je gedachtes kan aanvoelen. Het laatste wat je wil voor jezelf en je kindje is terugvallen!! Succes Meid, lijkt me lastig!!
misschien een gekke vraag maar zou het misschien helpen om op een positieve manier met je buik om te gaan. Bijvoorbeeld een mooie bodypaint laten maken of een mooie fotoreportage.......? Ik heb dat soort dingen nooit gedaan omdat ik altijd al te zwaar ben geweest en ik natuurlijk met een zwangere buik niet lichter ben geworden en voor mij buiken altijd iets zijn om te verstoppen maar achteraf denk ik wel eens ik heb bijna geen foto's van mijn buik, ik heb ook geen positieve gevoelens bij mijn buik maar ik heb wel drie super kiddo's op de wereld gezet....... waarom mag ik daar dan niet trots op zijn? Ik zou nu als ik het over zou mogen doen wel iets positiefs met mijn buik doen!! Misschien is het niks voor jou maar ik dacht...... ach ik weet ook niet wat ik precies dacht!!
eigenlijk was ik heel erg trots op mijzelf. ik heb nou al een paar jaar mijn eetstoornis (anobou zoals ik het noem, anorexia/boulimia) onder controle. ik was door medicijnen 45 kg aangekomen en zelfs toen ben ik langzaam(wel op mijn eigen manier) afgevallen zonder in mijn eetstoornis terug te vallen. en daar was ik erg blij mee en dacht dus ook dat ik er wel een beetje overheen was. mijn partner en ik wilden heel graag een kindje. nu ben ik zwanger en ben echt super blij, het enige wat het nu een beetje verpest is het feit dat ik mezelf weer erg ranzig begin te vinden, ik kan mezelf amper zien in de spiegel en dat is een behoorlijke tijd geleden dat ik er zo veel moeite mee had. ik wil gewoon echt kunnen genieten van mijn zwangerschap maar ben bang dat naarmate ik steeds dikker word ik misschien de controle ga verliezen. ik wil niks liever dan mijn kindje gezond op te laten groeien en goed blijven eten. ook heeft mijn partner dit nog nooit mee gemaakt en ik hoop dat hij het aan kan. ik ben eindelijk voor het eerst in mijn leven echt gelukkig. ik heb eindelijk een partner die helemaal voor mij gaat en echt van mij houd zoals ik ben en de hele wereld voor mij over heeft en nou dan ook nog zwanger zijn. het leven zou niet mooier kunnen in mijn beleving. ik hoop alleen dat dit niet een grote domper op gaat leveren.
sorry ik weet ook niet waarom ik dit allemaal vertel maar misschien moest ik het gewoon ergens kwijt.
hoi hoi ,
Ik heb nooit echt een eetstoornis gehad ... ik ben alleen heel erg bezig emt mijn gewicht altijd voelde me altijd dik lelijk kon niet naar me zelf kijken etc. nu met de baby is mijn eetlust er ook gewoon niet... ik weet gewoon niet wat ik kan eten ik woon in Wales ( UK ) en alles is zo anders en woon er pas 11 maandjes dus ben nog steeds aan het wennen... als ontbijt heb ik vandaag gekookt eitje gegeten op brood... kopje koffie en een groot glas melk ... en tot nu toe is dat het en als ik denk aan me avond eten wordt ik misselijk... vind zooo eng dat me kindje niet genoeg voeding krijgt maar me lichaam wilt gewoon niet... wat kunnen jullie voorstellen want ik weet het gewoon niet... BTW me hummeltje groeit wel goed met mijn 20 weken scan was de baby op 19,1 week en ik was toen de tijd 19,3 weken!
Ik heb echt wel gemerkt dat er heeeeeel weinig begeleiding is voor vrouwen met een eetstoornis die zwanger zijn.
Het word gewoon precies wat afgewimpeld.
er word amper aandacht aan geschonken.
Dit is niet bepeeld iets dat je van de daken schreeuwt.
Je eist het ergens voor je kind, daarom dat een mens het durft zeggen.
Maar dan moet er ook wel iets mee gedaan worden he.
En gewoon zeggen, wat meer eten is niet echt effectief :-p
Wat akelig...
Door mijn depresie en eetprobleem en de vader die me in de steek laat eet ik amper.
Kben blij dat ik deze tekst hierboven nu pas lees.
Ik zou verschrikkelijke angsten en schuldgevoelens hebben anders.
Ik ben nu 10 kg bijgekomen en met de baby is alles ok.
Nog 2 weken te gaan.
Ik forceer me om te eten, soms lukt het gewoon echt niet.
Ik zou graag nog gewicht bijkomen maar door te piekeren blokkeer ik gewoon.
pfhew het is een hele zware taak.
Ik heb niks van mijn zwangerschap genoten.
Kwil graag bv geven.
Maar daar zal ik ook voor moeten eten.
Kben blij te horen dat ik niet de enige ben, al is dat eigelijk ook wel jammer.
Want ik weet hoe lastig het is.
Gelukkig is de baby alles waard.
Liefs Jackie
hai allemaal ..ik heb ook eetstornis heb boulimia en annorexia gehad ben zwanger geworen na een jaar dat ik weer een beetje op mijn gewicht was ,maar het speelt zo i zo mee iedere dag en 24 uur per dag speelt het in je hoofd.eten ben nu 30 weken zwanger en ik weet niet in hoeveel ik ben aangekomen ,ik hoef het ook niet te weten,als ik het wel wil dan weet ik zeker dat het mis gaat met mij en dat kan ik de kleine niet aan doen ,die verdiend een gezond leven ,wat ik na de bevalling doe is dan mijn zorg .ik heb er wel moeite mee nu ik zie dat ik ben aangekomen ..pfff maar nog even en dan moeten de kilo's er weer af ,maar niet meer zo extreem als eerst .ik hoop het niet...we zien het wel ,wens iedereeen hier sterkte met het probleem ..
Hallo allemaal, ik heb een vraagje. Is jullie etenslust ook spontaan verdwenen? Ik ben nu 18 wkn zwanger en sinds 3wkn 4 kilo afgevallen. Etenslust is sinds een maand weg..ik weet niet waarnaar toe maarre.. hebben jullie dat ook?
Ik snap wat jullie hier bedoellen.
ik vrees ook het ergste ben nu in trotse verwachting van een tweeling ik vind dit geweldig, al moet ik er niet aandenken hoeveel kg ik erbij kom en dit beangstig mij wel...
heb als 13 jaar geen weegschaal en heb express aan mijn vk gevraagd dat ik absoluut geen nummers wil horen nadat ik op de weegschaal moet staan daar dit alleen omdat ik me anders weer helemaal gek gaat maken in me hoofd....
hopelijk kan ik zeggen aan het eind dat het me gelukt is en meeviel al is dit nog een eind weg...
gr.clau
Hallo,
Hoi hoi,
Ik wil even mijn verhaal kwijt.
Ik geen een aantoonbare eetstoornis. Geen anorexia ofzo. Ik had/heb wel een hele grote angst om dik te worden en was daardoor een bewuste eter. Ik ben er ook nooit in doorgeslagen. Het was wel altijd zo dat ik mezelf niet mooi vond en ik niet naar mezelf kon kijken in de spiegel zonder kleding. Met kleding was het prima. Nu ben ik zwanger. Daar zou je van moeten genieten. Opzich doe ik dat ook wel, alleen zie ik steeds op tegen het bezoek aan de gyneacoloog want dan moet je op de weegschaal. Dat is werkelijk het ergste wat je mij kan aandoen. Ik doe het wel. Maar ben dan wel 2 dgn van rel. Ik ben ruim 37 wkn zwanger en ruim 23 kg aangekomen. Ik vind het vreselijk. En kan nu ook niet meer genieten van mn zwangerschap. Soms voel ik me schuldig. Ik weet dat ik goed moet eten vanwege de baby en dat doe ik dan ook maar ik maak mezelf zo ongelukkig doordat ik weet dat ik weer aankom. Het is zo moeilijk en zo dubbel. Mensen veroordelen het ook. Maar hebben geen idee hoe ik me kan voelen. Ik hou wel van mijn kindje. Dat zeker! Anders zou ik ook niet normaal eten. Ik heb wel al een plan bedacht om van de kilo's af te komen na mn bevalling. Dat is toch erg......... eigenlijk! Ik neem eerst 8 dgn rust en blijf gewoon eten. Dan ga ik aan de sonja bakker en ik ga een crosstrainer kopen om mijn lijf weer gelijdelijk aan weer in conditie te krijgen.
Er was laatst een stukje over bij rtl 4. Waar een nieuws lezeres het veroordeelde en dat mensen het snappen. Kan ik inkomen. Alleen ze weten niet waar het over gaat. Het gaat er niet om dat je je kindje in gevaar wil brengen maar het accepteren dat je dikker wordt is zooooo moeilijk. Ik woog 60 kg en nu 83,5 kg en dan moet ik nog ruim 2 wkn. Wie weet wat er nog bij komt. Daar maak ik me nu al druk over. Het mag nu geboren worden zonder ernstige complicties. Dus dan wordt het nu ook wel tijd, vind ik. Maar ja, het komt pas als het klaar is zeggen ze dan. En dat is natuurlijk ook zo.
Ik wil niet zielig doen, alleen wil ik wel mijn verhaal vertellen. Ik heb soms het idee dat ik de enige ben. En dat maakt me best weleens eenzaam in deze gedachten.
Gr Angelique
Ik ben zwanger geworden tijdens mijn eetstoornis (boulimia nervosa)en heb hierdoor abortus laten doen.
Ik heb hier ontzettend veel verdriet van gehad.
Dit is 4 jaar geleden gebeurd.
Voor mij betekent mijn eetstoornis: het leven niet aankunnen. niet present kunnen blijven en zijn in het leven.
(willen) verdwijnen.
(stressvol eten en braken)
Ik hoopte en dacht dat ik dit niet meer zou doen, omdat ik zwanger was.
Maar dat ging niet.
Nu heb ik nog steeds een eetstoornis en een kinderwens.
Ik hoop zo erg dat het over een halfjaar beter gaat en dat ik dan gezond zwanger kan worden.
Want ik wil niet tijdens heftige periodes van boulimia zwanger worden.
Ik wil van begin af aan goed voor mijn kind kunnen zorgen.
Overigens heb ik totaal geen begeleiding gehad van het ziekenhuis of mijn huisarts die op de hoogte waren van mijn eetstoornis en zwangerschap. Volgens hen was mijn eetstoornis alleen een gevaar voor mijzelf, maar niet voor de ongeboren foetus die genoeg voedsel zou hebben in de baarmoeder.
Ik denk dat dat niet waar is.
In ieder geval, het kan dus ook anders lopen...zeer verdrietig...
Hej dames,
Zoals ik een tijd geleden al geschreven heb, heb ik ook annorexia (in de vorm van vasten).Maar ik moet zeggen dat ik ook veel vrouwen in de therapie heb gesproken die zwanger zijn geraakt tijdens de eetstoornis en uit eigen ervaring en die van de groep kan ik zeggen dat je je eetstoornis zeker niet uit kan schakelen maar instinktief deze aan de kant zet, je wilt je kind niet hetzelfde aandoen als wat je met je zelf doet. Ik kon voor ik wist dat ik zwanger was gewoon opeens eten en had zelfs honger wat ik al jaren niet meer kende...Mijn zoontje is nu gezond ter wereld gekomen en mijn eetstoornis probeerd weer de overhand te nemen, je raakt het niet zomaar kwijt. Mensen die nu tegen me zeggen dat ik 8 maanden gewoon kon eten en nu niet meer, begrijpen me dus niet maar daar kun je eindeloos over blijven welles nietes spelen, iedereen met een eetstoornis heeft hiervoor zijn eigen reden, het zal voor iedereen dus ook anders zijn in de zwangerschap en hierna. Ik was ook op een erg laag gewicht toen ik ben aangeteld, dus onvruchtbaar ben je daardoor niet! Iedereen met een eetstoornis, veel succes!
Ayla, iedereen mag zijn mening verkondigen. Maar als je met die mening de risico's zoals oa hierboven omschreven bagatelliseert kan ik het niet laten om dat recht te zetten.
ik heb zelf een eetstornis gehad,, en ben ook zwanger geworden met onder gewicht,, (wel niet ernstig maar tog) ik heb tijdens mijn zwangerschap gewoon geleefd en gedaan. en het is goed gegaan,, na dat ik zwanger ben geweest ben ik noooit meer echt met mn gewicht bezig geweest,, ben er liever voor mijn kleine en heb niet eens meer zin in dat eindeloze geweeg en gedoe,, ben nu voor 2de keer zwanger en vind ook het dikker worden niet super erg,, ik ben zo blij dat t bij mij op het een op het andere moment over was,, je leest namelijk zoooo vaak anders..
Het is een eindeloze discussie wanneer er met werlles/nietes wordt gegooid. Voor zover heb ik gezegd dat jij je mening mag hebben, maar mijn mening mag ik volgens jou niet verkondigen?? Omdat het volgens jou gewoon zo IS. Ja, zo kom je nergens natuurlijk he. Ik accepteer jou mening, accepteer jij dan ook de mijne? En bedankt.
'Tja er zijn wel meer dingen niet handig. Maar we proberen uiteindelijk allemaal ons best te doen voor onze kindjes he.' Nou, dat denk ik dus niet. Anders wordt je niet zwnanger met ernstig ondergewicht. Dan steek je dus je kop in het zand, behoorlijk stom lijkt me.
Alle ouders brengen hun (emotionele) verleden over op hun kinderen. Elke moeder brengt een stukje van haar zorgen, angsten etc. over op haar kind. Onze kinderen weerspiegelen zich aan ons. Maar omdat er een mogelijkheid is dat we verknipte kinderen krijgen, moeten we het maar niet doen?? Ten eerste zou dat betekenen dat het merendeel van de mensheid niet aan kinderen moet beginnen, want als ik zo om me heen kijk, dan schort er bij de meeste mensen wel iets aan. En ten tweede is het gewoon onze natuur. We willen ons voortplanten. Je mag best reageren op haar verhaal, maar om nu te zeggen dat ze een kind geestelijke schade kan berokkenen... Wie zegt dat jij dat niet doet bij je kinderen? Hoevaak nemen we onze ouders niet iets kwalijk? Niemand doet het 100% goed of fout.
Dat ben ik met je eens. Was het maar een kwestie van willen, dan was het een stuk simpeler om van een eetziekte af te komen. Alleen ze schrijft dat ze ernstig ondergewicht heeft, en in haar profiel staat dat ze misschien alk zwnager is. Op zijn minst niet zo handig lijkt me.
Ik zeg ook niet dat je je mond moet houden, ik zeg dat er niet zo zwart/wit gedacht moet worden. Ze heeft professionele hulp nodig en geen opmerkingen als; gun het je kind etc. dat gaat echt nergens over, want natuurlijk wil ze gezond zijn voor haarzelf en haar kindje, maar het is geen kwestie van willen.
Dat je geen garanties hebt en dat jouw kindje is overleden heeft niks te maken met het feit dat het zwanger zijn met een eetziekte vele risico's met zich meebrengt. Net zoals mijn 2 miskramen terwijl ik alles volgens het boekje deed daar niks mee te maken hebben. En nee, waarschijnlijk helpt het niet om haar op de risico's te wijzen. Maar je mond erover houden helpt al helemaal niet.
Ik eet gezond, ik rook niet, ik leef gezond en mijn kind is ook doodgegaan in mijn buik. Garanties heb je gewoon niet. Ik weet dat je intenties goed zijn, maar het helpt op deze manier gewoon niet. Ze moet het zelf doen en door haar zo te bekritiseren en 'aan te vallen' help je echt niet.
Roken tijdens de zwangerschap heb ik ook geen begrip voor. En binge eten is ook slecht, maar je krijgt dan wel voedingsstoffen binnen. Met anorexia of boulimia krijg je te weinig voedingsstoffen binnen. Heb je het stuk hierboven wel gelezen? 'Een zwangere vrouw met een eetstoornis tijdens haar zwangerschap, loopt een groot risico. Baby’s die worden geboren waarvan de moeder een eetstoornis had, kunnen levenloos ter wereld komen, of overlijden in de buik van de vrouw.' Dat gaat voor iemand in een rolstoel niet standaard op hoor. En ik vind mijn reacties naar haar helemaal niet zo fel, is goed bedoeld hoor. Zou toch mooi zijn als ze eerst aan zichzelf gaat werken om stabieler te worden?
Er is geen verschil tussen anorexia en andere eetziekten op het gebied van dat de een ongezonder dan de ander is. Ik kan nog zoveel eten, maar wanneer ik alles eruit gooi (boulimia) of wanneer ik overeet (Binge) dan ben ik net zo ongezond bezig. Je bent nooit 100% zeker of je je kind gaat schaden. Dat weet je niet wanneer je anorexia hebt en niet wanneer je in een rolstoel zit met een erfelijke ziekte. Wie bepaalt of het wel of niet verantwoordelijk is om zwanger te worden? Er wordt hier nogal (overdreven) fel gereageerd naar deze vrouw, terwijl er begrip wordt getoond voor mensen die nog roken tijdens de zwangerschap (oeh want stress is immers slechter dan een kankerverwekkende stof). Want dan kun je ook gezonde kindjes krijgen en dan is het niet erg. Pfff leven en laten leven aub.
ik denk ook dat er een verschil is in anorexia of een van de andere eetstoornissen.
hier word wat ik merk alleen gesproken van anorexia.
net als ik al zei ga kijken bij een zelfhulporganisatie zolas ziezo.
www.ziezo.eu
angela
Dat klopt Ayla. Maar iemand die in een rolstoel zit weet niet van te voren 100% zeker dat zijn/haar ziekte de baby kan schaden. Iemand met een eetziekte wel. En het is gewoon op zijn minst niet zo handig te zeggen dat je aan jezelf gaat werken als je zwanger bent. Want wie zegt dat dat lukt? Het is niet mijn bedoeling om haar af te branden, maar als je de tekst hierboven leest lijkt het me duidelijk dat de combi zwanger/eetziekte erg gevaarlijk is. Een van mijn beste vriendinnen heeft een eetziekte (al 10 jaar) en is daar bijna aan onderdoor gegaan. Ik weet daardoor helaas precies wat een eetziekte inhoud, en dat 'genezen' makkelijker gezegd dan gedaan is.
Wat moeten mensen dan die in een rolstoel zitten? Die reuma hebben, epilepsie, stollingsafwijkingen, een arm of teen missen? Moeten die dan ook extra goed nadenken of het wel verantwoord is om een kind te krijgen? Iedereen moet er goed over nadenken, maar ik vind het wat ver gaan om hier zo af te geven op iemand die heel graag zwanger wil worden maar die helaas ziek is. Er wordt hier gedaan of ze er even over na moet denken om gewoon aan te komen en gezond te leven. Zo werkt het niet!! Niets is zo zwart en wit en een eetstoornis al helemaal niet.
Een eetstoornis is geen verslaving maar een erkende ziekte. Dus om te zeggen dat het egoistisch is om zo te leven en het 'even aan de kant te zetten' is kort door de bocht. Zo werkt het gewoon niet. Er zijn zeker manieren om je eetprobleem te beheersen, maar dat kan zeker niet op eigen houtje of simpel wilskracht. Daar zijn professionals voor. A-H, ik wens je heel veel sterkte in dit proces, maar ik weet zeker dat je het kunt. Doe het vooral toch eerst voor jezelf en voor jullie (toekomstige0 kindje.
Maar A-H, in je profiel staat dat je misschien al zwanger bent. Je zegt zelf nu nog ernstig ondergewicht te hebben en te weinig te eten en veel overgeven. Vind je zelf niet dat dat heel onverantwoord is als je zwanger bent? Ik hoop niet dat je denkt dat het vanzelf wel beter wordt als je eenmaal zwanger bent, want dat zou nog wel eens vies tegen kunnen vallen.
Hoi dames,
Ik heb geen eetstoornis.Ik begeleid wel mensen.Wat ik kan zeggen is. Als je niet goed voor jezelf zorgt,hoe kun je dan wel goed voor je kind zorgen?Als je niet van jezelf houdt hoe kun je dan van een ander houden? Als ouder moet je ook het goede voorbeeld geven.Dus ontbijt,lunch en diner.En variabel eten om aan alle voedings stoffen te komen.Psychisch ook hulp zoeken om stabieler te worden.Therapy om de eetstoornis helpen opheffen! En dat er ook achter gekomen word,waar die angsten vandaan komen bv.
Doorverwijzing geschikte therapy eerst bij huisarts afspraak maken.
Dus eerst zelf goed in je vel zitten,dan pas een zwangerschap en kind kunnen hebben,dan kun je t ook beter aan!
Succes!
ik zou zeggen ga bij www.ziezo.nl kijken.
dit is een zelfhulporganistatie voor eetstoornissen.
weet ook dat ze iets voor moeders met een eetstoornis hebben/hadden.
zelf heb ik hier de zelfhulpgroep ook gedaan, maar dan voor binge eating disorder.
en ik kan zeggen dat ik eetbui vrij ben al meer dan 2 jaar.
En ik ben nu ook zwanger en kan het eten heel goed onder controle houden.
Ben dus erg trots op mezelf als je dat van jezelf mag zeggen.
Angela
ik denk dat je eerst goed voor jezelf moet zorgen en beslissen of je eraan toe bent om voor een kind te gaan zorgen.Als je vind dat je er wel aan toe bent en dat je het ook kan,dat je alles in huis hebt om deze verantwoordelijkheid op je te nemen dan zal je de eetstoornis moeten laten voor wat het is.Het is een verslaving.En dat is roken en drinken ook.Ik vind dat je je verslaving opzij zou moeten zetten voor je kind want anders is het egoistisch en denk je aleen aan jezelf met je eigen verslaving.Het klinkt hard,maar dit is mijn mening.Ik ken iemand die een kindje kreeg die veels te licht was als gevolg van de eetverslaving van de moeder.Ik vind het triest.....
Ondergewicht kan de vruchtbaarheid beinvloeden, maar dat is natuurlijk niet bij iedereen zo. Ben je niet bang dat je straks te weinig binnen krijgt om de baby van voldoende voeding te voorzien?Ik weet niet of je minder van kwalen merkt, zou niet weteen waarom eigenlijk? Ik wil je veel sterkte wensen. Misschien is het beter eerst wat stabieler te worden met je eetprobleem voordat je zwanger raakt.
6 jaar geleden heb ik anorexia gehad en gelukkig ben ik er redelijk goed vanaf gekomen. Ik denk wel dat ik er altijd gevoelig voor zal blijven als ik zelf niet goed in mijn vel zit. Ik was dan ook erg benieuwd hoe ik zou reageren op een zwangerschap; ben nu in mijn 10de week en ik moet eerlijk zeggen: ik moet echt elke twee uur wat eten om de misselijkheid tegen te gaan en het maakt me op dit moment helemaal niet uit of ik aankom; als het kindje maar alles krijgt wat hij nodig heeft om te groeien. Dat is een heerlijk en geruststellend gevoel! Ik denk dat er puur 'instinct' bovenkomt waardoor je doet wat je lichaam vraagt.. veel succes allemaal
Ja dat is waar, ik zelf heb annorexia in de vorm van vasten, dus helemaal niet eten en ik ben op mijn laagste gewicht zwanger geworden terwijl het de jaren ervoor gewoon niet wou lukken. Moet zeggen, eetstoornis kan erg gevaarlijk zijn voor de baby als je jezelf niet zou voeden zoals ik dus normaal zou doen. Echter moet ik zeggen dat ik opeens weer 'honger' kreeg en wou eten terwijl ik niet eens wist dat ik zwanger was...wist niet wat me overkwam aangezien ik op dat moment ook bezig was met mijn pré-therapie (die ik heb moeten afbreken ivm zwangerschap)Ik ben dus ondanks mijn lage gewicht zwanger geworden en vanaf daar loopt alles zoals het hoort qua eetpatroon. Nu is het volhouden zodat ik het straks ook alleen kan en niet terug naar de therapie moet.
ook ik heb een eetstoornis en probeer dus nu zwanger te worden.
Zelf heb ik Binge Eating Disorder kortweg BED. Ben hiervoor in een zelfhulpgroep geweest en kan zeggen dat ik al ruim 1,5 jaar eetbui-vrij ben. Nu maak ik me wel zorgen of mijn eetstoornis geen invloed zal hebben op het zwanger worden enzo.
ik stel mezelf maar gerust met de gedachte dat toen ik zwanger raakte van mijn zoon ik ongeveer het zelfde woog als ik nu doe en ik toen nog midden in mijn stoornis zat.
Vind het wel jammer dat de eetstoornissen hier niet uitgesplitst staan en wat de gevolgen ervan voor je kind zouden kunnen zijn. Het is nogal een verschil of je anorexia hebt of BED namelijk.
Angela
Hej Kellytje,
Ik heb zelf ook een eetstoornis, moet zegge dat het me erg goed afgaat, maakte me in het begin echt zorgen of dit wel goed zou gaan, met name dat ik de eerste 3 maanden al 12 kilo aan ben gekomen om op gezond gewicht te komen.Toch is het gelukkig zonder er veel voor te doen goed gekomen, ik eet goed en krijg zin in dingen die ik dan ook nodig schijn te hebben, dit kan heel wisselend zijn zoals je zelf ook al zegt. Ik denk dat je lichaam nu vanzelf dat vraagt wat het nodig heeft en volgens de vk. is mijn voeding dus goed en de baby groeit ook goed. Ik neem wel de vitaminetabletten erbij voor zwangere, dat doet mijn geweten extra goed en krijg ik dat binnen wat ik misschien met eten niet helemaal aanvul. Succes met je zwangerschap en geniet er vooral van!!
Liefs en knuffel,
Es
ik heb ernstige eetsstoornissen en weet ook dat het soms niet erg gezond is wat ik doe, soms krijg ik zin in frietjes en ga ik die halen half uurtje later krijg ik zin in pudding neem ik die ook, dan eet ik weer chocolade voor de tv, soms niet normaal maar ik heb er gewoon zin voor. groetjes
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Kwaaltjes en aandoeningen
reacties (55) Verversen